Hallo allemaal,

Alvast hartstikke bedankt voor het lezen. Ik zal proberen dit verhaal niet enorm lang te maken. Ikzelf ben 21 jaar, en een vriend van mij is rond diezelfde leeftijd. Ik ken hem ondertussen al 10 jaar en ik zie hem minimaal een keer per week. Hij drinkt ondertussen al vijf jaar lang elke dag extreem veel alcohol. Wat ikzelf als al een redelijke hoeveelheid beschouw (2 liter 5% bier) drinkt hij bijna elke dag al standaard. Vaak gecombineerd met een fles wijn of whiskey. Ik wou dat ik een grap maakte maar helaas. Als hij in gezelschap is drinkt hij vaak zo veel dat zijn motoriek grotendeels weg is (valt bijna om tijdens opstaan) en dat mensen vaak niet met hem praten die niet zo veel gedronken hebben omdat ze zien hoe facked up hij is, en hij niet meer een beetje een 'normaal' gesprek kan voeren. De enige mensen waarmee hij dan nog 'kan' praten zijn mensen die op hetzelfde 'level ' zijn.

Nu is zijn hele 'leefomgeving' op alcohol ingesteld; als ik samen met hem chill, drink ik bijna altijd alcohol. Hijzelf werkt in de horeca tot sluit en zijn ouders drinken ook vaak doordeweeks. Nu praat ik dit van mezelf goed, en van zijn ouders ook wel; ik heb het gevoel dat dit wel gewoon met mate is. Maar hij wordt continue gebombardeerd met impulsen van mensen die alcohol drinken.

Zijn leven is vrij simpel; hij heeft mij als vriend die dingen met hem doet, en hij heeft zijn werk. Voor de rest zit hij thuis en drinkt hij alcohol. Terwijl hij eigenlijk een hele sociale jongen was, heeft hij zichzelf al vrij geïsoleerd.

Hem erop aanspreken lijkt geen zin te hebben. Ik snap dit, want ik ben zelf ook een tijdje verslaafd geweest toen het even wat minder met me ging. Achteraf snap je pas wat je toen het doen was, op het moment zelf lieg je tegen jezelf om het goed te praten. En als je dat lang genoeg doet weet je niet beter.

Op een dag had hij last op een plek waar zijn lever zit, toen hij met veel gezelschap was. Hij heeft toen één dag geen alcohol gedronken, maar dit ging al vrij snel weer terug naar 'normaal'. Maar wat hij niet weet, is dat zijn 'normaal' echt torenhoog is, als ik zoveel zou drinken op een avond zou ik misschien in het ziekenhuis liggen of kotsend in bed.

Volgensmij weten zijn ouders hoe veel hij drinkt, maar ik vraag me af waarom dit gewoon toegelaten wordt.

Ik denk dat ik de ernst van de situatie nu wel beschreven heb. Ik weet niet wat ik moet doen. Ik zou graag willen dat hij hetzelfde doet als mij; als je alleen bent gewoon bijna altijd nuchter zijn, en onder gezelschap wel gewoon drinken. Maar door zijn baan wordt dit hem wel lastig gemaakt (horeca).

Ik sta open voor adviezen. Ik geef hem als hij op mijn kamer langskomt (en blijft slapen) ook alcoholvrij bier tussendoor en ik forceer dat hij water drinkt voordat hij gaat slapen, maar dat is maar een pleister op de wond.

Alvast bedankt voor het meedenken!

Met vriendelijke groet,
Niet-henk

Hoi, dit is heel frustrerend maar je kan niet stoppen in zijn plaats. Hij moet zich eerst zelf realiseren dat hij een probleem heeft, wat al een heel traject is want een alcoholist kan 10. 20, 50 jaar in denial leven. Vervolgens moet de motivatie om te stoppen ook van hemzelf komen en dat is met de beste wil vd wereld ook al lastig.

Je kan hem naar deze site verwijzen... maar ja als je 21 bent... ik weet nog toen ik 21 was (bijna 30 jaar geleden) was al dat drank maakt meer kapot dan je lief is ook allemaal flauwekul voor anderen, daklozen die ergens in een goot lagen. Niemand vertelt je op die leeftijd dat het gigantisch verslavend is. 

ik heb geen gouden tip voor je. Hoe harder je pusht hoe minder effect, waarschijnlijk. Misschien komen er betere ideeën.