De titel is misschien wat vreemd maar ik zal het eens uitleggen.

Ik heb jarenlang alcohol gebruikt om mee te kunnen doen met sociale gelegenheden zoals feestje etc.
Ik had nogal last van prikkels bij feesten wat vaak resulteerde in angst en paniek aanvallen.
Nadat ik op een gegeven moment alcohol in ben gaan zetten werden mijn klachten aanzienlijk minder.
Dit resulteerde uiteindelijk in een verslaving en een afhankelijkheid van alcohol in alle sociale gelegenheden.
Nu ben ik inmiddels 3 jaar en 25 dagen gestopt met drinken en dat lukte mij door de corona maatregelen waarschijnlijk makkelijk dan onder normale omstandigheden.

Gisteren was dan de dag aangebroken dat ik voor het eerst nuchter een vriendendag had. Het positieve wat ik merkte is dat ik mijn paniek redelijk onder controle had. Maar de angst en vooral het gevoel te hebben in een totaal andere taal te spreken waren echt enorm zwaar. Ik ben dan ook totaal gesloopt en ik heb enorm veel begrip gekregen voor het feit dat ik al die jaren zoveel gedronken heb.  Ik heb net een paar minuten zitten janken omdat ik emotioneel totaal gesloopt ben van zo'n dag. Deze ervaring heb ik tot nu toe elke keer na elk feestje waar ik heen ga.

Ik heb veel hulp gehad voor mijn problemen rondom autisme maar ik moet eerlijk zeggen dat ik vaak heb gemerkt dat de boekenwijsheid van de hulpverlener nooit echt overeenkwam met hoe ik de wereld daadwerkelijk ervaar. Dit is geen verwijt maar vooral een constatering. Ik ben bij de grootste autisme expert van Nederland geweest, dit heeft mij wel wat inzicht gegeven maar uiteindelijk heb ik het sociale vraagstuk nooit op kunnen lossen.

Waar ik nu vooral benieuwd naar ben is, zijn er meer mensen met autisme op dit forum die alcohol hebben misbruikt om met autisme om te kunnen gaan? En hoe gaan jullie er nu mee om in nuchtere toestand? Heeft er iemand tips op gebied?

Ik heb hierboven er alles even uitgegooid dus misschien dat het soms wat onsamenhangend is.

Dat is heel herkenbaar, alcohol drinken om met prikkels om te gaan en sociale gelegenheden door te komen. 

Mijn oplossing is om minder naar gelegenheden te gaan waarvan ik vermoed dat ze zo vermoeiend zijn, of heel vroeg te gaan, en vroeg weer weg. Soms zijn ze niet te vermijden of wil je ze niet vermijden. Dan is het een kwestie van bijkomen daarna, door te gaan wandelen, slapen of op een andere manier lief voor jezelf te zijn. Te accepteren dat je zo in elkaar zit en weten hoe dat bij jou werkt, om je rust te kunnen pakken en emotioneel je ei kwijt te kunnen. 

Met verjaardagen waar veel kinderen zijn, vertel ik het ook wel eerlijk, dat ik dat niet trek. En stel ik voor om samen uit eten te gaan of iets anders 1 op 1 te doen, na die verjaardag. Vrienden weten dat van mij en dat wordt geaccepteerd.

Zelf 'heb' ik geen autisme, wel lichte kenmerken en hooggevoelig, zoals dat heet.

@Lonster1Dankjewel, ik moet denk ik ook even kritisch zijn wat wel en niet lukt. Ik begin nu langzaam bij te komen en weer iets rustiger te worden. 
De impact die het daarna op mij heeft is het eigenlijk niet waard. Ik accepteer nu wel dat ik zo in elkaar zit, maar toch ik merk dat ik best vaak over mijn grenzen heen ga omdat ik veel situaties nooit nuchter heb ervaren.  Ik ben hier nog erg zoekende in. 

Hoi @ntl88, ook ik heb autisme en gebruikte alcohol als medicijn om te dempen en me sociaal staande te kunnen houden . Ik drink nu al meer dan 4 jaar geen druppel meer . Sociaal ben ik hierdoor wel wat "goede" (zuip vrienden ) kwijtgeraakt wat nu vagen kennissen zijn.  Ook zijn er vrienden die me nu saai vinden omdat ik bijtijds vertrek van een feestje wanneer het voor mij "genoeg" is. Die grens "herkennen " is best moeilijk en ook het voor mezelf opkomen.  Ik had namelijk juist mijn leven lang mijn best gedaan om mijn eigen gevoel weg te drukken zodat ik sociaal wenselijk gedrag kon vertonen en vrienden kon maken..

Op 9-10-2022 om 09:43 zei ntl88:

Waar ik nu vooral benieuwd naar ben is, zijn er meer mensen met autisme op dit forum die alcohol hebben misbruikt om met autisme om te kunnen gaan? En hoe gaan jullie er nu mee om in nuchtere toestand? Heeft er iemand tips op gebied?

Heeee ntl88, 

Ja hoor, herkenning  diagnose rond mijn 30e: Contextueel hoogbegaafd autisme met prikkelverwerkingsstoornis, adhd en ptss, dus de herkenning van een glaasje om de angst te dempen en de prikkels 'aan te kunnen' zit zeker herkenning in, maar ik deed het pas na mijn 35e, omdat het leven toen pas voor mij een sneltrein werd. alle jaren daarvoor van puberteit tot ouders worden was alles stabiel in de vorm van een zeven dagen per week 'veiligheid' door een stabiele relatie en vastigheid.   

Pas toen het leven een rollercoaster werd, ben ik meer sociaal gaan bewegen en dat is niets voor mij, want ik ben een heremiet-kreeft  een alleen-op-de-berg, hutje op de heide persoon, liefst met vaste mensen om me heen. Dat begint nu weer wat terug te komen, dus neemt de drang naar prikkelvermindering ook af dus voor mij een belangrijke opsteker.

Zelfmedicatie komt zeer vaak voor bij mensen met een verstoord 'doorsluissysteem' van de hersenen, al dan niet reactief ontwikkeld. Knap dat je het bent aangegaan , knap zoals je het eruit gooit en wat FIJN dat je sterk bent gebleven. Wat mij helpt is om vooraf echt een goede meditatie te doen, gronden, oefenen, een stuk gaan rennen, lopen zodat de endorfine het werk doet. Raw Cacao in warm water heeft bijna hetzelfde rustgevende effect als alcohol tijdens sociale interactie. 

Wat mij helpt is gewoon te kiezen in het dagelijkse leven voor wat goed is voor mijzelf, waar ik me goed bij voel, daar vaart een ander beter bij dan mezelf keer op keer te overvragen met alle sociale dingen of het anderen te plezieren ten koste van mijzelf. Nee is slechts een antwoord en géén afwijzing, zo iets ...