Even een paar :present: roosje op een vaasje zetten

Gefeliciteerd Gwen met de 18 maanden vrijheid zoals jij dat altijd zegt

Ik sluit me bij jullie aan.

Gwen, van harte lieve dame!

Jij bent een enorme inspiratiebron voor velen op dit forum en hoogstwaarschijnlijk ook daarbuiten.

Waar je ook bent, of het nu Birma is of ergens anders, ik wens je niets dan goeds toe.

Queenie

ik heb me zolang verzet tegen AA wegens diverse redenen

enkele weken geleden ging toch weer kijken, een beetje wanhopig

die avond is er "iets" gebeurd

kan het niet omschrijven wat

maar ik voelde me enorm gesteund, begrepen, omhuld door bepaalde woorden, mensen

sedertdien kijk ik er elke week naar uit

en voel dat dit momenteel mijn boei is om me aan vast te houden

conclusie: ik was op het juiste moment op de juiste plaats

meer en meer begin ik met een andere blik naar mijn verslaving, mijn ziekte te kijken

meer en meer begin ik ook patronen te zien bij anderen, situaties, waar ik ook in zat

het lijkt langzaamaan helder en zo duidelijk te worden

ik ben dankbaar hiervoor

en Gwenn is zeker een belangrijke factor om me in die richting zachtjes te sturen

mag ieder toch zijn weg vinden uit dit moeras van drank

het zij elk op zijn manier

ik ben dankbaar voor deze weg

De AA is geweldig. Hoewel je soms moet zoeken naar een groep die bij je past. Ik heb heel veel aan het lezen in de AA literatuur. Het Big Book en 12&12 en niet te vergeten het geweldige boekje Nuchter leven. Allemaal te krijgen bij de AA. Sommige groepen hebben het ook in voorraad.

Ik ben in de meer dan duizend meetings van AA, NA en CA en de (inter)nationale conventies die ik de afgelopen vijf jaar bezocht heb, nog NOOIT een herstellende verslaafde tegengekomen die zei dat ie NIET blij en dankbaar was dat ie nuchter en clean was...

Zoooo ik dacht ik ga maar eens een tekst van die site halen waar Gwen haar teksten ook afhaalt. Misschien duurt het dan minder lang tot ze er weer is.

Best gek als je iemand die altijd zo rustig aanwezig is en dr eigen gangetje op deze draad gaat toch zo kan missen.

Het zal vast haar vasthoudendheid, liefde voor het programma en de mensen, zijn wat ik mis.

11. Kwantiteit of kwaliteit

"Wat betreft die schuifpartijen, zou ik me niet te veel laten

ontmoedigen. Ik denk dat je veel lijdt onder een nutteloos

schuldgevoel. Om de een of andere reden heeft de Heer

slechtere wegen voorzien voor sommigen onder ons, en ik

veronderstel dat jij één ervan bewandelt.

God vraagt ons niet om te slagen. Hij vraagt ons alleen om

het te proberen.Daaraan ben je zeker bezig en je hebt het

al gedaan. Ik zou dus niet wegblijven uit AA door een gevoel

van ontmoediging of schaamte. Het is integendeel de plaats

waar je moet zijn.

Waarom probeer je het niet gewoon als lid?

Je moet de hele AA niet op je rug dragen, hoor! Het is niet altijd

de kwantiteit van de goede zaken die je doet, maar ook de kwaliteit

die telt. En bovenal, leef van dag tot dag."

(Brief, 1958)

LIEFDE EN VERDRAAGZAAMHEID.

Liefde en verdraagzaamheid voor anderen zijn onze regel.

Ik heb ondervonden dat ik, in alle situaties, de anderen moet

vergeven om enige echte spirituele vooruitgang in stand te

houden.De essentiële betekenis van vergeven moet op het

eerste zicht niet vanzelfsprekend zijn voor mij. Maar mijn studies

leren mij dat elke grote spirituele leider daar sterk heeft op

aangedrongen.

Ik moet onrecht vergeven, niet alleen met woorden of voor de

vorm, maar uit mijn hart. Ik doe dit niet ter wille van de anderen,

maar wel voor mezelf. Wrok, toom of een verlangen om iemand

gestraft te zien, zijn zaken die mijn hart verrotten.Zulke dingen

ketenen mijn problemen aan mij vast. Ze binden me vast aan

andere problemen, die niets te maken hebben met mijn

oorspronkelijk probleem.

Uit: “Anonieme Alcoholisten.” Hoofdstuk: Aan het werk

Wat ik graag op dit draadje wil posten is het feit dat misschien niet iedere AA groep bij jouw behoeften en levenswijze past.

Mijn ervaring met mijn "eerste" was in het begin zeer positief maar na enkele meetings kwam ik er achter dat er één iemand zich tot leider (noem het goeroe) van de groep heeft opgeworpen. Ondanks herhaaldelijk er op aangesproken te zijn blijft hij zo verdergaan. Voor mij is zo'n iemand heel beangstigend en intimiderend.

Wel heb ik gezien dat er mensen zijn die hem (bijna) aanbidden.

Maar wat als juist zo'n iemand eens een terugval krijgt..

Wat blijft er dan over van zo'n groep?

Gelukkig heeft de hogere macht ingegrepen en mij een zeer ervaren AA-er gestuurd die me vanavond mee neemt naar een andere groep.

Ook dit zal aftasten zijn, zal ik wel aarden in die groep?

Tja, mensen blijven mensen en zoals in de dierenwereld heb je in elke groep wel een alfa zitten.

Toch is dit mijnsinziens tegen de principes van de AA in.

Volgens mijn inzicht behoren er geen zelfaangewezen leiders te zijn bij een AA meeting.

Ik ben en blijf trouw aan de AA en probeer te leven naar de inzichten van AA.

Dat het werkt is voor mij absoluut een feit.

Misschien is het goed om via dit draadje te laten weten hoe ik het ervaren heb om bij een andere groep aan te schuiven.

Kwestie van ; niet elke schoen past je even goed??

een veel voorkomend verschijnsel!

ik lees graag je verdere ervaring

Bij de AA zijn het ook maar gewone mensen. " Erger" we zijn alcoholist. Lees de geschiedenis van de AA, bv het ontstaan van de Tradities en je zult zien dat het vaak wel mis gaat. Juist omdat we alcoholist zijn. Ego tegen ego

Tegen de principes van de AA ingaan? Het is zo logisch dat dat gebeurt. Niet goed te praten en soms dodelijk voor een groep als eentje zich als " goeroe"opwerpt en anderen daarin meegaan.

Ik zit in een groep waar dat eigenlijk niet kan gebeuren. Een traditionele groep. We werken aan de Tradities, de Stappen, Themaochtenden enz. Niet vanuit zelf samengestelde samenvattingen. Maar we lezen 12&12. Ook wisselt iedere week de voorzitter. De penningmeester rouleert enz. Discussies mogen niet. Ieder vertelt alleen zijn eigen verhaal. Zo deden we zondag de eerste Stap. Iemand kwam dat het niet drinken moeite kostte nu ze een half jaar nuchter is doordat er allerlei angsten nu naar boven komen die ze vroeger wegdronk. Niemand reageert daarop met: je zou dit of je zou dat. Nee. Dat zou discussie uitlokken. Echter er waren verschillenden die daarna spraken over hun eigen angsten. Heel persoonlijk. Zo is het oorspronkelijk ook bedoeld. Zo werkten de groepen vroeger en nu nog veelal zo in Amerika heb ik begrepen. En een aantal in Nederland.

Dat iemand zich als goeroe kan opwerpen is toch vaak de schuld van de groep zelf. Het zou een zegen zijn als de groepen weer meer traditioneel zouden zijn. Dat wordt door sommigen als oubollig gezien maar ik zie dat niet zo. Ik denk we moeten weer terug naar de Traditionele groepen waarvan er enkele zijn in Nederland. Maar waar ik op zondagmorgen wel kom is de enige groep van de hele week die zo werkt. De gemiddelde leeftijd is misschien 30. Er is een vaste kern die bewaakt dat het niet verwatert.

Ik las laatst de 3e Traditie in 12& 12. De moeite van het lezen waard.

Gisteren ben ik 's avonds naar een AA groep bij onze belgische buren geweest en het is me buitengewoon goed bevallen.

Voor mij voelde het heel vertrouwd aan aangezien ik op 1 km van de belgische grens geboren en getogen ben.

Ook heb ik er vroeger op school gezeten, er nog gewoond en gewerkt. Het voelde als teruggaan naar je roots.

Het dialect te horen deed me al veel plezier. Een al 30 jaar lang gestabiliseerde alcoholist en AA-er had me er mee naartoe genomen en daarmee had ik ook geen drempelvrees.

We hebben veel gelachen, liters décafé weggewerkt, van koffiekoeken van een jubilaris gesmikkeld, en, zeer serieus gewerkt aan o.a. de 10de stap. Iedereen mocht er uithalen wat hem/haar het meeste aansprak en dan uitleggen waarom en hoe je daarmee omgaat. De chairman stuurde de groep aan maar gedroeg zich volledig gelijkwaardig aan de groepsleden.

Ik hoop uit de grond van mijn hart dat die sfeer zo blijft en dat ik er wekelijks mijn motivatie kan opkrikken zodat ik meer en meer gewend wordt aan een leven zonder alcohol. De triggers die ik nu nog vele malen per dag tegenkom hoop ik stuk voor stuk te verslaan. Wat dat zoal kan zijn? De kurkentrekker in de lade, resten wijn van feestjes bij één van m'n werkgevers, de reclame tune van G & G, boodschappen doen, stress, enzenz, er zijn er nog zo enorm veel.

Toch werk ik er naar toe om daar minder en minder bij stil te blijven staan en nuchterheid meer en meer als een manier van leven te zien. Toch zal ik me steeds bewust moeten zijn van het feit dat ik nu eenmaal zeer verslavingsgevoelig ben en door wekelijks daaraan herinnerd te worden bij de AA zal ik dit vast onder controle blijven houden..

Dagelijks lees ik in het groene boekje en denk dan heel bewust na over wat ik gelezen heb. Noem het een vorm van meditatie. Ook dit geeft rust en laat de chaos van alle dag naar de achtergrond verdwijnen.

Wat heb ik al veel geleerd dankzij de AA en wat valt er nog een hoop te leren en bestuderen!

rip Queenie, ik ben blij voor je. Een ieder die serieus wat aan een alcoholprobleem wil doen verdient een plek om daar serieus mee om te gaan. De ervaring die jij had in een andere AA-bijeenkomst heb ik ook meermalen gehad. Om die reden ben ik naar NA-meetings gegaan. Daar vond ik wel wat ik zocht.. mensen die in alle facetten van het leven, dus ook in de meetings, de stappen proberen toe te passen, mensen die bereid zijn dingen anders aan te pakken dan ze gewend zijn.. Alleen door een nieuwe manier van leven kan ik de oude manier achter me laten.

Ja Kohtje ; Alleen door een nieuwe manier van leven kan ik de oude manier achter me laten.

Dat is absoluut een feit.

Daar hebben we het op de recente meeting over gehad. Ook bespraken we (uit stap 10) het feit dat je begint met een klein stukje geluk als nuchtere mens en dat kleine stukje geluk moet je laten groeien.

Ik zit ook in de fase van het kleine stukje geluk en denk vaak ; is dit nu alles?

Ik heb zo van die momenten waarop ik te romantisch terugkijk op wilde feestje met veel drank enz..

Het leven lijkt nu vaak saai zonder uitspattingen maar diep vanbinnen weet ik heus wel beter. Ik weet dat ik heel hard moet werken aan mijn zelfbeeld, mijn zelfvertrouwen moet opkrikken en me neer moet leggen bij het feit dat ik door het verleden ernstig beschadigd ben.

Help ik mezelf door mezelf te vernietigen met alcohol? Geeft me dit een gevoel van geluk waar ik naar zoek?

Vandaar dat het idee dat het kleine geluk kan en zal groeien naarmate ik langer en langer nuchter zal zijn me zo enorm veel steun geef.

Ook weet ik dat ik de zware therapie die ik momenteel volg broodnodig heb om te groeien.

Mijn nieuwe werk dwingt me om 's ochtends rond 5 uur op te staan. Geen tijd dus om 's avonds door te zakken.

Mijn goed afgestemde medicatie die ik van de psychiater krijg, helpt me goed te slapen zonder alcohol.

Mijn psycholoog helpt me in het hier en nu te blijven zodat ik volgens het 24-uurs principe kan leven en denken.

Hoe haalt een Chairman (uit mijn vorige AA groep) het in zijn hoofd om te beweren dat bovenvermelde personen allemaal niet nodig zijn zolang je maar elke week naar ZIJN groep toe komt.

Sorry, maar ik ben hier nog steeds heel erg boos over en dat wil ik niet.

Om vooruit te komen moet je terug naar je basis. Terug puur worden, met jezelf in het reine komen. Noem het -innerlijke vrede- bereiken.

Ik heb nog een hele lange weg te gaan en heb nu hulp nodig via meerdere instanties of groeperingen dan alleen diegene die alcohol gerelateerd zijn.

Dat moest ik even kwijt en ik hoop anderen hiermee te kunnen helpen als de tijd daarvoor rijp is.

Hallo Rip, ik lees je verhaal graag en ga wat meer terug langskomen hier.

Jammer dat ik de tijd niet vind om de teksten hier neer te zetten , die Gwen gebruikte.

Maar ik ga ervan uit dat weldra haar reis zal eindigen en terug onder ons is.

Omdat Gwen nog niet terug is en omdat Lavendel geen tijd heeft om deze teksten op te zoeken, voor jullie:

De wijn van het succes

Niet enkel onaangename en onverwachte problemen vereisen

zelfbeheersing. We moeten minstens even goed oppassen als

we aan belangrijkheid winnen of materieel succes boeken.

Niemand hield zoveel van persoonlijke triomfen als wij; wij

dronken het succes als wijn en het bracht ons steeds in een roes.

Verblind door hoogmoedige zelfzekerheid speelden we de

"grote mijnheer".

Nu dat we in AA nuchter zijn, dat we de achting van onze

vrienden en zakencollega's terugwinnen, vinden we dat we nog

steeds heel voorzichtig moeten zijn. Als verzekering tegen het

"grote - meneer - gedoe", doen we er goed aan van tijd tot tijd

onszelf eraan te herinneren dat we vandaag alleen nuchter zijn

door de genade God's en dat ieder succes dat we behalen in

feite meer Zijn succes is dan het onze.

(Twelve and Twelve, p.94)

Deze week weer een bijzonder interessante en best heftige AA meeting gehad die me weer bergen aan zelfreflectie geschonken heeft..

Ik heb ten overstaan van de (grote) groep en een nieuweling verteld over het opzoeken van black outs.

Over het feit dat ik heel bewust de telefonen uitzette, de pc's uit, de deurbel uit, gordijnen stijfdicht en dan maar drinken en pillen slikken (eventueel blowen) tot ik helemaal van de wereld was, feitelijk in coma. De tijden waarin ik soms bont en blauw wakker werd omdat ik van de trap geflikkerd was, mijn huid kapot van een gebroken glas waarin ik gevallen was (aldus m'n wanhopige man) enzenz.

Nu heb ik steeds flashbacks over die tijd en voel me heel verdrietig over al die verloren jaren.

De grote vraag die nu in me ligt te gisten is ; lag het echt aan de hoge werkdruk dat ik zo extreem ging gebruiken, of was ik zodanig in de greep van alcohol ed dat ik die werkdruk er niet meer bij kon hebben.

Ik kan alleen maar bedenken ; mijn God, wat heb ik gedaan??

Ik heb het overleefd en hoe kan ik deze negatieve bagage ombuigen in iets positiefs?

Ik heb er wel een idee rond maar moet vooral nú denken aan de AA raadgeving "kalmpjes aan".......

Ook moet ik de "gisteren, vandaag, morgen" gedachte weer eens grondig doorlezen. Ik heb die tekst op de muur hangen naast mijn bureau.

Veel om over na te denken, tijd voor bezinning.

Voor diegenen die kennis willen maken met de tekst ;

Gisteren, vandaag en morgen

--------------------------------------------------------------------------------

Er zijn elke week twee dagen, waarover we ons geen zorgen behoeven te maken. Twee dagen, die we eigenlijk zonder zorgen en angst moeten kunnen doorbrengen.

--------------------------------------------------------------------------------

Eén van deze twee dagen is GISTEREN met al zijn fouten en zorgen, zijn geestelijke en lichamelijke pijnen. Dat GISTEREN hebben we niet meer onder controle. Al het geld van de wereld is niet in staat om GISTEREN weer terug te brengen, we kunnen geen enkel ding, wat we hebben gedaan, ongedaan maken. Wij kunnen geen enkel woord, wat we gezegd hebben, terugnemen. GISTEREN is voorbij!

De andere dag, waarover we ons geen zorgen zouden moeten maken is MORGEN met alle mogelijke gevaren, moeilijkheden, beloftes en misschien minder goede prestaties hebben we ook niet onder onze directe controle.

MORGEN zal de zon opgaan, misschien bij een heldere hemel, maar mogelijk ook verborgen achter de wolken.Eén ding staat echter vast: ze zal opgaan! En tot dat ze opgaat willen wij ons over MORGEN géén zorgen maken, omdat MORGEN nog niet geboren is.

Dan blijft er nog maar één dag over: VANDAAG!

Ieder mens kan alleen maar de zorgen van één dag aan. Dat we het soms niet meer aankunnen, komt alleen omdat jij en ik de last van twee verschrikkelijke eeuwigheden - GISTEREN en MORGEN - op onze nek willen nemen.

Het is niet de ervaring van VANDAAG, die de mensen gek maakt, het is spijt en de verbittering voor iets, wat GISTEREN is gebeurd of de angst, voor het geen, wat MORGEN weer zal brengen.

VANDAAG IS HET DE MORGEN, WAAROVER WIJ ONS GISTEREN ZORGEN HEBBEN GEMAAKT!

--------------------------------------------------------------------------------

Omdat ik nu zeker weet dat het gelezen wordt en omdat er alweer een week

voorbij is tot Gwen terug is.

Weet iemand tot wanneer ze ongeveer weg is?

30 maart – AA-gedachte

Voor ik AA leerde kennen, hield ik van niemand. Sedert de dag dat ik begonnen ben school te lopen, heb ik aan vader en moeder zeer weinig aandacht geschonken. Ik was vrij en getroostte mij niet eens de moeite om met hen in contact te blijven. Na mijn huwelijk had ik zeer weinig waardering voor mijn echtgenote. Zeer dikwijls heb ik haar thuis achtergelaten, terwijl ik erop uittrok om mij te amuseren. Ik heb aan onze kinderen zeer weinig aandacht besteed en heb nooit getracht hen te begrijpen of goede vrienden met hen te worden. De weinige vrienden die ik had waren fuifkameraden, geen wekelijke vrienden.

Is voor mij het stadium voorbij waarin ik van niemand hield, behalve van mijzelf?

als ik me niet vergis, kan Gwen elk moment terug zijn

ik lees alvast elke letter hier

Lieve lezers van dit AA draadje!

Dank jullie wel dat jullie dit draadje regelmatig bezocht

hebben.

Ik lees zulke aangrijpende en persoonlijke verhalen hier.

Over ervaringen tijdens meetings, de eerste stappen over de

drempel.

Heerlijk weer in het Nederlandse te zijn.

Het was af en toe nogal op mezelf teruggeworpen,

zonder jullie, sponsorcontact en meetings.

Maar het heeft me wel gesterkt in mijn vertrouwen

in nuchterheid.

Ik kan nu meetings ook beter zien als een plek om

ervaring, kracht en hoop te delen.

Voordat ik aan mijn reis begon voelde meetings

als een voorwaarde voor nuchterheid.

En dat is nu anders.

Meditatie geeft me vertrouwen.

En rust.

Heerlijk weer naar meetings te kunnen gaan.

Lieve mensen,

Gelukkig staan we niet alleen in onze verslaving.

Ik ben dankbaar dat de obsessie om te drinken

van me afgenomen is.

Elke nuchtere dag is prachtig.

Vandaag drink ik niet!

Heeeeeeeeeee Gwen!!!

Gaaf weer wat van je te horen.

Alweer een beetje bijgekomen?

Deze speciaal voor jou, omdat je weer bij ons in Nederland bent:

Ontsnappen aan "geestelijke dronkenschap"

"Soms zijn we neerslachtig. Ik behoor het te weten; ik ben zelf

een kampioen in "geestelijke dronkenschap" geweest.

Alhoewel de zichtbare oorzaken deel uitmaakten van het geheel

- plotse gebeurtenissen die de neerslachtigheid aanmoedigden -

denk ik dat de werkelijke oorzaken veel dieper liggen.

Met mijn verstand kon ik de situatie aanvaarden.

Emotioneel kon ik dat niet.

Voor deze problemen bestaan geen pasklare antwoorden. Maar

een deel van het antwoord ligt heel zeker in de voortdurende

inspanning om alle 12 stappen van AA in ons doen en laten toe

te passen."

(Brief, 1954)

Witte

Ik heb het Big Book voor me liggen.

Na enig peinzen over de voortzetting van dit draadje heb ik

een idee opgevat om regelmatig een quote uit het BB te halen

en hier neer te zetten.

Iedereen die zich aangesproken voelt kan daarop reflecteren

en contempleren.

Alles om ervaring, kracht en hoop te delen,

want gelukkig hoeven we dit niet alleen te doen.

Als je behoefte hebt aan de ' dagelijkse weerspiegelingen',

de Visie van Bill en Bezinningen wil ik je verwijzen

naar het fijne AIA FORUM.

De link staat een paar bladzijden terug.

Ook op fb zijn veel recovery pagina's die je kunt liken,

waardoor je elke dag een mooie quote in je nieuwsoverzicht krijgt.

Die links staan ook een paar blz terug op dit draadje.

Just for today.....

'De meesten van ons hebben niet willen toegeven

dat ze echte alcoholisten zijn.

Niemand vindt het prettig te weten dat hij lichamelijk

en geestelijk anders is dan zijn medemens' (hfd 3)

Toen ik tot het inzicht kwam dat ik een echte alcoholist was,

heb ik dat meer als een opluchting ervaren.

Omdat ik op meetings mede-alcoholisten zag die een oplossing

gevonden leken te hebben.

Ze zagen er prachtig uit, relaxed en vrolijk!

Zô wilde ik ook wel alcoholist zijn.

Ook de bevestiging dat het een ziekte is vind ik fijn.

Ik hoef mezelf niet de put in te praten door

te zeggen dat ik geen wilskracht heb en me niet

aan mijn eigen afspraken kan houden.

Nee!

Als ik éên glas in mijn lichaam kieper krijg ik fysiek

een heftige reaktie die ervoor zorgt dat alle grenzen

wegvallen, dan laat ik de verslaving vrij en verlies

ik onherroepelijk.

Dus ik neem het eerste glas niet.