Hoi allemaal,

Wat zijn jullie ervaringen (en tips) met het hebben van een kort lontje, frustratie en onrust, een paar dagen na het stoppen. 

Vandaag, en de laatste dagen, heb ik nogal wat frustratie om alles en erge onrust in m’n lichaam. Frustratie en een kort lontje naar m’n partner, met ruzie waar ik me later enorm schuldig om voel tot gevolg. Het lijkt wel een soort ontploffing opeens.

Iemand tips?  

Het lijkt me dat dit wel eens een teken kan zijn dat je bezig bent frustraties op anderen bot te vieren, de "schuld" buiten jezelf te leggen, misschien zelfs als onbewuste voorbereiding op de ultieme smoes die je daarmee ontwikkelt om straks weer te "mogen" drinken, omdat je dan anderen misschien "minder lastigvalt". Ik kan niet in je binnenste kijken, hoor, dus misschien vergis ik me ook wel. Maar het lijkt er op dat je het stoppen als een straf ervaart waardoor je wrokkige gevoelens krijgt. 

Zelfonderzoek, lezen, cursus(sen) op dit gebied zoeken. In die richting zou mijn persoonlijke oplossing liggen.

En voor de korte termijn: confrontaties vermijden, iets anders gaan doen als je het voelt opkomen, zoals een wandeling maken om even met jezelf alleen te kunnen zijn.

Dat zou kunnen. Ik leg tijdens en na verloop van tijd ook uit dat dit voorbijgaat en dat ik het allemaal niet zo bedoel. En dat het aan mij ligt. 

Ik was bij de huisarts en hij zei: misschien moet eerst de ptts aangepakt worden en daarna de alcohol omdat er anders twee behandelingen door elkaar lopen. En toen had ik zoiets van: ‘ah dat klinkt goed!’ Niet gedaan, maar daardoor wel het besef dat het allemaal wankeler staat dan ik verwachtte.

bedankt voor je antwoord

Ik wil nog even ingaan op die verrassend boeiende opmerking van je huisarts, als je het goed vindt. Vanuit zijn gezichtspunt zijn het natuurlijk twee verschillende zaken, waarvoor in zijn vakliteratuur behandelmethoden zijn te vinden.

Zelf herinner ik me dat ik na het stoppen met drinken op zoek ging naar achterliggende zaken op persoonlijk vlak en me daarbij realiseerde dat dat veel beter lukte dan vroeger omdat ik toen fit, nuchter en helder was en daardoor beter kon nadenken. Maar dat was niet in de eerste week of weken na het stoppen maar pas later, hoor. In de eerste tijd was ik ook moe, extreem moe zelfs. Kennelijk had mijn lichaam rust nodig om zich te herstellen.

[Later toegevoegd]

Je zou zelfs kunnen overwegen met je huisarts te bespreken of het niet beter omgekeerd kan: eerst met voorrang het alcoholprobleem aanpakken en daarna verder met de ptss behandeling. Met een heldere geest.

Andersom zou wellicht logischer zijn inderdaad. Ik verwacht dat indien ik door die alcoholdingen heen ben ik een stuk stabieler zal functioneren door dingen als beter slapen, minder depressief en wisselend, waardoor de kijk op de dingen positiever zal zijn. Wat ik zo bizar vind is dat je de problemen pas echt merkt zodra je er mee stopt en terugkijkt. De huisarts zei bijvoorbeeld dat het goed zou zijn om eens bloed te prikken op lever- en nierfunctie en op vitamine-B. Ik zei hem bijna lacherig dat dat recent nog gebeurd was en er toen niets aan de hand was. Terugscrollend in het dossier kon hij me vertellen dat die bloedcontrole in begin 2016 was.

Hoe lang ben jij gestopt met drinken, en hoe lang duurde voor jou die vermoeidheid en het herstellen daarvan?

Ik ben twee jaar geleden gestopt. Het meest zag ik toen op tegen de slapeloosheid die ik van eerdere stoppogingen kende, maar na een week of twee had ik alweer een normaal dag- en nachtritme, dus dat viel achteraf wel mee. Die moeheid is zeker een paar maanden gebleven, maar ik weet niet meer precies hoe lang. Waarschijnlijk was het ook geen abrupte overgang, en je moet je ook realiseren dat ik toen al 65 was dus bij jou kan het weer anders liggen.

Twee jaar geleden al. Knap! 

Mooi dat het achteraf meeviel. Hoe zit je nu? Is het al zo uit je systeem dat het nu goed gaat of heb je nog ups en downs?

Ik heb het net bij het de jaarpact-draad samengevat. Kijk maar even via onderstaande link.

https://forum.verslavingdebaas.nl/topic/2518-jaarpact-voor-gevorderden/?do=findComment&comment=1107274

Ik heb het gelezen. Mooi omschreven. Lekker nog een jaar, en nog een, en ... goed werk! 

Je bent wel een paar maanden bezig voordat het uit je systeem is. Dat verbaasde mij heel erg. Ik dacht altijd, bezopen, kater, weg. Maar zo is het helemaal niet. Het zit overal nog heel lang. Vandaar die waabzinnige vermoeidheid. En het beïnvloedt je dus veel meer dan alleen een avond plus een ochtend. 

Kort lontjr kan natuurlijk ook van de vermoeidheid komen. Niet alles wat je bemerkt na het stoppen is de schuld van het stoppen. Sommige dingen die al bestonden worden zichtbaar/voelbaar. 

Op 1-6-2018 om 06:00 zei bumperjim:

Je bent wel een paar maanden bezig voordat het uit je systeem is. Dat verbaasde mij heel erg. Ik dacht altijd, bezopen, kater, weg. Maar zo is het helemaal niet. Het zit overal nog heel lang. Vandaar die waabzinnige vermoeidheid. En het beïnvloedt je dus veel meer dan alleen een avond plus een ochtend. 

Kort lontjr kan natuurlijk ook van de vermoeidheid komen. Niet alles wat je bemerkt na het stoppen is de schuld van het stoppen. Sommige dingen die al bestonden worden zichtbaar/voelbaar. 

Dat het lang duurt had ik al wel een beetje door, maar ik heb het idee dat het nu erger is dan jaren terug toen ik eens stopte voor vier of vijf maanden. Het lijkt wel of m'n geest niet helder wordt en het lijkt wel of de zin in alcohol, de verdoving en het losgaan, erger aanwezig is. Een kort lontje zal daar wel bijhoren. Ik herken dat zelf van het stoppen met roken: strontchagrijnig en kortaf omdat je er zo in je hoofd mee bezig bent. Zal afnemen, gok ik. 

Op 1-6-2018 om 12:04 zei Francoise:

Het kan ook iets zijn wat door je verslaving gevoed wordt . Dat je schijnbaar "onbewust " ruzie uitlokt om een geldige reden te hebben om weer te drinken . 

Dit is met roken in ieder geval wel zo , dus waarom zou het met drinken niet zo zijn . 

Het verslavingsmonster leidt zo het brein om de tuin en verzint allerlei listige trucs om toch een ingang te krijgen. 

Interessante gedachte en misschien waar, maar kan ik zo 123 nog niet plaatsen. Wat wel zou kunnen is dat ik altijd nog een slag om de arm hield. Ik vertelde nooit zo openlijk dat het voorgoed klaar was met de drank. Na afgelopen dronken toestand was het duidelijk dat het definitief klaar was. Ook voor mijn partner. Misschien dat het komt doordat ik die slag om de arm kwijt ben en inderdaad zoek naar een soort eventuele uitweg voor als het nodig is. Interessant

Op 1-6-2018 om 21:11 zei Etty:

Als je stopt met verdoven ga je van alles voelen.  Daar moet je mee leren omgaan, soms voor het eerst in je leven.  Je zou tegen je partner kunnen zeggen  dat je er mee worstelt, en aan het leren bent op een andere manier te reageren dan met boosheid.  Misschien  kunnen jullie afspreken dat ze/hij je even met rust laten als je zo bent.  Dat je je even kunt afzonderen. Time out. 

Ben je goed in het aangeven van grenzen en je eigen behoeften?  Boosheid is vaak een uiting van moeite hebben met die twee. 

 

Zo probeer ik het ook te zien. Ik probeer te overdenken hoe ik met bepaalde emoties om zou moeten gaan en wat er nu eigenlijk speelt waardoor ik zou moeten drinken. Er zijn bepaalde dingen die gedurende m'n drinkende leven in periodes terugkwamen. Gevoelens van ontevredenheid, dingen anders willen doen etc. Ik begin me nu steeds af te vragen of dat misschien terugkwam in periodes waarin ik niet dronk? Dat dat misschien een oorzaak is van het verdoven. Maar het is nog te vroeg om daarover te beslissen/naar te handelen. Daarvoor wil ik eerst minder neerslachtig zijn en meer helder. 

Van de time-out en afspreken me met rust te laten hebben we gedaan. Ik leg ook steeds uit dat ik er even weinig aan kan doen. Op het zelf moment uitleggen en uitpraten lukt niet. Dan word ik alleen maar meer opgefokt, haal ik er voorbeelden bij om het goedbedoeld uit te leggen, maar dan word ik alleen maar meer kwetsend. Mijn partner is nu een poosje in het buitenland. Lastig om alleen te zitten met allerlei verleidingen, maar wel even goed, die afstand.

Grensen aangeven is iets wat ik niet kan. Ik bedenk pas een poos later (wanneer hetgeen ik toegegeven heb al lang en breed in gang is) dat ik dat toch anders had gewild.

Lastig uit te leggen allemaal. Hopelijk ben ik niet te vaag.

O, het is heel helder, want herkenbaar, behalve dat roken 

Zeer herkenbaar.  En deze ook:

‘Er zijn bepaalde dingen die gedurende m'n drinkende leven in periodes terugkwamen. Gevoelens van ontevredenheid, dingen anders willen doen etc. Ik begin me nu steeds af te vragen of dat misschien terugkwam in periodes waarin ik niet dronk? Dat dat misschien een oorzaak is van het verdoven. Maar het is nog te vroeg om daarover te beslissen/naar te handelen. Daarvoor wil ik eerst minder neerslachtig zijn en meer helder. ‘

Ben benieuwd wat je er later van zegt. Dank voor het delen. Ook ik weet vaak pas achteraf dat ik iets anders had gewild.

'Achteraf weten dat je iets anders had gewild'

Die triggert me enorm. Dat is wat ik doe. Mijn keuze is altijd 'fout'. Dus kan ik het nooit goed doen. Hoe destructief. Oe....stof tot reflectie. Dank je wel Lika

Dingen anders willen of dingen andes hadden gewild?

want dat is verachil tussen veranderen en accepteren wat je niet kan veranderen. 

11 uur geleden zei Etty:

Nee, ook herkenbaar.  Ik vind het nog steeds moeilijk om te voelen dat ik over een grens ga.  Dat zie ik meestal pas achteraf.  En daar kun je wat mee, met dat achteraf. Als ik me boos of wrokkig voel, of heel moe, dan is dat een teken dat ik over een grens ben gegaan.   Ik probeer dan terug te kijken wat er aan vooraf ging.  Op een gegeven moment komt er dan een moment dat ik vooraf al weet: 'dit ga je niet leuk vinden', en dan doe ik het niet.  Dan herken je de situaties.    Zo kan ik al heel wat dingen opsporen die ik voortaan niet meer doe om te voorkomen dat ik mezelf te veel belast.   Scheelt al een stuk. 

Ja dat is het dus precies. Vreemd eigenlijk. Hoe ben je daar mee aan de gang gegaan waardoor je die dingen ging herkennen? Of is dat in verloop van tijd (nuchter) steeds beter gegaan?

1 uur geleden zei bumperjim:

Dingen anders willen of dingen andes hadden gewild?

want dat is verachil tussen veranderen en accepteren wat je niet kan veranderen. 

Voor mij is het heel erg het maar laten gebeuren en dan in je hoofd zoveel redenen hebben waardoor je er niet meer mee kunt stoppen/van gedachten kunt veranderen. 

Om wat opener te zijn: het ligt bij mij in de relationele sfeer. We hebben alles, maar soms zit het gevoel er niet meer. Alles is zo functioneel. Er gebeuren veel dingen die ik zelf anders zou doen (financieel, omgang met elkaar, leefstijl, uitdaging ...). Hij is vaak weg naar buitenland en dat gaat allemaal zo gemakkelijk, terwijl ik daar gewoon niet aan kan wennen. En na ruim acht jaar mag ik wel zeggen dat ik genoeg dingen geprobeerd heb om er aan te wennen, maar dat lukt gewoon niet. Met een heleboel drank kwam ik die periodes gemakkelijk door, maar diep van binnen wil ik gewoon een partner waarmee ik samen ben, waar uitdaging is, samen lachen en waar werk niet voor gaat. Dit komt steeds terug, maar ik heb 1000 redenen om deze gevoelens opzij te schuiven. Maar opvallend is dat sinds ik nuchter ben, dat steeds weer opkomt. Maar je begrijpt dat dit niet gemakkelijk is om ff te accepteren, maar ook niet gemakkelijk om zomaar te veranderen. Om hierover beslissingen te maken wil ik minder neerslachtig zijn en dingen meer helder zien dan nu. 

Diep van binnen wil je sommige zaken misschien anders, maar een compromis op sommige terreinen kan ook acceptabel zijn. Of je daar uiteindelijk mee verder wilt of niet is uiteraard aan jezelf. Je kunt er nu nuchter over nadenken. Dat scheelt al een hoop. Wennen lukt niet, zeg je. Accepteren misschien wel? Er is maar een betrekkelijk klein verschil tussen wennen en accepteren, maar het kan net dat uitmaken wat nodig is om er wel mee om te kunnen gaan. Misschien kom je uit op accepteren dat het niet went, maar kun je daar wel mee leven.

Inderdaad is het niet goed er steeds over te blijven malen of neerslachtig van te zijn. Maar het kan zijn dat je het wel even de tijd moet geven. 

Ik had zelf iets op het terrein van de relatie met broers en zussen wat ik onder tafel was gaan drinken en waarmee ik moest cope-en toen ik gestopt was met alcohol. Het ging om een fundamenteel verschil van inzicht dat te maken heeft met bepaalde keuzen in mijn leven. Na wat nuchtere bezinning kwam ik tot de conclusie dat we het hier waarschijnlijk nooit over eens zouden worden en dat ik daar maar mee moest kunnen leven, ook als ik ze niet van mijn gelijk kon overtuigen. Toen ik dat eenmaal accepteerde hield het voortdurende gepieker vrij snel op. Een verademing.

He Bob, bedankt voor je antwoord en voorbeeld. Mooi dat het gepieker vrij snel ophield en dat je uit de situatie bent gekomen!

Ik vind het een heel lastig ding. Er zijn zoveel elementen die het complex maken, waardoor ik niet meer zie of weet wat ik zelf wil en wat voor me beslist is. Klinkt dat vreemd?

Zo is er een bedrijf met groot gekocht pand die mijn partner al had voor we samen waren, waardoor we gebonden zijn aan onze huidige woonplaats - terwijl ik vroeger altijd al naar de grote stad wilde. Dat bedrijf is niet altijd winstgevend, alles draait er om, er is af en toe een keer een weekje op vakantie, maar gezellig samen een poosje vrij om bij te komen is er niet. We woonden eerst vijf jaar in het appartement waar hij met zijn ex woonde, puur omdat hij niet wilde veranderen. Geld is er beperkt. Ik heb het gevoel dat ik te afhankelijk ben: ik rij in zijn auto, werk mee binnen het bedrijf maar heb geen duidelijk loon, mijn telefoon staat zelfs op de zaak, etc. Als er een keer geen geld op de priverekening staat moet ik hem vragen of hij wat wil storten etc. 

Als ik dit opschrijf voel ik me een zeikerd en ik wil niemand er mee lastig vallen, maar het is echt een heel lastig ding. Want hoe kom je er nou achter wat je ECHT zelf wilt?

Ja @1234 , wat je daar schrijft is dus heel herkenbaar . Wat wil ik zelf ?? En mag ik dat willen?? Ook mijn struggel 

5 uur geleden zei 1234:

Voor mij is het heel erg het maar laten gebeuren en dan in je hoofd zoveel redenen hebben waardoor je er niet meer mee kunt stoppen/van gedachten kunt veranderen. 

Om wat opener te zijn: het ligt bij mij in de relationele sfeer. We hebben alles, maar soms zit het gevoel er niet meer. Alles is zo functioneel. Er gebeuren veel dingen die ik zelf anders zou doen (financieel, omgang met elkaar, leefstijl, uitdaging ...). Hij is vaak weg naar buitenland en dat gaat allemaal zo gemakkelijk, terwijl ik daar gewoon niet aan kan wennen. En na ruim acht jaar mag ik wel zeggen dat ik genoeg dingen geprobeerd heb om er aan te wennen, maar dat lukt gewoon niet. Met een heleboel drank kwam ik die periodes gemakkelijk door, maar diep van binnen wil ik gewoon een partner waarmee ik samen ben, waar uitdaging is, samen lachen en waar werk niet voor gaat. Dit komt steeds terug, maar ik heb 1000 redenen om deze gevoelens opzij te schuiven. Maar opvallend is dat sinds ik nuchter ben, dat steeds weer opkomt. Maar je begrijpt dat dit niet gemakkelijk is om ff te accepteren, maar ook niet gemakkelijk om zomaar te veranderen. Om hierover beslissingen te maken wil ik minder neerslachtig zijn en dingen meer helder zien dan nu. 

Je ziet de dingen helderder nu je nuchter bent en je kunt er nu mee aan de slag. Dat gaat niet zomaar van de ene op de andere dag. Je moet beginnen bij je partner aan te geven wat je wil. Daarbij kan je niet zomaar een emmer leeggooien van ik wil ineens dit en ik wil dat en ik wil ook nog dat en dat. Sowieso zeg je dat het zelf al niet zo goed weet, want je hebt al die tijd verzopen wat je echt wilt.

Dus je moet beginnen bij simpele dingen. Aangeven dat je meer samen wilt zijn. Hoe kunnen we dat samen bereiken.

Dat is allemaal nieuw. Dat gaat je partner misschien verrassen, onaangenaam of juist aangenaam.

Mijn vrouw zei me een paar maanden geleden dat ze het helemaal niet leuk vindt dat ik zo vaak in het buitenland ben. Maar daar wil ze niet over klagen, geen zeikerd zijn. (Weet niet of je iets herkent ). Ik viel van mn stoel, ik wist dat helemaal niet, had ze nooit gezegd. Nu bel ik bewust bijna elke dag en we appen ik weet niet hoe vaak gedurende de dag. Dan heb ik meteen minder last van de Lonely trigger.

Snij dingen aan. Verwacht niet van jezelf dat je nu ineens tot in detail moet weten wat je allemaal wil. Neem gewoon de tijd. Stoppen met alcohol betekent een grote verandering in je leven. Ik was heel verbaasd hoe veel het je verandert na jarenlang te veel gedronken te hebben. Ga jij ook zien. Neem rustig de tijd nogmaals.

Alcohol is stilstand. Stoppen is vooruitgang

1 uur geleden zei Francoise:

Ja @1234 , wat je daar schrijft is dus heel herkenbaar . Wat wil ik zelf ?? En mag ik dat willen?? Ook mijn struggel 

Hoe lang ben jij gestopt? Ik hoop dat het iets van het begin is en het vanzelf duidelijker wordt.

4 minuten geleden zei bumperjim:

Je ziet de dingen helderder nu je nuchter bent en je kunt er nu mee aan de slag. Dat gaat niet zomaar van de ene op de andere dag. Je moet beginnen bij je partner aan te geven wat je wil. Daarbij kan je niet zomaar een emmer leeggooien van ik wil ineens dit en ik wil dat en ik wil ook nog dat en dat. Sowieso zeg je dat het zelf al niet zo goed weet, want je hebt al die tijd verzopen wat je echt wilt.

Dus je moet beginnen bij simpele dingen. Aangeven dat je meer samen wilt zijn. Hoe kunnen we dat samen bereiken.

Dat is allemaal nieuw. Dat gaat je partner misschien verrassen, onaangenaam of juist aangenaam.

Mijn vrouw zei me een paar maanden geleden dat ze het helemaal niet leuk vindt dat ik zo vaak in het buitenland ben. Maar daar wil ze niet over klagen, geen zeikerd zijn. (Weet niet of je iets herkent ). Ik viel van mn stoel, ik wist dat helemaal niet, had ze nooit gezegd. Nu bel ik bewust bijna elke dag en we appen ik weet niet hoe vaak gedurende de dag. Dan heb ik meteen minder last van de Lonely trigger.

Snij dingen aan. Verwacht niet van jezelf dat je nu ineens tot in detail moet weten wat je allemaal wil. Neem gewoon de tijd. Stoppen met alcohol betekent een grote verandering in je leven. Ik was heel verbaasd hoe veel het je verandert na jarenlang te veel gedronken te hebben. Ga jij ook zien. Neem rustig de tijd nogmaals.

Alcohol is stilstand. Stoppen is vooruitgang

Klopt. Een emmer leeggooien moet het niet zijn. Echter, ik heb dit wel heel erg vaak aangekaart al. 

Alcohol is stilstand. Stoppen is vooruitgang. Mooie, die ga ik onthouden!