Blondie al dag 86. Wat ontzettend goed is dat zeg. en wat heerlijk dat je jouw groeiproces met ons wilt delen.
Uitstelgedrag ken ik niet zo goed van mezelf omdat ik er altijd van uit ga dat ik, als ik ergens een hekel aan heb, ik er maar beter vanaf kan zijn, dus ben ik bijna altijd vooruit aan het werken het liefst 2 dagen. Ik zou het liefst alles afgewassen hebben voor ik zou gaan eten. Kolder dus. Met het gevolg dat ik ook nooit het gevoel heb, klaar te zijn.
Dus evenwicht zoeken tussen twee uitersten. Naarmate ik ouder word word het wel wat rustiger hoor.
Ik hoop dat je deze weg kunt blijven bewandelen zodat je dadelijk bij de oudere kanjers van het forum gaat horen.

sinds 3/10/10 ben ik gestopt met drinken. Ik heb echt veel verloren. Dingen die ik mijn hele leven heb opgebouwd ben ik nu kwijt en dat doet vreselijk veel pijn. Allemaal door de alcohol.
't is echt iedere seconde vechten voor datgene wat ik nog heb, en vechten tegen de negatieve gedachten.

Ben wel blij dat ik dit forum heb ontdekt. Ik ervaar dat ik er niet alleen voor sta en dat er nog zoveel anderen zijn in die situatie.

Mijn hele vriendenkring ben ik kwijt en ook mijn volledige familie heb ik in schaamte gebracht.

had nooit verwacht of gedacht dat het zo ver zou komen. Maar plots wordt ik wakker geschud en besef ik wel hoe ver het al zat...

ik denk maar 1 ding: vechten vechten vechten! Het is nu een 3de overwinning op een rij. Dat er nog vele mogen komen...

Goedemorgen pacters,

Dag 87
Ik neem de eerste vandaag niet !!!

Gisteren wederom een confronterend gesprek gehad met mijn counselor.
Het was uiteindelijk wel een bevestiging van gedachten en gevoelens bij mij.
Bevestiging dat ik nog steeds te snel wil en dat ik moet leren het proces de tijd te gunnen.
Ik wil nog steeds met sprongen en kan nog moeilijk accepteren dat het in kleine stapjes beter is, vooral omdat mijn gevoelen nu door de druk die ik op de verandering in mijzelf zet achterblijft bij het verstand en dat geeft onrust.

Plan van gisteren is jammerlijk mislukt om eerst de vervelende klus te doen voordat ik mijzelf toesta om tijd voor mijzelf te nemen.
Ik heb echt niks uitgevoerd wat ik als prioriteit in mijn plan had staan.
Ik werd daarvoor al gewaarschuwd door mijn counselor, die mij aanraadde om juist eens een keer een andere volgorde aan te houden.
Dus eerst wat leuks voor mijzelf en daarna pas de vervelende klus. Oude patronen doorbreken.
Maar eigenwijs als dat ik ben...


Ik werd ook gewezen op het feit dat er nog veel onrust en onderdrukte emotie bij mij aanwezig is.
Dit uit zich bij mij doordat ik druk ga praten en met stemverheffing.
Ik herken dit in mijzelf en ik vermoed dat dit te maken heeft met het gevoel niet gehoord te worden, wat ik jaren heb meegemaakt in mijn jeugd en wat zich nu dus voortgezet heeft in mijn volwassenheid.
Daarnaast denk ik dat het ook veel te maken heeft met mijn gevoel mijzelf te moeten bewijzen.
Mijzelf bewijzen naar een ander toe , om bij de ander de waardering te krijgen waar ik mijn identiteit aan ontleen.
Om dit patroon te doorbreken ga ik vandaag in de groepstherapie hulp vragen bij de groepsleden.
Vragen om mij erop te wijzen als ik te druk en met stemverheffing ga praten.

Vandaag dus weer therapie.
Zal geen makkelijke dag worden, maar dat geeft niet.
Ik leer dus ik groei...

PP ;
Wat jij gisteren allemaal in het berichtje naar mij toe benoemde is er dus tijdens counselorgesprek ook uitgekomen.
Ik las het berichtje van je gisteren al, maar het was zo dubbel confronterend dat ik het even moest door laten dringen bij mij.
Wat mij vooral opviel was jouw constatering van het "schreeuwen" in mijn geschreven berichten.
Daar ben ik al eens eerder op gewezen, maar toen stond ik er nog niet open voor.
Nu is het wel ten volle binnengekomen bij mij en ik ga proberen om dit bij mijzelf voortijdig in te zien, maar wil ook aan jou vragen en aan alle anderen mij daarop te wijzen.

Blondie: klasse!

Je kunt het al zó goed verwoorden! Voor mij een teken dat er al het eea aan het verinnerlijken is.
Dat je je hier uitspreekt, het delen kunt en wilt is al heel belangrijk. Mooi om te lezen. Sterk!!

Voor velen moet het herkenbaar zijn, zoals jij het omschrijft: jezelf moeten bewijzen... en daarmee iets willen binnenhalen van een ander. Heel menselijk, maar voor jezelf erg lastig. UIteraard ga je leren je eigen normen (en grenzen) te hanteren, en dat kost tijd.
Als het over vervelende klussen gaat: ik gebruik zelf vaak een soort van minlijn. Ik doe dan wel enkele dingen omdat ik dat wil, maar ik doe ze niet meer zo precies als vroeger. Het huis mag op het oog netjes zijn, maar niet elke plint glimt meer, snap je
En ook mijn to do lijstjes waren altijd zooo lang... dat als ik er naar keek, ik al moe werd. Nu is het én-én: een groot deel van de dag doe ik prettige dingen, met daarnaast ook een paar verplichtingen die wat zuurder zijn. Zoeken naar een balans. Jij gaat die ook vinden!
Top meid, go on!!

Goedemorgen pacters,

Dag 88
Ik neem de eerste vandaag niet !!!

Gisteren wederom een zware dag gehad op therapie.
Een dag van vele nieuwe inzichten, maar ook een dag van frustratie.
Frustratie dat het proces lijkt te stagneren en dat ik iedere keer weer tegen mezelf en mijn oude gedragingen aanloop.
Inzichten dat ik de voortgang van mijn proces daardoor juist zelf tegenwerk.

Tijdens de groepsessie gisteren mijn frustratie geuit en gevraagd om hulp bij het signaleren van oude gedragingen zodat ik er wat mee kan gaan doen.
Wat naar voren kwam tijdens de sessie is dat ik nog steeds op de een of andere manier wegloop voor mijn emoties van verdriet, teleurstelling en eenzaamheid door mijzelf te gaan overschreeuwen.
Zaak is dus om op die momenten juist die gevoelens te gaan onderzoeken, waar ze vandaan komen en wat ik ermee kan doen in plaats van ze te gaan overschreeuwen en mezelf weer "anders" voor te gaan doen als dat ik me op dat moment voel.
Ik moet gaan leren mijn gevoelens op dat moment toe te laten.
waarom niet janken als ik me op dat moment verdrietig voel ?
Omdat ik mezelf beter voor wil doen, omdat ik bang ben voor de reacties van anderen ?


Vanmorgen opgestaan met een sterk negatief gevoel.
Nergens zin in, pessimistisch gevoel, niks is goed en gaat goed.
Angstig om verder te groeien in mijn proces. Angst voor de veranderingen.
Angst dat ik niet sterk genoeg ben.
En verdriet en teleurstelling in mijzelf.
Leg ik de lat weer te hoog voor mijzelf ?
Waarschijnlijk wel.

Afijn, vandaag de dag maar nemen zoals ie is en vanavond naar de AA.
En ik drink niet vandaag !!!

angst voor de angst Blondie?
er is angst, klaar.
en er is............... vul maar in.
het mag allemaal, naast elkaar, door elkaar, na elkaar enz.
Blondie is een skala aan emoties, gevoelens, gedragingen en
aangeleerde dingen. net een echt mens:D.
Iemand heeft als onderschrift; there are no bad days, there are learning days.
en als er iemand hard aan het leren is ben jij dat Blondie.
ff pas op de plaats om te laten zakken, integreren en uit te rusten,
is ook belangrijk en om te genieten dus, alleen, met de kids en partner.
want er is veel gaande he.
jer hebt nog een heel leven voor je hoor, dus niet alleen langzamer praten, jezelf
af en toe vertragen kan heel fijn en rustgevend zijn.
maar dat weet je wel he.
keep it easy meid, take a sissi:heart:

Zo, hier ff heel gauw Blondie suc6 met dat 89 toe wensen want dat moeten we ook bijhouden hé?
Vandaag de laatste therapiedag van deze week, en nu maar hopen dat je het weekend een beetje kan genieten meis want dat is ook erg belangrijk.

Goedemorgen pacters,

Dag 89
Ik neem vandaag de eerste niet !!!


Gisteren een heel vervelende dag gehad, veel verdriet en flink down.
Was in staat om het bijltje erbij neer te gooien en weer flink aan de zuip te gaan.
De boog staat al een tijd strak gespannen bij mij.
In gevecht met mijzelf om het beter dan goed te doen, de lat wederom te hoog leggen voor mijzelf...

Gisteren uiteindelijk niks uitgevoerd, had er geen energie meer voor en dat dagje rust en niks doen en vooral het toestaan van mijn emoties (veel gejankt) heeft er voor gezorgd dat ik mij vandaag in ieder geval een stuk beter in mijn vel voel. (Jane, thnx voor je advies !!!)

PP ; Je weet wederom de vinger op de zere plek te leggen.
Ik heb inderdaad het gevoel dat ik mijn eigen identiteit volledig kwijt ben geraakt in het pleasen van anderen om daar zelf een stuk eigenwaarde aan te ontlenen.
Dat besef is flink confronterend.
Wie ben ik eigenlijk ?
En nog belangrijker, kan ik het mijzelf toelaten om mezelf te zijn in al mijn goede en minder goede eigenschappen ?

Ik weet verstandelijk wel dat ik mijzelf niet hoef te bewijzen, naar niemand toe, echter ik merk bij mijzelf dat ik dat in een soort automatisme nog wel doe.
Ik herken het patroon en wil graag dat oude automatische gedrag doorbreken.
Maar dan het liefst van vandaag op morgen.
En dat is dus wederom oud gedrag.

Lief dat je vraagt aan mij om mijn grenzen naar jou toe aan te geven.
Ook die grenzen ben ik nog aan het ontdekken, dus ik zou het je nu niet kunnen zeggen.
Klinkt vaag, maar hoe kan ik mijn grenzen aangeven als ik nog niet eens weet wie ik nu werkelijk echt ben ?

Afijn, vandaag weer therapie en ik ga er vol goede moed naartoe.

Ja, die verloren identiteit.
Ik denk Blondie dat als ik om me heen kijk, 90% van de wereldbevolking bezig is met overleven.
Ver weg van hun natuurlijke emotionele geaardheid een weg proberen te vinden in de maatschappij,relaties of gezin.

Wie ben ik, heb ik wel een probleem, hoe moet ik dan anders leven als die 90% medemensen mij telkens weer bevestigen dat ik leef volgens HUN norm en dat nog zo slecht niet doe.
Het is daarom niet vreemd dat mensen zolang in een cirkel blijven rond draaien
alvorens hulp te zoeken voor hun probleem.
Een leven geleefd als voorheen voelt in elk geval niet goed aan.
De verwarring is groot.
Hoe moet ik dan wel leven om me te kunnen handhaven.
Teveel drinken is denk ik de druppel geweest voor velen van ons het roer om te gooien, ook voor mij.
De negatieve gevolgen van opvoeding gecombineerd met drank hebben diepe sporen achter gelaten
op onze ziel, ook mijn ziel is niet gespaard gebleven.
Even ter verduidelijking, het leven voordat ik dronk was al even beroerd als het leven samen met de drank.

Bovenstaande was best wel een belangrijke ontdekking, ik was erg ongelukkig en wist niet hoe dat te veranderen.
Ik ben dus zoals jij eerst gestopt met drinken, aan de slag gegaan bij AA en
wat stappen op professioneel vlak ondernomen.
In het begin pakte ik voor de buiten wereld onverschrokken mijn problemen aan.
In mijn hart was ik bang en de zucht naar drank groot.
Mijn emoties barsten uit hun voegen, ik durfde ze niet te laten zien.

Ik was na gestopt te zijn zoals altijd nog aan het presteren, er boven staan, de beste van de klas, ook nu was er geen rem.
Tien negens op mijn rapport, vroeger, waren niet goed genoeg, dat moesten tienen worden.
Toen al overschreed ik grenzen, grenzen zijn mij nooit aangereikt.
Ook op geestelijk emotioneel terrein kende ik daarom later mijn grenzen niet.
Ononderbroken angsten als klein kind werden afgedaan als aanstellerij
er was nooit een stem die mijn gemoedsrust positief beïnvloedde door uit te leggen
dat een andere weg bewandelen misschien minder angstig was.
Ik kan nu ook verklaren waarom ik bij het vallen van een stilte periode altijd in een spanningsveld terecht kwam, wachtend op het verlossende antwoord wat maar niet kwam.

Blondie jarenlange gewoonten verdwijnen niet zomaar uit je systeem.
Maar wat je aangeleerd hebt, kun je ook weer afleren.
Wat langer bij de AA leerde ik hoe de groep te gebruiken.
Welke uitspraken passen bij mij en welke niet.
Wie kan mij in de fase waarin ik bezig ben te verwerken, het beste helpen.
Want in de groep hoorde ik mijn vader en mijn moeder praten.
Mensen eigen angsten in de vorm van waarschuwen uit spreken en oordelen en veroordelingen vlogen me om de oren.
Toch was er respect.
Weer was ik overdonderd door zoveel tegenstrijdigheid.
Maar juist door al deze tegenstrijdigheden heb ik de juiste mensen gevonden op mijn pad.
Mensen die bereidt waren mij belangeloos te helpen.
Ervaringen met mij deelden.
Elkaar in waarde laten.
Getuigden in plaats van te overtuigen.

Door de nodige omslagen en het geleerde in praktijk te brengen veranderde geleidelijk aan mijn levensstijl.
Beangstigend in het begin, maar ik heb doorgezet.
Ik zag resultaat en wat ik zag, beviel me.
Ik werd zelfs vrolijk en mijn minderwaardigheid verdween als sneeuw voor de zon.
Mijn lach klonk anders, het was MIJN lach geworden, niet meer die van een boer die kiespijn heeft,
Tranen ontdaan van jenever werden MIJN tranen.
Bittere tranen en tranen die zich nu gevoelsmatig wisten te onderscheiden van verdriet of geluk waren van mij.
Vroeger was dat 1pot nat, meestal speelden jenever tranen de hoofdrol.

Blondie mijn ware identiteit heb ik hervonden door te kijken naar de gelukkige momenten van mijn kindertijd.
Geleidelijk aan zijn die herinneringen herrezen uit de as en levendig geworden.
Zij zijn de basis geworden van mijn nieuwe leven.
Het nieuw, nog uit te breiden geestelijk-emotioneel kader.
Ik voelde me niet meer het jongetje dat nergens voor deugde.
Ineens mocht ik er zijn van mijzelf.
Het ongeloof en de twijfel verdween.

Blondie ga niet te hard, ga stap voor stap, vergeet niet om je heen te kijken.
Blijf even stil staan bij de kleine momenten die men ook wel geluk noemt.
Het herstel proces duurt een leven lang en tijd is ondergeschikt aan dit proces.
Geluk is niet het resultaat van omstandigheden, maar de omstandigheden zijn het resultaat van geluk.

Laatst gelezen dat geluk voor 50% genetisch is bepaald.
10% volgt uit omstandigheden en 40% hebben we in eigen handen.
Waar je je focus op legt, krijg je.
Goed of slecht, wat telt is hoe je er tegen aan kijkt.

Dat zijn mooie gedachten om mee te eindigen.

Blondie je doet het goed, ook als het voor je gevoel wat minder gaat.
Doe stille voort, zeggen ze in Belgie.

Rudy: schitterend!
Wat een warm verhaal.

Behalve Blondie, zul je veel meer mensen met jouw verhaal
bereiken. Mij nu. Dank je wel!

Goedemorgen pacters,

Dag 90.
Ik neem de eerste vandaag niet !!!

Gisteren op therapie een confronterende dag.
Onderwerp was "King Baby" en ik zag mezelf erg terug in alles wat er beschreven stond.
Ergens ben ik mezelf kwijtgeraakt en blijven hangen in mijn onvolwassenheid, mede door de drank.
Het kind in mij heeft nooit het kind mogen zijn, ondergesneeuwd/ruled door "king baby" en daardoor heb ik nooit verder kunnen groeien in mijn volwassenheid.

Toeval of niet maar jouw verhaal Rudy sluit daar helemaal bij aan.
Ik herken daar zoveel in terug dat het wat beangstigend is, maar daarnaast ook bemoedigend !!!
Dank je voor het delen.
Ik heb er heel veel aan en zal je ervaring met mij meenemen.

Vandaag een dag van rust bij mij.
Ik merk bij mijzelf dat ik teveel en te geforceerd moet en wil groeien, wat nu net mijn groei tegenhoudt.
Ik ga vandaag trachten te genieten van het mooie in het leven zo zonder de drank en geloof me de mooie dingen in het leven geniet ik deste meer van nu ik helder en open in de wereld sta.
Door de druk er wat vanaf te nemen hoop ik weer energie te krijgen om verder te groeien in mijn proces, en niet bij de pakken neer te gaan zitten.

Blondie WAAUWWWWW

Wat een ongeloofelijke stijd ben jij met jezelf aangegaan meis
en zie wat een doorzettingsvermogen heb jij CHAPEAU meis
ben trots op je en daarom de felicitatie,s van mij

:light::light::light::light::light::light::light::light::light::light::light::light:v

met een hele dikke knuffel van mij voor jou:heart:

Jammer Blondie, dat je schrijft dat dat je groei tegenhoudt;
jouw groei laat zich niet meer tegenhouden.
Maar gaat haar eigen weg en in haar eigen tempo.
wat jij als stagneren ervaart, is misschien integratie.
kleinere stappen, met rust tussendoor, zorgt voor een stabiele nieuwe basis
beter als; grote stappen gauw thuis.
Het is logisch dat je die kleine stapjes nog niet herkent, want niet gewend.
vraag het je omgeving, vraag wat zij zien als verandering, vooruitgang, en voor hen misschien
als moeilijk te aanvaarden? kan me indenken dat je wat assertiever, en als minder lief
overkomt, dat zijh moeten wennen aan hoe je dingen doet met grnezen aangeven enz.
Maar er zullen er geen of weinig zijn die niet zullen zien dat je bent gegroeid
en niet zo'n beetje ook. Dus aanvaard dat je niet verlicht zult raken komend jaar:light:,
en geniet van wat je al hebt bereikt, en dan komt het helemaal goed met jou meis:heart:.

Thnx Meiske en Jane

Ach Bor

Vallen en weer opstaan toch Bor...

Zo hier ook ff Blondie een stevige pakkerd geven met dag 91 want dat heeft ze dik en dubbel verdiend.

Lieve Bor

Wat een eerlijk heid naar jezelf en anderen toe
ik heb best bewondering voor je
al is het met jou vallen en weer opstaan
je pakt dan alsnog de draad opnieuw weer op

Ik zou zeggen ga ervoor Bor is het niet voor jezelf dan wel voor je zoon

Lieve knuffel van mij voor jou:heart:

Goedenavond pacters,

Dag 91.
Ik neem vandaag de eerste niet !!!

Verandering van spijs.
Nu maar eens een keer in de avond mn stukkie hier schrijven.
Een heerlijke dag gehad van rust en ontspanning.
Heeft me goed gedaan.

Opgeladen en wel ga ik morgen weer met frisse moed naar mijn therapie.

Goedenavond pacters,

Dag 92.
Ik neem de eerste vandaag niet !!!

Vandaag een bevredigende dag gehad op therapie.
Mede doordat ik niet zo opgefokt meer ben om het beter dan goed te doen kan ik de informatie en adviezen in de groep dieper bij mij door laten dringen.
Wat een verschil met vorige week.
Ik ben blij opgelucht.

Morgen weer een dag vrij van therapie, maar wel werken aan mijn stap 2.

PP, Wat mooi !!!

Goedemorgen pacters,

Dag 93
Vandaag neem ik de eerste niet !!!

Lekker dagje vrij vandaag.
Wat niet betekent dat ik niks ga doen, maar wel net effe wat meer ruimte om ook de rust voor mijzelf te nemen.

I

Goedemorgen pacters,

Dag 94
Ik neem de eerste vandaag niet !!!

Gisteren een lekker relaxte, maar ook productieve dag gehad.
Het lijkt wel of ik meer doe naarmate ik beter in mijn vel zit.
Fijn gevoel zet aan tot actie.

Wel een ernstig gesprek gehad met partner gisteravond over zijn verantwoordelijkheden en het feit dat na een goede start hij nu weer afzakt naar zijn onverschillige houding.
Ik hoop dat hij de draad weer op weet te pakken en toont dat hij wil vechten voor onze relatie.
Nog maar 10 dagen en dan gaan we weer om de tafel zitten om te kijken of voortgang van onze relatie zin heeft.

Op het moment voel ik een soort van leedvermaak naar mijn partner toe.
Door verwaarlozing van zijn eigen financieen (en deels ook onze gezamelijke financieen, waar ik hem op heb aangesproken) zit hij compleet aan de grond.
Heeft nu ook geen geld om te voorzien in zijn eigen verslaving, dus gaat komende 2 weken cold turkey.
Aan de ene kant voel ik medelijden, aan de andere kant ben ik blij dat hij niks kan gebruiken door zijn eigen onverschillige houding.
Beetje dubbel gevoel dus.
Ik hoop dat hij gaat inzien wat zijn gebruik voor effect heeft op hem en onze relatie, maar dat zal hij zelf moeten gaan inzien.

Vandaag eerst een gesprek met mijn counselor en daarna weer therapie.
Ik wil in ieder geval mijn zorgen uit gaan spreken over de voortgang in mijn relatie aangezien dat een trigger kan gaan vormen voor het behoud van mijn herstel.
Hopelijk zullen de tips en adviezen mij helpen bij het maken van een keuze, zodat ik de trigger kan tackelen.


Alf ;
Bedankt nog voor je compliment, doet mij goed om te horen en sterkt mij om gestaag verder te gaan in herstel. Nog maar 17 daagjes en dan zit jij op een jaar. Een mijlpaal... Supergoed !!!

Afijn, Ik voel mij goed en sterk ondanks twijfels over mijn relatie.
Op naar de 100 dagen, dag voor dag !!!

Blondie, wat ga je goed en dat is een understatement.
Dat je partner niet om gaat, met zo een voorbeeld direct naast hem, zo 'n vrouw om lief te hebben, onbegrijpelijk.
Jij gaat in elk geval geweldig, ga door.

Harry