Hanneke,

Er lopen op de meetings zoveel verschillende mensen rond,

met evenveel unieke verhalen.

De 'rockbottom' is ook voor iedereen totaal anders.

Op het moment dat ik me realiseerde dat ik machteloos

stond tegenover alcohol en mijn leven onbestuurbaar

was geworden kon ik me overgeven.

Deze strijd zou ik elke keer weer verliezen.

Wat ik ook zou proberen.

Door dit te kunnen accepteren is de obsessie te moeten

drinken van me afgenomen..

Daar ben ik diep dankbaar voor.

Nu kan ik eindelijk weer leven!

Dat gun ik iedereen die hier meeleest zo.....

Je hoeft echt niet bijna dood te zijn voordat je kunt

stoppen met dat gif hoor!

"rockbottom"

laat dit net één van de thema's zijn op mijn laatste AA meeting

ik heb gezweefd boven deze "rockbottom"

meermaals heb ik dat woord gebruikt als excuus dat het toch nog niet zo erg met me

was gesteld

ondanks ik begon te drinken 's morgen's voor ik ging werken

kotsend tijdens de dag tussendoor

alle geheime plaatsen uitpuilden van het leeggoed

ik fysiek bang begon te krijgen van alle zaken die ik begon te voelen of niet te voelen

etc etc....

laten we ervan uitgaand dat er diverse gradaties zijn in een "rockbottom"

wellicht heb ik twee levers

wellicht heb ik veel truckjes bedacht om het dat level uit te stellen

rockbottom is geen status om het inzicht te krijgen dat een mens doet stoppen

laat mij daar het bewijs van zijn

Ik zit met die gedachtenkronkel dat het bij mij nog wel meeviel en meevalt als ik weer eens drink.

Ik merk dat ik op een bepaalde manier denk en naar mijzelf kijk die maakt dat ik telkens weer ga drinken. Echt kronkels.

Ik merk ook dat ik vol verkapte zelfmedelijden zit. Voel me verongelijkt. Wil gelijk hebben. Stuur boze, scherpe brieven. Helemaal terecht...denk ik. Maar is dat zo? Ik wil een ander terechtwijzen terwijl... Stel dat ik gelijk heb, moet ik ze dan schrijven?

Al dagen loop ik met zo'n kater rond van een boze brief te hebben geschreven. Ik denk: Het werd tijd dat iemand het haar eens zegt. Maar... moet ik dan degene zijn die dat doe???

Vanmorgen heb ik de 10e Stap gelezen. Moet onthouden dat de eerste de beste keer dat ik een boze brief wil schrijven ik deze stap lees.

Dat is echt één van mijn heel zwakke kanten dat ik ga schrijven als ik boos ben. Ik kan dat een poos uitstellen maar dan komt het in alle hevigheid over me heen en schrijf ik. Dat zijn niet de vriendelijkste brieven en ook niet tactvol. Dat terwijl ik zo goed weet dat ik een ander niet kan veranderen. Toch is dat het wat ik wil.

Ook dat is een soort bodem als dit me weer "overkomt" en ik voor de bijl ga. Ik voel me dan zo....niet te omschrijven.

Vraag me toch ook af of ik doordat ik weer dronk minder controle heb over mezelf. Ik merk wel dat ik de laatste tijd weer snelller aangebrand ben. Ook naar mijn moeder toe weer. Terwijl dat nu juist redelijk ging.

Hfd 5

'Onthoud dat wij te maken hebben met alcohol,

een sluwe, in verwarring brengende en machtige

vijand.

Zonder hulp kunnen wij niet tegen hem op'.

Tijdens de twintig jaren van drinken ben ik regelmatig

enkele weken gestopt.

Na een paar weken was ik biezonder ingenomen

met mezelf!

Wàt een wilskracht!

Ik voelde me alcohol de baas.

Het moment brak dan ook snel weer aan waarin ik zeker wist

dat vanaf nu alles anders was.

Eindelijk had ik mijn drinken onder controle.

Helaas wilde mijn lichaam de gemiste weken inhalen en dronk

ik in 'notime' meer dan ooit tevoren.

Terug bij af en weer dichterbij het afvoerputje.....

Hfd 5

'Wrok vernietigt meer alcoholisten dan wat ook.

Hieruit spruiten allerlei vormen van geestelijke ziekten

voort, want we waren niet alleen ziek naar lichaam

en geest, maar ook naar de ziel.

Als de ziekte van de ziel is overwonnen,

komen we ook naar lichaam en geest in het reine.

Om af te komen van onze wrokgevoelens zetten wij ze

op papier.

We maakten een lijst van personen, instellingen en beginselen

waarmee wij overhoop lagen.

We vroegen onszelf af waardoor dit kwam.'

Ik vind het best moeizaam om door het ouderwetse taalgebruik

heen te lezen.

Daarom lees ik het BB in het Engels.

De moderators van ADB hebben me gevraagd in het Nederlands

te citeren en posten.

Dus doe ik dat!

Boosheid, en zeker gerechtvaardigde boosheid is gevaarlijk

voor mij, als alcoholist.

Door te werken aan de Stappen kan ik een

grote schoonmaak houden, waardoor mijn

boosheid en wrok minder wordt.

En kans op terugval dus kleiner.

'God geef mij

kalmte om te aanvaarden

wat ik niet kan veranderen

moed om te veranderen

wat ik kan veranderen,en

wijsheid om tussen deze twee

onderscheid te maken.'

' Gebed om Kalmte, Moed en Wijsheid' zoals dat in AA wordt gebruikt.

Ja Gwen, ik ken alle citaten uit het BB. Maar de werkelijkheid is weerbartsig. Ik ben weerbarstig.

Wrok is denk ik mijn grootste probleem. Ik kan moeilijk vergeten en vergeven. Maar dan ook echt.

Een fijne dag. Ik heb het Engelse BB. Zal het er eens bij halen.

'The irony of being angry with someone

because you think they 'deserve it'

is that you're the one punished

by the toxicity of your anger,

not them!

Let grudges go....

(Buddhist bootcamp)

Ik heb maandenlang lopen aanhikken tegen mijn Stap 4.

Toen ik eenmaal op gang was, was er ook geen houden meer

aan.

Ik heb alle oude wrok en resentments kunnen opschrijven,

waardoor mijn karaktergebreken naar boven kwamen.

Steeds dezelfde knelpunten.

In het Boeddhisme zeggen ze dat wrok is als

gloeiende kooltjes die je in je hand vast hebt om naar je

tegenstander te gooien...

je verbrandt vooral je eigen handen!

'God geef mij

kalmte om te aanvaarden

wat ik niet kan veranderen.

Deze week is er een collega vermoord, doodgeschoten.. Bam, 3 dochtertjes die achterblijven alsook zijn vrouw met hun ongeboren eerste zoon.

Ik hoop dat zijn ziel, waar die ook moge zijn, waakt over hen.

Moeilijk, heel moeilijk.

Hoe waar Gwen. Je verbrand vooral je eigen handen. En ook: als ik een ander terechtwijs omdat hij/ zij dat "verdient", ik heb vooral mezelf ermee.

Ik weet dat ik vol wrok zit. Naar mijn ouders toe. ( Mijn vader is alllang overleden maar toch nog steeds ook naar hem toe.) Naar mensen met wie ik nu te maken heb kan ik kwaad worden over dingen van jaren geleden. En dan zeg ik : Zie je wel ze verandert nooit! Ik zal God eens een handje helpen. Want zoiets is het toch. Voor God spelen. Denken dat ik die ander kan veranderen. Terwijl ik WEET dat ik een ander niet kan veranderen. Maar ik moet maar eens ingrijpen.

Ik heb geen geduld. En God heeft eindeloos geduld. Gelukkig ook met mij.

Goedemorgen rip Queenie,

Gecondoleerd. Dat moet een rare en nare ervaring zijn.En ik maar zeuern over MIJN boosheid. Toch is dat het begin van alle ellende. Ook van dit soort dingen als moord. Het begint met boosheid en wrok. Daarom is het van belang aan onszelf te werken. En wrok bij het begin al proberen kwijt te raken.

Heel veel sterkte.

Rip Queenie,

Ik wens je veel kalmte.

Toen ik mijn vierde Stap aan het schrijven was,

viel me op met hoeveel oud zeer ik elke dag rondliep.

Echt ongelofelijk.

Ik realiseer me dat ik een ingang moet vinden

om dit los te kunnen laten.

Door meditatie leer ik dingen te zien zoals ze echt zijn.

Niet in mijn hoofd, met oude gedachten en oude reakties op

deze oude gedachten.

Heel moeilijk.

Het woord 'acceptatie' zingt vaak door mijn hoofd.

Het geeft me rust.

Don Miguel Ruiz heeft 4 inzichten.

Een ervan is 'don't take anything personally'.

Loslaten maar.

Ik moet wel.

Peace of mind.

'Being kind is more important than being right'.

Hanneke en Gwen, dank voor jullie steunbetuiging..

Hanneke ; je zeurt niet! Mijn opa zei altijd dat -ieder zijn eigen zeer het hardst voelt-.

Het was een lange zit om vanochtend de cursus traumaverwerking uit te zitten.

Alle woorden leken hol, leeg en aanstellerig.

I

En toen drukte ik op de verkeerde toets:$.

Ik wou zeggen dat ik gewoon maar geaccepteerd heb dat ik daar moest aanwezig zijn.

Ik heb getracht er bij te blijven wat niet meeviel.

Door maar steeds te denken dat ieder zijn eigen zeer het hardst voelt kon ik beter omgaan met hetgeen er verteld werd.

Door de dood van mensen rondom je kijk je even heel anders tegen veel zaken aan.

Het hoort bij het leven, toch is het iets heel bizars..

Uit de Visie van Bill. No 265

'Steeds weer moest ik onder zeer moeilijke omstandigheden

anderen vergeven...én mezelf.

Vergevingsgezindheid tegenover onszelf en onze naaste

zijn twee stromingen in dezelfde rivier, beide gehinderd

of stop gezet door wrok.

Als we geen wrok meer koesteren kunnen ze verder stromen.

De Twaalf Stappen laten mij toe mijn wrok te onderkennen

en hem vervolgens uit mijn leven te bannen.

De Stappen voorzien, met de hulp van God,

zoals ik Hem zie, een oplossing voor mijn wrok.

Door het resultaat van deze oplossing, kan ik de nodige

bereidwilligheid vinden om mezelf en mijn naaste

vergiffenis te schenken.

Ik onderken mijn wrok nu wel. Moeilijker is het het uit je leven te bannen. Het zit heel diep. Het is ook weer zoiets wat ikzelf niet kan. En toch moet ik er wel zelf aan werken.

New beginning is often

disguised

as painful endings

Lao Tzu

Because of my sober life

a faith to live by

a self to live with

a purpose to live for

Vanmiddag kwam ik een lotgenootje tegen waarmee ik

twee jaar geleden in de kliniek was.

Ze was er erg slecht aan toe.

Ik voel zoveel compassie voor haar,

en de nog lijdende alcoholisten.

Wat is het toch een rotziekte.

Ik ben zo dankbaar dat mijn obsessie om

te moeten drinken gelift is.

'The compulsion to drink has been replaced

by the compulsion to live and celebrate life!

Dat gun ik iedereen.....

Hanneke, wrok is niet één emotie denk ik, maar verschillende emoties

als boosheid en verdriet tegelijkertijd. Om er minder last van te hebben

moet ik dat soort samengevoegde emoties ontrafelen, wat is m’n boosheid,

waar ben ik boos op, afreageren niet op de ander en ook niet door zelfdestructief

te worden maar wel door met wat te gaan gooien, schreeuwen of meppen of wat dan ook,

er uit met die boosheid. Verdriet, de echte pijn van wrok denk ik, zit nog een stuk dieper,

die mag er zijn maar zonder de bitterheid, verdriet maakt je niet lelijker,

het doet alleen pijn, er zit veel eenzaamheid achter verdriet denk ik, huilen,

wees verdrietig maar besef dat het waarschijnlijk oud verdriet is, nooit verwerkt,

nooit geaccepteerd en dat je dat nu eindelijk mag.

Verder bij emotie helpt het me om alleen maar te kijken, gewaar te worden,

je hoeft er niet altijd perse wat mee te doen, neem het waar, kijk er naar,

door je te focussen op 1 object, ik heb daar een mooi gekleurd steentje voor

maar het kan alles zijn, kijk alleen maar, gedachteloos, waarnemen,

dan is die emotie er maar het is niet erg dat het er is,

verbind er geen waardeoordeel aan, het is niet goed of slecht,

het is er en mag er zijn, jij mag er zijn met die emotie.

'Happiness is to recognize what we already have'

The Buddha