Agnieta, je krijgt in ieder geval hulp en je hoeft toch ook niet alles tegelijk, de AA loopt niet weg. Je moet gewoon doen

waar jij je op dit moment goed bij voelt en als je telefonisch contact hebt dan is dit toch ook prima?

Mijn longarts zegt dat ik moet stoppen met roken, ja, dat weet ik zelf ook wel maar 2 verslavingen tegelijk

aanpakken is verdomd moeilijk, ik heb het geprobeerd maar dat was niet zo'n succes

ik ben vandaag naar een AA groep in zuid frankrijk geweest.

het is een engels sprekende groep, gelukkig.

in het frans kan ik een stokbroodje kopen maar niet delen

over nuchterheid en alles wat daarbij komt....

toen ik m'n angst voor het onbekende overwonnen had

en erachter kwam dat meetings overal ter wereld

mensen bij elkaar brengt die van elkaar precies begrijpen hoe het is

verslaafd te zijn voelde ik vooral dankbaarheid.

dankbaarheid voor de fellowship, voor het programma,

voor de stappen, voor m'n nuchterheid

en alle nieuwe kansen in dit tweede gedeelte van m'n leven.

als je twijfelt of AA iets voor jou is bezoek dan

verschillende groepen.

NA, AA, in verschillende steden en dorpen.

en kijk naar de overeenkomsten in plaats van de verschillen!

'we're all in this together'

dit besef maakt m'n verslaving leefbaar.

Gwen wat ben je een mooi draadje begonnen.

Ik heb eens 5 jaar niet gedronken doordat ik naar de AA kon gaan.

En oh wat wenste ik dat ik het weer kon.

Nu jaren later ga ik er weer naar toe!

De eerste meetings voelde ik het al weer.

Ik moest voor mezelf 'bekennen'.

En ik voelde al dat dit niet lukte.

Een aantal weken deden we stap 1: ja ik moet weer bij stap 1 beginnen.

Erkennen dat en accepteren dat ik dit niet alleen kan.

Dat het sterker is dan mij.

Maar in een groep of met hulp kan je die alcohol de baas zijn.

Dit keer met hulp van resufal, de verslavingszorg en AA.

Desnoods nog meer hulptroepen, maar ik moet en zal en ik wil van de drank afblijven.

geweldig an, dat je alles inzet!

refusal, meetings, verslavingszorg.

je hoeft het immers niet alleen te doen....

ik ben natuurlijk wel heel benieuwd wat er

na vijf jaar nuchterheid en AA gebeurde...

als je wilt zou je dat willen delen hier?

Hoi gwen, ja wat gebeurde er?

De levensgebeurtenissen waren te heftig, te veel en te zwaar en ...

kiekeboe daar komt de onverschilligheid (niet meer naar meetings gaan) en de boosheid.

Weg alertheid en kiekeboe ... duiveltje drank neemt zijn plaats in.

De tijd dat ik niet naar AA ging duurde dus een aantal jaren.

Het eerste jaar na mijn 5 jaar drankloos kwam ik hier bij ADB terecht.

Dat heeft me goed gedaan, ik had het weer enigszins onder controle.

Maar wel vermoeiend hoor.

Dan weer heftige veranderingen en veel stress in mijn leven... en daar ontstaat het bingedrinken. Dus heeeel lang niet drinken omdat ik het echt niet kan en dan ineens doorschieten, zover dat ik dacht ' dit overleef ik niet'.

Vorige maand viel het kwartje GELUKKIG weer.

Helemaal op NUL. Enige optie.

De beste optie en ik ga dit nu volhouden en hopen en bidden dat ik herstel en dat het leven me even met rust laat.

Zoiets.

Ook ik was bijna 5 jaar ( 4 1/2 ) nuchter toen ik bij de AA kwam. Tot ik zoiets had van; het is wel mooi geweest. Is dit het nou helemaal? Iemand bij de AA zei altijd dat in de eerste 5 jaar nuchterheid het meeste gebeurde. Daarna gebeurde er niet zoveel meer. En ik dacht: Nou als dat het dan is....

Tot op de dag van vandaag heb ik spijt dat ik weer begonnen ben. Het is niet waar dat er na 5 jaar nuchterheid niet zoveel meer gebeurt. Een mens blijft veranderen als het goed is. Ik hoor dat van alcoholisten die al heel lang nuchter zijn. Na die 5 jaar gebeurt er heel veel. En ook: het eerste glas blijft altijd dichtbij. Het is nooit een gewonnen race. Ik moet altijd alert blijven.

Ik ga er weer voor. Nu even met refusal. Tot ik het weer alleen kan. Die tijd komt zeker weer.

Ik ben AA dankbaar. Ik ben op dit moment ook blij dat er Refusal is.

dank jullie, an en hanneke voor het delen van

jullie ervaringen.

agnieta,

elke dag dat een alcoholist niet drinkt is biezonder.

elke avond als ik nuchter naar bed ga

ben ik zó blij!

want alleen nuchter kan ik leven.

met drank is mijn leven een hel.

omdat dat nog niet zo lang geleden is,

zit het nog vers in m'n geheugen.

hoe diep het afvoerputje was, en hoe ellendig die hel.

de 'sky is the limit' in herstel.

ik ontdek elke dag nieuwe dingen die ik 25 jaar weggezopen heb.

niet gemakkelijk, soms heel pijnlijk,

maar vaak ook geweldig.

mijn grootste regret nu,

is dat ik niet een paar decennia eerder gestopt

ben met m'n verslaving te voeden.

mijn pad is anders gelopen,

dat accepteer ik nu.

nu, op dit moment

kan ik leven!

daar ben ik zo dankbaar voor.

Hanneke, Agnieta en Gwen,

mooi hoe jullie schrijven en dat is precies zoals ik het ook zie.

Hanneke, voor mij waren die vijf jaren ook bijzonder.

Zo bijzonder dat toen ik weer begon ik mezelf zo'n kneus vond.

Het idee om opnieuw te moeten beginnen, dat ik niet meer kon stoppen....

Precies zoals Agnieta schrijft, 24 uur is bijzonder.

Daar gaat het om, vandaag, deze 24 uur.

Wat een inzicht.

Gwen en ja, zo ervaar ik het nu ook.

Dat hebben we meegemaakt, ik treur er nu niet meer om.

Het is een stuk van mijn leven, en ik heb nu leren accepteren.

En ik dat DAT de weg naar herstel is.

Ik ben blij dat ik morgen weer naar de AA kan.

De mensen van AA zijn toch wel mijn vrienden.

Velen komen en velen gaan en dan zie je ze weer terug.

We hoeven eigenlijk niet veel te zeggen, want we weten het.

Eigenlijk dan zoiets als hier op het forum.

Fijn is dat je bij AA de mensen ontmoet.

Dat blijft toch heel belangrijk voor mij.

Ook dat je telefoonnummers kan delen en zonodig kan bellen.

Je staat er niet meer alleen voor.

Er zijn zoveel lotgenoten.

Fijne dag!

overal ter wereld vinden fellows en fella's elkaar.

in meetings

(googel maar ens in plaatsen in je buurt)

om elkaar te steunen en de vrijheid te vieren!

ik ga nu met een doos bonbonnetjes (zonder alcohol :-) )

naar een meeting om mijn tweejaar penning te mogen

ontvangen.

dank jullie!

jullie zijn deel van mijn herstel

en mét jullie weet ik;

ik hoef het niet alleen te doen!

niemand hoeft het alleen te doen

Gwen, super, fijn dat je daar ook overdag naar toe kan.

Lekker genieten van het gezelschap, de warmte.

De chocolade met koffie en thee.

De verhalen, je nieuwe vrienden.

Zoveel meer en totaal niet te vergelijke met het alleen zitten drinken!

Gwen, goed van je meis!!!!

Ik ben blij dat ik morgen weer kan gaan, het is alleen in de avond bij ons, jammer

maar niets aan te deon. We hebben meetings op maandag, woensdag en donderdag,

maandag is nog al strikt, woensdag is ook voor alle ander verslaafden en ook handjes vasthouden wat

niet echt mijn ding is en donderdag is mijn 'kluppie;' ooit heb ik daar mijn een jaar penning gehaald

maar dacht het wel toen in mijn uppie te doen, niet dus ....

Ik ben blij dat ik weer terug ben, we beginnen met een rondje hoe de week is geweest, dan koffie / rook pauze en

dan aan de stap, morgen weer stap 2 omdat we een nieuw iemand hebben, ik hoop dat hij heeft volgehouden afgelopen

week

inderdaad heel fijn, an en jacc,

dat er overdag ook meetings zijn.

wat je zegt!

nogal een verschil;

herkenning en ervaring, kracht en hoop uitwisselen met fella's,

tegenover ' met de gordijnen dicht alleen zitten drinken'.

tijdens de meetings krijg ik regelmatig

een vredige rust over me;

ik hoef niet te reageren,

ik kan zelfs niet reageren.

ik hoef ook niet te 'sharen' als ik dat niet wil.

meestal maak ik er wel een persoonlijke opdracht van om dat

toch te doen,

zo leer ik praten in een groep en m'n gevoelens onder woorden

brengen.

dat heb ik 25 jaar, tijdens mn drinkjaren nauwelijks gedaan.

'het ging altijd fan-tas-tisch met me :-) ' (not!)

Marieka, hier is t te vinden.

Marika, hartstikke goed van je joh!

Wij hebben 3x per week een meeting hier in de buurt en onze groep praat eigenlijk niet over god.

Ik ben niet gelovig opgevoed en heb persoonlijk daarom ook niets met de 11e stap, daar zijn we

allemaal (15 mensen hebben we) ook altijd snel klaar mee.

Ik heb het ook wel eens gehad dat ik een bekende tegenkwam en nou en... we zitten allemaal in hetzelfde schuitje,

van de alcohol afwillen. Er is een ongeschreven regel dat alles wat je vertelt binnen de groep blijft dus je hoeft echt

bang te zijn, eerder trots dat je de eerste stap hebt genomen

Je zult inderdaad even van tevoren moeten bellen, dan wordt je opgevangen en wordt er even met je gepraat,

helemaal niet eng, is juist fijn!

Heel veel succes, ik weet zeker dat iedereen benieuwd is naar je verhaal

Ik kwam in den beginne ook in zo'n groep terecht. Wat me opviel was dat veel van de mensen die al jaren en jaren deze groep bezochten, nog steeds angst hadden voor drank. Ze konden het niet zien (terrasjes, feestjes e.d.) of ruiken zonder het jammer te vinden dat ze zelf niet konden drinken. M.a.w. ze voelden zich nog steeds slachtoffer van hun verslaving.
Door andere groepen te gaan bezoeken waar wél over God en Hogere Macht werd gesproken, kwam ik erachter dat juist het spirituele deel van het programma de uitdaging vormde om aan mezelf te gaan werken. Ik ben ook absoluut niet gelovig in de zin van religie zoals die in het algemeen belijd/beleden (?) wordt, maar ik ben me wel gaan bezinnen op krachten en machten die die van mij teboven gaan.
Door mijn eigen wil ondergeschikt te maken aan een wil die de mijne teboven gaat, heb ik er geen moeite meer mee dat ik alcoholist ben en ook niet om drank als "not done" voor mezelf te beschouwen.

Er wordt heel duidelijk op gewezen dat het 12-Stappen programma een spiritueel, dus NIET religieus programma is.

Als ik God beschouw als datgene wat niet iets is wat stoffelijk is, dus als tegenhanger van Alles, dan is God dus Niets. En als ik dus alleen voor God bang hoef te zijn, dan hoef ik dus voor Niets bang te zijn..
Deze manier van met het leven omgaan kan ik voor mezelf alleen bewerkstelligen dankzij Stap 11.

Ja je kan God zien als het groter geheel.

Angst heeft hier niks mee te maken.

Zo'n groep mensen die elkaar bij staat is ook een groter geheel.

Geef het af aan de G ROEP.

Feit is dat je het uit jezelf en alleen met jezelf niet kan.

Tenminste ik niet.

Misschien een tijdje, maar op den duur wordt het steeds zwaarder.

'a god of your understanding'

g o d group of drunks

g o d good orderly directions

g o d guidance of dharma

vul je eigen god in...

mensen vinden kracht in de natuur, in hun fellows, in

de stappen, in een kracht groter dan henzelf

AA is geen religieus programma.

het is geschreven in de jaren veertig van de vorige eeuw,

ontstaan uit de Oxfordgroup.

in die tijd waren de christelijke teksten meer gangbaar.

maar nadrukkelijk zeiden de schrijvers geen religie aan te hangen.

AA is wel een spiritueel programma.

in stap 1 gaf ik toe dat ik machteloos sta tegenover alcohol,

dat mijn leven stuurloos geworden was.

en in stap 2 kwam ik te geloven dat een kracht groter dan mezelf me

weer gezond kan maken.

hier komt het spirituele in het programma kijken.

ik heb 25 jaar lang geprobeerd op mijn manier met

alcohol om te gaan, gecontroleerd te drinken

en op wilskracht in fases niet drinken.

keer op keer herviel ik.

pas toen ik een stapje opzij kon doen,

en het stuur overgaf aan een kracht groter dan mezelf,

kon ik gestopt blijven....

in ieder geval vandaag . :-)

de guidance of dharma, my god, geeft me

de kans om met de juiste daden, woorden en gedachten

het voetenwerk te doen voor een nuchter, stabiel en fijn leven.

MY understanding of a god.

Marika,

Als ik was blijven denken wat ik er van zou gaan vinden, was ik nooit gekomen waar ik nu ben, was ik blijven rondcirkelen in m'n (naar later bleek) egocentrische denkpatroon.

Door te DOEN, door meetings te gaan bezoeken, te luisteren naar mensen die ervaring hadden met "nuchter" leven én me open te stellen voor zienswijzen die de mijne absoluut niet waren, kwam ik ertoe om maar eens wat te proberen.. eerst wat lacherig en behoorlijk kritisch. Maar gaandeweg de tijd toch ook steeds meer nieuwsgierig en "hebberig"..

Ik heb in het begin vaak geprobeerd om aan te tonen dat het programma voor mij niet kon werken omdat ik anders was, omdat ik wel betere manieren wist te bedenken. Ik keek vooral naar de verschillen tussen de suggesties van het programma en de manieren die ik zelf kon bedenken. Langzamerhand bleek dat mijn manieren altijd weer ondermijnd konden worden door de suggesties van het programma.. uiteindelijk ben ik met mijn fabuleuze, geweldige manier van denken en met het leven omgaan alcoholist geworden die alles en iedereen in z'n omgeving schade/verdriet berokkende, inclusief zichzelf.. Dat inzicht kwam beetje bij beetje binnen.

M'n leven is radicaal anders dan het was. Maar die verandering is niet als een enorme schok van de ene dag op de andere over me gekomen, gelukkig. Als dat zo was geweest was ik van schrik waarschijnlijk weer gaan drinken.

Door steeds weer naar meetings te gaan, door een sponsor te kiezen die me hielp met het interpreteren van de stappen, door me open te stellen voor eventuele veranderingen, voor mij als onmogelijk voorkomende mogelijkheden, kortom door niet na één keer datgene meteen bevooroordeeld weg te gooien wat anderen zo goed leek te helpen, maar het voordeel van de twijfel ook eens een kans te geven, merkte ik dat ik er langzaam, dag na dag, gebeurtenis na gebeurtenis, stapje voor stapje ingroeide.. dat ik wel degelijk kon veranderen en dat dat af en toe wel pijn deed, maar achteraf gezien waren dat niet meer dan "groeipijntjes".

Wat betreft die hogere macht of god.. ik heb niets hoeven tekenen, niemand iets te hoeven beloven, ik ben niet AA-gedoopt of zo, ik ben zo vrij als een vogeltje om daar mijn eigen interpretatie aan te geven... ik speel met het begrip god om er zelf beter van te worden, m'n hogere macht is opgebouwd uit legosteentjes.. ik kan er aan toevoegen, ik kan er vanaf halen, ik kan steentjes van anderen gebruiken, ik kan zelf nieuwe steentjes aandragen. En ik kan gewoon zélf bepalen hoe dankbaar ik wil/kan zijn zonder dat ik op de knieën hoef. Niemand kan mij zeggen of ik het programma goed of fout toepas. Dat kan ik alleen zélf bepalen. Als het voor mij werkt, doe ik iets goed. En tegengesteld ook natuurlijk. Het programma is er voor mij, ik ben er niet voor het programma.

Kortom, Marika.. niet blijven denken zonder iets te doen..

'acceptatie'

ik kom er langzamerhand steeds meer achter dat 'acceptance'

het keyword is voor me.

in stap 1 natuurlijk.

en in 'my daily life'

(ik heb even alleen een engelse BB tot m'n beschikking,

sorry tactive)

'acceptance is the answer to all my problems today.

when i am disturbed, it is because i find some person,

place, thing or situation -some fact of my life-

unacceptable to me, and i can find no serenity

until i accept that person, place, thing or situation

as being exactly the way it is supposed to be at this

moment.

nothing, absolutely nothing, happens in god's world

by mistake.

BB, 417

(again, read 'god' as the god of your understanding,

easier to 'accept')

http://www.audiodharma.org/teacher/67/

kevin griffin is een alcoholist die de stappen

op een voor mij zeer aansprekende manier

bekijkt.

tijdens het wandelen, poetsen,

voor het slapen gaan....

plugs in en luisteren maar.

dit werkt voor mij!

god grant me

the serenity

to accept the

things i cannot

change, courage

to change the

things i can and

wisdom to know

the difference

http://dharmaseed.org/teacher/100/

deze link geeft audioteachings over de 12 stappen.

er zijn veel verschillende meetings op verschillende plekken

in het land.

ik heb gewoon veel verschillende meetings bezocht

en ben blijven hangen bij de groep waar ik me het best

thuisvoelde.

de samenstelling van een groep verandert voortdurend.

succes met het vinden van een groep.

als het ingewikkeld is face to face meetings te bezoeken...

er zijn ook AA fora en skype meetings

https://m.facebook.com/inth......=113186424964&_rdr

nogal amerikaans,

ze hebben wel online meetings