Will, ik sluit me helemaal aan bij Mupke en Jane. Geef het tijd en laat die gevoelens nu maar binnenkomen. Niet gemakkelijk, niet fijn...maar alleen zo kun je er mee dealen. Erover praten met anderen is ook helpend. De huisarts komt vaak snel met anti depressiva. Het vlakt je gevoelens af waardoor ze minder scherp binnenkomen. Maar het vlakt dus ook je possitieve blije gevoelens af. Dat je je nu rot voelt is logisch toch? Het zou heel ongezond zijn wanneer je nu de vrolijke Will uit zou hangen! dan zou ik me pas echt zorgen gaan maken! Het is niet niks de situatie waar je uit komt en het is nog steeds puin ruimen voordat je verder kunt. Dat heeft tijd nodig! Puin ruimen in de zin van je oude leven afsluiten, meenemen wat je kunt gebruiken en een nieuw leven opbouwen. In de letterlijke zin (spullen, bankzaken,Bazra, vrienden, etc) en in de figuurlijke zin (gevoelens, emoties). Opnieuw de balans opmaken is moeilijk en ook confronterend, maar kan op den duur ook louterend zijn. Maar geef het de tijd Will....


Take care!

Will, ook al zie je nu alleen een donkere kant, wat ik best begrijp, maar er is nooit alleen een donkere
kant. Mijn ervaring is, er is altijd een keus naar welke kant je kijkt, het is maar net wat je de meeste
waarde geeft. Als jouw ex het nodig vind om hysterisch te doen is dat haar keus, niet jouw schuld.
Probeer je te richten op je nieuwe woning, eindelijk de rust van een eigen dak boven je hoofd,
waar je zo naar verlangde. Je hebt een eigen huis, werk, Bazma, mensen waar je mee kan praten
en jezelf. Ga die toekomst in, jouw toekomst die open voor je ligt, die je zelf mag en kan invullen,
heel veel mensen geloven in je, nou jij nog in jezelf ;)

Lieve Will

Wat moet dit een zware tijd voor je zijn ,de feestdagen en
ook nog eens oud en nieuw,
maar ja het zij zo Will, je zult er toch doorheen moeten
en wat die hysterie betrefd van T dat is jou pakkie an niet toch?
dus laat het maar varen,
Will ik hoop dat jij je weer zo snel mofelijk meld hier
Ook wij hebben je nodig en jij ons;)

Hoop dat jij je goed maar vooral droog erdoorheen slaat
Met een lieve knuf van meiske:present:

Voor Will en ook voor anderen die het moeilijk hebben deze dagen: ik steek kaarsen aan en denk aan jullie. :light:

Hoi lieve mensen, het is weer een tijdje geleden ik me hier nog eens even heb laten gaan, en voor het eerst voel ik er me opnieuw voor in staat !
We zijn dik voorbij de feestdagen nu, heb me de eerste week goed ziek gevoeld (de grote crash noem ik het zelf), en nu, tja nu ........ weet ik het weer niet zo goed meer.
Tot voor kort leek alles plots een beetje beter te gaan, maar dat was eerder van korte duur heb ik ondervonden. Er waren ochtenden bij dat ik ineens boordevol energie zat en direct dingen begon te doen in mijn huisje, dingen die ik al lang heb uitgesteld, kuisen, stofzuigen, de was doen en zelfs af en toe wat strijken, het ging me allemaal goed af. Het is er properder daar waar ik de laatste 10 jaar heb doorgebracht. De vriendinnen die ik ken doen heel erg hard hun best om me er wat door te krijgen, maar ze hebben zo ook hun problemen, waar ik dan weer raad mee weet. Het houd ons allemaal een beetje "recht".
Maar de laatste dagen en vooral vandaag (op 2 februari 15 jaar geleden, waren mijn ex-vrouw en ik een koppel geworden) waren zeer en zeer moeilijk. Ik ervaar pijnen in mijn borst die ik niet voor mogelijk hou.
Weten dat ik daar niet meer aan moet denken lost die pijn niet op, veel diep in en uitademen ook niet. Denken aan wat anders, heel even, maar het kleinste detail ook wat aan pré 2010 laat denken, heb ik ervan. Jojo in het kwadraat, soms uren aan een stuk, dan weer heel eventjes. Van de kids nog steeds niets gehoord, T zie ik af en toe als ik haar post breng. Ze doet normaal en koel. Van mijn ex-maatje geen spoor.
Ze is genomineerd met de zaak voor een hele speciale award. Een award waar ik eigenlijk de moeilijkste jaren van heb meegedragen, alle kinderziektes verholpen en dikwijls tot 's nachts problemen heb opgelost. Pas op, het is haar gegund, maar het draagt wel mee tot die pijn, voelbaar, tastbaar, rauw.
Nu zaterdag is ze jarig en ook dat ga ik heel erg hard voelen, terwijl ik de dagshift heb.
Ik kom hier zeker even piepen dan, don't worry.
Op 23 maart moeten we voor de tweede keer gaan tekenen en een maand later is ons huwelijk helemaal voorbij. Een punt achter alles en misschien een nieuwe teug zuurstof.
Nu vrijdag een tweede beurt bij de therapeut, ben benieuwd hoe hij nu gaat reageren.
So folks, even mijn pijnlijke hart gelucht, ik ben erg blij met deze uitlaatklep en ik hoop dat ik hier binnenkort ook het positieve kan beginnen afschrijven.

Bedankt voor alle knufs, kaarsen, hartjes en medeleven.

Lieve Will,
Tegen rouwen helpt geen afleiding zoeken, je moet er dwars doorheen!
En dat verdient je huwelijk ook. Alle goede en minder goede en ook alle
slechte dingen eraan nog de revue laten passeren en er afscheid van nemen.
Het lijkt simplen, maar dat is het niet natuurlijk. Het is goed dat in etappes te doen.
Therapie kan je er zeker bij helpen, drinken niet. 15 jaar van je leven, samen een bedrijf
gerund en zien dat de ander nu oogst. het is zuur, op zijn zachtst gezegd en ik ken het helaas ook.
En hoe zwaar ook, alles wat je ge inversteerd hebt in die relatie heb je ook in jezelf ge investeerd.
En jouw oogsten komt hopelijk ook nog.

Hoi Will, het werkt niet he, ergens niet aan mogen denken. Als ik langs een afgrond rijd
en ik denk: pfff niet aan die afgrond denken, er niet naar kijken. Weet je wat ik dan doe, juist,
er naar kijken en er aan denken. Onbewust stuur ik juist op de afgrond af, nog harder niet aan
de afgrond mogen denken en ik donder er in.

Je mag er wel aan denken, alles wat er is mag er zijn, elk gevoel wat je hebt mag er zijn.
Probeer je eigen gevoel niet te veroordelen, natuurlijk voel je pijn, verdriet, boos en dat mag,
accepteer dat je dat voelt. Accepteer je niet, wat je voelt dan word je weer boos op jezelf
omdat je die gevoelens hebt. Je zet jezelf dus muurvast, ik mag er niet aan denken,
je denkt er toch aan en wijst dat weer van jezelf af.

Veroordeel jezelf niet, veroordeel je gevoel niet, kijk er naar: ok ik voel me zus of zo, dat mag, dat kan.
Meer hoef je er niet mee te doen, accepteren en niet veroordelen dan wordt het lichter, vind ik.

Met trek in alco is het voor mij ook zo, accepteer ok ik voel trek,
maar ik hoef er niks mee te doen, ik hoef gelukkig niet te gaan drinken,
alleen te accepteren ok ik voel dit.

Hey Will,
Ik had je al even gemist hier en lees nu dit pas. Zo te lezen heb je een heftige week achter de rug.
Ben bang dat het niet zo'n goed teken is dat je hier nog niet weer geweest bent En als ik me daarin vegis, des te beter natuurlijk maar dan is het ook wel fijn als je even iets laat horen hier.

Hey Mupke,

Tja, heb idd een helse periode en heb het gevoel er nog middenin te staan. Ik kan de draai precies maar niet vinden. Mijn salonnettje is netjes geleverd verleden week, maar heb er niet het effect van wat ik had verwacht. Het staat prachtig, het ligt zalig, maar de euforie die ik had verwacht blijft uit. Ik blijf met een schuldcomplewx rondlopen van hier tot timboektoe, ik merk dat mijn maatje meer en meer mijn leven heeft ingepikt, ik moet me van en naar bed slepen, etc, etc.
Ik kom dra terug op het dagdraadje hoor, want ik mis dat wel, alleen ontbreekt het me tegenwoordig aan fut/moed/zin/ om me aan te melden.
Zo en nu vlug in de douche dan

Hey Will.

Fijn weer je te lezen. Al gaat het nog niet zo best.
Ik was me al zorgen aan t maken waar je uithing en hoe het gaat.
t is niet makkelijk zo'n periode na een scheiding. Ik kan er van meepraten. Maar het komt jongen, het komt wel weer. t is net als bij drinken. Verandering brengen in lange gewoontes. De pijn zal slijten.
Hier een :heart:je onder je riem.

Jammer dat het nog niet zo lekker met je gaat Will, wel fijn om even iets van je te horen...Maakte me al een beetje zorgen. Hoop je gauw weer wat vaker op het forum te zien, misschien kunnen we je dan wat steunen in de stijd.

Sterkte:present:

Het feit dat jullie me allemaal toch blijven steunen is zo hartverwarmend. Geloof me, ik doe mijn best om het hoofd boven water te houden, en dat lukt me redelijk goed, maar ik kan alleen precies geen plezier meer vinden in de kleine dingen waar ik vroeger zo van hield.
Ik begin opnieuw an een drankloze periode met antabus, dit zal me sowieso goed doen en mijn helder denken misschien wat versterken.
Dankjewel eks en desi, ik ga nog niet weg hoor

Wil, doorzetten met die antabus hoor.
Je steekt niet lekker in je vel.
Met drank op wordt dat gevoel alleen maar versterkt.
Misschien dat de eerste twee glaasjes je je wat beter laten voelen, maar daarna zak je razendsnel nog verder weg in je verdriet dan je al zat.
Nokken met die boel dus, pilletje slikken en nuchter de realiteit in gaan.
En dat 'maatje' ..... dat wist je eigenlijk al een hele poos.
Je bent belazerd, dubbel dus uiteindelijk.
Skip ze , beiden, ze hebben geen recht op jouw verdriet.
Pilletje slikken en nuchter het heden in gaan.
En nuchter blijven....
Dan komen vanzelf de kleine mooie dingen ook weer terug.
Dan krijg je weer respect voor jezelf... kun je weer langzaam maar zeker gaan bouwen.
Je kunt het Wil, ik weet het zeker

Tijd hier voor wat goed nieuws. Vandaag een superdagje gehad uit de oude doos !!
Fris en niet moe uit mijn bed, boterpistolekes gaan halen, eitjes gebakken, fruitsapje geperst, zonnetje door de raam, bazma die ligt te spinnen........... wat een verschil met pakweg een maand geleden.
Ik voel me goed en het werd een beetje tijd. Is dit maar voor één dag, of is dit het begin van mijn revival ??
Probeer niet te hard van stapel te lopen, weet dat dit misschien maar een momentje is, maar voel deep down dat er meer aan het gebeuren is. Geen drankzucht, veel minder zenuwachtig of sombere gedachten, gewoon goed zoals het is. Mijn huisje dat meer en meer op zijn punt komt en eigen toetsen krijgt.
Als het goed is mag het ook eens gezegd worden hé, en ik hoop dat ik nog eens iets hoor van Cath, meiske, meisje66, en alle anderen die me hier mijn lot wat hebben aangetrokken !
Hoop dat ook bij jullie alles wat beter gaat en laat eens iets weten hé

wat fijn voor je Will, en ook bemoedigend om te lezen!

Dat is ook mijn onderliggende boodschap Gaby. Anderen moed geven, zoals moed heb gekregen van anderen.

Zo, hier ben ik nog maar eens. Heb deze week een helse week achter de rug. Veel emoties moeten doorstaan. Voor de tweede en laatste keer gaan tekenen met ex. Samen wat gepraat, maar af en toe redelijk bitsig, want wat is zij nu toch zo gelukkig ! 's Avonds bij het parkeren van mijn motor kwam ex-maatje de oprit opgereden met haar. Toen hij me plots zag ging hij vol achteruit, T stapte uit en weg was hij.
Die avond heb ik me volledig even laten gaan, zoals sommigen onder jullie weten. Ook die avond besefte of begreep ik plots hoe mensen zich kunnen verdoen. Ik lag in een warm bad, theelichtjes langszij en de fles binnen handbereik. Tranen waren niet meer te stuiten en samen met de muziek van The Gladiator voelde ik me langzaam wegzakken in het putje van de myserie. Moest ik niet zo van het leven houden, dan was dit een uitstekend moment geweest om er uit te stappen. Zo voelde ik dat, zo diep !!!
Maar........dat moment is uiteindelijk ook gepasseerd en komt hopelijk nooit meer terug.
Voel me nog steeds wat onrustig, maar veel beter dan 2 dagen geleden. Ik heb steun van drie fa,ntastische vriendinnen (elk met hun eigen problemen), die me door dik en dun steunen. En dan heb ik het nog niet eens over sommige hier van het forum, nog steeds mijn vaste leidraad.
Het gaat beteren, ik voel het, na mijn euforie van voor mijn vakantie even deze terugval, maar ook hier ga ik er uit klimmen, dag na dag, beetje bij beetje
Mijn poes is nog steeds mijn grootste schat, maar de laatste dagen merk ik dat ze heel weinig eet. Ik ben al enkele keren verandert van voeding, doch ..........
Drie dagen geleden was ze gaan lopen en zat ze opnieuw bij mijn ex achter de raam, alsof er niks gebeurt was. Ook dat heeft me erg aangegrepen en de twijfel sloeg me om het hart. Zou ik ze niet beter hier laten, tussen het leven van Chouffe (andere poes) en de tweed ex-kids ? Kon het niet, dit beestje deelt al 19 jaar mijn lief en leed, heeft alles met me meegemaakt en is mijn enige vaste waarde momenteel. Ik moet ze veel te veel alleen laten en heb schrik dat ze te eenzaam is. Ik probeer wat meer thuis te zijn, maar dat is soms moeilijk met mijn shiften en pc-werk.
Zo, hier op het werk even rustpause, dus ga ik wat liggen, want mijn lichaam schreeuwt om rust.
Let's be carefull out there

Ach will, met kippenvel heb ik je bericht gelezen. Triest. Maar ook mooi. Mooi dat je het zo onder woorden kan brengen en ook (vooral) omdat je vooruit kijkt. En er toch een sprankje vertrouwen is dat het beter gaat worden. En dat gaat het!

Hey lieverd . Wat je voelt is zo herkenbaar . Kan me voorstellen dat het allemaal een diepe wonden achterlaat..
Het duurt een tijdje maar ze helen heus. Ik weet niet goed wat zeggen . Je bent een superfijne kerel met een mooi en groot hart. Het komt goed..
Tijd kan je vijand zijn op zulke momenten maar je kan niet anders doen dan het uitzitten en die tijd op de best mogelijke manier invullen. Er is geen andere manier..
Een superdikke kus voor jou sterke kerel!!

Als je een poesbabysit zoekt..Miss nog iets voor mijn dochterlief

Lieve Wil,
ik vind het zo dapper dat je dit deelt met ons!
Je hebt even op de bodem van de put gezeten
en nu op weg omhoog weer. Liefst zonder drank
natuurlijk, dan klim je steviger.
Helaas zien we die bodem wel vaker in het leven,
ik leer ook deze te verduren zonder drank en ik merk
wel dat het omhoog klimmen dan meer van mezelf wordt
en minder uit wanhoop. Maar makkelijk zal het nooit worden
ben ik bang. Blijf toch een pessimist vanbinnen. Dat heb jij dat weer
voor op mij; jij bent een optimist. En je komt er, wedden?

Will: je downs zijn er maar je ups zijn er ook. Hou je daar maar aan vast. Zorg goed voor jezelf!
Liefs van mij, Cathy

Will, ik ben een poosje afwezig geweest, lees dit nu pas!
Ik heb zoveel respect voor jou, je bent een kanjer.
Kan alleen maar zeggen, hou vol, jouw tijd komt nog wel. Klinkt standaard, ik weet.... Maar ik gun het je zo!
Veel liefs, meisje66

Ha, het doet me goed enkele oudgedienden weer te lezen hier. Bedankt meisje66, cath, jane, mup en fleurtje. Ik ben er nog lang niet, dat is soms heel goed voelbaar, maar af en toe heb ik een klein lichtpuntje waar ik me aan kan optrekken. Het is en blijft moeilijk en de gedachten om mijn app al te verkopen en opnieuw iets anders te zoeken nesteld zich meer en meer in mijn gedachten. Dat dit gaat gebeuren geloof ik nu al vast, wanneer het zal gebeuren is de hamvraag. Vage plannen, wilde fantasieën en hoop, zoveel hoop op dat éne, wat nog moet gebeuren !
Tot dan boks ik verder, me and my cat

Hey Job, daar heb je me zonet een plezier mee gedaan. Speciaal voor mij ?? :$
Doch ik ben er nog lang niet hoor, alhoewel de tekenen gunstig zijn, durf ik te stellen. Vandaag toch maar weer de antabus genomen, want ik voelde dat het weer tijd werd, deze keer plan ik het langer. Iets is weinig, maar iets is altijd te veel. Klinkt bekend ??
Vandaag weer zo'n zo'n baaldag, ttz, vanmorgen nog zo niet, schoonbroer is komen helpen om mijn gigapuzzel op te hangen, plus nog enkele schapjes, maar zo gauw ze weg waren hing de bui alweer in mijn nek. Ben dan maar in de auto gesprongen en bij mijn moeder een broodje gaan eten. Nadien bij vriendin geweest die me erg goed heeft opgevangen. Ben er even tot rust kunnen komen. Nu alweer keihard er tegenaan om de pc's klaar te krijgen. Geld in de kassa brengen
Ik ga voor het eerst eens echt trachtten vroeg te gaan slapen (+/- 22.00) want mijn lichaam schiet bij het kleinste wat ik doe in een kramp. Ik denk dat de reserves op zijn. Morgen alweer havendag en dan kom ik wel op het dagdraadje, hoop ik (hangt van het werk af natuurlijk)

Dankje Job, vroeger rond mijn dertig heb ik het heel bont gemaakt in het house wereldje, xtc, coke, speed en blowen waren aan de orde van de dag, drinken als een rode draad erdoor heen, doch nooit echt in de problemen door gekomen (buiten enkele ongelukken met de auto, gelukkig genoeg steeds zonder lichamelijke schade), en pas braafjes geworden na mijn 35ste. De drank was echter gebleven, doch ook niet in die hoeveelheid dat ik alcoholieker was, dat is pas begonnen jaren later (zo denk ik toch).
De start van onze zaak ligt mee aan de brede basis die al klaar lag gegoten.
Woedeaanvallen heb ik bijna nooit gehad, en met sporten ben ik ook gestopt rond mijn 30ste. Moet en wil er dringend opnieuw mee gaan beginnen, want het is nodig.
Hopelijk neemt mijn leven een andere wending na dit weekend, ik schrijf het hier in elk geval wel van me af, eender hoe of wat. Ben nog een beetje stuurloos, als je begrijpt wat ik bedoel.
Je schrijft dat ook jij bezig bent je leven opnieuw op te bouwen, mag ik vragen hoe ver je daar in staat. Ben je allang alleen komen te staan, kids ?