Ik begin hier even een draadje over het anders inrichten van je vrije tijd en sociale contacten. Omdat dit iets is waar ik nu tegen aanloop.

Toen ik nog dagelijks dronk leek mijn leven bruisender: Ik zocht veel activiteiten op die met alcohol samen hingen:

Etentjes plannen

terrasjes zitten met vrienden

naar alle verjaardagen toe en daar naar uitkijken

regelmatig mensen uitnodigen voor een borrel of etentje

uitgaan

Nu ik ben gestopt vermijd ik veel van deze activiteiten. Daarnaast ervaar ik dat de dagen keurig in elkaar overlopen en emoties meer gelijkmatig zijn. Ik beleef de dagen meer intens.

Uiteraard voordelen.

Wel is het zo dat ik aan deze rust enorm moet wennen. Ik ben meer op mijzelf, contacten met andere zijn meer gedoseerd en korter, ik slaap vroeger en leef met meer regelmaat.

Prettig!

Maar na jaren en jaren van drinken en een hectische levensstyl die dat met zich mee brengt is dat soms ook vreemd en nieuw.

Ik moet mijn leven anders gaan inrichten, dus niet alleen meer het korte, snelle vermaak van de drank. Andere dingen: de natuur, sporten, lezen en dus ook meer alleen zijn.

Hoe zien andere dit? Hoe heb jij na het stoppen een andere invulling gegeven aan jou levensstijl? Zijn jou sociale contacten erg veranderd. Heb jij jezelf een compleet andere levensstijl aangemeten, of juist zaken gewoon bij het oude gehouden?

Lukte dit meteen? Of had het nieuwe leven lang nodig om vorm te krijgen?

Ik lees graag de tips, ervaringen, vragen, meningen en ideeen van andere hierover, want voor mij gaat het stoppen met drinken hand in hand met een andere levensstijl en een verandering in sociale contacten.

Bedankt voor jou ervaringen, tips en zienswijze.

Leuk draadje.

Ik heb gelijktijdig met het stoppen mijn levensstijl aangepast door te gaan sporten en mijn eetpatronen aan te passen.

Het resultaat wat ik daarvan merkte, maakte dat dat veel voldoening gaf.

Ook kwamen er gelijktijdig zoveel nieuwe dingen op mijn pad zoals nieuw werk, nieuwe mensen etc. dat ik ook nauwelijks tijd had om na te denken over drinken. Het was meer dat ik niet zo goed snap hoe ik het met drank zo lang vol heb gehouden.

Ik snap wel wat je bedoelt. Ik heb een tijdje gehad, en nu nog bij vlagen, dat ik de leegte opvul met het kopen van bijvoorbeeld kleding. Dat is nu gelukkig weer voorbij. Maar meteen die nieuwe levensstijl heeft mij wel geholpen.

Ik was gisteravond nog op een feestje en ik denk dan van te voren wel: daar had ik vroeger inderdaad naar uitgekeken omdat ik lekker mocht drinken. Sterker nog: waarschijnlijk had ik thuis al lekker ingedronken en rond een uur of drie gestart. Om daardoor al glazig op het feestje aan te komen.

En weet je...ik voelde gisteravond voor het feestje, op het feestje, na het feestje en vanochtend alleen maar opluchting, blijdschap en dankbaarheid dat ik het niet meer heb. Ik heb meer lol gehad, oprechte lol, ik lag redelijk op tijd, nuchter, in bed en was er vroeg uit om zo lekker te gaan sporten. En voor ik het weet ikhet 12 uur en moet ik rennen want ik ga nog even naar Amsterdam.zoveel had ik toen ik nog dronk nooit kunnen doen in het weekend. Was ik ook vroeg wakker, gebaald van mijn drankinname en hopend dat ik niks stoms had gezegd en de hele dag lamlendig door de drank en apatisch op de bank. Me schuldig voelend over alles wat ik had kunnen doen en misschien ook had gemoeten. Maar niet deed omdat ik er geen puf voor had. Hoe leeg is dat? Die dagen duurden pas lang en kenmerkten zich door saaiheid en nog meer drank...

Hoi Mikki

Ik dacht toen ik stopte dat de wereld was veranderd.

In feite was ik veranderd en de wereld is hetzelfde gebleven.

Een nieuwe ik die haar draai nog niet had gevonden.

Hoe heb ik de draai gevonden.

Door te doen.

Door mezelf mee te nemen op zoek naar dat vind ik leuk of de moeite waard.

Ervaring opdoen

Wat alleen doen was best soms echt eenzaam voelen.

Ik was altijd alleen met drank.

En nu ik vind het heerlijk met mezelf op pad tegaan.

Afhankelijk zijn van mensen of drank beperkt vaak ook.

Workshops zijn ook een makkelijke ingang om te ondernemen.

Dus ja na stoppen kwam langzaam aan yoga,gigong,filosofie,museumkaart,creativiteit,kleurrijke kleding,natuur,fietsen,wandelen op mijn pad.

Tv kijk ik amper.

Dus ja alleen onderneem ik meer.

En de keren dat ik met meerdere mensen op pad ga zijn een leuke aanvulling.

Zou graag nog boeken willen lezen en een studie willen volgen.

Lukt op dit moment nog niet.

Komt nog

Bedankt voor de reacties. Het geeft mooi weer hoe jullie je leven andere invulling hebben ingegeven.

Hoe zat dat gevoelsmatig? Ik bedoel; door drinken verdoofde wij onze gevoelens en ginger veel in een roes of op de flow van een kater.

Hoe was het om je gevoelens hierin opnieuw te leren kennen?

Zijn jullie de eerste periode terug naar nul gegaan bijvoorbeeld? En stapje bij beetje een ander leven op gaan bouwen? Of hadden jullie meteen de energie alles anders te doen?

Ik hou mijn wereldje nu bjvoorbeeld heel bewust klein. Maar dat maakt ook dat ik vaker allen ben, weer opnieuw energie meot voelen bij bepaalde activiteiten.

Nu de eerste euforie weg is van het niet drinken, merk ik dat ik mij ook eenzamer ga voelen, nietweet wat ik wil, leuk vind.

Hoe zijn jullie daarmee omgegaan? Hoe liep dat proces?

Ik lees hier ook wel eens dat na 3 maanden je lijf en geest pas echt goed herstelt zijn. Kwam er toen meer energie? Levensvreugde?

Het lijkt me dat het hele proces er naar toe (waar jullie nu zijn) ook een bepaalde emotionele weg is geweest met jezelf.

Jezelf opnieuw leren kennen? Hoe ging dat? Waar liep je tegen aan?

Ik merk nu dat ik wel vanalles kan bedenken om te gaan doen, maar dat ik er nog niet aan toe ben mijn leven compleet opnieuw in te richten met activiteiten.

Ik merk dat ik nu juist redelijk passief ben, wellicht ook angsitg om nieuwe stappen meteen teveel te nemen.

Ik hoop er nog meer over te lezen.

Bednakt voor jullie inspirerende reacties

Hoi Mikki,

Ik herken het niet zo van jezelfleren kennen. Ik heb er eigenlijk alleen maar een positieve flow aan overgehouden. Ik snap dat dit heel blij klinkt. Maar ik was zo klaar met het drinken, met mezelf, mijn apathie. Ik had al heel lang het gevoel dat ik een stap moest zetten, zodat mijn echte ik en mijn kwaliteiten daadwerkelijk konden 'schijnen'. En dat klopte.

Ik heb vriendschappen beëindigd (waren geen drinkezusters hoor) omdat ik steeds dichter bij mezelf kwam en mocht komen. Lees ook mijn draadje, ik werd weer authentieker. Dat betekende ook dat ik mijn grenzen ging aangeven, wat ik als ik dronk moeilijk vond. Misschien als overcompensatie omdat ik mezelf een loser vond dat ik de drank nodig had.

En nu kom ik juist dingen van mezelf tegen waarvan ik niet wist dat ik het in me had. Dus die euforie komt steeds op een andere manier weer even de hoek om kijken. De basis daarvan ligt bij mij wel echt in afspraken met mezelf nakomen. Ik vertrouw mezelf weer en dat is echt het mooiste cadeau wat ik mezelf heb mogen geven. En ook vertrouwen hebben dat alles komt op het moment dat het moet komen. Zo ook met sociale contacten.

Ik ben ook vrij snel wel de confrontatie aangegaan met etentjes en borrels bijvoorbeeld. Om los te komen van de overtuiging dat dat alleen gezellig is met drank op. Ook heb ik patronen doorbroken. Soms heel simpel door gewoon een andere weg te fietsen of een tentoonstelling te bezoeken waar ik anders mooi naar toe was gegaan.

Kan jij voor jezelf duiden waar je angst en passiviteit vandaan komt? Ben je bang dat je in valkuilen trapt door wel te gaan drinken? Of vertrouw je jezelf nog niet helemaal?

Een thema dat mijn insteek spot-on dekt, dank je wel daarvoor.
Ik blijf er ontzettend mee worstelen, een nieuwe levensstijl betekent in mijn geval Oud Gedrag vervangen door Nieuw Gedrag (ik ben dusdanig klem/burn out geraakt, en toen nog eens desastreus in drankmisbruik vervallen, dat ik probeer te veranderen wat ik kan om het beter voor mezelf te krijgen). Hoe ik dat doe? Een eenduidig antwoord zou betekenen dat ik je een zelfhulpboek aanbied, zover ben ik (nog) niet.

Na dagbehandeling, en dus confrontatie met mezelf als verslaafde zien, volgde ik een cognitieve gedragstraining. Gaandeweg  kreeg ik inzicht in oude gedragspatronen en de daarmee samenhangende gedachtenkronkels. Via die training heb ik een soort van 'innerlijke coach' ontwikkeld, die vooral observeert. Die neemt waar wat mijn neigingen zijn en maakt dat ik kan bijsturen door niet op die impulsen te handelen. Etc... taaie materie.

Sinds een jaar bezoek ik wekelijks een ggz-psycholoog om mijn traumatische verleden mee te verwerken, in die zin dat 'de koffer' draagbaar wordt en toekomstige relaties niet hoeven te beïnvloeden. Op relationeel vlak sta ik zwak en ontmoet ik grote valkuilen. Eenzame jeugd en dan bijna tien jaar sociaal isolement tot 2.7 jaar terug... of ik dat nog kan 'goedmaken' blijft een uitdagende vraag omdat ik zo verlang naar warme contacten om me heen.

Gezien waar ik vandaan kom kan ik alleen maar richting een nieuw leven blijven groeien door realistisch te zijn. Maar dat komt hard aan. Geen kinderen, geen werk, geen familie(contact), geen vriendenkring (maar wel levend in de buurt waarin ik voorheen als drankorgel bekend stond) ... daarbij echt last van overgangsklachten en sluimerend depressief - het nuchter worden en blijven kost alle energie, waarvan ik helaas stukken minder heb dan jaren terug. Ik heb ambities, plannen en probeer daarvoor mogelijkheden te scheppen, zoals via vrijwilligerswerk etc.
Helaas is het nog niet gelukt om een week-/maandritme te maken waarin ik goed gedij, en van alle dagen energie steken in basale dingen als jezelf voortbewegen wordt een mens ook doodmoe. Maar goed, wat is de keuze? Dat blijft de belangrijkste vraag voor mij in moeilijke tijden (zoals nu).

 
Inmiddels heb ik mijn huis energetisch gereinigd. Het eerste jaar had ik daarvoor nog niet de energie maar sinds ik het vorig jaar zomer heb gedaan voel ik me er heerlijk in. Weg met die oude sfeer! Ook schaf ik (tweedehands) kleding aan die ik beter vind passen bij wie ik nu ben. Eigenlijk zijn het de meeste kleine dingen die de vooruitgang zo groot maken. Het weten hoe ik iets voorheen deed en dan merken hoe anders ik dat nu doe - dat soort dingen geeft veel voldoening. De grootste opbrengst voor mij zit nog in het kleine.

Had ik meer geld, ik ben schulden aan het aflossen, dan zou ik zeker op yoga gaan en nog zo wat leuke culturele dingen ondernemen. Jammergenoeg heb ik geen stadspas en precies op dat vlak ervaar ik nu het grootste gemis: ik ga nooit uit. Avond aan avond ben ik alleen thuis, dat is saai en komt me soms de strot uit. Maar ik ben niet fit en dat is een feit. Daar moet ik het (voorlopig) mee doen.

Niets gaat vanzelf maar na 2 jaar 'trainen' heb ik wel al een aantal gezondere gewoonten ontwikkeld om met heftige emoties om te gaan. Waarvan meest belangrijk: weten, uit ervaring, dat werkelijk alles voorbij gaat en dat het in moeilijke tijden vooral op verdragen neerkomt.
Makkelijke tijden heb ik helaas nog niet gekend. Maar drinken zoals ik in het laatste stadium heb gedaan was verschrikkelijkafschuwelijk, dat maakt dat ik door blijf gaan met stapjes zetten om het beter te krijgen.

Tip: ontwikkel die interne coach en voer daar reflectieve, en relativerende, gesprekken mee. Op die manier kun je terug(k)ijken en je proces blijven zien. Een proces dat ik in ieder geval beschouw als veeeeel boeiender dan het leven dat ik met alcohol leidde.

Om het wat praktischer te houden nog dit:

- ik lees meer over dingen waarvan ik meer weten wil, 'studie' - biologie, filosofie, astrologie... van alles dat met leven te maken heeft;
- ik wandel veel meer, waarbij ik me 'dwing' om me heen te kijken (en dus mijn hoofd leeg te maken):
- ik maak veel vaker een praatje op straat, de markt of in de winkel - ik sta open voor (oog)contact sinds ik weer in de wereld leef;
- ik leef met de seizoenen mee, en nu dus veel aandacht op zaailingen en tuinplannen;
- ik teken, fotografeer en maak collages van dingen die ik uit boeken scheur, boeken die ik in de kringloop koop;

- ik waak er bewust voor me afhankelijk te maken van anderen of andere dingen - in die zin vat ik de verslavingsgeest letterlijk bij de kraag.

Sinds ik mijn eetpatroon op orde begin te krijgen - nog maar sinds kort, en dan ook nog op fructo-lacto-gluco laag dieet - plan ik mijn maaltijden en houd me daar aan, dat geeft mij plezier. Met dan wat werk- en therapieafspraken raakt mijn week in ieder geval redelijk goed in structuur, de rest... dat vergt monnikenwerk (zie boven).

Ook ik ben benieuwd hoe anderen hun leefstijlrenovatie hebben aangepakt en nog steeds vormgeven en bijsturen

Wauw, wat een gave reacties! Zoveel herkenning.

Happines; jij schrijft dat je het niet zo herkend : het jezelf opnieuw leren kennen. Maar toch lees ik daar veel van in jou reactie

"Ik heb vriendschappen beëindigd (waren geen drinkezusters hoor) omdat ik steeds dichter bij mezelf kwam en mocht komen. Lees ook mijn draadje, ik werd weer authentieker. Dat betekende ook dat ik mijn grenzen ging aangeven, wat ik als ik dronk moeilijk vond. Misschien als overcompensatie omdat ik mezelf een loser vond dat ik de drank nodig had.

En nu kom ik juist dingen van mezelf tegen waarvan ik niet wist dat ik het in me had. Dus die euforie komt steeds op een andere manier weer even de hoek om kijken. De basis daarvan ligt bij mij wel echt in afspraken met mezelf nakomen. Ik vertrouw mezelf weer en dat is echt het mooiste cadeau wat ik mezelf heb mogen geven. En ook vertrouwen hebben dat alles komt op het moment dat het moet komen. Zo ook met sociale contacten"

Vriendschappen werden anders, meer grenzen aangeven, zaken komen waar je niet van wist dat je het in jou had etc etc.

Dat zal toch niet allemaal in een dag zo zijn gegaan?

Wel mooi om te lezen dat jij jou nieuwe leven zo goed past!

En vooral dat vertrouwen weer in jezelf...Dat is toch geweldig :-)

Dank je voor jou reactie!

Urania; je beschrijft jou proces weer zo mooi en ontwapenend!

Geen makkelijk pad en hier en daar flink demotiverend, maar je gaat toch door.

Dat genieten van de kleine dingen herken ik wel. Ik pik het weer op, heb er weer oog voor. De kleine eenvoud van het leven.

Ik krijg ook steeds meer zin om mij te verdiepen in zaken als filosofie, psychologie.

De coach in jezelf zien te vinden. Die snap ik nog niet helemaal; bedoel je daarmee jezelf toespreken, gedachten onderzoeken?

Je huis energetisch gereinigd. Hoe dan? Ik merk wel dat ik alleen maar aan het poetsen, ruimen etc ben. Voelt heel goed. Gisteren een goed stuk gelezen over feng shui. Was ook echt heel gaaf, wil ik zeker iets mee doen. Wat een eenvoudige, maar goede tips, waar ik net zelf even niet opkom.

Ik vind het niet drinken fijn. Vol met voordelen. De heldere geest en dicht bij mezself blijven wil ik niet meer kwijt.

Het opnieuw leren kennen van mijzelf gaat wel wat tijd kosten. Meteen op alle vlakken het roer om vind ik wat ingewikkelt.

Zo n proces zal tijd kosten.

Ik denk wel dat wanneer ik niet drink, maar niets zou veranderen aan mijn levensstijl ik zo terug val. Het mezelf opnieuw leren kennen hoort bij sterker worden, maar soms mis ik ook wel even de escape.

Misschien moet ik op een andere manier aktie zoeken, of is het gewoon afkicken van die mindset.

Ik vind de reacties op dit draadje erg waardevol en hoop nog veel meer te lezen

Die vriendschappen en dus ook het bewust worden van grenzen was al voordat ik stopte. Er is een heel proces voor mijn stoppen af gegaan. Nu ben ik me meer bewust van waarom ik die vriendschappen toen al beëindigde. Op weg naar mezelf. Snap je wat ik bedoel?

Ja, ik snal wat je bedoeld. Maar het stoppen met verdoven brengt het weer opnieuw ontdekken van jezel met zich mee. Tenminste, dat is voor mij zo.

Ik handel nu anders, denk anders en doe anders. En vooral het anders met emoties omgaan is voor mij na 20 jaar drinken een hele ontdekkingsreis.

Absoluut. De vraag van mij aan jou is: herken je hier niks van jezelf in van20 jaar geleden? En is dathij jou pas begonnen torn je stopte of is het daarvoor al gestart?

Absoluut. De vraag van mij aan jou is: herken je hier niks van jezelf in van20 jaar geleden? En is dathij jou pas begonnen torn je stopte of is het daarvoor al gestart?

Nee, ik herken niet veel van mijzelf van 20 jaar geleden. Ik bedoel; uiteraard ben ik dezelfde persoon, maar door alle ervaringen, leeftijd etc kan ik mijzelf niet meer echt vergelijken met toen.

Ik ben ouder, rustiger.

Voor het stoppen zal er al een proces zijn geweest, maar toen verdoofde ik alles nog met alcohol. Nu zijn keuzes anders, ik handel anders. Zaken lopen door in mijn hoofd en in mijn leven. Ik kan beter bij mijzelf blijven en maak geen aangeschoten beslissingen meer.

Dat werkt in alles door.

Ik heb meer rust nodig bijvoorbeeld en probeer hierom nu mijn leven anders in te richten. Ik ben uiteraard nog dezelfde, maar waar ik met drank mijn grenzen over ging, blijf ik er nu ver voor.

Mikki, ook ik herken de fase waar jij nu door gaat. Ik hield het ook heel klein het eerste jaar, terwijl ik altijd een gangmaker was, spanning zocht en avontuurlijk was. Nu, een paar jaar later, is het nog stééds niet adrenalinerg, maar wel authentiek.

Alles wat ik altijd zocht en deed, had te maken met; 'niets willen missen'. Live life to the max.

Nu doe ik wat bij mij past, bij het mensje dat ik nu denk te zijn. Dat zal volgend jaar weer anders zijn. Ging ik vroeger voor plezier, nu ga ik voor 'weer leren genieten van het kleine , en spontane'. Het heeft lang geduurd voordat ik toe kon geven dat bepaalde activiteiten meer met mijn ego te maken hadden dan met wat ik écht wou. Voordat ik eerlijk durfde zijn over wie ik was en wat ik wilde.

Natuurlijk meed ik aanvankelijk de feestjes en de festivals omdat daar ook de verleiding was, maar later ontdekte ik bij mijzelf dat ik de festivals bezocht om te voelen dat ik lééf. Dat ik echt alles meemaakte wat zich maar aanbood.

Stoppen levert enorm veel tijdwinst op. Als de forumverslaving die tijd niet opslokt, kan het zijn dat je werkelijk nieuwe hobby's en interesses moet gaan ontwikkelen om niet in verveling te schieten. Ikzelf ben heel veel gaan lezen en heb mijn oude zonde; sporten, weer opgepakt. Tuinieren en motor rijden zijn nooit weg geweest en nu kan ik dat ook weer 's avonds  .

Het veranderen, de andere invulling, het niet meer missen van 'het feestgedruis', is een proces. Het was bij mij niet klaar na een jaar omdat ik mijn nieuwe manier van leven een beetje suf en saai 'vond'. Pas toen ik blij werd met mijzelf, kon ik leren genieten van wat en hoe ik deed met mijn tijd. En ik 'vind' er niets meer van. Ik doe de dingen waar ik me prettig, of veilig, bij voel want ik mis niks.

Zoiets.

joehoe

Mikki, hoe gáát het?

Mikki, ook ik herken de fase waar jij nu door gaat. Ik hield het ook heel klein het eerste jaar, terwijl ik altijd een gangmaker was, spanning zocht en avontuurlijk was. Nu, een paar jaar later, is het nog stééds niet adrenalinerg, maar wel authentiek.

Alles wat ik altijd zocht en deed, had te maken met; 'niets willen missen'. Live life to the max.

 

Nu doe ik wat bij mij past, bij het mensje dat ik nu denk te zijn. Dat zal volgend jaar weer anders zijn. Ging ik vroeger voor plezier, nu ga ik voor 'weer leren genieten van het kleine , en spontane'. Het heeft lang geduurd voordat ik toe kon geven dat bepaalde activiteiten meer met mijn ego te maken hadden dan met wat ik écht wou. Voordat ik eerlijk durfde zijn over wie ik was en wat ik wilde.

 

Natuurlijk meed ik aanvankelijk de feestjes en de festivals omdat daar ook de verleiding was, maar later ontdekte ik bij mijzelf dat ik de festivals bezocht om te voelen dat ik lééf. Dat ik echt alles meemaakte wat zich maar aanbood.

 

Stoppen levert enorm veel tijdwinst op. Als de forumverslaving die tijd niet opslokt, kan het zijn dat je werkelijk nieuwe hobby's en interesses moet gaan ontwikkelen om niet in verveling te schieten. Ikzelf ben heel veel gaan lezen en heb mijn oude zonde; sporten, weer opgepakt. Tuinieren en motor rijden zijn nooit weg geweest en nu kan ik dat ook weer 's avonds  .

 

Het veranderen, de andere invulling, het niet meer missen van 'het feestgedruis', is een proces. Het was bij mij niet klaar na een jaar omdat ik mijn nieuwe manier van leven een beetje suf en saai 'vond'. Pas toen ik blij werd met mijzelf, kon ik leren genieten van wat en hoe ik deed met mijn tijd. En ik 'vind' er niets meer van. Ik doe de dingen waar ik me prettig, of veilig, bij voel want ik mis niks.

Zoiets.

Dit zo herkenbaar. Ik ben zelf nog niet voor langere tijd gestopt en de angst geen leuk leven meer te hebben houdt me tegen. Daardoor hervat ik na 1-2 weken doorgaans weer mijn alcoholgebruik, in het begin matig en daarna weer meer dan goed voor me is. De angst als het ware om saai, burgerlijk te worden, zonder drank. Dit terwijl bewezen is dat het met drank ook niet altijd leuk is, integendeel zelfs. 

Hoe lukt het je nu om af en toe 'los' te gaan, Monster?

Grote kans dat als je bang bent voor een saai en burgerlijk leven zonder drank, je dat leven eigenlijk al hebt maar de schijn voor jezelf kunt ophouden door regelmatig te drinken?

Nee, dat denk ik niet. Genoeg te beleven, maar drank was altijd een soort katalysator waardoor je dingen meemaakt die je anders niet zou meemaken. Dat is allemaal leuk en aardig, maar zodra de negatieve gevolgen groter worden dan de positieve, wordt het tijd er iets aan te gaan doen. Het is voor mij nu echt een kwestie van nuchter zien te blijven om te kijken of de positieve zaken kunnen blijven, zonder alcohol dus. 

Of die je nuchter niet in je hoofd zou halen?  Dat kan een voordeel zijn van niet drinken.   Dat je geen dingen doet waar je je nuchter voor zou schamen. Als het gaat om: de dingen waar je nuchter te schijterig voor bent maar uiteindelijk wel wilt, dan vind ik het tegenwoordig een leuk spel om mezelf uit te dagen toch te durven. Kleine stappen.  Zodat ik toch leuke dingen blijf meemaken.   

 

Nuchter enge dingen doen vind ik het ultieme thrillseeken.  Beetje de controle verliezen.  

 

Ik merk vaak in gezelschap dat ik me ook een soort van aangeschoten voel, ik dacht dat dat door drank veroorzaakt werd, maar ik word gewoon nuchter wat losser.  Hoef geen drempel meer over meer of zo, geen drankdrempel. 

Je weet nooit hoe het gaat vallen, dat is het. Ik ben van nature nogal geneigd de touwtjes in handen te houden, de controle over de situatie vast te houden. Drank creëerde altijd een soort onvoorspelbaarheid, een thrill inderdaad. Je weet niet van tevoren waar je gaat eindigen, of dat in de gracht is, of juist op een plek waar je gesprekken voert die je leven verrijken, of bij iemand in bed bij wie je altijd wilde zijn, of juist bij wie je in je ergste nachtmerrie niet was beland. 

Ik weet dat ik eens na een tijd nuchter in een café vol dronken mensen stond, en daar was geen zak aan. Ik had het gevoel: waarom doe ik hier zelf zo dikwijls ook aan mee, en erger? 

Maar op een ander moment, kon ik juist genoten van een dronken gezelschap, terwijl ik zelf broodnuchter was en het gevoel had de situatie compleet meester te zijn. 

Of die je nuchter niet in je hoofd zou halen? Dat kan een voordeel zijn van niet drinken. Dat je geen dingen doet waar je je nuchter voor zou schamen. Als het gaat om: de dingen waar je nuchter te schijterig voor bent maar uiteindelijk wel wilt, dan vind ik het tegenwoordig een leuk spel om mezelf uit te dagen toch te durven. Kleine stappen. Zodat ik toch leuke dingen blijf meemaken.

Nuchter enge dingen doen vind ik het ultieme thrillseeken. Beetje de controle verliezen.

Ik merk vaak in gezelschap dat ik me ook een soort van aangeschoten voel, ik dacht dat dat door drank veroorzaakt werd, maar ik word gewoon nuchter wat losser. Hoef geen drempel meer over meer of zo, geen drankdrempel.

Ik vind dit wel een hele mooie. Ook ik ben een beetje bang om de fijne vleugels die je (soms) door de drank krijgt te missen, en ik vind het een heel verfrissend idee dat je die vleugels ook gewoon zelf kunt kweken! Het komt uiteindelijk gewoon uit jezelf. Mooie uitdaging die ik zeker aan wil gaan!

......dan vind ik het tegenwoordig een leuk spel om mezelf uit te dagen toch te durven. Kleine stappen.  Zodat ik toch leuke dingen blijf meemaken.   

 

Nuchter enge dingen doen vind ik het ultieme thrillseeken.  Beetje de controle verliezen.  

 

Ik merk vaak in gezelschap dat ik me ook een soort van aangeschoten voel, ik dacht dat dat door drank veroorzaakt werd, maar ik word gewoon nuchter wat losser.  Hoef geen drempel meer over meer of zo, geen drankdrempel. 

Precies dit!  Er een spel van maken zodat het lekker speels blijft en niet zo zwaar wordt. Controle verliezen is zo bevrijdend. Ik houd zelf helemaal niet van controle vasthouden en vind het gevoel van trills heerlijk. Maar dan juist nuchter. Ik ben helemaal niet een zelfverzekerd persoon, ik ben heel onzeker in heel veel dingen maar ik geniet van de spanning van het toch aandurven en het trotse gevoel dat ik heb als ik het gedaan heb.  Ik geloof ook erg in onderstaand plaatje:

 

.........Drank creëerde altijd een soort onvoorspelbaarheid, een thrill inderdaad. Je weet niet van tevoren waar je gaat eindigen......

Klopt deze overtuiging wel? Zoveel overtuigingen blijken onderdeel van een mechanisme om te overleven maar zijn niet meer functioneel en ook niet meer waar voor mij. Een van de dingen die het middel alcohol kon doen was een katalysator voor spannende dingen zijn. Maar geeft drank nu echt onvoorspelbaarheid?

Het is in mijn ogen juist zo voorspelbaar, als alcoholist hebben we dat proces van drinken zo ontelbaar veel meegemaakt dat er niks onvoorspelbaars meer aanzit? Het palet aan emoties met drank op was ook zo groot niet (sentimenteel, euforisch, melig, relaxed) het palet aan emoties nuchter is in mijn beleving eindeloos meer divers.

Mijn draad staat vol van de voorbeelden van dingen die ik ben gaan doen die ik spannend vind en juist daarom van geniet dat ik ze nuchter ook kan aangaan. Ik had vroeger tegen een frummer een keer een reactie over alternatieve zweverige dingen en noemde het iets van geitenwollensokken hippies. En kijk mij nu eens genieten van juist daar waar ik eerst weerstand op had. Nuchter een knuffelworkshop doen, nuchter biodanza of een andere blote voeten dansavond zoals ik vanavond weer ga doen. Vooral dansen was voor mij een groot punt. Ik hield van dansen en deed het graag......na minstens x bier op. Zeker een jaar lang kon ik niet meer dansen nadat ik gestopt was. Wist niet meer hoe nuchter vrij te bewegen, zonder drank had ik totaal die durf niet. Deze zomer zag ik ineens een workshop staan met dansen. Buiten in een park nog wel met mensen uit die buurt die naar ons vreemde mensen keken. Maar ik genoot van het dansen en vooral het besef ik kan het weer, ik kan het ook nuchter!

Ik gebruik het als kompas nu. Ik voel waar mijn angst en mijn verlangen zit en juist dat ga ik aan. 

Ik voelde toen dat een workshop met dans het meest duidelijk uit mijn comfortzone zat en het verlangen het grootst was het wel te doen. En ik kan weer dansen en soms wel 2-3 uur lang achter elkaar. Ik heb die drank niet meer nodig om dat te kunnen. Exact zoals Etty schrijft "Nuchter enge dingen doen vind ik het ultieme thrillseeken" En ik geniet van dat spel

Mooi om te lezen, dit!

Ik vond (vt!) schaamte over gedrag onder invloed bijna ondraaglijk, daar was alleen maar plek voor O NEE, O NEE, O NEE!!! Het was schaamte voor mijn verloedering, mislukking enzovoort. Bij schaamte over nuchter gedrag heb ik altijd ook nog compassie, er is nog ruimte voor een knipoogje en een kleine verdediging/vergoeilijking van mezelf.

Als ik me nu ergens voor schaam, kan ik het ook goed gaan maken. (Geloof ik. Ik heb nu al  te vaak 'schaam' gezegd)

Ik had bijvoorbeeld laatst iemands fiets vastgezet, ze was behoorlijk gedupeerd. Ik schaamde me rot.

Ik denk het wel, voor schaamte heb je een toeschouwer nodig.

Geldt dat ook voor trots? Nee, dat kan ook in je eentje.

 

Nuchter dansen, heb het van de zomer gedaan, uren lang. Ik voelde daarna schaamte, wat erger werd toen bleek dat er foto's waren gemaakt die misschien op een website zouden komen. . Dat komt dan blijkbaar na controleverlies, schaamte.   Had jij niet iets soortgelijke van de week nav je bericht op het forum over mannelijk/vrouwelijk? 

 

Schaamte als wreed onderdeel van ons socialisatieproces. Als jij laat zien dat  je je schaamt, dan is het goed. Schaam je!  Schaam jij je niet? Schaamteloos zijn, dat heeft een negatieve lading.  Ik ga nu de schaamte voorbij en dat gaat niet ongemerkt.   Schaamte of mijn angst ervoor als richtingaanwijzer, please go there. 

 

Denkend aan een specifieke dansfoto die opeens op FB stond....ja soms schaam ik mij maar kan er ook hard om lachen.

Ik schaam mij vooral over de anabolen en de associatie die mensen hebben met het type mensen die dit gebruikt. Niemand verdacht mij ooit van AB gebruik want het past totaal niet bij mij.  Met man vrouw dingen heb ik schaamte heeeel soms met kleding die ik niet durf aan te trekken buiten. Maar dat is niet vaak. Met man vrouw dingen is het aan de ene kant dat ik echt mezelf wil zijn maar als ik mezelf ben in contact met vrouwen heb ik makkelijk vrouwelijke kennissen/vrienden maar voor een relatie zoeken ze toch een meer nuchtere, rationelere, sterkere.....mannelijker man. Ik ben single en niet bepaald een happy single. Hier zit heel veel onzekerheid omheen. Daar heeft het veel meer mee te maken dan schaamte.

EDIT: copy paste in mijn eigen draad.

*

Trots is verkapte angst.... wie zei me dat ooit.

Basta, dat geldt dan voor je eigen beleving van wie je bent en hoe je dat doet, maar ook

jegens anderen denk ik. Ik vind het wel op schaamte lijken.

Trots ontstaat als fenomeen van: kijk mij dit eens goed doen! Dat is fijn!...

Maar ook als houding (en die bedoel ik nu) waarbij je je op hebt te richten na zwaar aangeslagen te zijn geweest,

dat schermpje van "mij heb je niet meer"... je kunt mij geen pijn doen.... (dat laatste ken en kan ik erg goed)

Misschien klopt het niet; ik las de discussie niet terug.

Hoe denk je daarover? Trots dus meer als zelfbescherming, dus vanuit ..... angst.