dat is zeker een goede timing

en dat je eetgedrag in zoet

verandert als je niet drinkt is een

bekend fenomeen hier. Alcohol is dan

om omgezette suikers, dus je snapt

zeker wel dat suiker een verslaving op zich is?

Als ik je gewicht lees, heb je dan niet gewoon een

te lage dosering van de baclofen? Ik heb er geen

verstand van hoor, maar las op dat draadje over

hoeveelheid aanpassen aan gewicht.

Monika, dat is ook zo voor mij.

Nu ik niet drink is het sávonds chocolade ijs.

Snoep, koekjes .. chips...

.....

Goed van je dat je die therapie kan volgen en ik weet zeker ZEER leerzaam.

@monika hier nog zo 1 ...die frustraties,emoties weg kan eten,roken ,drinken

Altijd op zoek naar vervanging om dat hoofd tot rust te krijgen

Heb de nodige therapieen gehad...en ik heb het altijd veel van geleerd

Zowel individueel als in een groep

Steeds kwam en kom ik een stuk verder met mezelf,

En soms een workshop of een kennismaking met iets nieuws kan al genoeg wezen om weer verder aan jezelf te werken

Iets onderdrukken is makkelijker dan eraan werken en daar ligt vaak het verschil in oplossing

Heel veel succes

Ben heel blij dat ik een bericht op dit draadje heb geplaatst. Hier krijg ik tenminste reacties van herkenning en ondersteuning. . Raar he, op Baclofendraadje niet. Maar ja daar zitten meer mannen.

Dank jullie wel dus, voor de reacties!

Monika, net zo lang schrijven en 'roepen' totdat je wel een reactie krijgt!

De aan houder wint tenslotte

Verhaal Alcoholisme in de 19e eeuw

In de tweede helft van de negentiende eeuw was overmatig alcoholgebruik een groot probleem.

'De kroeg gesloten!' Albert Hahn, Ca.1913, © collectie Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis

'Och vader blijf thuis' Willem Vaarzon Morel, ca. 1898, © collectie Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis

Door de opkomst van zware industrie en de groei van de steden waren de omstandigheden van veel arbeiders heel slecht geworden. Mensen woonden in slecht onderhouden buurten en waren sterk afhankelijk van de grillen van hun werkgever: wie niet presteerde, lag eruit. Zonder kans op een uitkering overigens, want die bestonden nog niet. In die situatie grepen veel mensen, vooral mannen, naar de fles. Wie kent niet het beeld van de vader die zijn loon in de kroeg kreeg uitbetaald, maar het er ook meteen weer verzoop? Zijn vrouw en kinderen moesten ondertussen maar zien hoe ze te eten kregen.

Het alcoholmisbruik werd gezien als onderdeel van de Sociale Kwestie, zoals het complex aan maatschappelijke problemen werd genoemd. Alcoholismebestrijding werd een belangrijk politiek punt. In 1842 werd daarom de 'Nederlandse Vereniging tot Afschaffing van het Gebruik van Sterken Drank' opgericht. Hun slogan was: 'Ach vader! Niet meer,' hun merkteken was een blauwe knoop op de jas. Sinds 1897 pleitte de Algemeene Nederlandsche Geheelonthouders Bond voor alcoholvrije cafés en koffiehuizen en werden steeds meer mensen 'van de blauwe knoop'.

De zorgen om alcoholmisbruik werden in heel Nederland gedeeld. Bijna alle beroeps- en bevolkingsgroepen hadden hun eigen geheelonthoudersvereniging. In de jaren twintig werd er in Nederland dan ook weinig alcohol gedronken.

Toch zou het niet zo blijven: in 1959 had de Zangeres zonder Naam een hit met het lied 'Ach vaderlief, toe drink niet meer'. Vanaf de jaren zestig werd er in Nederland namelijk meer gedronken dan ooit.

( vond dit wel interessant)

Myriam, ja interessant.

'je bent toch niet van de blauw knoop' zei mijn vader eens

Hij begreep niet als je niet meedronk

Dit weekeinde goed doorgekomen dankzij de refusal.

Werkt super bij mij en hoop ZO dat dit blijft.

Hoi sterke mensen,

Ja sterke mensen zijn wij, we hebben de eerste niet genomen, en na die eerste stap nemen we de volgende stap.

Voor een ieder ziet deze er anders uit.

Ik ben pas nog naar een workshop geweest van 3 dagen om voor mij de zaken die voor mij nog moeilijk waren aan te pakken (en of onder ogen te zien en er iets mee te doen)Dit was een hele nieuwe ervaring, heel confronterend maar wel heel goed! Daar komen dingen uit die ik nooit voor mogelijk had gehouden. Die ik eerst ook niet snapte, waar ik boos en verdrietig om werd. Maar uiteindelijk begreep en er iets mee deed. Wat nadien ook heel goed en verlichtend voelde..............

We waren daar met 11 cliënten en 5 therapeuten en ik was de enigste die geen alc dronk! Het was ook zo dat bij het eten er wijn was en water!

Ik heb me luid en duidelijk laten horen; Tja dat jullie nu allemaal gif drinken dat wil toch niet zeggen dat ik dat ook moet of maar water moet drinken?

Waarop mij gevraagd werd wat ik wilde drinken en daar ook voor gezorgd werd.

Ze konden het wel waarderen dat ik er zo openlijk over was dat ik niet drinken kan. Er werden ook grapjes over gemaakt in de trant van; hee geef die fles giff eens door!

Ik had wel het idee dat ze hun drankgebruik minderde doordat ik niet dronk en daar ook de aandacht aan gaf.

Sterk voel ik me allerminst op dit moment.

Gisteren een terugval. Heerlijk genoten van muziek.

Heb misschien ook wel aan mezelf te danken, ik was geminderd met baclofen, van 75 naar 50.

Ik dacht dat ik het drinken wel onder controle had, mooi niet dus.

Enfin, we beginnen weer opnieuw met verhogen.

Om een terugval te voorkomen heb ik een smoezenboekje voor mijzelf gemaakt. Welke ik dan door zou lezen als ik ging twijfelen.

Bij sommigen kan het vieren van iets een trigger zijn, bij mij is dat zelfmedelijden of boosheid. Het is een mooi boekje, maar ongebruikt.

Ik ken nl de smoezen uit mijn hoofd. 

Belangrijker is voor mij het voortraject in de gaten te houden; mijn wereldje wordt kleiner, het is meer IK ipv WIJ en onvrede en ontevredenheid nemen langzaam toe. De eerlijkheid en openheid nemen langzaam af. Ongeduld neemt toe, net als irritatie en boosheid. Ik ga mijzelf steeds meer goedpraten en steeds meer egoïstisch gedrag rechtvaardigen. Dit gaat bij mij zo langzaam dat ik het laat door heb. Maar al wel steeds eerder!! 

Ik weet niet of dit allemaal met alcohol te maken heeft, maar ik denk eigenlijk van wel. Ik heb nog geen terugval of uitglijder op alcohol gehad, maar wel op sporten, werken, snoepen. Ik ben dan ook absoluut niet trots op mijzelf. Ik probeer mijn manier van voortekenen bloedserieus nemen te continueren tot ik veilig wat meer ontspannen met mijn alcoholisme om kan gaan. Eerlijk gezegd denk ik nu nog dat dit nooit komt; ik denk dat ik tot mijn dood alert zal moeten zijn op de voortekenen, totdat ik met het egocentrische deel van het fenomeen verslaving afgerekend heb. 

Fruit, hier denk ik wat anders over, help me als ik een denkfout maak:

Tegenover verslaving ben ik machteloos ja, want het is ondanks mijn ijzeren wilskracht sterker dan ik ben. Dus vraag ik hulp aan mensen, instanties, een forum, wat dan ook. Dat is slim, maar daar is openheid voor nodig. En eerlijkheid. Dat is de nederigheid voor mij. Ik probeer inderdaad risico's te vermijden / pareren maar echt onder controle krijg ik het leven niet natuurlijk. Alleen al emoties die opkomen als kak zijn niet te voorkomen. Ik heb tegen verslaving niks te vertellen, maar tegen de eerste zeg ik wel degelijk:

"Nee, dit gesprek ga ik niet nog es voeren met mij. Het is NEE. Welke letter in dit woord snap je nou niet?" 

Daarmee pak ik niet mijn verslaving aan , alleen maar een stukje gedrag, en dát stukje probeer ik inderdaad onder controle te krijgen in alle nederigheid. Want ik ben niet trots dat ik dit gesprek al wéér wou gaan voeren.

Monster,

Bedankt voor het naar boven halen van deze draad.

De teksten hier sluiten erg goed aan bij een aantal zaken, waarmee ik bezig ben.

Al lezend ben ik aan het schrijven gegaan, maar 't is wat lang geworden voor een posting.

Ik kom er nog op terug, ergens in de komende dagen.

Ik had hierover ook iets geschreven op een andere draad. Plaats het hier ook even omdat het hier wellicht meer op zijn plek is:

....Jou schrijven deed me stilstaan bij mijn gevecht tegen alcohol, beter gezegd het gevecht tegen mezelf. Ik kwam een boek tegen ('Nou nog eentje dan') waar ik zo ontzettend veel aan heb gehad. Niet dat ik me in alles kon vinden, in tegen deel. Maar een aantal visies / meningen en motto's waren voor mij een eye opener. Ik zag een uitglijder, een mislukte poging, mijn verslaving als iets dat maakte dat ik een mislukkeling, loser, trut was. En dan ook nog eentje zonder vertrouwen in mezelf, geen doorzettingsvermogen, gebrek aan inzicht....Ik heb dat op een gegeven moment (door het lezen van het boek) losgelaten. Ben gestopt met het veroordelen van mezelf, voor mij maakte juist dat het makkelijker om te stoppen met drinken / ADB te worden. Ik zette even de bril op van een boeddhist. Mijn verslaving ben ik gaan zien als een symptoom van een veel groter probleem. Nl dat ik dacht dat ik niet goed genoeg zou zijn zoals ik was / ben. Om dat negatieve geloof in mezelf , deze frustratie dragelijk te maken zocht ik de troost in de alcohol. Nou je voelt hem al, door gelukkiger te worden, gleed ik alleen maar meer af. Nu zie ik een verslaving, mijn verslaving ook niet meer als een gebrek aan inzicht, te laat om hulp vragen. Neen voor mij is een verslaving het vluchten in zelfafwijzing. Het mezelf niet goed genoeg vinden zoals ik ben. Dat is misschien ook wel de onderliggende confrontatie met mezelf wanneer een ander een uitglijder of terugval heeft? Door op te houden met het mezelf veroordelen dat je verslaafd ben, kun je stoppen (ADB) worden? Maw ik heb het gevecht met / tegen de verslaving opgegeven en het motto: "Ik ben goed zoals ik ben en de alcohol houdt me af van dit besef" daar voor in de plaats gezet. Amaai wat voelt het goed om mezelf aardig, goed en leuk te vinden ipv mezelf af te wijzen. Had ik een uitglijder / terugval / mislukte poging dan zag ik dat niet meer zozeer als een mislukking, of mezelf als loser, trut...Maar als een noodzakelijke passage naar vrijheid. Ik moest (leren dealen) met mijn gevoelens. Gevoelens van eigenwaarde, zelfrespect, faalangst, boosheid, teleurstellingen. Wat jij zo mooi schrijft 'het gevecht met jezelf'. Jezelf als persoon niet afkeuren, maar het drinkgedrag. Jij zelf bent als persoon goed, de drank weerhoud je om dat te zien of te doen geloven.

Ik moet hier altijd over nadenken. Er zitten zoveel tegenstelling in. Aan 1 kant moet je accepteren dat je eigenlijk niks te vertellen hebt ( nederigehid) en aan de andere probeer je alles onder controlle te krijgen wat dus eigenlijk niet zou moeten kunnen.

Ja het onder controle proberen te krijgen ........ gaat voor mij niet lukken.

Ik had daar gister een heel gesprek over. De persoon meende dat ik best deze vakantie kon meedoen en daarna stop je GEWOON weer. Heel lief van hem maar het koste me moeite om het uit te leggen. Was een goed gesprek. Ik kan niet meedoen omdat ik weet dat er daarna een moment komt dat ik me alsnog volgiet, de grote terugval. " ja maar het is toch stom dat je dan zoveel drinkt , dan ben je toch gek, als je dat weet van je zelf, dat je daarna spijt hebt en DOOD ziek ervan bent'. Ja stom en dom heb ik me vaak genoeg genoemd. Ik legde hem uit dat DAAR nu juist het punt zit. Mijn verstand weet het allemaal, maar op dat punt op dat moment is er geen verstand. Dan Wil je alleen maar. En die NIET KUNNENDE WIL wordt lam gelegd na EEN slok drank. Het heeft niks met stom en dom te maken. Het is pas stom en dom als ik nu dat eerste glas drink.

Nu weet ik dat ik dat niet moet doen. ' Maar wat doe je dan als je nu een zwaar moment hebt wanneer je voorheen zou drinken' 

Ik ga met mijn kop onder de dekens liggen en wachten tot het over is.

Nee, dank je, ik bekijk het per dag en voor nu, deze zomer vakantie. Ik laat het niet verpesten door drank.

Het is een hele klus, maar samen , met jullie en mijn hulpverlening EN mijn refusal ga ik het redden.

Lotus, dank je wel. Ook ik ben niet echt bezig met: vinden anderen me goed genoeg.............Ik vind mezelf nét niet af. Nét niet heel, nét niet volledig. Een stukje leegte, een beetje zoeken, vage onrust en een zwak moment::::VERSLAVING krijgt een fijne voedingsbodem.

Daarom denk ik dat wij op dit draadje niet off-topic bezig zijn.

MijnGerrit en daar zit 'm de wilskracht in. De plannen die je maakt om niet te drinken. De voorbereidingen. Daar is een wil voor nodig. En kracht.

Mijn voorbereidingen zijn: Ik heb voor in mijn agenda een lijstje met serieuze hulpverleners die ik kan bellen voor het geval ik zou willen drinken.

Ik heb het die mensen uiteraard gevraagd, of ik ze mag bellen als ik het moeilijk heb.

En met mijn hulpverlener heb ik de afspraak dat ik niet uit mezelf zal stoppen met refusal, maar dat eerst met hem kom bespreken.

Dit alles om mezelf te beschermen en niet impulsief te handelen.

Of het onderliggende probleem naar boven kunnen halen.

En daar heb ik veel wilskracht voor nodig.

Want als ik aan het drinken ben, heeft wilskracht niks te zeggen 

"If yoy wanna use, use the phone" hoorde ik in de kliniek. 

En dus heb ook ik altijd mijn gsm bij me, waarin de nrs. staan van mensen die weten dat ik ieder moment van de dag kan bellen omdat ik NU zwak ben. Ik heb ze een papier gegeven waarin in beloof dat ik ze bel voordat ik gebruik, en als ik toch gebruikt heb, dat ik ze diezelfde dag nog bel. Mijn man is daar eentje van. 

Ik heb één keer moeten bellen dat ik vreselijk zwak stond en dat ik juist nu naar de supermarkt moest. Mijn zus mocht dit aanhoren. Ik beloofde na supermarkt nogmaals te bellen over wat ik gekocht had. Blij en dankbaar, niet trots,kon ik melden dat het bij broccoli en biefstuk was gebleven.

Dit is niet sterk of zo. Dit was een kwestie van ziekte inzicht en voorbereiding zoals MijnGerrit ook zo mooi kan beschrijven.

Monster knap hoe je dat schrijft, dat is niet sterk, maar dat is een kwestie van ziekte inzicht. 

En eerlijk durven zijn naar jezelf toe.

Op dat moment onderkennen waar je mee bezig bent.

En daarom is het zo belangrijk dat bij het stoppen je werkt aan je eigenwaarde.

Jezelf niet volstampen met schuld en schaamte, dat voedt de verslaving zoals... wie ook alweer schreef.

Dat is zo'n grote valkuil.

Met opgeheven hoofd door ons nieuwe leven stappen.

Eigenwaarde maakt het verschil denk ik, hoe je na een uitglijder naar jezelf kijkt. Ik heb sinds ik gestopt ben geen uitglijder gehad, maar wel degelijk verslavingsgedrag vertoond, wat ik zie als even "erg". Dan verloor ik me in werken of sporten in een absurde manier. Nu kan ik daar heel wat liefdevoller naar kijken dan een half jaar of jaar geleden. En met opgeheven hoofd inderdaad proberen de volgende keer wat meer te doseren. Zonder direct te oordelen, want daar gaat het immers om. 

Monster, helemaal waar....liefdevol naar jezelf kijken zonder oordeel. Of veroordeling zelfs. En dat kun je leren...Want wat kunnen we hard zijn voor onszelf en kritisch. 

En van fouten kun je leren...hoe vaak ik het niet heb gezegd tegen mijn leerlingen......stond het alleen mezelf nog niet toe! 

Ja Kruidje. De zweep is meer vertrouwd dan een eerlijk gesprek; jezelf naar beneden halen is zoveel makkelijker dan de rug recht houden. Maar precies zoals jij schrijft, het is te leren.

Ja ik ken de interne criticus ook hééél goed 

En leren doe ik!

Vandaag was een moeilijke dag. Er was veel onrust in mij. Ik wist waar die vandaan kwam, maar daarmee gaat onrust nog niet weg.

Ik wilde weg.

Ik wilde weg van mijzelf.

Oké, daarmee kon ik alle leuke activiteiten afvinken, want ik breng natuurlijk overal mezelf mee naartoe.

Weg van mijzelf. Hmm. Die ken ik.

Ik ga dit gesprek met mijzelf niet voeren geloof ik. Ik neem koffie vóór ik dorst krijg. 

Veel woorden; vroeger dronk ik dit gewoon weg. Klaar.

Mooi gezegd en herkenbaar

Onrust en op de vlucht gaan voor jezelf

Dit kan je niet wegdrinken..misschien voor even...maar dit komt weer terug

Je kan niet vluchten voor jezelf

Tenminste..tis mij niet gelukt

Hoe minder ik vlucht..hoe dichter ik bij mezelf kom..hoe meer rust ik van binnen voel

De makkelijkste weg is het niet...toch op een of andere manier is de moeilijke weg toch bevrediger..zinvoller

Ik vind dat je het monsterlijk doet...petje af..klasse