Ik zit er al een tijdje aan te denken om over dit onderwerp een draadje te maken, maar twijfelde. Merk toch dat ik daar erg mee bezig ben, dus hier komt ie.

Hoe gaan jullie om met vriendschappen die verbroken zijn door je alcoholmisbruik? Hoe verwerk je dat voor jezelf? Zijn die vriendschappen in de toekomst nog te repareren, als mensen weer vertrouwen in je krijgen?

Hetzelfde geldt voor een verbroken relatie. Ligt alle schuld bij de alcohol?

En wat doe je met de ontwetendheid van je omgeving, rondom het thema alcoholisme. Ik merk dat mijn omgeving daar geen begrip voor heeft. Niet begrijpt waarom je telkens weer gaat drinken, als je weet dat het je leven zo verwoest. Daardoor wordt in mezelf dat gevoel van slap zijn, de eeuwige alcoholist etc. alleen maar aangewakkert.

Ik zou het heel prettig vinden om daar met anderen over te praten, dus ik hoop dat dit draadje zijn nut zal hebben.

Liefs,

Joy

@Spike, lief en fijn dat je hebt gereageerd. Kom er zeker nog op terug, eerst ff laten bezinken, nadenken enzo. Hoop dat je vandaag een goede dag hebt! Een beetje liefde aan jezelf kan geven en je dat gevoel ban eenzaamheid van je af kan schudden. Hier zijn heel veel mensen die om je geven en aan je denken. En je zal zien, over een tijdje ziet het leven er stukje bij beetje beter uit. Ook al gaat dat heel langzaam, we moeten er hard voor werken! Knuf!

Heeee Spike, idd, ging niet direct over eenzaamheid, maar alles hangt met elkaar samen in mijn ogen. Jammer dat je het verwijderd hebt, maar ik begrijp het wel. Ik heb zelf niet zoveel moeite om me bloot te geven, helemaal niet in de anonimiteit hier. Alhoewel..... Realiseer me goed dat mensen hier meelezen. Dat is dan maar zo en als iemand mijn profiel herkent, prima. Hoef ik het niet nog eens uit te leggen.

Ik hoop idd dat anderen met mij hun ervaringen willen delen over dit onderwerp. Maar ach, heb de tijd. En dat geldt ook voor de verbroken vriendschappen, de tijd zal het leren.

Wel gezellig hoor dat we elkaar ff tegen kwamen. Was leuk om bij te babbelen.

Hai Luna,

Leuk dat je reageert op mijn vraag! Is idd een interessant onderwerp volgens mij. Ik denk dat wel meer mensen hiermee worstelen. Ik in ieder geval wel. (B.t.w., met mij gaat het goed. Ga mijn 10e dag in en dat is lang geleden....).

Ik begrijp wat je zegt en idd, een paar echte vrienden die je je leven lang behoudt is misschien op paar vingers te tellen. Maar ik bedoel dus echt vriendschappen die kapot zijn gegaan door je eigen drankgebruik. Sommige mensen kan ik missen hoor, dat zijn ook geen echte vrienden. Maar ik heb ook mensen gekwetst waar ik wel veel om geef. En dan door oorzaak drank. Dat knaagt aan me. Misschien heeft alles zijn tijd nodig en als ze zien dat je je leven hebt omgegooid is het nog te repareren. De tijd zal het vertellen. Maar ik zou zo graag eens van anderen horen wat hun ervaring is. Vandaar dit draadje. Wie weet, wil iemand daar nog eens over van gedachte wisselen.

Lfs,

Joy

Bestaan "échte vrienden" wel, vraag ik me af, heb zo m'n twijfels.

Kom sinds 2 jaar zelden in de kroeg en kijk"nu héél anders tegen m'n zg. "vrienden" aan.

Missen ? niet echt.

Familie ??? hebben mij laten vallen, in de tijd dat ik ze "juist" nodig had (misschien terecht).

Nu, 2 jaar verder; zien dat het weer goed gaat, willen weer graag contact.

Maar nu heb ik ze niet nodig en ik mis ze écht niet !

Gaat prima met mij, lekker rustig zo.

Als ik over personen mag praten, dan ben ik blij dat ik al tien jaar dezelfde vrienden heb. Zij weten wie ik ben als ik nuchter ben en hoe ik kan zijn als ik dronken ben. Tegen hen ben ik nooit kwetsend geweest. We zijn het weleens niet met elkaar eens, maar we hebben nog nooit, maar dan ook werkelijk nooit, een ander kwaad gedaan met woorden of daden.

In de afgelopen jaren zijn er vrienden geweest, die geen vrienden bleken te zijn. En ik weet dat mijn drankorgeltje, na kwetsende woorden, ze met de grond gelijk heeft gemaakt. Maar kapot gemaakt door de drank? Nee, dat hebben ze zelf echt gedaan.

Het enige wat mijn drank echt kapot heeft gemaakt was mijn liefde van een paar weken, een paar weken geleden. Ik heb iets gedaan, wat ik echt niet moest doen. Wat het is, laat ik voor nu even in het midden. Maar dat voorval heeft mijn ogen wel geopend en mij gezegd dat ik nu voor mezelf moet kiezen en iets aan mezelf moet veranderen.

Dag Joy,

Heel interessant onderwerp, omdat ik daar ook heel vaak mee worstel.

Ik denk niet dat échte vriendschappen puur en alleen door de alcohol kapot kunnen gaan. Echte vrienden, zoals reeds gezegd, zijn op één hand te tellen en meestal kennen die mensen je ook in nuchtere toestand. Als die personen echt om je geven blijven ze aan je zijde ook al zijn er dingen gebeurd onder invloed van alcohol die niet door de beugel kunnen.

Natuurlijk kunnen ook die personen het vertrouwen in je verliezen als dronkemanstoestanden te frequent voorvallen. Je zal ze dan een tijdje misschien minder vaak horen of zien, maar zullen je wel nog een kans geven als ze zien hoe hard je je best doet en als ze zien dat je volhardt in je besluit om nuchter door het leven te gaan.

En doen ze dat niet, dan zijn dat geen échte vrienden en weet je dat dan ook maar weer.

Persoonlijk heb ik meer moeite met nieuwe, soms interessante mensen die op mijn pad komen en waarbij ik het al gelijk verpest omdat ze mij alleen maar kennen wanneer ik iets op heb.

Ik geef ze dan ook niet de kans om de échte ik te leren kennen en kan het hen dan ook niet kwalijk nemen dat ze mijn gezelschap niet opzoeken.

Zo manouvreer ik me telkens in een min of meer isolement waar ik absoluut niet gelukkiger van wordt.

Daarom dat we onszelf een heel mooi cadeau schenken door een nuchter leven aan te gaan. Op die manier kunnen we ons open stellen, zijn wie we echt zijn, als vriendelijk en warm mens toe naar onze medemensen.

Is dat niet genoeg voor bepaalde mensen dan is dat maar zo. We kunnen nooit voor iedereen goed doen, maar dan hebben we onszelf tenminste niks te verwijten.

Dan hoeven we ons niet schuldig te voelen over wat we al dan niet gedaan of gezegd hebben naar hen toe als de drankduivel weer maar eens de overmacht heeft genomen over ons persoontje.

En mettertijd zullen er misschien mensen zijn die je tegenkomt en die je leren kennen als nuchter persoon die blijven hangen.

Probeer ook niet te lang te blijven hangen in het verleden en wat er allemaal gebeurd is.Je hebt misschien mensen gekwetst, maar daar kunnen we niets aan veranderen. We kunnen enkel proberen om ons te herpakken en vandaag alvast nuchter te zijn en dit dag voor dag.

Zoals reeds gezegd zullen je echte vrienden wel weer geloof in je krijgen en je vergeven. Zouden wij toch zelf ook doen, niet?

Veel liefs,

Mauro

Nou ben ik gestopt met roken,alcohol...hele levenstijl aan gepast...sport,eet gezond,slaap goed

Ik voel me super..fit..actief

Ik zou echt niet meer terug willen..ik barst van de energie

Maar ja de meeste mensen in mijn directe omgeving leven voor hun doen "normaal"

Zijn altijd moe..hebben geen zin..hoofdpijn,rugpijn,

Nou zit ik nog alles alleen te doen..krijg gewoon niemand voor die tv of pc weg

Behalve de BOB wezen naar een feestje

Waarom zijn ze dan zo trots op mij?

Geen slaaf meer wezen kan ook eenzaam zijn!

hoi Joy,

Nog los van het feit dat ik besef dat ik bij mensen het vertrouwen heb beschadigd waardoor bij vlagen diepe schaamte bezit van mij neemt, weet ik ook dat sommige mensen je zien zoals ze je willen zien. Nuchter zijn doe je voor jezelf, niet voor anderen. Echte vrienden geven je een nieuwe kans, altijd weer. Wie dat niet doet, jammer dan. Bespaar je dat gevecht. Dat gevecht ga je verliezen en je hebt je energie nodig voor je eigen vijand; de (ex)verslaving. Mensen die wegblijven terwijl je zo je best doet, die moeten dat zelf maar weten. Echte vrienden komen wel weer naar je toe.

Dit herken ik echt héél erg en ik vind dat héél erg irritant..

Hoi Joy,

Zou hier graag eens met jou over praten, ik verkeer in het zelfde schuitje, ben daar ook open in en zou graag jouw mening willen horen, maar andersom natuurlijk ook mijn mening aan jou geven.

Groetjes,

Barbabob