dank je voor het boek.

ik ga er achteraan.

fijne, heldere dagen

en Happy Now Here!

<3

Eind van het jaar: tijd voor de vierde Stap. Aan de hand van het Al Anon boekje: "Blauwdruk voor zelfkennis". Ik ben daar meestal zo de maand december mee bezig. Schrijf alle antwoorden op de vragen op zodat ik ze kan vergelijken met voorgaande jaren. Heel vruchtbaar.

Hanneke

Zoals ik al ergens eerder zei , ik heb even een stopje ingelast bij de AA .

Ik heb zelf het idee dat ik toch wel een snelle leerling ben , want de theorieeen en de verhalen heb ik al redelijk in de pocket zitten .

Nogmaals niet dat ik als ik het nodig heb zou schromen om mijn contacten te hulp te roepen hoor .

Ik wil geen enkel risico , maar voel me momenteel loeisterk , als ik maar van de alcohol af blijf .

Nou dat lukt me zonder problemen perfect ,  dus ben even een tredetje hoger geklommen ( of het wijs is weet ik niet ) 

En kom terecht bij de oorzaken van verslavingen , diegenen die van verslaafden profiteren , diegenen die mensen verslaafd willen houden etc.

Zware kost voor ons simpele mensen maar, pfffff volgens mij maar al te waar  ; *

Is het geen idee om zelf met een aantal mensen bepaalde boeken te digitaliseren voor mensen op het forum ?

Als iemand maar 1 papieren exemplaar ergens van heeft , is het appeltje eitje hoor .

Ik heb het al een keer eerder gedaan met een ( andere catogorie als wat het voor ons is )  boekwerk wat totaal was uitverkocht , en ook niet meer herdrukt werd .

Ztiertje, ik heb geen idee meer waar jij het over hebt of wilt hebben. Voor mij ben je een treetje te hoog geklommen. Als je werkelijk zo bang bent, wens ik je veel sterkte. Probeer het klein te houden en bij jezelf.. dáár begint het verbeteren van de wereld.

In mijn ogen ben je in een heel diep ravijn gevallen, maar ik zie ook niet zo het verband.

Ik ben door te stoppen met drinken met mezelf een andere weg in geslagen. Maar met hoe

de wereld in elkaar zit heeft dat niets te maken voor mij. Het is geen politieke kwestie.

Ik zou het waarderen als je de link naar jouw website verwijdert. Dit is geen kost voor een

AA draad.

Dus Jaap jij vind dat ik niet mag laten zien hoe ik het nu ervaar , in de AA groep zou zoiets ook gewoon bespreekbaar zijn hoor .

In onze groep zouden ze me er gewoon over laten uitpraten , ik heb daar ook altijd het fatsoen om mensen te laten uitpraten , hun gevoelens hun gedachten etc. te laten weergeven .

Ik meen me te herinneren dat ik slechts 1 maal na de meeting een ander lid heb aangesproken , die was zelf psy .

En die twijjfelde of hij  alcoholisme wel als een ziekte of afwijking kon , mocht zien .

Maar hoe ik het beleef , hoe ik het zie is toch echt niet vreemd hoor .

Een ander beland weer in 1 of ander geloofsvakje , is dat dan ook vreemd ?

En als iemand niet wil kijken onder die link , nou dan doet die persoon dat toch niet .

Wie weet hebben wel meer mensen zo,n ervaring als ik , is dat niet mogelijk ?

Jaap door te stoppen met drinken , ben ook ik een andere weg ingeslagen .

Alleen wil ik dan als nieuwsgierig ventje ook graag weten waarom dronk ik , waarom heb ik dat gedaan .

En op de meetings heb ik geleerd laat alles gebeuren , wat er gebeurt met je .

En oepzz dan kom je vanzelf dieper , verder etc. , dan ga je verder zelf nadenken etc.

Ja de industrie maakt de mens verslaafd aan dit , aan dat .

Waarom doen ze dat , ja de pegels .

Wie willen die pegels etc. 

Wie wil dat wij dit niet mogen doorhebben ?

Allemaal zo vreemd ?

Ik wou het maar een lekker laten staan zoals het er staat , want het is mijn verhaal , mijn ervaring , mijn  gedachte etc.

Het programma van AA leert mij het vooral bij mezelf te zoeken.

Ik kom overal, ook in AA, NA, CA, Al-Anon, mensen tegen die

ageren tégen, waarschuwen vóór, zeggen hóe etc..

Ik ben daar nogal gevoelig voor, waai makkelijk met alle winden mee.

Een angst is mij zó aangepraat. Een mening van een ander

kan zómaar de mijne worden. Ik ben makkelijk te overtuigen

van het gevaar dat overal dreigt. Ik kan zomaar helemaal overtuigd worden

van de voordelen van het één of ander. Ik ben onzeker en daardoor verslaafd geraakt.

En dat allemaal terwijl ik toch zo eigenwijs ben dat ik nooit wil doen wat een ander zegt.

Door het 12Stappen programma dagelijks toe te passen kan ik mezelf

losmaken van al deze min of meer opgelegde, door anderen bedachte levensovertuigingen.

Soms lijkt het of ik de enige ben die op een bepaalde manier tegen dingen aankijkt,

dan twijfel ik of ik nog wel op het juiste spoor zit.

Maar dan bedenk ik me dat dat nou juist de bedoeling is van het stappenprogramma.

Dan bedenk ik me dat ik mijn eigen verantwoordelijkheid in het leven moet nemen.

Dat ik niet afhankelijk ben van de mening van een ander,

dat ik niet afhankelijk ben van het effect dat een bepaald middel op mij heeft.

Dan bedenk ik me dat ik het dichtst bij mijn essentie kom als ik mijn eigen gevoel, mijn eigen denken volg,

als ik twijfel en mezelf onder de loep neem.

Als ik onderzoek wat de motieven zijn voor een bepaalde manier van denken kom ik vaak

tot de ontdekking dat ik niet denk volgens de weg van het vertrouwen,

maar juist volgens de weg van wantrouwen.

Dat eigenbelang voorop komt te staan, hand in hand met angst om mijn eigen plekje op deze aardkloot

te verliezen aan de massa. Dat ik mezelf denk te moeten verdedigen om mijn eigen identiteit te kunnen behouden.

In deze verdedigingsgedachte ben ik dan geneigd me aan te sluiten bij mensen of groepen

waarin ik mijn eigen strijd herken. Dan denk ik mezelf te kunnen zijn in een massa die net zo is als ik..

Hoe tegenstrijdig.. mezelf zijn én mezelf conformeren aan een groep.

Dagelijks word ik hier nog mee geconfronteerd.

Terwijl het programma me juist voorstelt om mezelf te zijn maar ook mezelf in te zetten als voorbeeld

voor "de lotgenoten" die nog nieuw zijn in het programma.

Ik hoor ze regelmatig in meetings, de mensen die een ander advies geven hoe ze het moeten doen.

Het zijn deze mensen die ik het liefst de rug toekeer, omdat ik een beetje bang voor ze ben.

Ik ervaar dagelijks de tegenstrijdigheid in mezelf. De makkelijke weg door me aan te sluiten bij gelijkdenkenden,

of de moeilijke weg (=onzekere weg) door mijn eigen weg te gaan.

Ik heb mezelf geleerd om die laatste weg meer en meer te gaan.. en ik ervaar dat ik dat niet alléén hoef te doen.

In een groep van "gelijkgestemden" is het fijn om mijn eigen weg te gaan.  

Ik hoor gelukkig ook vaak mensen vertellen over hoe zij zelf dingen ervaren hebben. Zonder daarbij te zeggen

dat dat de goede weg is. Zij twijfelen vaak ook aan zichzelf, maar zijn niet te beroerd dat ook eerlijk toe te geven.

Samen met deze mensen op ontdekkingstocht, met de vrijheid om fouten te maken en zélf te ervaren.

De vrijheid om ervaringen van anderen mee te nemen in mijn eigen leerproces heeft mij meer opgeleverd

dan het dwingende en waarschuwende vingertje van mensen die het zéker weten.

Ik pretendeer niet dat ík het weet. Ik deel wél graag mijn ervaringen in mijn herstel.

Wat een ander doet met mijn ervaringen is niet aan mij, dat laat ik los.

Wat een ander dénkt van mijn ervaringen is ook niet aan mij. Ook dát laat ik los.

Leven in herstel is niet makkelijk. Leven in herstel duurt levenslang. Leven in herstel kent geen goed of fout,

zolang er openheid van geest is, de bereidheid om dingen anders te doen als iets niet blijkt te werken.

Leven in herstel is ook durven toegeven dát iets soms niet werkt..

Het is beter dat ik me  vragen blijf stellen dan een antwoord te vinden dat me in slaap sust en zelfgenoegzaam maakt.

Leven in herstel is werk in uitvoering.

Precies ik herken er wel wat in hoor .

Verander wat je kan veranderen , laat los wat je niet kan veranderen .

Zonde van je energie .

Ik heb er een bloedhekel aan als men zegt wat ik MOET doen .

Zo vertel ik ook een ander nooit wat de persoon MOET doen .

Ik gebruik liever de term , je zou kunnen doen .

Aandringen doe ik ook niet meer , 1 maal is genoeg vind ik .

Merk ik twijffel dan wil ik er best dieper op ingaan .

Ik zelf pak het liefst overal de goede dingen van en voor mij er uit , probeer dit dan tot een goede coctail voor mezelf ( en als ze het willen mijn omgeving ) te mixen .

*

ONE DAY AT A TIME ook dit jaar.

Iedereen een heel mooi en nuchter 2014!!!

Hanneke

hanneke,

jij ook een helder en liefdevol 2014

<3

natuurlijk voor alle frummers van dit geweldige forum......

gelukkig ben ik er vandaag achter gekomen

dat door een simpele klik, ik alle

handtekeningen onder de postings kan verbergen.

in januari beginnen we met stap 1

http://www.jellinek.nl/vraag-antwoord/alcohol-drugs/alcohol/behandeling/wat-zijn-de-12-stappen-van-de-aa/

'ik erken dat ik machteloos sta tegenover alcohol

en dat ik de controle over mijn leven heb verloren'

Het erkennen van mijn Machteloosheid is een eerste Stap. Ik weet dat ik geen "normale" drinker ben. Dat te erkennen heeft me nog best moeite gekost. Ik wilde het niet echt waar hebben. Maar geleidelijk aan, bij mij ging het geleidelijk, ben ik het kunnen gaan toegeven.

Geen controle over mijn leven. Sociaal en persoonlijk. Dat klopt ook wel. Ik joeg iedereen tegen me in het harnas. Ik verwaarloosde mezelf , mijn gezondheid en mijn huisje.

Ik hoop dat de komende maand er wat reacties komen op de eerste Stap. Goed idee om iedere maand hier een stap te doen. Niet om te discussiëren. Maar om eigen ervaringen door te geven. Ik kom vast nog wel met ervaringen als ik hier wat meer gelezen heb.

Hanneke

Ja mooi, zou ik graag aan mee doen.... goed idee, per maand een stap.

Ik ga overigens dit jaar voor het eerst weer naar mijn oude vertrouwde AA club.

Een club waarvan niet veel klopt, maar die me blijft trekken.

Net zoals Kohtje schrijft, hebben sommigen ook zo'n ' wijs'  vingertje, en dat beangstigd me.

Laat ik maar proberen om er een les uit te trekken voor mezelf.

Want ik heb ze uiteindelijk wel nodig.

En ik ga serieus aan mijn stappen werken..... en het zijn niet zomaar goede voornemens.

hanneke,

wat mooi dat je dit voorstelt.

de discussie is niet relevant.

iedereen volgt toch zijn eigen pad in het leven

en in nuchterheid.

iedereen heeft z'n eigen waarheid.

die wil ik graag respecteren.

bij AA deel ik m'n ervaring,

m'n kracht en hoop.

in de laatste tien drinkjaren van mijn leven

werd ik élke ochtend wakker met een

gevoel van falen.

blijkbaar was het weer niet gelukt te

stoppen met drinken, want ik had weinig

herinnering hoe de avond was verlopen.

en élke ochtend nam ik me voor dat het

die dag heel anders zou lopen.

ik zou niet drinken!

maar vaak voelde ik me fysiek zo ellendig,

met trillen en zweten, dat ik ver voor lunchtijd

al een paar glazen wijn op had.

en dan was de dag toch verloren

en dronk ik maar door.

soms lukt het me niet te drinken.

ik sloeg me door alle fysieke

ongemakken heen, zat de hele avond

op m'n handen en sloeg heel beslist

elk glas wijn af.

na een paar dagen abstinentie

op pure wilskracht was ik zó

trots op mezelf dat ik bewezen

had dat ik prima niét kon drinken,

dat ik mezelf beloonde met een

glas (fles/ flessen) wijn.

zucht.

zie het eerste stukje....

een volmondig ja voor mij wat betreft

stap een.

http://kevingriffin.blogspot.nl/

dit stuk (sorry, in het engels)

gaat over de bereidheid tot verandering.

in hoeverre ben ik volmondig bereid mijn

obsessie los te laten en met het goede

voetenwerk en met de juiste

intentie te werken aan herstel?

het erkennen dat ik machteloos sta tegenover alcohol.

dat mijn leven een chaos is geworden.

door terug te gaan naar stap 1

waarin ik mijn

stap één is voor iedereen anders.

elk verhaal is uniek.

als er een nieuwkomer binnenstapt tijdens

een meeting, krijgt deze persoon geen

tips om te leren omgaan met drank.

tijdens een 'stap één meeting' vertellen we,

zonder op elkaar te reageren hoe we op het punt

waren gekomen dat we onze machteloosheid

naar de verslaving toe, konden toegeven.

dát was voor mij zo'n bevrijding.

ik hoef niet meer te knokken.

ik verlies het toch.

door de verslaving in mij te accepteren,

kan ik ermee omgaan.

en door de juiste acties te ondernemen

is mijn leven gelift van de obsessie te moeten drinken.

bless....

Machteloos tegenover de alcohol. Ja ik  dat is nog steeds. Het blijkt uit het feit dat ik weer drinken wil en het ook niet wil. Die tweestrijd. De refusal is uitgewerkt. Ik neem het liever niet. Maar gelijk kwam gisteren die tweestrijd weer.. Daaruit blijkt dat ik geen "normale" drinker ben. Daaruit blijkt mijn machteloosheid. Het hoeft niet eens te zijn dat je al drinkt. Maar het innerlijk ermee bezig zijn dat is ook iets van machteloosheid.

Hanneke

Ja ik blijf bij stap 1 hangen, zou verder willen met stap 2.

Gisteren baalde ik zo ontzettend dat ik refusal in mijn lijf had 

Ja eerlijk, echt waar .... 

Ik ben nu zover dat ik daar niet meer van schrik en maar over me heen laat komen.

Ben gaan slapen en na het avondeten gewoon maar weer ... refusal.

Van de ene kant donders goed weten dat het vergif voor me is en..

van de andere kant het stemmetje ' ach je kan toch gewoon vandaag .....'

An dat herken ik heel erg. Ervan balen dat je Refusal in je lijf hebt.  Maar het is toch ook zo bij mij dat ik tegelijkertijd blij ben dat ik niet kan drinken. Bij mij is het op dit moment alweer een paar dagen uitgewerkt. Dat geeft me dan een merkwaardig gevoel van vrijheid. Ik kan zelf beslissen of ik wel of niet drink. Toch, op momenten dat het glas te dichtbij komt, ik denk dat ik dan toch weer refusal ga nemen. Maar ik weet het niet. Ik moet dat dan op een "onbewaakt" moment doen. Ik bedoel op een moment dat ik er even niet bij nadenk.

Uit al dat gedoe blijkt toch dat ik geen "normale" drinker ben. Daaruit blijkt mijn machteloosheid. Het blijkt ook dat het iets blijvends is.

Toch wil ik niet in de eerste Stap blijven hangen. Ik denk het is belangrijk ook te werken aan Stap 2 en 3. De anderen komen later wel. Maar voor mij horen Stap 1,2,en 3 nauw bij elkaar. Je kunt 1 toch ook niet helemaal zetten zonder 2 en 3. Maar dat is wat ik vind. Maar ik heb het ook vaker bij AA gehoord. Stap 1 echte helemaal zetten is niet mogelijk zonder 2 en 3.

Hanneke

Wat is het rustig hier. Geen zin in de eerste Stap? Of denken we: Dat hebben we wel gehad? Ik wil verder?

De eerste stap is de enige stap die we voor 100% moeten doen. Maar ik heb wel gemerkt dat dat ook een proces is. Ik kon niet in één keer toegeven dat ik machteloos stond tegenover de alcohol en dat mijn leven stuurloos was geworden. Ik las de Stap en herlas het. Maar het duurt dan toch nog een hele tijd voor je het werkelijk toe kunt geven.

Ook moest ik diep nadenken over die stuurloosheid. Wat betekenede dat? Waar bleek dat uit? Dat inzicht komt pas geleidelijk. Is wel jaren voor nodig. Wel helpt het om anderen hierover te lezen of te horen op meetings. Dan herken je toch wel veel en komt het inzicht wat sneller.

Mijn machteloosheid tegenover de alcohol is wel duidelijk. De stuurloosheid blijkt bij mij op dit moment vooral uit mijn ongestructureerde dagen en weken. Ik rommel maar wat aan. Verder bleek het vooral ook uit mijn omgang met anderen. Altijd kwam ik in conflict met anderen. Was niet tactvol. Ik denk dat dat toch ook met stuurloosheid samenhangt. Maar het gaat nu iets beter.

Een heel goed weekend.

Hanneke

De 1e Stap "gedaan" lang voordat ik met het Stappenprogramma in aanraking kwam.

Ik erkende dat ik machteloos stond tegenover mijn verslaving en dat m'n leven onhanteerbaar,stuurloos was (geworden).

Ik gaf voor mezelf toe dat ik verslaafd was en daar kon ik het dan mee doen.

Dat schoot niet erg op, dat ging gewoon door.

Ik zoop me te pletter, maakte alles en iedereen om me heen kapot en gek.

Kon daar echter niks tegenin brengen.. ik moest doorgaan met drinken omdat mijn verslaving dat van me eiste.

Soms kon ik even net doen alsof ik zonder drank kon, maar dat hield ik nooit lang vol.

Mijn wilskracht delfde/dolf (kan allebei) steeds het onderspit als de verslaving de kop op stak.

Ik heb een half jaar in een verslavingskliniek doorgebracht alwaar ik mezelf anders leerde beschouwen.

Ik heb geoefend mezelf als mens te waarderen zoals ik ben. Geoefend in de gedachte dat ik geen drank nodig had

om te kunnen functioneren. Geoefend in de gedachte alleen maar die eerste te laten staan.

Ik heb mezelf zolang van drank kunnen onthouden, dat ik dacht dat drank uit m'n leven was verdwenen.

Zelfs tot lang nadat ik uit die kliniek weg was en weer deelnam aan het "normale" leven.

Maar verslaving is een sluwe vijand. Toen alles al zo lange tijd goed leek te gaan kwam ik wat dingen in het leven tegen

waar ik niet goed raad mee wist. Zonder drank gingen dingen om me heen kapot, kwetste ik mensen..

ik raakte in een soort van paniek en het duurde niet lang of ik zocht "troost" en "verlichting" in een borrel.

Tja, toen was het hek van de dam.. nog steeds was ik machteloos tegenover mijn verslaving, nog steeds was mijn leven stuurloos.

Nog steeds kon ik zelf het heft niet in eigen hand houden, hoezeer ik ook probeerde mezelf als mens te waarderen.. er viel weinig

te waarderen.. alles zat tegen, alles was tegen me, en ik was alleen maar een zielig slachtoffer.

Stap 1 kreeg pas waarde toen ik kennis maakte met het Stappenprogramma,

toen ik een leidraad kreeg aangeboden in de vorm van elf vervolgstappen.

Stappen waarin ik leerde niet op mijn eigen bekende wilskracht te vertrouwen

maar op krachten waarvan ik niet wist dat ik ze in me had, op zgn. Hogere machten en krachten.

Ik leerde dat ik ook dingen moest en kon aanvaarden die ik onaanvaardbaar had gedacht.

Ik leerde dit aan de hand van mensen die ervaring hadden met dit programma,

mensen die wisten hoe geniepig ons eigen denken ons weer steeds naar verslavingsgedrag brengt.

Pas toen ik me openstelde voor een heel andere manier van denken, van kijken naar de realiteit,

niet meer vanuit de slachtofferrol, niet meer vanuit het oogpunt dat alles om MIJ draaide,

pas toen kon ik mijn erkenning van mijn machteloosheid en stuurloosheid

de waarde geven die nodig is om als verslaafde niet steeds terug te hoeven vallen in "oud gedrag",

of althans niet daar naar te hoeven handelen met alle desastreuse gevolgen vandien.

Ik ben en blijf een verslaafde, maar door aan de hele cyclus van 12 Stappen te blijven werken, al dan niet op volgorde,

kan ik de "noodzaak" om dan maar weer eens wat te drinken omzeilen.

Ik moet mezelf eraan blijven herinneren dat ik verslaafd ben,

en ik moet mezelf eraan blijven herinneren dat er een weg van herstel is.

Regelmatig meetings bezoeken, regelmatig de Stappen doorlezen,

regelmatig een persoonlijke inventaris opmaken (Stap 10), regelmatig op dit forum meedoen,

het zijn allemaal hulpmiddelen van levensbelang voor mij.