Hier spreekt een echte doorzetter.

Wees ook lief voor jezelf hè Wil. Ik bedoel dat je jezelf niet voorbij mag lopen. Gun jezelf ook een massage en dergelijke dingen waar je van genieten kan. Wat rust.
Andere dingen lopen goed... gaan wel door...
toitoitoi

xxx

Vallenenopstaan, bedankt voor jou inkijk, ik ben diep ontroerd in je verhaal en het helpt me om mijn eigen verhaal een plaats te geven. Dit zijn dingen die heel belangrijk zijn dus daarom......

*

*

Sterkte val, je gaat het nodig hebben, maar je moed om dit hier te schrijven maakt een sterk persoon van je. Jij gaat er komen, hoe moeilijk ook, lees mijn laatste post van 1 okt maar !!!!

Even aan toevoegen hier dat ik voor het eerst even een positief contact heb gehad met tactive aangaande bovenstaande. Ze hebben me de kans gegeven (en iedereen natuurlijk) om vallenenopstaan te kunnen kopiëren en saven ergens en daar ben ik hun dankbaar voor. Dus niet zomaar verwijderen zonder boe of bah, maar vooraf een seintje vooraf dat ze dat gingen doen.

Dank daarvoor

Dus moest er nog iemand zijn die de tekst van vallenenopstaan nog moest hebben, dan stuur ik het graag door via pb

Lieve Will

Ik vind het nogal wat , wat jou nu in de schoenen wordt geschoven door T

Maar ik vind dat jij je heel dapper en vriendelijk hebt geweerd,
denk dat het tijd is nu voor actie van jou kant uit Will
en dat doe je dan ook als ik je goed lees,
al is het heel niet leuk als het op een vechtpartij aankomt,
maar dat jij je nu niet laat behandelen als een kind, mag ook gezegd worden ,
ik vond (vind) het al heel knap van je dat je zo vriendelijk en rustig bent gebleven
ten opzichte van T, chapeau Will echt klasse en dat meen ik
maar nu moeten er spijker met koppen geslagen worden , dus kom op
Will laat je daardoor niet in een hoek drijven ,
Weet je Will ik heb al vaker gedacht dat je ten opzichte van T, dood meer waard bent dan levend
want anders zou ze toen toch niet blijven feesten terwijl jij zo in de ellende lag,
en al helemaal nu ze je zo probeert te pakken, misseliijk vind ik dat.

Maar Will ik heb diep respect voor je gedrag, maar wee took dat er een einde komt aan jou eindeloos geduld

Nu kan jij straks aan een nieuw leven beginnen,een nieuwe Will is er al

dit is mijn manier om je een onder je riem te steken

Will ga ervoor:present:

Lieve knuffel van Meiske

Meiske, wat een zalig en oppeppend berichtje van je.

Vandaag zondag zit ik zelfs niet stil. Ze heeft iets in gang gezet dat ik wellicht niet meer kan stoppen. Ik begrijp nog steeds haar beweegreden niet. Thuis lijkt alles redelijk normaal, "onze" zoon spreekt waarachtig normaal tegen mij en ik heb hem zelfs met de motor weggebracht naar een feestje verleden week, ze kookt, wast en doet verder of er niet al te veel aan de hand is. Wat kan ze nu in godsnaam winnen. Dat ik misschien 1 maand vroeger dan gepland moet vertrekken ? Is dat nu alle consternatie, energie en geld waard terwijl ze helemaal niets of geen last heeft van mij thuis ??

Dinsdag dus opnieuw voorkomen, maar deze keer zal ik goed voorbereid en sterk kunnen zijn. De verrassing is weg en ik kan met opgeheven hoofd binnenkomen.

Maandag weet ik hopelijk of de lening een feit is voor mij of ik nu nog in de vennootschap zit of niet
Al bij al, jammer dat het zo loopt, erg jammer.

Jullie steun is echt al van onschatbare waarde geweest, zeker wat het niet-drinken betreft !!!

Hiervoor mijn eindeloze voor jullie

Will

Jij vraagt je af wat T er in godsnaam bij kan winnen?
voor mijn gevoel ( en dat is puur mijn gevoel) probeert ze je
in een hoek te drijven, en zo hoopt T dat jij alsnog de fout ingaat met je alco probleem
en een rechter zit natuurlijk ook niet op een gezinsdrama te wachten(wat tegenwoordig nogal eens gebeurt helaas)

Maar dan kan T wel zeggen zie je wel ik had (heb) gelijk,
maar ik hoop (weet het haast wel zeker) dat jij Will je er niet door laat verleiden

Dus Will blijf sterk,

Ik vind en had je dit al eerder laten weten dat ik super bewondering voor je hebt hoe je het
aanpakt met T

Dus Will ga ervoor dan kan ook jij je nieuwe leven een fijne draai geven

Lieve knuf van mij voor jou:heart:

Bedankt meiske, je medeleven sterkt me alsook van vele anderen hier !!

We zijn weeral bijna een weekje verder en naderen de ontknoping.
Hier thuis is alles redelijk rustig, ondanks alles. Ik laat me niet verleiden door drank, hoef er zelfs niet echt voor te vechten. Na van al ze me heeft beschuldigt is er geen haar op mijn hoofd die er aan denkt te drinken, en de hoek om me in te drukken moeten ze nog bouwen
Ik wankel wel eens, zoals de laatste keer in de rechtbank, maar ik heb zoveel steun van overal dat ik vlug de energie terug vind om verder te gaan. De lening begint dringend te worden, onze overeenkomst bij de notaris ook. Mijn vader ligt me een beetje te pushen (wat normaal is denk ik), maar ik wil het hoofd koel houden en nog steeds de zaak proberen op te lossen zonder onnodig bloed te vergieten (bij wijze van spreken hé).
Dinsdag opnieuw rechtbank, deze keer voor de feitelijke scheiding en mijn verdediging is zeer sterk, als ik mijn advo mag geloven. Als alles positief verloopt, ben ik rond deze tijd volgende maand misschien al aan het verhuizen. Pijn in mijn hart over onze verloren relatie voel ik bijna niet meer, maar de goede herinneringen stapelen zich wel op. Met alles wat ik hoor of zie wat ook maar iets met ons 15 jarig verleden heeft te maken, borrelen die op. Dat zal wellicht nooit meer weggaan.
Ben al blij dat ik dit weekend moet werken en ik kan slapen in het app van stiefzus.
Ik moet verder, geen keuze, niet achterom kijken en me zo stil mogelijk houden.
Het zal een eenzame verjaardag worden volgende week

De maand is om en nog steeds weet ik niets van de lening !! Ze zegt dat alles wel in orde komt, maar het zo graag geziene groene licht is er nog steeds niet !
Na de laatste voorzitting van de rechtbank kreeg T "weeral" de wind van voren en in plaats van een eerste betekenis stelde de rechter het uit tot 7 december, zo tegen de zin in van T. Diezelfde avond een redelijke crisis gehad thuis met een razende vrouw. Zo ging het echt niet verder en heb haar de dag nadien een mail gestuurd met de vraag om te stoppen met deze waanzin. Zij haar zin dat ik niet meer thuis zou slapen, ik mijn zin dat die rechtbank en hatelijke valselijke beschuldigingen zou stoppen !
Eindelijk was ze voor rede vatbaar en we zijn bezig aan een soort overeenstemming. Ik slaap voorlopig niet meer thuis en mag daar blijven werken tot mijn app leeg staat en kan verhuizen in alle rust.
MAAR, we zijn dik 1/1,5 week verder en merk van mezelf dat ik dit niet kan volhouden. Ik heb het nodig om eens heel af en toe thuis te kunnen slapen. Voel me een zwerver die overal met zijn zakje (tanderborstel, e.d.) maar naartoe moet hossen. Ik krijg bijna overal wel slaapplaatsen aangeboden, van vriendinnen/vrienden tot familie, maar ik heb geen "thuis", snap je ?? Als ik dan toch eens die éne keer thuis slaap, ga ik van mijn werkkamer direct naar onze zoon zijn kamer, niemand die er last van heeft, en toch nog gezaag van haar. Ik begrijp het nog steeds niet !
Nog 1 volle maand te gaan en ik kan verhuizen (ik reken op de lenig), dan zal ik eindelijk een beetje tot rust kunnen komen. Tijdens de laatste maand kan ik 2x een week housesitten, dus dat is al beter. Dan heb ik even "eigen space", wat ik nodig heb !! De rest vul ik wel op, her en der.

Mijn maatje ?? Is mijn maatje niet meer, never again. Ik besef nu terdege dat hij al maanden heeft liggen stouwen en dingen heeft gedaan die een vriend die je 35j kent en door en door vertrouwd niet doet. Afgelopen, jammer en het doet pijn. Heel veel pijn !!!

Mijn gevoelens ?? Rollercoaster x10 !!
Soms heel erg goed met goede vooruitzichten en nieuwe uitdagingen, dan weer één zielig hoopje ellende, huilend om het verlies van zoveel moois. Dochter die me haat, vrouw die koeler is dan ooit, zoon die ik bijna niet meer zie (op kot), maar die praat tenminste nog tegen me op een normale manier.
Vechten nu, elke dag weer, slag na slag tot die 30ste november.
Volgende wek 4nov afspraak bij notaris om die drommelse EOT in orde te krijgen. Eens dat voorbij zal het vlug gaan. De verdeling van het geld, de scheiding en mijn nieuw begin

De drank ?? Goed, heel goed, maar niet helemaal drankloos. Wordt heen en weer getrokken tussen familie en vrienden, maar ik hou het heel erg rustig en vooral adb. Geef ze nog steeds geen kans om dit tegen me te gebruiken, want dat heeft ze al gedaan en zal ze opnieuw doen als ze de kans krijgt !!
Will wil rise, eventually. Liever sooner dan later.

Kom hier nog terug, untill the fat lady sings

Up

Hoe is het nu dan lieve Will?

Ik kwam even langs om je veel sterkte te wensen.
Weet, dat het nu donker is, maar ooit weer licht wordt!

Hoi Cath, ja, vandaag voor het eerst streepje licht gezien in de vorm van een goedkeuring voor mijn lening. Eindelijk terug een stapje voorwaarts. Nog 14 dagen zwerven en ik kan opnieuw mijn eigen nestje opbouwen. Wat een lange weg heb ik al afgelegd. T lijkt gekalmeerd, mede dankzij het feit dat ik hier zo goed als niet meer slaap waarschijnlijk, dus heeft ze haar zin, maar werken doe ik nog steeds hier. De pc's, herstellingen nieuw of oud blijven binnenkomen, dus heb dit echt wel nodig.
Hoe ik me voel ?? Wel, er is een nieuwe emotie bijgekomen, nl, die van "het eind" !!
Ik kijk er al langer hoe meer naar uit om te verhuizen en langs de andere kant schrikt het me enorm af. Weg mijn mooie zelfgebouwde badkamer, weg mijn mooie zelfgebouwde keuken, weg mooi huis, mooie zaak, afin alles dus definitief naar het verleden geschopt. Krijg het daar, nu de datum nadert, plots heel moeilijk mee. Het loslaten dus. Het zal nog wel een poosje duren eer ik echt op mijn gemak ben in de nieuwe woonst, en tot die tijd zal het nog steeds moeilijk voor me zijn. Makkelijker dan nu, weliswaar en daar trek ik me heel hard aan op.
De feestdagen komen er aan en met schrik in mijn hart constateer ik dat ik geen plannen heb/wil. Ik zou mee kunnen naar de ardennen met een deel van de familie, maar zie dat helemaal alleen niet zitten. Ik heb dat dik 15j geleden ook eens gedaan, na een breuk met iemand waar ik mee samenwoonde, en dat was een ramp voor me. Heb me toens volledig over de schreef laten gaan en wist 's morgens van niks meer. Wil dit nooit meer meemaken.
Denk dat ik gewoon ga thuisblijven, weet het nog niet goed. Oudjaar idem. Ik vrees zelfs dat ik me anders toch niet ga kunnen houden, maar dan liever thuis als ergens ten velde, snap je ??

Ik hou me kalm, volledig adb en voor de rest is het wat afwachten.
Lang geleden je te hebben gelezen trouwens. Is dat goed of niet zo goed ??
Jij had/hebt ook zo je problemen en ik hoop dat jij al in klaarder water zit. Hoop doet leven, nietwaar ?

Je zit in mijn :heart:je, maar dat wist je al hé

Weer zwaar nachtje hier in de haven. Moeilijke nacht voor mij weeral. Zij zit met mijn (ex)maatje op excentriek feestje te fuiven. Ik ken één van de inrichters heel erg goed, en die had me al verteld dat ze ging komen.
Doet dit me iets ? Ja verdorie, eigenlijk meer dan dat ik wil toelaten, maar het is niet anders.
Ik probeer me op andere dingen te richten, tussen het werk door zoek ik naar nieuwe salons en dergelijke, want dat moet ik me nog aanschaffen. Maar elke keer denk ik aan dat feestje. Vroeger hebben we dat ook samen enkele keren gedaan, dus ik weet hoe het er aan toegaat. Fun, fun, fun !

Nog 11 dagen, besef ik me nu plots
En 5 van die dagen slaap ik in app van mijn lieve zusje, even een eigen stekje dus. Tijd om weer even alles op een rijtje te zetten. Mindfulness. Misschien nog eens Jane hierover aanspreken

Lang geleden dat ik ook meiske heb gehoord. Hoop dat alles okay is met met haar ?

Nog even, nog heel even, en ik kan rusten

Zo, het is bijna zover, kwestie van uren. Wat een moeilijke weg heb ik al afgelegd (voor mij toch), ik weet dat alles nog zoveel erger kan, maar voor mij is dit al hell geweest en ik zit er even door !

Ipv blijdschap en uitkijken naar mijn nieuwe leven voel ik niets dan droefheid en pijn. Flashbacks van hoe het ooit was, nog niet zo lang geleden. We hadden nooit met die zaak mogen beginnen, we hebben teveel gewillen en ons voorbijgelopen.
Voor die zaak dronk ik ook en soms wel best teveel, maar niet zoals na de opening van de zaak. Waarom ? Geen idee, gelegenheid, altijd drank ik huis, ijskasten vol, veel geld, etc etc.

Ik heb de laatste dagen thuis elke keer gloeiende ruzie gehad, zelfs met de dochter en het vreet aan me ! Meubels uit elkaar gehaald en klaargezet voor morgen, met het kleinste hartje ooit. Denken, denken, denken.
Hier heb ik in de laatste 15j enkele keren van gedroomd en nat van het zweet wakker geworden. Hoe groot was de opluchting toen doordrong dat het maar een droom was. Wat zou ik graag wakker willen worden nu !

Ik moet me gaan herpakken, want dit helpt niet, integendeel. Ik wil dit nu van me afschrijven, zodat ik morgen met man en macht aan mijn nieuwe toekomst kan beginnen. Alleen, nu is nu en ik voel me degoutant slecht.
Feestdagen voor de deur, mijn maatje waar ik heel veel aan denk en die me zo heeft bedrogen, mijn levensstijl enz enz. Ben even aan het doorzagen, maar terwijl ik schrijf voel ik een klein beetje van opluchting, net zoals een soort biecht.
Ik weet dat velen onder jullie echt meeleven en ik wil jullie allemaal zo erg hard bedanken voor alles. Ik krijg regelmatig zo'n sterke pb's of sms'sen, en net dat houd mijn hoofd boven water.
Ik weet niet wat de toekomst gaat brengen, ken best mezelf wel met alle risico's vandien, maar bovenal wil ik de Will blijven die ik altijd al ben geweest. En die is even zoek nu. Iedereen zegt me dat dit wel normaal is, maar ik ben echt beschadigt en weet niet of dat ooit terug gaat komen.
Zo, genoeg zelfmedelijden, ik moet naar morgen kijken en mijn rug rechten, kin omhoog en borst voorruit.
Will will be back (someday), en bedankt voor jullie aandacht. Ik spring nu terug op het dagdraadje in de huiskamer, lekker warm

Moeilijk hé lieve Rekel. Ik kan wel zeggen dat het goed is want je wordt alleen maar sterker maar daar heb je nu geen moer aan. Jij zit met pijn, en angst. angst voor het alleen zijn, het helemaal zelf doen, heimwee naar het verleden waarin alles nog goed was. Dat zijn de dingen die zo ontzettend pijn doen omdat je weet dat het zo ook kon. Afscheid nemen van het verleden is zo ontzettend moeilijk.
Ik hoop echt dat we je kunnen blijven steunen in deze vreselijke tijd voor je en wens je dan ook alle kracht van de wereld.
We blijven je steunen hoor.

Weet ik bollie, daarom blijf ik ook terugkomen, hopelijk binnenkort met plezanter nieuws.
Je bent een echt schatje hoor

Enorm bedankt trouwens, hou jij je ook taai hé

Voor als je de dagdraad niet leest...
Veel sterkte morgen!!!!!

Wil, vandaag is dus DE dag.
Het verdriet van de laatste keer de deur achter je dicht trekken.
Het zichtbare afsluiten van veel moois en ook veel ellende.
Maar hopelijk toch ook , al is het maar heel klein, een gevoel van 'verder kunnen' .
Vanaf vandaag heb je in ieder geval weer een eigen plek.
En dat je verward en verschrikkelijk verdrietig bent... begrijp ik helemaal.
Ik ben al aardig wat keren verhuisd, vrijwillig en in harmonie en samen.
Maar ook dan had ik iedere keer dat ellendige gevoel van 'wat laat ik achter me'......
Zo'n leeg en verdrietig gevoel.
Dat moet bij jou dus nog veel en veel heftiger zijn, want je LAAT inderdaad heel veel achter.

Wil,
:present::present::present::present::present::present::present::present::present::present:
:present::present::present::present::present::present::present::present::present::present:
:present::present::present::present::present::present::present::present::present::present:
:present::present::present::present::present::present::present::present::present::present:
Zet ze maar in een vaas man, dan ziet je kamer er in ieder geval een stukkie gezelliger uit....
Ik zal aan je denken vandaag.

Mooi je zo te lezen Yvonne,
en idd een afscheidsriueeltje is oh zo belangrijk
iets afsluiten is de weg vrij maken voor een nieuwe start.
Wil, ik gun je een goed thuis in je nieuwe huis,
wijd m in met nep-champie of een lekkere bak thee
en wat een mooi ritueel is om het huis te ontdoen van energieen van voorgangers
en helemaal jouw thuis te maken is met brandend salie smudgen (de rook in alle plekken
laten komen) en je bewust zijn van het feit dat dit jouw plek is vanaf nu. lijkt misschien zweverig,
dan doe je iets wat wel bij je past om je eigen sfeertje te creeren.
Vandaag is hopelijk de donkere periode die je had een beetje over, tijd voor WIL!

Wat een mooie woorden zijn hier al gezegd.

Will, de veruizing zal al achter de rus zijn. En je nieuwe plek nog wat kaal misschien. Dat is dan meteen een mooi doel voor de komende weken. Maak er een mooie plek van waar je je thuis kunt voelen en waar je je rust kunt hervinden!

Will, ik wil je sterkte wensen.
Zó veel veranderd in relatief korte tijd.

Maak van je plek een éigen fijne plek.
Probeer -als het lukt - van pijn te gaan naar (ook) de goede herinneringen.
Alles zal vervagen en wegebben om soms weer in stekende pijn terug te keren.
En wat overblijft ben JIJ! (droog!) Met nog een hele toekomst te gaan! :light:

van mij xxx

W

Goh lieve mensen, wat een prachtwoorden allemaal van jullie. Geloof me vrij, het doet een persoon iets hoor !!!
De verhuis is idd achter de rug, we zijn dag 2 en ik ben keikapot. Vandaag de slaapkamer in mij n uppie in elkaar gestoken (of toch bijna, want er moeten aanpassingswerken komen mist ze enkele cm te groot is ), maar het ziet er nog niet uit.
Met mij zelf gaat het minder goed dan verwacht, en ik bedoel daar geen drank mee, maar uiterst negatieve gevoelens. Bij het uitpakken kom ik natuurlijk allerlei zaken tegen over "ons", en ben meermaals spontaan beginnen te huilen. Stilletjes en eenzaam en alleen. Het zal er wel bij horen zekers ?
Wat me meer verontrust was dat ik zelfs tijdens het autorijden in de file ik dat ook spontaan kreeg !
Het is allemaal nog te jong, te vers. Er is iets gescheurd vanbinnen en alleen de tijd zal dit kunnen helen.

Vonneke, geen vaas is groot genoeg om zo'n prachtig pakket bloemen te kunnen plaatsen. Daarom even een emmer gepakt en ze staan nu op tafel

Lieve Jane, wat is brandend salie smudgen ?? Of is dit een domme vraag ? Wil dat gerust doen, alles, maar dan ook alles om mijn slecht gevoel te verbeteren

Ja Mupke, kaal, en tegelijkertijd vreselijk rommelig, en ik moet nog veel meer gaan halen komende dagen . Het liep niet zoals ik had gedacht eigenlijk !

Cathy, 7 maand geleden kwam ik voor het eerst hier. Wie had gedacht dat ik nu helemaal alleen in een appartement zou zitten ? Gouden zaak kwijt, kinderen kwijt, vrouw kwijt, vriend kwijt. Ik mag er niet aan denken !! Momenteel nog veel te veel pijn tegenover het misschien wel blij zijn om weg te zijn. Langzaam maar zeker moet dit kantelen of ze kunnen me wegsteken. Ik heb geen behoefte aan drinken nu en dat vind ik een erg goed teken

Heer Alf, dankjewel. Ik ben idd een erge optimist, doch daar schiet momenteel even niet veel van over. De feestdagen staan voor de deur en ik wou dat ze ver weg waren. Maar het komt zoals het komt en ik kan er niets aan wijzigen, dus moet ik er in berusten en er het beste van maken. Hoe moeilijk ook !

En aan iedereen natuurlijk, enorm bedankt voor jullie steun. Het had er heel anders uitgezien als ik dit forum niet zou kennen, zonder twijfel.
Ik moet hier nog zoveel dingen doen, lig heel zwaar in de knoop met mezelf en heb geen flauw idee van de toekomst. Plots moet ik het allemaal zelf doen, en dat schrikt me echt wel af.
Ach wat, ik zal het wel moeten kunnen want er is geen andere weg.

Waarom blijft die nacht zo donker eigenlijk ??

Will, hoe cliche het ook klinkt... Maar dit alles hoort erbij. Kan menigeen die hetzelfde doorstaan heeft je vertellen. Die eerste tijd. Terugkijken naar wat geweest is. En bang voor wat komen gaat.
Maar ook, dat het weer goed komt. Geef het tijd. Die lichtpuntjes komen wel weer.

Ik stuur je d'r alvast eentje!

Mupke, wat ben ik je dankbaar, iedereen trouwens, it keep's me going.

Bijna een maand verder. Ik heb net mijn eerste wasjes gedaan en droogjes, dat komt wel goed, maar er moeten nog steeds zoveel dingen gebeuren in huis en ik lig volledig stil. Mijn negatieve gevoelens walsen heen en weer in mijn borst, zo erg, dat ik een afspraakje heb gemaakt met mijn HA voor morgen. Ik kan en wil zo niet verder.
Verleden vrijdag na een misverstand aangaande de verdeling was ze weer super hysterisch aan de telefoon tegen mij. Roepen, schreeuwen, heel lelijke dingen gezegd en dat terwijl ik haar dochter hoorden huilen op de achtergrond. Ik kreeg er bang van, trachtte ze te kalmeren en te susen, maar ik heb alle verwijten die ze kon bedenken over me gehad x10. Er was geen speld tussen te krijgen, en dat voor ze op weekend vertrok met mijn beste (ex)maatje.
Ik begon met net eind vorige week een beetje beter te voelen en nu zit ik weer in zak en as. Nog nooit zo slecht vanbinnen gevoeld als dit weekend.
Heb ze vanmorgen opnieuw an de lijn gehad, gemoederen bedaard en een oplossing voor het misverstand. Toch blijft het knagen, deep down inside !!
Morgen ga in met een vriendin een muur behangen en ga ik mijn eerste keer strijken. Als dat maar goed komt ! Voor de rest probeer ik veel met mijn oude Bazma bezig te zijn en pc werk af te leveren. Het harde werk in de haven zal vanaf nu zwaar gaan toenemen. Bijna alle verlof opgenomen en vanaf 1/1 terug full time. Zucht !
Voor het eerst in mijn leven wou ik dat de feestdagen volledig voorbij waren

Lieve Wil,
Je hebt het zwaar in deze donkere dagen voor Kerst,
het is dan ook dè tijd van het jaar om alles extra diep
te voelen, zowel het goed als het minder goede.
Als ik je goed lees bekruipt me het gevoel dat die hele
relatie van T met je vriend wel eens een onbewuste wraakactie naar
jou kan zijn en geen echte liefde. Als ze zo hysterisch is naar jou ipv
zich op een romantisch weekendje te verheugen bewijst dat toch dat
ze meer in het verleden zat toen dat in het hier en nu. En misschien heeft
ze juist daardoor ook angst voor de toekomst, wie zal het zeggen. In elk geval
is het voor jou belangrijk wel in het hier en nu te blijven, vraag die HA ook eens
naar Mindfulness voor je aan de AD gaat. je bent van nature geen depri mens, verwacht
dus geen wonderen van die pillen. Het zou gekker zijn als je niet somber werd van deze omstandigheden,
dan dat je er fluitend doorheen zou komen, wat had je relatie dan voorgesteld? Toch?
Je kunt deze fase niet overslaan, rouwen, verwerken en dan pas weer opkrabbelen en weer in de opwaartse spiraal. Misschien is het fijn juist om daar deze dagen voor te kunnen gebruiken. De winter is een tijd om naar binnen te gaan, kijk maar naar de natuur, daar kunnen wij ook veel van leren.
Ik hoop dat je met de kerst een plek of mensen vindt om je thuis bij te voelen!