Lieve Will, lees effe terug wat Yvonne schreef...

En ja, relatietherapie !!!
Zinvol als jullie er beide voor open staan...

Die gedachte is ons ook daar te binnengeschoten Von. En dat gaan we vast en zeker wel eens doen. Vreemde locatie, geen herinneringen, nieuwe dingen.
Hoe erg ook, want van mijn 18de kwam ik al daar met mijn eerste lief. Time to let go ??

Toch heel erg bedankt voor de tip, het maakt mijn vermoeden dat ik juist dacht sterker.

Ja blondje, ik ben bereid om alles, mar dan ook alles te proberen om dit opnieuw te laten werken

Gewoon proberen Wil, baadt het niet , het schaadt ook niet.
Zou het zo heerlijk voor jullie vinden als jullie er vroeg of laat (want dit kan een hele lange tijd in beslag nemen hoor) uitkomen, samen.

Als het goed is zal een relatietherapeut het gesprek tussen partners sturen, opdat onnodig geruzie/verwijten naar de achtergrond kunnen verdwijnen. Op de voorgrond moet Begrip komen. Het opnieuw leren zien van de ander zijn verhaal. Mensen willen Begrip en erkenning voor hun pijn. Als daarin iets zich niet oplost dan blijft er iets zwaars knagen. Soms zit er iets te knagen en weet je het niet precies. Dat komt daar dan aan de orde. Het is zó goed en helend om dat oude knaaggevoel op te kunnen ruimen! Je moet dan wel een partner hebben die vergevingsgezind is/ en dat zelf ook kunnen zijn. Als IK me begrepen voel zal ik sneller kunnen vergeven. Zo werkt dat volgens mij.
Ik vermoed dat T jou het slippertje nooit echt heeft vergeven Wil.

Ik zit ook in een ingewikkelde relatie situatie. Dingen zijn erg hoog opgelopen. Beiden hebben we lange tenen en momenteel proberen we ( we doen ons best) om op kalme wijze oude troep op te ruimen. Het kost werkelijk zeer veel moeite om de brij van gebeurtenissen uit elkaar te halen. Beiden zijn we in rouw om de scheidingen, met dwars daardoor heen andere crises, en dan ook nog proberen samen iets op te bouwen? Pfff, het lijkt ondoenlijk. Hij wil niet mijn huis mee overkopen, niet om de prijs, zoals ik heel lang dacht, maar eigenlijk om andere redenen. Ik ben naar zijn kinderen toe als soort van boeman neergezet en hij houdt ze bij me vandaan. Maar ik vind een relatie niet volwaardig als ik geen rol heb naar de kids toe en er niet te praten valt over opvoedingsdingen. In mijn huis trek ik dan steeds aan het kortste end en daar pas ik voor. Ik ben uitgespeeld door kids en vind het allemaal zeer pijnlijk. Hij gaat zelfs 14 dagen in een caravan zitten met hen, die amper opgeknapt is, waar het een zooitje is. Alles liever kennelijk dan hier in huis waar ze toch diverse keren zijn geweest. En van gemakken voorzien. Dat doet enorme pijn. Ik ben soms fel, maar geen onmens.
We zijn nu toch weer aan het praten. Dat had veel eerder gemoeten want nu is het door gaan vreten.
Het is lastig om goed te praten samen; alert te zijn om niet in een machtstrijd terecht te komen of enkel slachtoffer te voelen. Samen moet je ook een beetje meta overstijgend kunnen kijken naar het gesprek, wat lastig is met emoties....
Nu wil hij dat ik op sinterklaasachtige wijze boete ga doen tov de kinderen. Nog erger: hij deed de kinderen al een belofte voor een uitstapje die ik niet waar kan maken!! Dat kán toch niet?? Ik pas ervoor dat hij voor mij beslist! En ik vind dat hij mijn kant van de zaak te weinig ziet.

Ik kan nog wel uren doorvertellen. Twee boeken vol schrijven.
Gisteravond kwam hij met flessen A aanzetten. (hij begrijpt er niks van, nee...)
Tóch..... het moet gezegd...... beiden hebben we kleine handreikingen kunnen doen in het gesprek.
Iets, iets is zich aan het oplossen..... poehhh!
We lijken erg op elkaar... dat is niet gemakkelijk, houden elkaar heel grote spiegels voor....
De Liefde is mooi.... waarom maken we het toch zo complex?
Ik hoop oprecht mee te kijken naar mijn lief. Als hij dat ook doet dan komen we heel ver.

Fijn dat ik dit hier even kan vertellen.
Er is weer wat hoop.
xxx

Cathy,

Wat een wat een..., weet niet hoe ik het moet zeggen, en waarom moet het nou zo?

Vind het ontzettend knap dat je het bij dat halve flesje gelaten hebt.
Dat bewijst je kracht.

Harry

Will,


You've got to get yourself together
You've got stuck in a moment and now you can't get out of it
Don't say that later will be better now you're stuck in a moment
And you can't get out of it

Waarom partners het opgeven NA het stoppen met drinken??

Wat een DOMME vraag!
WIE gaf WAT op?!!

Haha, die Marjo!
Ik vat hem.
Maar ach, kip en ei misschien?

Hoi Will,

Heb aan de andere kant gestaan, zoals jouw vrouw nu.

Op m'n 40ste verjaardag was mijn man wel zoooo dronken dat we bang van hem waren. Ik was al jaren bang maar onze zoon werd bang en dát was voor mij de druppel die de emmer deed overlopen.

De volgende dag heb ik mijn man voor een keuze gezet: Of de drank of z'n gezin en heb hem het huis uitgestuurd om daar maar eens goed over na te denken. Hij kon bij een bekende terecht.

2 Weken lang is hij daar gebleven en dat deed me enorm goed. Even geen spanningen meer.
We belden elkaar elke avond want liefde kruipt waar het niet gaan kan.

Hij had vrijwel direct voor ons gekozen maar ik wilde nog even genieten van de rust en tot mezelf komen.

Eenmaal weer thuis eiste hij een kamer voor zichzelf en ik liet hem (tegen mijn zin) z'n gang gaan.

Wat was het ineens saai geworden! Alleen slapen, man in een dip en gesloten maar ik snapte het wel. Niet dat het geen onzekere tijd was, zéker wel. Ook voor hem. Zouden we het samen redden of niet?

Door elkaar de ruimte en tijd te geven zijn we er doorheen gekomen.

Wat mij betreft lijkt het me wat vroeg voor relatietherapie. Jij zal toch echt eerst lange tijd, lang genoeg voor je vrouw's vertrouwen, droog moeten blijven.

Blijf niet hameren op wat jíj nu van haar wil maar bedenk wat zij heeft gemist en nu moet zien te leren omgaan met een droge Will. Dat heeft zij wel verdiend.

Will, even een reactie van mij.

Vijf jaar geleden zijn mijn man en ik in relatietherapie geweest. Niks ouwe koeien: in een half jaar hebben wij meer inzicht gekregen in onze problemen en tekortkomingen, en hebben we weer geleerd te praten en elkaar meer te respecteren. Onze relatie heeft het gered.
Net als jij zijn wij baas van een bedrijf dat rust op beide pijlers. Dat, en ons jonge gezin, waren meer dan voldoende argumenten om tijdig met therapie te starten.

Een relatie is een dynamisch geheel. Er is sprake van geven en nemen, en van verandering. Er zal regelmatig energie in moeten worden gestoken (en ik bedoel niet alleen sex) om het leuk te houden. Een relatie verandert langzaam, groeit, als het goed is. Het gaat niet vanzelf.

Mijn standpunt is dat je niet moet wachten met relatietherapie zodra je een probleem signaleert waar je niet makkelijk/snel samen uitkomt. Anders beland je op een punt waarbij het de ene partner al niet meer kan schelen, en ben je het golden hour van de therapie voorbij. Ik ken een aantal stellen waarbij de kop in het zand werd gestoken (het waait wel weer over) of waarbij de één echt geen idee had dat het niet goed ging; op het moment dat er echt problemen kwamen wilde de ander al niets anders meer dan scheiden, of liep de therapie direct vast door gebrek aan medewerking van de ander.

Mijn idee is dat je vrouw de afgelopen jaren al heel veel heeft moeten geven, en is het nu een beetje 'op'. Alsof ze nu ineens die grens over is waarop het haar ook niet meer kan schelen.
Ik hoop dat ik het mis heb, en dat er nog voldoende basis over is om jullie samen naar therapie te halen. DOEN! en veel sterkte!

[

Heel hartelijk dank voor jullie antwoorden, ze zijn van groot belang voor mij. Het is een beetje de gulden middenweg zoeken, maar daar ben ik mee bezig.

Ik zal later op de week nog eens proberen om goed te beschrijven waar we nu staan. Het is echt up's en down's, en misschien zie ik het weer iets te rooskleurig (je mijn aardje hé), maar het lijkt in de 'up' richting te gaan. Ik moet ze loslaten (gouden raad), en ze de ruimte geven om alles opnieuw te kunnen plaatsen.
Cath, jij hebt het dus ook erg moeilijk en ik hoop dat het bij jullie ook een beetje in de upwaartse richting gaat begeven.

Toch nog steeds drankloos, en ondanks dat we er zijn door lijken te zitten, is dit voor mij weeral een goed teken. ik Wil(l)

C

Ik denk Will, en waarschijnlijk ook voor de anderen
dat het slim is te stoppen om te vergelijken en niet te kijken
van gaat het up of gaat het down,
maar naar wat is er nu
en wat kan ik/kunnen we ermee doen?, leren misschien zelfs.
Ik ken een parenoefening;
je gaat samen onder een groot laken zitten
(nee niet naakt Will!) het is om de wereld even buiten te sluiten en niet afgeleid te worden.
Je hebt een klein kookwekkertje op bijv. 2 min. gezet.
ieder mag die 2 minuten tegen de ander praten, vertellen, uiten
niet aanvallen, verwijten, schelden ed
gewoon dus in het hier en nu vertellen wat er bij je leeft
Als het wekkertje gaat dan haal je beiden een paar keer diep adem
geeft elkaar een hug
en de ander mag zijn of haar 2 minuten
Je mag de ander niet onderbreken, zelfs niet aan het eind antwoorden. Sterker nog je spreekt met elkaar af dat je er ook niet op terug komt.
Elke dag eenmaal, (laat ook de ander eens eerst beginnen!);
na een week als het bevalt kijken of de 2 minuten te lang/kort nog goed is.
na een maand zal de noodzaak weg zijn.
Het kost discipline
maar spaart een realtietherapeut uit:D
en beiden leren luisteren

Li

Ik ken een soortgelijke oefening. Dan mag om beurten de partner tien minuten iets vertellen wat hem heeft pijn gedaan. De ander mag hem/haar daar niet in onderbreken. Na die - zeg ongeveer - tien minuten, probeert de ander terug te geven wat ie heeft gehoord.
(je hebt dus gedacht dat ik... en werd verdrietig omdat ik en toen ...etc)

Wanneer de ander goed 'naverteld' zal de partner instemmend knikken en ervaren dat ie begrepen is.

Begrip en erkenning krijgen... erg belangrijk. Daarna kun je het eventueel nog hebben over wat je miste bij elkaar in datgeen wat werd terug gegeven. Interessante oefening!!


Alf, in de situatie hier was echt de afgelopen twee jaar sprake van behoorlijke overspannenheid. Je bent dan anders... niet jezelf. Ik kende mezelf soms niet terug, zó fel als ik kon zijn omdat mijn lief er andere normen en ideën op nahield. Ik heb vaak vanuit angst gereageerd. Verliefd op hem worden - tijdens mijn huwelijk - gaf me een schuldgevoel en dan hals over kop met elkaar in zee gaan was ook niet het allerslimste, weet ik nu. Zaken groeiden behoorlijk scheef. Nu moeten we eigenlijk alle oude koeien opnieuw tegen het licht houden. Ergens is het heel raar, als je weet dat je voor elkaar bestemd bent, dat het dan toch op een of andere manier maar niet lijkt te mogen lukken. Beiden diepe pijn, wonden, beiden bekaf etc. Het kost me soms veel moeite afstand te nemen en in kalmte te kijken. Dan overspoelen enkel de boze gedachten, de haat, mijn slachtoffergevoel. Ik heb 20 jaar lang mijn kind alleen opgevoed destijds en vanuiit die tijd sterk het gevoel overgehouden "het allemaal alleen te moeten doen". Ik zie wel dat ik moet oppassen om dat idee zo sterk vast te willen houden. Want vanuit die verongelijktheid kan ik alleen maar verder verliezen....
Maar tevens moet ik oppassen niet alle schuld bij mezelf te leggen. Krachtiger ben ik pas weer als ik zijn en mijn dingen evenredig kan zien. De strijd mag er wel van af!
Ach, we gaan voort. Proberen alles te onderzoeken en het goede te behouden.

En ja, goed luisteren Alf. Ik kan dat ook niet altijd zo goed. Veel vragen blijven stellen kan helpen, ter verduidelijking. Wij mensen denken zo vaak aan een half woord genoeg te hebben maar het tegendeel is waar!! Je denkt het dan allang te snappen.... nee dus. Later bleek er een heel ander accent ergens op te liggen! Oeps, en zo gaat dat dan maar door.........

Hm... mijn verhaal is A gerelateerd omdat ik merkte dat wijntjes me zwakker maakten, ik feller werd soms/emotioneler, soms vergat wat ik had gezegd, slecht slapen etc. Hij drinkt zijn 3 vaste borrels s'avonds en ik vind dat moeilijk; altijd A in huis... Roken hetzelfde verhaal. Maar ja, een mens (ik) moet het zélf doen hè?

Soort vreemd vervolg op de relatieperikelen staat rond 14 uur vandaag gemeld op de DD.
Mannen komen van Mars, wis en waarachtig... sommigen wonen ietsje dichterbij, maar die van mij echt niet!

Even een update, die er niet echt is dus.

We zigtten in een soort van pat situatie; noch vlees noch vis !
Voor 1 oktober nemen we geen van ons twee bezwarende beslissingen en tot die tijd willen we het tij opnieuw laten keren. De gevoelens opnieuw laten groeien.
Mijn dank voor bovenstaande tips, we zullen er misschien wel gebruik van maken. Die van Jane vonden we wel iets hebben, onder dat laken

Ik moet ze echt laten doen nu, loslaten, haar trek in ons als het ware terug laten toenemen. De zin zou dan misschien wel terugkomen volgens haar. Ik blijf bij het niet drinken, en raar maar waar, het bevalt me beter en beter.
Ik stort me volledig op het werk en zoek fun in andere zaken.
Samen uitgaan, ik zonder A moet ik nog leren, maar zie het beetje bij beetje wel zitten. Heel grote test zal worden 21 augustus als onze zoon en gezamelijke vriendin gelijktijdig verjaren (zoon wordt 18!!)

Voel me wel de laatste tijd soms wat eenzaam in mijn strijd thuis, maar heb veel steun van mijn directe familie.

Cathy, sterkte van mij hoor. Samen maken we er wat van ?

Wil, de wonderen zijn de wereld nog niet uit hoor!

Dat eenzame gevoel dat kan ik me wel voorstellen; je bent wat meer op jezelf terug geworpen hè?
Maar fijn dat je je beter gaat voelen, nu zolang al zonder de A. Houdt vol!
Hebben jullie 1 zoon?
En hoeveel uren in de week werk jij wel niet? Poehh, altijd druk hè?!
Nog 2 maanden en dan is het al oktober.... ga goed!

Quote

Hij gaat nooit van zijn verslaving af komen, geen enkele verslaafde, is mijn mening.



. Dat zal de boodschap van het bericht niet zijn geweest...vind het grappig. Guess you got hurt a lot..
Maar geen reden om bovenstaande te denken. Een verslaafde zal in vele gevallen een verslaafde blijven. Er zijn zeker uitzonderingen, de regel geldt niet voor iedereen die ooit in een fout patroon viel. Verre van..
Ik ken mensen die nog sporadisch roken terwijl ze ooit verstokt waren. Ik lees mensen die sporadisch drinken en ooit verstokt waren.
Kortzichtig..
De rest begrijp ik..maar zie het probleem niet als je ex je niets meer doet

bericht verwijderd door de moderator

*

bericht verwijderd door de moderator