Ik heb - na ruim zes maanden gestopt te zijn - weer flashbacks. Die had ik lang niet gehad! Het is niet erg, ik kan er nu mee omgaan, dankzij mindfulness. Maar ze overvallen me wel. Alsof mijn leven aan me voorbijtrekt in fragmenten. Herkent iemand dit?

Ja, ik heb ze ook.

Dacht dat het komt omdat ik veel

met de dood word gekonfronteerd.

Maar kan ook zo maar zijn natuurlijk.

Ik probeer het te laten, ernaar te kijken

en af en toe pik ik er weer iets uit waar

ik ook echt wat mee kan. Maar het blijken

vnl. inzichten bij mij. Niet eng, wel emo soms.

Hallo,

Ik herken heel veel in jullie verhalen. Zelf ook een hele nare jeugd gehad, waar veel geweld aan te pas is gekomen. Mijn angst en bangheid durfde ik nooit te laten zien, alles altijd opgekropt, zat vol boosheid en verdriet, begon meer te drinken dan goed voor mij was en de verhalen die ik hier lees geven mij op de één of andere manier heel veel steun en geeft mij extra kracht om door te zetten en te werken aan mijn alcoholprobleem.

Ik ben trots op jullie dat jullie zover zijn gekomen terwijl jullie zoveel narigheid hebben moeten doorstaan. Mijn petje af.

Casper

PTSS

therapie: Trauma Verwerking met EMDR.

Bij EMDR wordt er amper gepraat. Dat is een zegen , niemand kletst je een goed gevoel aan wat na een irritatie al weer zou kunnen verdwijnen.

Na een 3/4 jaar kan ik stellen dat ik een last lichter ben. Ik zie mijn eigenwaarde langzaam groeien en ik leer mijn grenzen te zien en te laten zien. 

Voor nu is mijn woede weg en word ik minder bang. Ik heb mezelf serieus genomen en ben langzaam aan het leren naar mezelf te luisteren. Daar is een goed stel oren voor nodig. Of een goed filter voor alle ruis.

Veel gepraat om te zeggen: deze analyticus die ik ben denkt dus dat EMDR werkt. (voor een behandelmethode zonder wetenschappelijk bewijsmateriaal is dat een enge uitspraak, ik wéét het) 

Voor mijzelf is het belangrijk nogmaals te benadrukken dat er geen verleden erg genoeg is om te rechtvaardigen dat ik alcoholist ben geworden. Ik was al verslavingsgevoelig (gendrager dus) en heb het nodig gevonden mijn ontspanning en vlucht te zoeken in een geestverruimend middel. IK heb gekozen voor de quickfix die alcohol bood. Daar is niemand anders schuldig aan. Voor mij is dit belangrijk omdat ik de dramadriehoek wil vermijden. 

Mijn woede is weg en ik word minder bang.

Mezelf serieus nemen en leren naar mezelf te luisteren

Dat is een heel mooie stap in jouw groei proceS

Wat voor jou werkt is goed...je bent het waard

Huttula, dank je wel.

Loen, "En ik had het verdomd handig gevonden als ik maar een klein beetje houvast had meegekregen hoe ik het leven aan had 'moeten' of kunnen aanpakken, jij niet?"  ,  je beschrijft een stukje van de eenzaamheid en de verwarring die inderdaad aanwezig is geweest voor járen. Ja, ik had wat hulp kunnen gebruiken toen ik niet wist wat ik van mijn brein of mijn gevoel kon vertrouwen. 

Ja. Maar ik kan het verleden niet veranderen. En nu doe ik het met wat ik nu aan tools heb. Acceptatie is een belangrijke, vertrouwen een volgende. Aangezien ik mijn zelfvertrouwen heb zien groeien van nul naar al een beetje, vertrouw ik dat het met vertrouwen ook, gestaag, goed komt.   

Bedankt Monster.

.

De laatste tijd hoor ik weer links en rechts om me heen dat mensen zich wenden tot EMDR. Heel vaak is mij gevraagd of het nou werkt, en wát er dan werkt. Ik weet het nog stééds niet. Maar ik kan voor mijzelf wel stellen dat mijn verleden eindelijk gereduceerd is tot een verhaal.

De eerste keer dat ik na EMDR naar huis reed, reed ik ong. 210 km per uur. WEG VAN HIER. BAH BAH EN NOG ES BAH. Ik moest onderweg stoppen omdat ik moest overgeven in mijn helm. De volgende keer kon ik doorrijden, ik vloog nog steeds. Vluchten, daar leek het eigenlijk wel op. De keren daarna reed ik nog steeds erg hard, maar niet meer zo achterlijk. Het was al verworden tot Wegwezen.

Terwijl ik op de heenweg nooit harder had gereden dan 140. Geen haast, er zelfs tegenop zien. Ooit zei de traumatherapeut dat er een dag zou komen dat ik zou worden ingehaald door auto's, op de terugweg wel te verstaan. Dat de haast er af zou zijn. Ik glimlachte maar wat. ("Tuurlijk schat. Je hebt geen idee.") Maar hij kreeg zelfs gelijk! Toen ik zelfs door een lelijke eend...............geintje, zó erg werd het nou ook weer niet.......

Waarom meld ik dit nou? Wie PTSS gaat aanpakken en er wordt EMDR geadviseerd; ik zeg doen.

Het wordt niet echt lachen nee. Maar het is ongelofelijk hoe mijn verleden, waar ik zó vreselijk voor wegliep, nu verworden is tot feiten-zonder-verterende-emoties. Geen walging meer, geen vernedering meer, en dankzij andere veranderingsprocessen geen haat meer. Ik kan het niet verklaren, maar voor mij is mijn rugzak licht, terwijl het ooit ondraaglijk leek.

Nou weet ik dus nog steeds niet of EMDR werkt. Alles bij elkaar sta ik nu heel anders in het leven dan toen ik nog aan Trauma Verwerking moest beginnen.

Mooi Monster!!

Men zegt dat EMDR niet altijd werkt en dat een voorwaarde is dat je helemaal terug in het trauma moet durven duiken: overgeven aan.

Vaak gaat het om trauma waarbij een agressor is. (en 2 componenten: haat-liefde)

Mijn ervaring is dat je tijdens de sessie ongemerkt van haat (=angst, negativiteit, woede, wanhoop) weer een klein beetje de andere kant kunt ont-dekken.

Doordat de agressor daarna weer een piepklein beetje mens is geworden werkt dat verzachtend..

Klopt dit met jouw ervaring?

Ik ben nl. nog maar net begonnen, maar ik zie er al pure winst in!

Dat is eigenlijk wel het punt waar ik bang voor ben smart, begrip hebben voor en vermenselijking van de agressor. Wat dat betreft ben ik nog helemaal niet klaar om al die woede kwijt te raken.

Smart, heel lief dat je een poging doet om jouw ervaring te veralgemeniseren waardoor EMDR meer acceptabel wordt, of minder eng of zo.

Mijn ervaring is eerder het tegenovergestelde. De therapeut zei letterlijk iedere sessie, soms zelfs aan het begin en aan het eind nóg es:

"Het was niet jouw schuld."

Zelfs toen ik Stockholm neigingen vertoonde zei de therapeut: "Wacht es even, we hebben het hier over strafbare feiten. 10 jaar cel wordt niet gegeven voor winkeldiefstal. Je bent niet zielig, het is wél ernstig. Onthoudt, het is niet jouw schuld wanneer hij nu kapot gaat.

Juist in de EMDR ben ik EINDELIJK boos geworden. Het werkte helemaal niet verzachtend dat de agressor een beetje mens was geworden. Hij was altijd mens geweest; IK was juist dom en vaag en al vol zelfhaat. Hij niet. De EMDR werkte niet verzachtend maar hield (als het dus werkt) opruiming en grote schoonmaak omdat de walging, de vernedering en andere erg belastende emoties ervan weggingen.

Quinn, die woede gaat niet weg vóórdat je er klaar mee bent. Dat kan ik me tenminste niet voorstellen.

(...)

 

Juist in de EMDR ben ik EINDELIJK boos geworden. Het werkte helemaal niet verzachtend dat de agressor een beetje mens was geworden. Hij was altijd mens geweest; IK was juist dom en vaag en al vol zelfhaat. Hij niet. De EMDR werkte niet verzachtend maar hield (als het dus werkt) opruiming en grote schoonmaak omdat de walging, de vernedering en andere erg belastende emoties ervan weggingen.

 

Quinn, die woede gaat niet weg vóórdat je er klaar mee bent. Dat kan ik me tenminste niet voorstellen.

Well, als die emoties er daadwerkelijk door weggaan, wordt het nog net even weer wat meer het overwegen waard.

Ik heb jarenlang ptss gehad en door onder andere emdr er vanaf. Therapie duurde in totaal ruim 5 jaar, emdr was daar een onderdeel van. Ik wilde beslist niet trauma's herbeleven en de therapeut vond dat ook nergens voor nodig. Is ook niet gebeurd. Evengoed was het wel heftig, maar ik kon zelf elke keer aangeven tot hoever ik wilde gaan. Ik ben blij dat ik door middel van emdr aan bepaalde emoties kon werken.

Pfff, 5 jaar Nancy! Wat een doorzettingsvermogen moet jij hebben.

Vraagje: bij EMDR pakken ze toch wel degelijk díe gebeurtenis bij de kop waar herbeleving van is, of wat je erg negatieve emoties bezorgt?

Het klopt dat niet de ergste dingen behandeld werden, pas wanneer ik daar zelf naar toe wilde. De gebeurtenissen die vóóraan lagen in het geheugen, die voor de voeten liepen in het werkgeheugen, die werden als eerste gekozen en tot de bodem leeg 'bekeken'. Maar uiteindelijk kwam ik toch wel degelijk uit bij de meest traumatische gebeurtenissen. Bij mij duurde Trauma Verwerking drie kwart jaar. Er was ook een 'vereiste' dat ik eerst meer dan een half jaar clean moest zijn omdat het natuurlijk onwenselijk is dat iemand terugvalt vanwege de heftigheid van de therapie.

So....ik heb hier geen ervaring mee (zou willen zeggen: gelukkig)

Maar ook wel mooi dat er een therapie bestaat die je helpt om het ergste wat je kan overkomen te verwerken.

Wat ik scheef  op 22-12 betreft een ex-partner.

Dit gaat niet op voor een ouder of opvoeder. Beslist niet nee.