Wat de AA kan betekenen voor herstel is óók, onder andere, dat ik een vangnet om me heen heb waardoor ik behoed kan worden voor een val of opgevangen na een val.

Behoed? Huh? Als ik wil drinken dan houdt niemand me tegen toch?

Behoed ja, omdat er mensen zijn die voortekenen van verslappende aandacht herkennen en iemand daar op aan kunnen spreken.

Behoed omdat ik voortekenen van verslapping zelf eerder herken omdat ik gefocust blijf op herstel/verslavingsgedrag.

Na een val zal op het forum daar begrip en aandacht voor zijn. Zo ook in zelfhulpgroepen.

Vanavond ga weer naar de AA. Zij weten eerder hoe het met je zit dan jijzelf.

En ik weet, nu helemaal, dat het mijn echte maatjes zijn.

Wat ik ook doe, ze zijn er. 

Afgelopen twee jaar ging ik wel, maar ik wilde niet.

Toch niet willen toegeven dat ik er echt bij hoor, een van hen ben.

Denk ik nu. Nu heb ik me overgegeven, ik laat het los.

Wat goed An. Hele andere benadering dus!

Motivatie van binnen uit en niet omdat het moet.

Dat is acceptatie : mooi

Skip, ah zit dat zo  Ik accepteer maar dat het bij mijn leven hoort.

M'n ' medicijn' .. om gezond te blijven.

eerst kwam er acceptatie van het feit dat ik niet met middelen kan omgaan, daarna kwam er acceptatie van het feit dat ik verslaafd ben (ja daar zat bij mij verschil in) en daarna betekende de NA voor mijn herstel dat overgave (acceptatie in het kwadraat voor mij) iets is wat ik moet leren..............

Ik kan het niet zelf, ik weet het.

Ik kan alles om mij heen niet veranderen, ik weet dat ook.

Ik stop met vechten, ik geef me over. Het enige wat ik kan is de eerste niet nemen, dat weten we nou wel. Maar loslaten van alles wat ik dus niet kan, en dat is véél meer dan ik tot vandaag dacht, is het volgende wat ik ga oefenen.

Achteraf zal wellicht blijken dat dat hetzelfde is als acceptatie, maar tot vandaag liet ik niet zien dat ik dat "wist".

O ja ..dat is een groot verschil!!

Dat eerste kan ik...dat 2e vind ik nog heel moeilijk...

Pfff.......

Vanavond kwam ik hem weer tegen in een NA- meeting. Die zin in de literatuur die voor mij de knop was die

mijn manier van beleven van mijn verslaving om deed gaan.

Die ene zin was voor mij van doorslaggevende betekenis in mijn herstel, doordat ik toen begreep wat ik aan moest pakken: mezelf.

Op bladzijde 133 van het "blauwe boek" met de titel (of geen titel) "NA-Anonieme Verslaafden" staat ie.

"Ik ben me beter gaan voelen toen ik dankzij het programma van NA heb ingezien dat drugs in feite niet mijn probleem waren.

De drugs waren de oplossing voor het probleem. Het probleem is niet waaraan ik verslaafd ben maar de verslaving zélf.

Dat gevoel, dat verlangen naar iets buiten mij dat mijn problemen zal oplossen, dát is mijn verslaving".

Vul voor het woord drugs gerust alcohol in. Alcohol is een drug.

Heel treffend. Dank voor het delen.

Dat gevoel, dat verlangen naar iets buiten mij dat mijn problemen zal oplossen, dát is mijn verslaving".

Dat is idd heel treffend. Lang heb ik me slachtoffer gevoeld, van mijn eigen hersenen, als kind al. Zo veel dat ik als 6-jarige al 'suïcidale' gedachten kreeg. Nu ben ik 44, maar om te zeggen dat ik leef? Ik voel me meer een zombie. Nergens fut meer voor. Nu ben ik nog steeds een slachtoffer, van mijn eigen hersenen, maar ik voel me niet meer zo, omdat ik weet dat ík het kan veranderen. Maar niet op eigen kracht, dat weet ik en accepteer ik. Het was dan ook uiterst pijnlijk dat mijn huisarts laconiek reageerde toen ik mijn verslaving uit de doeken deed en ik zei dat ik er iets aan wilde doen, maar daar hulp bij nodig had. Daarom durf ik er niet meer over te beginnen daar...

Ik lees hier verschillende ervaringen met de AA, zo ook de mijne. Thuisvoelen deed ik me er al helemaal niet en gemakkelijk binnen komen was zeker niet het geval. Sterker nog, dat is ook de ervaring van mijn behandelaar, die me heeft aangeraden naar een Engelstalige groep te gaan. Daar is het echt zo als je het op tv ziet. Dat spreekt me dan meer aan dan het Nederlandse systeem, ook al zal dat uiteraard per groep verschillen.

Toch heb ik de stap nog niet durven zetten. Van nature ben ik al erg verlegen, dus op eigen houtje naar zo'n groep vind ik 'eng'. Dat zullen jullie mogelijk ook hebben gehad. Tips om die drempel lager te maken?

Syertse,
Ik heb een groepsbehandeling bij Tactus gevolgd, bij de laatste (of was het de een na laatste? makt niet uit) bijeenkomst kwamen er 2 mensen langs van Intact. Intact is heel simpel gezegd een zelfhulpgroep, gefaciliteerd door Tactus.
Kan nu even geen links kopiëren, maar als je googled op intact zelfhulp vind je ze.
Ben met best wat lood in de schoenen er heen gegaan, maar ben daar erg hartelijk ontvangen. Ik ga er elke week naar toe, het helpt mij ontzettend om droog te blijven. Er zijn mensen die naar zowel AA als Intact bijeenkomsten gaan, wat ik van hun begrijp is dat er best wat verschillen zijn, maar ook overeenkomsten. Het is maar wat je zelf prettiger vind. Het doel is hetzelfde.
Sterkte

Hey, 

ik voel me enorm geholpen in de AA.

Het doet echt wel deugd om met mensen te kunnen spreken die wat langer nuchter zijn. 

Want ikzelf (6 maanden nuchter) heb soms het gevoel dat ik echt in een rotte periode zit:

-de euforie van het geslaagd nuchter worden is voorbij

-de weg naar een gelukkig leven is nog niet op zijn einde :-)

-en dit is blijkbaar de periode waarin problemen me blijven achtervolgen, lijken uit de kast komen vallen, 

ik me behoorlijk goed voel maar steeds bots op het enorme wantrouwen in mijn omgeving.

Dan heb je echt mensen nodig die op je kunnen inpraten en die je verzekeren dat het allemaal wel beter wordt.

Ik heb mijn AA-vergaderingen echt nodig!

groeten

Thomas

http://www.jongnuchterleven.com

Goed idee Bor!

En ik zie opeens de naam Gwen...ach ja, Gwen, hoe zou het met haar gaan?? 

Op 3-4-2012 om 13:27 zei Kohtje:

Wat kan AA kan betekenen voor mijn herstel?

AA heeft een programma voortgebracht dat bestaat uit 12 Stappen waarmee ik mezelf totaal anders in het leven kan zetten. Het is niet zozeer AA als wel dat programma dat voor mij levensreddend is. Het programma leert me mijn ziekte verslaving te onderzoeken, niet in m'n uppie, maar met de hulp van andere herstellende verslaafden die soms veel meer, soms minder ervaring hebben met het werken met de Stappen.

Ik heb geleerd dat alcoholisme niet mijn probleem is. Alcoholisme is slechts een uitingsvorm van een veel dieper gaande en wijder vertakte ziekte. Alcohol is slechts een middel waarmee ik de problemen die mijn ziekte me geeft, verdoof.

Door te stoppen met drinken ben ik de onderliggende problemen nog niet kwijt. Sterker nog, ze komen dan tot me zoals ze werkelijk zijn.. zo hevig, dat mijn eerste reaktie zal zijn om te willen gaan drinken, zodat ik die werkelijkheid maar niet hoef aan te gaan. Deze eerste reaktie leert me dat ik, als ik wil stoppen met drinken, die werkelijkheid anders moet gaan ervaren. Anders ervaren, want de werkelijkheid zélf kan ik niet veranderen. Ik kan alleen mezelf veranderen.

De belangrijkste ingrediënten van mijn verslaving zijn obsessie (het allesoverweldigende verlangen om te drinken, zelfs als ik weet dat ik mijn leven aan het verwoesten ben) en dwangmatigheid (het onvermogen om te stoppen met drinken als ik eenmaal ben begonnen).

De obsessie laat mij keer op keer terugkeren naar mijn persoonlijke drug (alcohol) of één of andere vervanger daarvan, wat betekent dat als ik geen alcohol neem (zelfgekozen of door "overmacht") ik op zoek ga naar iets anders dat mij een instant-beloning geeft zoals bijvoorbeeld eten/snoepen, woede, dingen kopen, sex... om maar weer even die aloude bevrediging te ervaren. Vanwege mijn fysieke gevoeligheid voor drugs/alcohol en van alles en nog wat dat me maar enigzins GOED doet voelen, ben ik compleet in de greep van een destructieve macht die groter is dan ik ben.

Op deze manier kan ik dus inzien dat ik zowel mét als zónder alcohol mijn leven niet onder controle heb. Het 12-Stappen programma biedt mij een leidraad die ik geheel vrijwillig volg. Wil het programma werken, dan moet ik mij wel onderwerpen aan een aantal zaken die ik eerder altijd bij voorbaat al verwierp. Een van de eerste dingen was dat ik moest toegeven dat ik totaal verslagen was, dat het leven mij in een wurggreep had gekregen. Hulp bij anderen zoeken wilde ik alleen, als ik kans maakte die anderen op een gegeven moment weer te slim af te kunnen zijn.

Dit programma kent geen "te slim affers".. Ik heb het zelf gemerkt (eigenwijs als ik ben) en ik heb het vele malen bij anderen gezien (net zo eigenwijs): op het moment dat ik denk het programma te slim af te kunnen zijn, stopt het met werken.. en zodra het programma voor mij stopt met werken bevind ik mij op een glijdende schaal naar beneden, naar drinken. Dit hoeft niet meteen te gebeuren, maar ik zal dan elk probleem dat ik tegenkom weer aanpakken om MIJN manier, op de manier die MIJ het beste uitkomt, met als uiteindelijk resultaat dat ik weer net zo diep in de nesten zit als toen ik aan het programma begon.

Om er voor te zorgen dat het PROGRAMMA voor me BLIJFT WERKEN, zal ik ZELF aan het programma MOETEN BLIJVEN werken. Dat kan ik niet alleen, daar heb ik hulp van anderen voor nodig, zoals mijn sponsor, de mensen in de groepen (AA, NA, CA) die ook op hun manier aan het programma en hun herstel werken. Maar ook het geven van voorlichting in klinieken, het vertellen van mijn levensverhaal met de nadruk op mijn herstelperiode aan andere verslaafden, kortom het uitdragen van de boodschap van kracht en hoop. Want alleen door mijn ervaringen met anderen te delen kan ik behouden wat ik heb en kan ik groeien. Dit werkt trouwens vice versa, want ik kan groeien door naar anderen te luisteren en hún ervaringen proberen toe te passen in mijn dagelijkse leven.

Als ik het 12-Stappen programma nooit geprobeerd had, het geen kans had gegeven, was ik nu nog steeds in gevecht geweest met mijn verslaving zonder daar daadwerkelijk resultaten in te behalen. Door me open te stellen voor dingen die ik niet voor mogelijk houdt, geef ik mezelf een kans op herstel, op een prettig en hanteerbaar leven. En omdat ik geleerd heb om van mezelf te houden, vind ik dat ik me die kans niet mag ontzeggen. Maar daar moet ik dan wel wat voor doen.

Ik hoef maar één ding te veranderen: alles!

O ja, wat me ook enorm geholpen heeft om het in dit programma vol te houden, is het bezoeken van veel verschillende meetings. De ene meeting is de andere niet. Ook ben ik niet alleen bij AA wezen kijken (en luisteren) maar ook bij NA (Narcotics Anonymous) en CA (Cocaine Anonymous) Niet het middel is het probleem, de onderliggende ziekte is het probleem. Hoe meer meetings, hoe meer verschillende ervaringen en - bijkomend - hoe meer kennissen. Door me blind te staren op één meeting, op één groep, is het gevaar groot dat ik me, óf een buitenbeentje en/of niet welkom ga voelen, óf dat ik me een hele pief ga vinden in zo'n groep.... beide zijn niet goed voor mij. Nederigheid, onbaatzuchtigheid en anonimiteit zijn voor mij van levensbelang. Ik draag mijn kleine steentje bij en neem vele kleine steentjes mee naar huis om mijn eigen herstelhuisje mee te bouwen.

@Kohtje Ik bezoek geen AA groep. Nog niet tenminste. Maar dit stuk van jou vond ik onlangs en ik draag het al de hele week mee en herlees het. Hier zit zoveel in. Dank je.

Ook @Bor dank voor het 'uppen'.

Voor mij heeft het heel veel betekend in mijn herstel , ik ben er nog  lang niet maar werk aan het 12 stappen programma sinds korte tijd samen met een sponsor en dat werkt er fijn samen hebben we al enkele keren aan stap 1 gewerkt .

Sinds ik bij AA binnen gestapt ben heb ik de nuchterheid behouden helaas kwam toen corona en baalde ik flink maar toen vlogen de online  meetings uit te grond en heb ik mijn eigen groep online gevolgt plus dat ik aangesloten ben bij de AA statenweg Rotterdam online deze volg ik gemiddeld 2 a 3 keer per week online.

Heb al veel mooie mensen hierdoor mogen ontmoeten online en kijk er elke keer weer naar uit om samen met deze mensen een meeting te doen ik leer veel over mijzelf en anderen ik krijg inzichten in dingen die ik niet eerder ingezien heb.  

Vanavond weer fysieke meeting hier kijk ik elke week naar uit .

Ik kan het  van harte aanbevelen  hoor  de online meetingen .   Misschien  zie ik je daar een keer @Meadow   Rotterdam  staten weg is mijn online  clupje .

Ja ' deze is niet  alleen voor Rotterdam  en omstreken.    Ik ben er dinsdag avond iig .  

Wat goed @Bor dat je weer open gaat stellen om een meeting te gaan volgen .

Ben echt trots op je 

@Bor  ben  je nog een meeting gaan volgen  ?

Wow   en ?

19 minuten geleden zei Bor:

Nee dat ga ik niet doen Lieke.

"What you see here
And what you hear here
When you leave here
Let it stay here!".

Jaha vraag ook niet  inhoud  maar bedoel  idd meer of het  je goed  is bevallen nou  zo te lezen wel ...fijn  

Bam    die is rakende   ..

8 uur geleden zei knakker:

Deze briefschrijver zegt dus dat hij het ook allemaal niet kan helpen, dat je van zijn drank moet afblijven, dat je hem maar gewoon met rust moet laten en je zelf maar een cursusje moet gaan doen om hem wat beter te begrijpen. Vat ik het zo goed samen?

Denk niet dat je het goed samenvat Knakker, Ik vind het een rake omschrijving van de rauwe werkelijkheid waarin de alcoholist en de mensen die van hem of haar houden in verzeild raken. De wisselwerking tussen de manipulatie enerzijds en het willen behoeden anderzijds. Beide partijen zijn verstrikt en dwalende in wat te doen. 
De aanbeveling aan naasten om hulp te zoeken en of te accepteren kan paradoxaal genoeg ook de sleutel zijn tot hulp en in herstel komen van de verslaafde. Vaak genoeg houden de naasten mede de cirkel in stand doordat ze jarenlang zijn gemanipuleerd en daarin als het ware zijn meegegroeid. In hun wanhoop doen ze wat ze kunnen en blijven hopen op betere tijden. Wanneer naasten steun krijgen en leren niet meer mee te gaan in het verleggen van de grens komt rock-bottom in zicht en dat is spijtig genoeg altijd nodig om een kans te maken het tij te keren. 
Men noemt het niet voor niets een familieziekte...

Het is geschreven door een dominee die voor mij wel weet waar hij over praat. Of het al dan niet door een alcoholist is geschreven doet voor mij niet zoveel terzake. De inhoud wel.