Ik vind het wel een aardige vraag.

En om deze ook te beantwoorden: tijdens mijn studententijd begon ik pas te drinken, daarvoor was ik er tamelijk wars van drank. Ik vond het onprettig om de regie over mijzelf kwijt te raken. Veel later kwam ik er achter dat ik als kind al depressief was, zo ook tijdens mijn studie en los van controle, verloor ik mijn controle. Drank werkte bevrijdend, ik werd er vrolijk van. Maar hoeveel ik dronk? Hoe vaak weet ik wel, meer dagen niet dan wel. Totdat de relatie die ik met een studente had uit ging. Toen ging het echt mis en daar ben ik niet meer vanaf gekomen. Dat is 20 jaar geleden.

Wat ik me nog kan herinneren? In het studentenhuis verdronk ik mijn verdriet met een fles rode wijn per dag en als ik uitging meer, maar door mijn chronische vermoeidheid viel ik snel in slaap.

Ik denk dat ik meer dan 15 jaar geleden overstapte op witte wijn, omdat ik soms misselijk werd van de rode. Dat waren literflessen van de Konmar, goedkope troep, maar die gingen niet in zijn geheel leeg in een avond. Het bijna iedere dag drinken is pas van de laatste tien jaar en in het begin ben ik overgestapt van wijn op bier. En dronk ik 2 halve liters per avond. Een paar jaar geleden nam de AH mijn favoriete biermerk uit de roulatie en ging ik weer witte wijn drinken, een fles per dag en soms zelfs meer (als de avondwinkel nog open is), als ik niet moe genoeg ben. In het weekend sowieso meer, want dan 'mag het'. Dan leeg ik er soms bijna 2 op vrijdag- en zaterdagavond. Nooit sterk.

Door de jaren heen is het eigenlijk constant gebleven, maar mijn hersenen zijn er wel steeds afhankelijker van geworden. Van het minste of geringste slaan ze nu al op tilt...., maar dat merk je niet als alles z'n gangetje gaat.

Drie tot vijf halve liters bier per dag. In het weekend drink ik of meer of juist minder, wanneer ik sociale verplichtingen heb. Het zijn geen schokkende hoeveelheden, maar mijn afhankelijkheid is hetgene wat telt. Ik kan niet zonder mijn drankje, al zijn het twee fluitjes op een dag. 

Nu ik al meer dan 22 maanden clean ben (middels het 12 stappenprogramma) vind ik dit een vreemde vraag.

Het was niet precies dát aantal zuipen dat me dwars zat, maar het feit dat ik na die eerste er geen enkele controle meer over heb.

En alle bijkomende waanzin dus: eenzaamheid, fysieke achteruitgang, geestelijke doofheid om er maar een paar te noemen.

Mijn leven is sinds het stoppen o zo veel beter geworden!

En dat biertje bij het eten of op terras (die hadden vroeger nog iets van positief imago) mis ik niet eens meer.  Er is genoeg anders om blij en tevreden van te worden.

En die emoties leer ik ondertussen te beleven, ik hoef ze niet meer te dempen door ze weg te zuipen...

Héérlijk!