Hoi allen,

Voor sommigen vast herkenbaar. Overdag: ik drink nooit meer, 's avonds: totaal geen rem, alles is onzin, niemand moet zich met je bemoeien.
Het is vreemd en het lijkt wel alsof ik twee totaal verschillende personen ben die continu pendellen tussen het wel en het niet drinken. Zodra er één borrel in zit denk ik nergens anders aan. Zodra de borrels (meervoud, want het worden er altijd meer dan een) uitgeslapen zijn denk ik ook nergens anders aan, maar dan juist aan de tegenovergestelde kant: hoe kom ik er in godsnaam van af, waarom zuip ik mezelf weer vol, waarom zet ik mezelf zo voor schut, etc etc.

Hoe gaan jullie om met deze dubbelingen?

Groet

De eerste niet nemen!!! Het is de eerste die je op het hellend vlak zet en daar rol je dan onherroepelijk vanaf. Tis een bekend fenomeen. Is maar 1 oplossing. De 1e niet nemen.  

Hier is wel literatuur over. Zoek maar eens op "innerlijke criticus".

De "verstandige" persoon die je overdag ervaart is je innerlijke coach, ook wel aangeduid als het engeltje op je (rechter)schouder.
Die ander is je innerlijke criticus, ook wel aangeduid als het duiveltje op je (linker)schouder.

De innerlijke criticus beschermt je ego, dat is opgebouwd om tegenslagen uit het verleden af te dekken en in te kapselen. Verdoven is daarbij een zeer probaat middel. Vandaar dat hij zo'n prominente rol kan spelen bij verslavingen zoals die aan alcohol. Omdat het een deel is van je persoonlijkheid kan hij zeer overtuigend zijn.

Mijn ervaring is: Je kunt dat duiveltje toespreken, de deur uitzetten of uitlachen. Ja echt, dat kan en het helpt ook. Hij blijft het eerst wel proberen maar het wordt op den duur echt minder. En je kunt de achterliggende oorzaken van je behoefte aan verdoving onderzoeken en er op een nuchtere manier inzicht in krijgen. Je leert daardoor je ware persoon beter kennen en dat helpt enorm. Maar.. ik kon met deze dingen pas echt aan de slag toen ik uit eigen beweging helemaal met de alcohol gestopt was. Als ik af en toe wat dronk kon ik er geen wezenlijke verandering in aanbrengen.

Dus zoals bumperjim hierboven zegt: de eerste niet nemen. Maar zolang je dat als een verplichting voelt neem je het probleem niet echt weg. De eerste niet eens meer willen nemen is het beste. Dat vergt dus een besluit dat helemaal uit jezelf komt.