Graag wat advies. 

Zijn er mensen die een dag beleven waar de verslaving totaal geen rol speelde? 

Ik heb wel goede dagen, en ik ben door de dag dikwijls sterk. Maar eens die avond valt komt dat duiveltje in mijn oor fluisteren. Hoe langer het duurt, hoe luider dat duiveltje groeit. 

Gewoon uitzitten Extranaut. Het gaat over. En naarmate de tijd vordert verdwijnt het stemmetje (zo goed als) helemaal.

Precies. Tis wel een verslaving, hè Extranaut, waarvan je je losmaakt. Dat gaat niet zonder slag of stoot. Tis niet alsof je even van tandpasta verandert. Hou vol!!

10 uur geleden zei Extranaut:

Zijn er mensen die een dag beleven waar de verslaving totaal geen rol speelde? 

Ja hoor. Ik had het al vrij snel en nu, na ruim 2 jaar, heb ik er zo goed als nooit meer last van. 

Knop omzetten. Laat dat duiveltje maar zien dat jij de baas bent.

Ik kan niet zeggen dat het slecht gaat. Maar ik heb enkele dagen geleden een goede portie gedronken. Het leven is nu vrij rustig, hoewel er hier en daar wel eens een dipje is. 

Ik heb meer nodig om me af te leiden denk ik. En ja, de knop volledig omdraaien. Het is nu geheelonthouding, klik. Terug uit mijn hoofd in het hier en nu komen. Alleen zijn er zoveel obstakels en onzekerheden voor me heen. Mijn leven voelt soms als een mijnenveld aan.

En dat laatste wordt denk ik echt minder zodra jij zelf de teugels weer definitief in handen hebt. Dat mijnenveld kun je dan beginnen opruimen en wat je niet zelf kunt verwijderen, daar kun je betr mee omgaan.

Is de NA of AA niets voor jou? Denk ik echt!

Ik denk dat het een kwestie van volhouden is Extranaut. Misschien heb je wat ondersteuning nodig, dat zou ik toch met een arts bespreken. Ik zelf voer geen gevecht, totaal niet, maar ik besef dat ik een bofkont ben, hier althans. Vanaf het moment dat ik besloot niet meer te drinken was dat voor mij een gegeven, iets waar ik me aan had te houden. Tot mijn verrassing heb ik er geen enkele moeite mee. Eerder dronk ik wijn, nu doe ik dat niet meer. Het is er niet meer en het leven gaat gewoon door. Zoals het was, maar zonder alcohol.

Kinderlijk eenvoudig. Voor mij tenminste. Lucky me.

AA en NA zijn absoluut niets voor mij. Dit zeg ik na ervaring. Men is daar zo zwart wit en dat ben ik zelf genoeg al.

En ik heb ook geen zin in een deja vu. Ik praat nu al jaren met artsen. Dat eindigde bij een psycholoog die me uiteindelijk doorverwees naar aan psychiater. Mijn psychiater zegt vlakaf tegen me dat ik beter af ben met(cannabis) gebruik, mijn eigen lief zegt het, mijn moeder, ...

wat moet ik dan doen???? Illegaal doen of legaal proberen zijn en telkens eindigen in marginaal alcoholgebruik? Want hier is wiet niet zoals in Nederland he. Hier is drank supersociaal en wiet supermarginaal. Die twee werelden verscheuren me.

Toen we een regering hadden die aan cannabis de laagste prioriteit gaf en het gedoogde had ik geen problemen en werkte ik altijd meer dan 60h per week. Is het dan echt mij alleen te wijten of is het ook een beetje bestuur?

Je vraagt om advies. Ik ga het proberen.

Uit wat je hier schrijft en ook elders op dit forum, vooral vandaag, maak ik op dat je er sterk toe neigt alles en iedereen de schuld te geven dat het je niet lukt je prettiger te gaan voelen. Maar toch is dat niet het enige wat er in je zit, want je schrijft hier wel en je vraagt advies en je denkt na over hoe het dan anders zou moeten. Daar maak ik uit op dat er in je eigen kern wel degelijk een hoop positieve wil aanwezig is om goed bezig te zijn en te werken aan je toekomst. 

Wat ik je zou willen adviseren is daarom om het eens meer in je zelf te zoeken en het je niet te "makkelijk" te maken als er weer zo'n gevoel opkomt dat het probleem toch vooral buiten je zelf ligt. Want de schuld buiten je zelf leggen is namelijk in feite de makkelijke weg. Dan ben je er vanaf en kun je wachten tot een ander het voor je oplost. Zo iets. Maar dat gaat niet ineens gebeuren, dus krijg je in dat gevoel dat de anderen het niet goed doen nog gelijk ook en zo draai je steeds in een kringetje rond.

De maatschappij, Belgisch of van elk land dan ook, is maar een manier van zeggen. Er is niet één maatschappij, het kan voor iedereen anders aanvoelen. Hoe het voor jou aanvoelt kun je enigszins bijsturen maar vooral ook deels negeren en laten voor wat het is. Dat is namelijk niet de kern waar het om draait. De kern dat ben je zelf.

Hier mijn advies nog wat concreter:

Beantwoordt de volgende vragen en kijk of dat iets voor je oplevert.

Wat wil je zelf?

Hoe ga je dat aanpakken?

En als het niet ineens lukt, welke stappen kun je dan alvast in de goede richting doen?

Wat vind je zelf eigenlijk een goede richting? Weet je dat ook al?

En dan de laatste twee vragen: 

Hoe zou jij iemand die ongeveer zoals jij in de prut zit willen helpen?

Kun je zo'n soort hulp misschien ook aan jezelf geven?

De maatschappij is mijn maatschappij niet. Ik wil deze regenboogdroom niet. Het is een nachtmerrie. 

Wat ik wil - ver weg van een grootstad.

Hoe? Sparen en verhuizen

Ik zou iemand als mij helpen door die mens zijn eigen ding te laten doen en niet afpakken waarmee hij gelukkig is. Ieder het zijne, ik het mijne. 

Waarom zou een rechter of gelijk wie er oprecht om geven? Het zijn meelopers die hun neus wijzen waar de wet ze dicteert. Mensen zijn te beinvloedbaar en te onwetend om over anderen te beslissen. Met die mentaliteit zijn er in het verleden genoeg mensen aan het kruis genageld. Iemand als mij blijft beter trouw aan het Woord en ziet er streng op toe dat niemand hem misleidt. Ik heb meer aan geloof dan aan therapie of werk. Ik geloof sterk dat het slechte de overmacht op deze aarde heeft, ik laat dat zo weinig mogelijk invloed over mij uitoefenen. Werken, politiek, belastingen, ziekenzorg, ... zijn allemaal instrumenten van die slechte kracht. Ze werken niet meer voor de maatschappij maar tegen. 

Als ik dat in kern geloof en zo wil leven, wie is de staat mij te veranderen of misvormen naar iets dat ik niet ben?

Sparen en verhuizen dus. En gaat dat lukken, denk je? 

Misschien moet je het eens los zien van de politiek, belasting en hoe anderen daarmee omgaan. 

God gaf je jouw mogelijkheden en bijzonderheden. Plus (denk ik) de opdracht daar op een verstandige manier mee om te gaan.

Verstandig in Zijn en jouw eigen ogen dan, bedoel ik.

Mij hoef je niet van je gelijk te overtuigen, hoor. Het gaat hier zoals ik eerder schreef over en om jou zelf.

Ik wil het nog even op een andere manier zeggen, misschien dat dat helpt. Wat ik je in feite adviseer is het onderscheid te vinden tussen wat je wel en niet kunt veranderen. De wettelijke regels in je land proberen te veranderen betekent politiek actief worden en ik denk niet dat dat jou ligt. Maar dan is het misschien ook beter te aanvaarden dat ze nu eenmaal zijn zoals ze zijn en er niet te veel energie in te steken je daarover kwaad te maken.

Wat je wel kunt veranderen zijn dingen als dagindeling, activiteiten, voeding, en misschien inderdaad je woonplaats. Ook het gebruik van genotsmiddelen en medicatie vallen hieronder. Uit ervaring weet je dat cannabis je goed beviel en dat alcohol moeilijk te doseren is en al gauw uit de hand loopt. Het probleem bij cannabis is dat het gebruik wettelijk niet is toegestaan. Maar misschien kun je eens verder praten met je psychiater en vragen of hij misschien mee wil denken over oplossingen op dat terrein. Misschien iets met medicatie waarvan het effect op dat van cannabis lijkt maar die wel legaal is? Het kan best zijn dat je het tijd moet geven als hij met iets komt waarvan je niet direct het gewenste effect ervaart.

Wel Bob, ik ben dankbaar dat jij je tijd neemt.

Weet je, John Lennon zingt “God is a concept by which we measure our pain.” Verander nu God naar gebruik. Men gebruikt zoveel nodig is om te verdoven. Die booze is er echt teveel aan. Mijn lief drukte me net in mijn eigen * bij het nekvel. Drank moet eruit, zoveel is zeker. Ze wilt niet eens een compromis, niets meer behalve geheelonthouding. Ze zei dat ze toekijkt hoe ik mijn leven verdrink en dat wellicht niet langer kan volhouden. Herpakken is de boodschap, effe tandjes bijten.

Medicatie neem ik echt zeer zelden. Ik ga al zeker geen pillen slikken om iets te evenaren louter omdat het legaal zou zijn. Ik heb dat traject gelopen en zelfs concerta geslikt. 

Maar sowieso ga ik meer wilskracht opbrengen en uit die wereld van zelfbeklag klauteren, heb gewoon wat tijd nodig en afleiding.

Goed bericht! Zoals je nu schrijft vind ik het al veel krachtiger klinken dan wat ik eerder van je gewend was. Voor mij zelf, en ook voor veel anderen die op dit forum schrijven, bleek de strijd een stuk gemakkelijker te worden als je inderdaad helemaal met de alcohol stopt. Er is dan gewoon geen twijfel meer, ook niet 's avonds en ook niet als je op een terrasje zit. Maar het kan even duren want ingesleten gewoonten ben je niet zomaar ineens kwijt. Als je onrust en spanning voelt opkomen kun je misschien even rustig gaan zitten of iets anders gaan doen om je gedachten te verzetten. Een stukje fietsen of wandelen, iets schoonmaken in het huis, ik noem maar wat. En opkomende dorst kun je ook gewoon met een glas water lessen, toch?

Succes!

Ja maar een opkomende dorst en drang naar andere sferen zijn wel verschillende zaken

Ik weet dat ik beter af ben zonder alcohol, ik weet evengoed dat er een duiveltje op mijn schouder zit die me er telkens naartoe verleidt. Want geef toe, je even sterker dan al je ellende voelen is toch iets verleidelijk in je face. De ellende hier en nu aanpakken is een proces van tijd, tijd is beweging. Als je verkeerd beweegt wordt alles er natuurlijk niet beter op. 

Ik moet zeggen, het was al een productieve week. Al dat gebruik bracht me niets goed. Wat legaal is maakt mij een slecht mens en wat illegaal is vertoeft in een milieu waar ik graag weg blijf. Ik sprak ook enkele mensen van vroeger. We hadden het over iemand die zich doodgebruikt heeft. Deze persoon kwam niets tekort. Vast benoemd op het werk, mooi verzorgd uiterlijk, appartement gekregen van haar ouders. Toch is het daar uit de hand gelopen en bij haar laatste vriend heeft ze (bewust) teveel genomen wat haar het leven kostte. Anderen slapen op straat en anderen leven een leven van voorkomen bij justitie en boetes betalen. De zondeval rond mij heen is bittere realiteit. Daar uit klauteren met al reeds een zware rugzak, ... ja dat is zwaar, lastig en moeilijk. Maar als ik moet kiezen tussen de liefde en de alcohol dan wordt het wel dat eerste. Wat meer luisteren naar mijn engeltje. 

Wat een mooie reacties van je Bob en ook vind ik wat Extranaut nu zegt heel mooi: ik kies voor de liefde. Ik hoop zo dat dat gaat lukken Extranaut!

Misschien heb ik gemakkelijk praten, bij mij gaat het heel gemakkelijk. Maar dat had ik niet verwacht, ik had een strijd verwacht met terugvallen en wie weet een verloren strijd. Maar dat is het niet, integendeel. Het is zo gemakkelijk, zo kinderlijk eenvoudig: ik doe alles wat ik eerder ook deed, alleen de alcohol laat ik staan.

Zou het iets zijn om een poging te doen het zo te benaderen? Zoals een kind het bekijkt: Je doet niet iets moeilijks, je drinkt alleen geen alcohol meer. Dat kan iedereen toch, duhhhh...

Ik was iemand die ELKE dag dronk, ik sloeg nooit een dag over. Ik dronk niet extreem, maar wel matig, ELKE DAG. Jaren en jaren en jaren, er was altijd wijn in huis. 

Jij drinkt niet elke dag Extranaut, jij kunt het ook laten. Dat heb je op mij alvast voor. Als je nu weer die neiging hebt....kun je dan niet tegen jezelf zeggen: "Ik drink geen alcohol meer, heel gemakkelijk, het is gewoon stom om alcohol te drinken." En dan neem je....kinderlijk eenvoudig....cola, of ijsthee of een reep chocola of helemaal niets. Als je gaat inzien hoe belachelijk eenvoudig dat eigenlijk is zal je dat een gevoel van macht geven, een gevoel van macht over je eigen leven. Je bent helemaal geen slaaf van de alcohol, je denkt dat alleen maar en daarom lijkt het zo moeilijk. Ik heb ZOVEEL jaren gedronken en ik geloofde er heilig in dat ik nooit zonder zou kunnen. Ik wilde het wel, niets liever dan dat, maar ik dacht te weten dat dat niet voor mij was weggelegd.

Extranaut, ik probeerde het niet eens. Omdat ik een slaaf was die erin geloofde dat haar leven in handen was van de slavendrijver. Zo lang bleef ik hem trouw terwijl ontsnappen aan deze sukkel zo kinderlijk eenvoudig was.....Had ik dat maar veel eerder beseft. Maar goed: die bullebak ziet mij niet meer terug!

Oh maar hier speelde ook dagelijks gebruik hoor. Gewoon niet altijd alcohol. Alcohol was altijd mijn laatste keuze, ik word er echt niet beter van. Maar ik heb ook momenten gekend waar ik het met mate kon drinken en voor de smaak maar enkele glazen dronk. Gisteren dronk ik een anderhalve en viel ik in slaap. Met mijn lief en ik gaat het goed, alleen betreurt ze dat ik nog met mate drink. Ze voelt zich niet gerust met alcohol op waakvlam. En ik ervaar ook hoe verslavend alcohol is, die goesting is er gewoon nog altijd. Het is niet enkel verslavend, het is sociaal. Bijna iedereen drinkt alcohol. En ja ik kan het bij cola houden, maar ik kan dat nooit weken na elkaar. Ik ga ze niet achterna springen bij een brug, maar een glaasje delen is toch dikwijls een leuke prikkel. Telkens in de winkel word je ook geconfronteerd met alcohol.  En het is langs mijn kant wel gemakkelijk alles op alcohol te steken, want waar is mijn discipline? Ik weet het niet, ik doe het gewoon iedere keer terug opnieuw. 

ik zie mezelf niet als slaaf van alcohol, maar wel slaaf van de rust in mijn hoofd. En toegegeven, soms wil ik gewoon een roes en weg van alles zijn. En ik weet dat ik het meeste mezelf heb aangedaan. Ik heb het onmogelijke bevochten en zo veel tijd en rust verloren. Het is nu een kwestie van juist bewegen en een vertrekpunt te vinden. Ik heb wel mensen rond me heen, maar ik moet mezelf vinden en plaatsen. Dat is iets dat ik alleen moet doen.

Denk je Klaas? Ik haat de nuchtere realiteit en die “bekakte” mainstream rond me heen. Bah

Ik merk wel op dat je dan dus weer lekker naar alles en iedereen om je heen wijst met dat bestraffende vingertje van je.

Denk je dat je die mainstream en die realiteit daardoor kunt veranderen?

Maar nu zit ik zelf met een bestraffend vingertje naar jou te wijzen. Sorry, @Extranaut, dat is niet goed van me.

Daarom nog een hopelijk verduidelijkende aanvulling: je verandert met zo'n houding niets wezenlijks aan de buitenwereld en jij houdt er haat- en bah-gevoelens aan over. Dat is vooral vervelend voor jezelf. Moet je niet doen, dus.

En misschien scheer je ook al die "mainstream" mensen wel heel erg over één kam. Generaliseren vanuit vooroordelen wordt dat wel genoemd. Als je zoals Klaas suggereert meer aan je omgeving deelneemt ga je wellicht ook meer nuances zien.

De bekakte mainstream wordt zo een excuus om te drinken. Maar wat wil je ZELF, Extranaut, stoppen of drinken??

Geen probleem hoor Bob, wees maar je zuivere zelf en niemand anders.

En neen ik zoek geen excuusjes, ik kan er gewoon niet mee om (nuchtere realiteit en mainstream). Kijk wat voor tv programma’s mensen kijken en hoe oppervlakkig de mensen in zulk programma zijn. Alles is fake en “iedereen” wil fake zijn terwijl ik nergens mezelf kan zijn.

it is a mad world in this city life.

Zet die tv dan uit en doe iets anders dan je ergeren  weet je er zijn meer en meer mensen zonder tv. 

Ik kijk amper tv. Ik ben begonnen met knutselen voor een paludarium. Isomo verbranden, verven en behandelen met epoxyhars enzo

Maar daar komen geen andere mensen bij kijken. Ik kan echt niet nuchter met andere hun realiteit omgaan. De mainstream maakt me letterlijk ziek tot een punt dat ik in isolatie moet leven. Maar hoe dan ook, je wordt er altijd enigszins mee geconfronteerd. Ik kan/wil dat gewoon niet meer opbrengen.

En nu?

Ik snap je. Maar eh...

Wat helpt jóu!!