Je bent vast heel blij en voldaan dat je toch

bent gegaan, denk ik zo.

Mooi en eerlijk verslag.

En ja, zoals Witte zei, je doet het voor jezelf,

en niet voor je stomme maatje op AdB...

Dank je "stom maatje"!

Het was idd heel bijzonder, net als de meeting, beetje zo'n gevoel.

Verslaafden zijn toch maar aparte, leuke mensen!

Zou overigens niets voor mij zijn als men

over "hogere machten" begint met een sektarisch tintje. Als bewuste

Atheïst is dat regelrecht tegen mijn grondhouding.

Maar "geknuffel" of "grouphugs" zijn wel nuttig,

omdat dit een biologische werking heeft, namelijk

het knuffelstofje (hormoon) oxytocine wordt

hiermee geactiveerd; Dit bespoedigt onthaasting,

genezing en verbondenheid.

En deze jongens ook: en

Vergeet deze niet: , hihi!

Gelukkig wordt er wel bij gezegd dat het geen sekte is, geen religieuze organisatie, maar dat je het zelf mag invullen (of niet natuurlijk). Ik denk dan bijvoorbeeld aan mijn geweldige oma, die als een moeder voor me was, wat een fantastisch mens. Ik praat nog steeds tene haar, al is ze al 17 jaar overleden.

En Gwennie, jij krijgt morgen een penning zag ik op het jaarpact! TOPPER!

wat heerlijk!

het wordt nog eens gezellig hier.

meestal zit ik hier in m'n upperdepup

met nederlandse teksten uit ver vorige eeuw....

daar word ik wel heel gelijkmoedig van,

en verbondenheid met mezelf

is een groot goed.

.....maar ik ben erg blij met aanloop hier:heart:

het 'hugs' krijgt hier wel bovenmatig veel aandacht....

als je een 'chip' ofwel penning gaat ophalen

krijg je een 'hug'.

en als je daar niet van gediend bent,

steek je gewoon je hand uit,

krijg je een hand!

no sweat....

http://www.atheistthinktank.ne...atheist_alcoholic.html

als frummers bovenstaand artikel willen lezen

en evalueren.....

ik ben erg geinteresseerd!

kan ook via pb

Ik denk dat ik er wel een beetje zo insta als de schrijfster van dat stuk.

Ik geloof in ieder geval niet in een god die de wereld geschapen heeft, die

gaat over of invloed heeft op de loop der dingen op aarde en daarbuiten en

die daar ook nog eens over oordeelt en die dan bepaald of je wel of niet

in het hiernamaals mag komen.

Ik acht die kans dat het zo zit gewoon heel klein en ik heb in ieder geval

nog nooit enige aanwijzing in die richting ervaren.

Hoe het wel zit, dat weet ik ook niet precies. Dat maakt me ook niet uit.

Bovendien blijven er bij het wel accepteren van een god ook genoeg

vragen over die niet zo een twee drie te beantwoorden zijn.

Bijvoorbeeld, waar kwam god vandaan en waar bestaat god uit. Of wie

schiep god?

Maar dan naar mijn drinken. Dat liep gewoon de spuigaten uit vond ik. Maar

ik was het die het tot mij nam, niemand meer en niemand minder. En ik heb

toen ik dat werkelijk erkende stappen genomen om er wat aan te gaan doen.

En dat ik hier ben terecht gekomen en mensen heb gevonden waarmee ik

daar ervaringen over kon delen en elkaar tot steun zijn heeft enorm geholpen,

immers een mens is een sociaal dier. Een mens alleen, in afzondering levend,

gaat zeer snel ten onder.

En van heel veel drinken word je best eenzaam eigenlijk. Dus dan is een nieuwe

groep ook wel even welkom. En in je eigen kring vind je niet snel mensen waarmee

je er makkelijk over praat.

Maar dan, heb je god, of een hogere macht, nodig om nuchter te leven? Om je herstel

te bewerkstelligen? Ik denk het niet. Ik denk dat je het zelf moet doen, en door zelf

stappen te zetten kan het. En verander je. Ik geloof trouwens ook niet in karakterfouten.

Ik vind dat veel te scherp geformuleerd. Ik vertoonde verkeerd gedrag, zoals ik er nu

naar kijk, maar met mijn karakter was niets mis. Nou ja niets?

Tot hier even, ik wil ook nog slapen.

Dank je Gwen voor je link.

jaap, slapen is só overrated :-) .

haha, nee hoor,

ik ben zelf erg gebaat bij de drie RRR's.

dank je wel voor je eerste reaktie.

de schrijfster heeft geweldig inzicht in

het reilen en zeilen van AA.

ze onderschrijft het belang van de groep,

de verbondenheid.

zoals je dat hier ook kunt ervaren.

w.v.

Wel of niet huggen/knuffelen, wel of niet God/Hogere Macht, wel of niet naar meetings gaan, wel of niet drinken/gebruiken, wel of niet eerlijk zijn naar mijn medemens, wel of niet doen wat een ander/sponsor me aanraadt... wel of niet. Deze keuzemogelijkheid kom ik keer op keer tegen op mijn pad van herstel. Wat dat betreft is er geen steek veranderd aan het leven nadat ik ben opgehouden met drinken. Het leven lijkt nog steeds te bestaan uit een reeks van twee- of meersprongen waar elke keer opnieuw een keuze gemaakt moet worden.

Het grote verschil is dat een keuze die ik nu maak, niet meer definief goed of fout is. In het verleden heb ik vele ""foute" keuzes gemaakt. Als ik dat doorkreeg was de enige oplossing deze fout te maskeren middels list en bedrog. Ik vond mezelf erg slim op dat gebied. En als de grond onder m'n voeten me te heet werd (wat al snel zo was) dan was er de vlucht in dronkenschap. En als de roes uitgewerkt raakte en het rauwe leven met al z'n gevolgen van mijn gedrag/keuze weer een beetje binnenkwam, dan wist ik het meestal wel zo te draaien dat ík er niks aan kon doen, dat de fout bij anderen lag of dat alles me gewoon tegenzat en dat ik alleen maar slachtoffer was van een lot dat het op mij had voorzien.. Ik nam zelf geen verantwoordelijkheid voor mijn daden en toonde anderen geen respect voor hun daden. En ik schoot geen steek op. Ik bleef in een klein kringetje van liegen, bedriegen, de schijn ophouden, somberheid, angst, hopeloosheid, radeloosheid, respectloosheid naar anderen en mezelf, en vooral zelfmedelijden rondgaan.

Bestaat God of niet? Geen idee. Ik gebruik God, of liever zeg ik Hogere Macht omdat het woordje God bijna beeldend is (zowel positief als negatief), als het me uitkomt. Ik kom op mijn weg in herstel regelmatig vragen/problemen tegen waar ik zo één, twee, drie geen antwoord op heb. Zo'n gat in mijn begrip vul ik dan (tijdelijk) op met Hogere Macht.. als een onbekende exponent x in een wiskundig vraagstuk. Door me bezig te blijven houden met dit probleem, door mezelf te blijven onderzoeken, kan ik dan als het ware "berekenen" wat "x" is, zodat ik weer verder kan op mijn ontdekkingstocht. En op deze manier is Hogere Macht, afhankelijk van het vraagstuk, steeds weer iets anders. Maar Hogere Macht helpt me wél om op een keuzepunt werkelijk een keuze te máken, i.p.v. er tegenaan te blijven hikken.

Eigenlijk is Hogere Macht voor mij niets anders dan een vulmiddel om de vragen, de tweesprongen, de gaten, die ik in mijn leven tegenkom, al dan niet tijdelijk te vullen. Ik vul (tijdelijk) Hogere Macht in om mijn weg te kunnen vervolgen in plaats van mezelf vol te gieten met alcohol om de tweesprong (tijdelijk) niet te hoeven zien.

Op deze manier is een keuze niet meer fout of goed, maar slechts een keuze.

Als ik dan de consequenties van elke keuze accepteer als logisch gevolg en niet als een straf of beloning voor een foute of goede keuze, dan kan ik altijd verder. Dan hoef ik niet steeds terug om fouten goed te maken, dan hoef ik niet te vluchten in vergetelheid, dan hoef ik niet mezelf schoon te liegen, dan kan ik gewoon toegeven dat ik iets "niet zo handig heb aangepakt", eventueel excuses maken als dat nodig is en doorgaan.

Tot zover mijn ervaring tot op heden met het begrip God/Hogere Macht.

Voor mij is er geen hogere macht of god, slechts onwetendheid en twijfel. Maar

twijfel vind ik niet erg.

Als je het zo ziet Kohtje, kan ik er nog wel wat mee. Maar ik heb toch het idee

dat god of de hogere macht in de 12 stappen iets dieper verweven zit.

Ik ben trouwens niet heel erg op de hoogte van de 12 stappen, inhoudelijk

ken ik ze slechts van wat ik hier lees en ook wel op andere sites zoals

AA en van AA-ers. Ik ken slechts één iemand die ik wel eens spreek en die

naar AA gaat. (buiten het forum dan)

Maar om er toch op in te gaan stap 2 en 3 en 5, 6 en 7

2. We kwamen ertoe te geloven dat een Macht groter dan wijzelf ons

weer geestelijk gezond kon maken.

3. Wij besloten onze wil en ons leven over te geven in de hoede van

God, zoals ieder van ons Hem persoonlijk aanvaardt.

5. Wij bekenden tegenover God, tegenover ons zelf en tegenover

een ander mens de juiste aard van onze misstappen.

6. We waren volkomen bereid om God al onze karakterfouten te laten

wegnemen.

7. Wij vroegen Hem nederig onze tekortkomingen weg te nemen.

Wat vind ik nu van deze stappen, zoals ze op de site van AA staan. Probleem

dat ik er mee heb is dat het mijzelf veel te veel naar de achtergrond plaatst,

alsof ik er niet toe doe, alsof ik geen keuzes kan maken. Ik vind dat er iets

passiefs in zit, zo van ik geef me over, dan komt het wel goed. (Ik weet dat

het niet zo is, het 12 stappenprogramma is alles behalve passief, maar

omdat ik geen god of hogere macht kan aanvaarden blijft het voor mij

allemaal leeg.)

Ik vond wel dat ik verkeerd bezig was, mijn zelfbeeld was ook minder aan het

worden. Maar dat deed ik, dus ik ben ook degene die daar iets aan kan veranderen.

Mijn gevoel kan ik niet veranderen. Wel kan ik mijn gedrag en denken veranderen.

Dat is niet gemakkelijk, dat is forceren in begin. Maar ik merkte dat als je dat

lukte ook je gevoel positiever wordt.

Stap 5 vind ik trouwens best OK als je het woord god weglaat. Stap 6 en 7, hoeft

van mij echt niet. Ik geloof niet in karakterfouten. En ik hoef ook niet perfect te zijn, ik

mag ook tekortkomingen hebben. Die heeft iedereen. Nergens voor nodig om

die weg te nemen.

Toen ik ging stoppen of beter toen ik besloot wat aan mijn drinken te doen, want

stoppen was in eerste instantie niet aan de orde, was ik hier helemaal niet mee

bezig en kende ik de 12 stappen niet.

Ik begon met minderen met als leidraad een boekje "minder drinken" en hield een

dagboekje bij. In het boekje stond wel dat het niet bedoeld was voor hele zware

drinkers of alcoholisten, maar dat sloeg ik maar in de wind. Ik had even niets anders.

(Als ik een dag 10 flesjes bier had gedronken vond ik dat ik het matig had gehouden.)

Maar ik was ook nog niet zo doordrongen van de ernst van het probleem. Na een

paar maanden meldde ik me hier. Ik dronk toen een paar dagen per week wel en

dan heel veel, een paar dagen per week niet. Ik vond dat ik daarmee goed bezig was,

maar merkte wel dat het een vermoeiende bezigheid was. Zowel het drinken als

de droge dagen. Dat lukt me met het uitzicht op weer een paar drinkdagen.

Maar hier las ik, ondanks ook veel geworstel een aantal mensen die geheel

droog stonden en daar zeer tevreden mee waren. Dat intrigeerde me. Ik had

altijd het beeld voor ogen dat ik als geheelonthouder altijd zou blijven verlangen

naar drinken. Zoals ik op mijn niet drinkdagen uitkijk naar de drinkdagen. Maar als

die niet meer zouden komen, dat zou toch vreselijk zijn? En dat is het natuurlijk

ook als je wel wil, maar het jezelf onthoud. (Net als andersom trouwens, als je niet

meer wil drinken, maar het toch doet.)

Daar lag dus voor mij het werk. Hoe kon ik het voor elkaar krijgen om niet meer

te willen drinken? En daar ook nog een positief gevoel aan over te houden.

Wie weet daarover later meer.

Beste Jaap,

God of Hogere Macht druipt van het 12-stappen programma af.. dat is nou ook juist dát wat het programma anders maakt dan bijvoorbeeld in de "reguliere" verslavingszorg.

Het begint al in Stap 1, waarin je wordt gevraagd eens na te denken over of je nu wel of niet in staat bent om je verslaving los te laten. De meesten zullen, als ze eerlijk zijn, moeten toegeven dat dat niet lukt. Misschien is onthouding wel even mogelijk, maar op de één of andere manier blijft het trekken.

Door jezelf die vraag uit Stap 1 te stellen en er eerlijk op te antwoorden, dus niet te zeggen: ik kan stoppen wanneer ik wil, en ach, het valt allemaal wel mee, nee, door eerlijk toe te geven dat je compleet machteloos staat tegenover die verslaving, zet je eigenlijk al één voet op het pad naar het toelaten van een Hogere Macht.

Want hoe kun je nu ooit hopen en verwachten dat je ooit niet meer zult hoeven gebruiken/drinken, als je net hebt toegegeven dat dat voor jou onmogelijk is gebleken? Daar is hulp voor nodig..

Hulp van mensen heb ik vele malen gehad, mensen die me dierbaar zijn, mensen die ik totaal niet kende (professionele hulpverleners), tot en met politie en justitie aan toe.. Maar het enige wat ze me aan hulp konden bieden bestond uit de wijze raad en het (dringende) advies om te stoppen met drinken. Ik moest alleen maar niet meer beginnen te drinken. En dat staat ook in de literatuur van het 12-stappen programma: het begint allemaal met die eerste niet te nemen.

Ik heb geleerd in het programma mezelf niet als de regelneef van m'n eigen leven te zien. Daar ben ik te onmachtig voor, te klein. Daarvoor gebeuren er dagelijks teveel dingen waar ik met alle goeie wil niks aan kan veranderen. Ik heb leren loslaten, m.a.w. me over te geven aan... tja, aan wat? Schoorvoetend heb ik toegegeven dat niet alles wat me overkwam anders had gemoeten, dat niet alles zo gelopen was door een "slecht gesternte", dat de mensen uit mijn jeugd en verdere verleden niet schuldig waren aan mijn ellende. Schoorvoetend gaf ik toe, hoop te hebben dat, ook al had ik het niet onder controle, mijn leven wel "los zou lopen", ook als ik niet dronk. En toen ik daar begon achter te komen, dat ellende en niet drinken ook samen konden gaan zonder dat dat voor mij het einde betekende, dat er gewoon weer een volgende dag kwam, ook als ik me niet kiplekker voelde, toen begon ik een betekenis, een omschrijving te zien in wat voor mij Hogere Macht zou kúnnen zijn.

God of Hogere Macht komt overal terug in het 12-Stappen programma. Maar er wordt ook duidelijk en meermaals op gewezen dat het geen religieus programma is. Voor veel mensen is God synoniem voor geloof, kerk, religie.. Maar in het programma kun je God of Hogere Macht invullen naar eigen behoefte.

Zoals ik het zie hoef ik de Hogere Macht niet te dienen, maar dient de Hogere Macht mij. Ik heb mijn Hogere Macht wel eens vergeleken met een TomTom.. ik kan eigenwijs zijn, afdwalen van wat TomTom zegt, maar waar ik ook ben, TomTom berekend elke keer opnieuw de route naar mijn eindbestemming. TomTom dient mij, wijst me de weg, straft me niet als ik anders doe en houdt z'n mond als ik hem uitzet, als ik zelf de regie weer in handen wil nemen. Met een grote kans dat ik hopeloos verdwaal.. zet ik hem dan tóch weer aan, dan zal opnieuw de route berekend worden..

Door erop te hebben leren vertrouwen dat het goed is zoals het is, dat alleen vandaag ertoe doet en dat ik open kan staan voor de verassingen (zowel positief als negatief) van het leven, heb ik de regie van mijn eigen leven uit handen gegeven. En aan wie dan wel?? Tsja.. ik noem het aan het Toeval. Mijn Hogere Macht is dát wat me toevalt, elke seconde, elke minuut, elke dag... Misschien is dit Toeval van tevoren uitgestippeld, zoals de route in een TomTom, maar ook op een onbekende uitgestippelde route is elke meter/kilometer een verrassing.

Door mijn Hogere Macht te vertrouwen ben ik zo vrij als een vogeltje om mijn eigen weg in het leven te volgen. Niet meer de weg van gebruiken/drinken, niet meer de weg die verslaving voor me klaar heeft liggen die kaarsrecht of met haarspeldbochten, doch zonder zijwegen met andere mogelijkheden, naar een langzame dood leidt.

prachtige postings boven me.

bedankt voor het delen.

toen ik nog zoveel moest drinken werd ik toch iedere ochtend

wakker met de vaste intentie dat ik het die dag helemaal anders

ging doen.

elke dag weer nam ik me voor die dag niét te drinken.

maar meestal waren de ontwenningsverschijnslen zo

heftig, dat ik wel moest.

dan nam ik me maar voor dat het daarbij zou blijven,

om de dag verder niet te drinken.

maar dan had ik alweer gedronken en maakte het allemaal

toch niets meer uit voor die dag.

wéér een verloren dag!

nee, vanaf mórgen zou alles anders zijn.....

insane!

steeds hetzelfde doen, andere resultaten verwachten.

uiteindelijk zag ik in dat mijn leven

volledig onbestuurbaar was geworden.

ik kon niet meer mét en niet meer zonder drank.

ik ging kapot.

ik was machteloos tegenover alcohol.

steeds weer probeerde ik mijn drinken te

controleren.

elke dag weer mislukte het gigantisch.

tot ik kennis maakte met een 12 stappen programma.

*de eerste niet nemen,

*met een sponsor aan de stappen werken

*naar meetings gaan.

dankzij AA ben ik uit de nachtmerrie van mijn ziekte gekomen.

de obsessie is verdwenen.

ik ben niet meer alleen.

de AA heeft mij nooit lang droog kunnen houden, 20 jaar lang niet. Tot en met stap 3 ging het wel. Maar daarna niet meer. O ja, stap 12 ging ook nog wel. Maar ik vond het wel een geweldig programma en heel fijn om hier lotgenoten tegen te komen. Alweer 10 jaar geleden ben ik maar gestopt met AA. In mijn woonplaats mag je niet vaker dan 4 x per jaar terugvallen. Dan mag je een tijd niet komen. In Amsterdam had ik wel heel goede ervaringen met de groepen.

Nu gebruik ik sinds kort Baclofen, is voor mij een wonderpil. Bijna geen zin meer in drank, na 2 blikjes bier af en toe is het echt gebeurd en wil ik niet meer. Het gevecht lijkt over.

Ik denk dat het binnenkort tijd wordt, dat ik de AA weer op ga zoeken. Want ook met deze wonderpil, merk ik dat mijn IK niet zomaar vanzelf mee-verandert.

de AA houdt jou ook niet droog Monika

en de baclofen ook niet

dat doe jezelf

met behulp van AA, baclofen

of iets anders

maar jij staat voorop en centraal

de rest kan als gereedschap dienen

die jij steeds beter kunt hanteren.

en mensen na 4 terugvallen uitsluiten

lijkt mij niet helpend en zelfs dat het averechts

zou kunnen werken. Kan niet de bedoeling zijn van AA.

succes!

Natuurlijk bedoelde ik ook ik met behulp van AA niet droog kon blijven.

Bedankt voor alle waardevolle posts, Kohtje, ik had het niet beter kunnen verwoorden, zo voelt het precies, dank je wel!

Vanavond mijn tweede meeting gehad.

Gek genoeg zat ik er nerveuzer bij dan de eerste keer.

Toch voelde ik me weer bijzonder op mijn gemak.

We hadden een topic avond voor bij het sharen: 'Vervanging' en 'wat is herstel'.

De herkenbare verhalen vlogen me om de oren en ik heb ook verteld van mijn sportobsessie.

Het herstel vond ik eerst moeilijker, omdat ik nog zo nieuw in het droog staan sta, maar na het aanhoren van de diverse verhalen, kwam ik erachter dat ik al vanaf dag 1 aan het herstellen was.

Stap 1.

Daarna kwam het lichamelijk herstel en nu komt elke dag meer het geestelijk herstel, soms bijna niet te verdragen.

Mijn hogere macht (mijn oma) zou me aanmoedigen en vergeven (want wát een stome dingen heb ik gedaan!

En ik zal haar elke dag aanspreken en om steun vragen.

Ik heb weer frisse moed en kijk alweer uit naar de volgende meeting.

Jammer dat ik het echt niet ga redden om meer dan 1 keer in de week te gaan (sport, werk, rust, e.d.), mss later.

Ik weet dat het programma niet voor iedereen werkt, ik weet niet of het voor mij zal werken, maar tot nu voelt het goed!

Tot zover.

toen ik mijn leven op mijn manier en volgens mijn

wil probeerde te leven, was het kiezen op elkaar,

'ik zal eens laten zien dat ik het allemaal kan'!

ook stoppen met drinken!

en dat lukte dan ook wel een maand, of zes weken.

ik veranderde niets aan mijn leven,

behalve dat ik geen alcohol dronk.

ik zat met een crodino aan het aperitief,

met water in een wijnglas te wachten tot

ik eindelijk naar bed kon.

wat een ellende...

de angst voor het uiteindelijke zwichten hing

als het bekende zwaard boven me.

en dat gebeurde ook elke keer weer...

het * it moment.

en dan dronk ik de eerste avond 2 glazen,

feliciteerde mezelf met het gecontroleerd drinken.

...en binnen een week zat ik weer op twee flessen per avond.

en meer.

Step 1

"we admitted we were powerless over alcohol

that our lives had become unmanageable"

toen deze woorden voor het eerst echt tot me doordrongen

voelde ik 'hoop'.

eigenlijk wilde ik mijn drinkgedrag veranderen, controleren.

niet toegeven dat ik machteloos stond.

toen ik, na diverse pogingen tot controle moest toegeven

dat mijn leven écht onbestuurbaar was geworden,

kon ik eindelijk het roer overgeven.

surrender

ik hoef niet meer te vechten,

want ik geef toe dat ik verloren heb van alcohol.

wat een rust.

Ja, niet meer vechten. Toegeven dat ik verloren heb van de alcohol en dat ik het met vechten niet win. Dit uit zich bij mij in het feit dat ik nu alweer een poosje Refusal gebruik. Ik ga het gevecht met de alcohol niet meer aan maar geef toe dat ik wat dat betreft machteloos ben.

Ik heb jaren gevochten tegen de alcohol. Dacht dat dat de enige manier was om de strijd te winnen. Maar het is net als drijfzand. Hoe harder je vecht hoe meer je erin getrokken wordt. Overgave is het enige wat mij nog restte. Voor mij is dat overgave aan God. Maar dat begon er eerst mee dat ik toegaf dat ik hulp nodig had. Die vond ik bij de AA. Dat was eerst mijn Hogere macht. Met God had ik het teveel geprobeerd en het had niet gewerkt.

Het werkte niet doordat ik mijn eigen wil wilde doordrijven. Ik zei niet "Uw wil geschiede". Maar ik stelde voorwaarden.

Ik leerde dat mijn geloof in God een kinderachtig geloof was. Ik manipuleerde God. Of althans ik probeerde dat. Net als kleine kinderen dat kunnen doen en maar dreinen als je je zin niet krijgt. Dat dreinen bestond dan in zuipen. Ik zoop uit woede omdat God niet deed wat ik wilde.

Nu leer ik aanvaarden wat ik niet kan veranderen. Dat geeft kalmte en rust. Ik kan me wel verzetten maar het heeft geen enkele zin. Ik kan maar beter mee bewegen.

Ik ben dankbaar voor de 12 Stappen. Voor de AA. Die gaf me in plaats van een kinderachtig geloof mijn kinderlijk geloof weer terug. Ik kan weer geloven in wonderen. In een liefhebbende God Die het beste met mij voorheeft. Niet dat moeilijkheden mij bespaart blijven. Maar Hij is er ook in het moeilijke en pijnlijke dat er zal zijn. Christenen noemen dat veelal in het "lijden". Maar dat klinkt zo zwaar.

Iedereen een heel goede dag en dank jullie wel. Een stukje AA op ADB.

Hanneke en Gwen, dank voor het delen.

Vanmiddag na mijn werk als huiswerk van mijn sponsor heel stap 1 (inc. vragen en overpeinzingen) doornemen (17 pagina's). Ik zie er tegen op, maar het is een stukje herstel en acceptatie, nu doorzetten.