En het gaat maar door hier!

En nee, ik verzin deze verhalen niet.

Deze middag zat ik een sigaretje te roken in de serre en zag beweging in het bos tegenover mij. Ik blij! Dacht namelijk dat veel besproken hert te zien waar iedereen het over heeft. Maar dat was het niet, het was een hond die zich daar wel in zijn nopjes leek te voelen.

Ik heb het nog even afgekeken, maar toen ben ik er toch wel op af gegaan. Een kat in een bos, oké die staat zo dichtbij de natuur, maar een hond?

Ondanks een mega hekwerk tussen ons, vluchte hij al weg toen ik 1 voet op de straat zette. Het is een jachthond, heidewachtel denk ik, ruwhaar. Iig een dier wat je meestal niet kan combineren met katten.

Ik snap totaal niks van honden, dus ben maar gaan fluiten maar terug kwam hij niet.

Nu zit er hier een asiel vlak om hoek, dus ik heb maar even melding gemaakt. Maar die kunnen ook weinig met het feit dat hij hier nu niet meer is.

Ik wacht wel weer af, heb in de tussentijd hondenbrokken in huis gehaald. Dus als hij zich weer laat zien, heeft hij tenminste een goede maaltijd.

Raar hoor! Hoe snel het leven gaat. Gisteren nog bekant mijn kat dood en nu dit.

En het erge van alles is, ik snap honden dus totaal niet maar deze voelt net even iets anders.

Story continues.

Ik weet eigenlijk niet zo goed hoe ik deze hond kan helpen.

Hij jankt soms heel hard, gaat door merg en been en zelfs mijn katten beginnen bij het huilen van hem of haar aanstalte te maken naar het bos, want daar moet toch wel werkelijk iets verschrikkelijks mis zijn. Hebben zich nooit iets aangetrokken van de honden om mij heen, maar deze hond trekt ook hun aandacht.

Nu ben ik het perceel maar afgelopen, om te kijken hoe groot zijn vlucht afstand is omdat hij steeds wegvlucht. Best groot, 100 x 100 als het niet meer is. En hij hoeft je maar van 100 meter te zien en hij is weg. De brokken en het water die ik voor hem neergezet heb heeft hij wel weten te vinden.

Nu werkt het hier zo, dat je eerst de politie moet bellen om een hond te vangen. Dan komt de hondevanger pas, heeft te maken met op privé terein te gaan. Maar dat arme beest vlucht al weg, als hij je alleen maar ziet! Gaat dus een klopjacht worden met veel stress voor die hond. Maar blijven wachten?

Ik ben van de katten, daarvan weet ik dat deze heel goed voor zichzelf kunnen zorgen honden begrijp ik vaak niet zo. Ik fluit dus maar als ik door het bos loop, roep hem wanneer ik hem zie, maar dat werkt dus niet. En om dat beestje daar nu tot sintjuttemus te laten zitten omdat ik het niet begrijp, vind ik ook te ver gaan. Ik vind het al maf, dat al mijn hondebezitter buren dat beestje niet opgemerkt hebben. Ik denk dat ik dit toch over moet laten aan hondevangers ofzo. Kan natuurlijk niet duren, dat ik dat dier elke dag eten en drinken ga brengen...

Raar vind ik het wel, hij blijft rond 1 bepaald huisje op dat terein janken. Misschien is zijn baas tijdens het werken gestorven ofzo? Dat verklaart wel waarom hij steeds wegvlucht, immers de mensen aan de overkant leven een gesloten bestaan.

Enfin, hij heeft weer brokken en morgen ga ik de politie inschakelen. Meer kan ik voor dat beestje niet doen.

Oké heeft er iemand tips en trics hoe ik het vertrouwen van een hond kan krijgen?

Het is me nu gelukt om ´m 2 brokjes te geven en toen vluchtte die weer weg.

Nu heb ik de politie gebeld, maar die zien er geen heil in om de hondenvanger erop af te sturen, het vanggebiedt is te groot.

Ik moet dus nog maar even afwachten en hem niet bijvoeren... Wat totaal tegen mijn gevoel ingaat... Ik bedoel, leuk niet meer voeren, maar gaan ze dat beestje dan straks zoeken ofzo als het verzwakt is? Is het gebiedt dan niet meer te groot of wat?

Dan maar zelf proberen dat beestje te lokken... En het enige waar ik op kan komen is met voer maar misschien zijn er andere tips en trics?

Hé goeie morgen Spudtie,

Tja dat is weer een heel ander verhaal, kun je niet bij de belgische omroep vragen of ze er een docu. van willen maken? Er gebeurd zoveel bij jou.

Wat ik zelf zou proberen is niet achter de hond aan gaan, zeker niet als hij angstig is.

Ik zou kijken hoe hij zijn staart heeft staan of hangen. Staan betekend meestal dominantie, hangen onderdanig.

Als je het dier ziet, maak je klein door op de grond te gaan zitten, en kijk hem niet aan, want dat betekent voor een hond, zeker als ie bang is, een bedreiging.

Maar laat hem of haar naar jou toe komen.

Als de hond verstijfd en z'n oren in z'n nek legt, en jou aan blijft kijken, niets doen want dat is een houding waarop ze kunnen aanvallen.

Gewoon het eten en het drinken op een en de zelfde plaats neer zetten en als ie daar van eet, op een afstand gaan zitten kijken.

Het is voor de hond heel belangrijk dat hij ziet dat jij het eten neer zet. Daardoor krijg je al een beetje een band.

Ben heel benieuwd. Succes meis.

O en als je contact wil, steek je hand uit met je handpalm naar boven, en laat hem ruiken aan jouw hand. Bij katten is het juist andersom, dan moet de handpalm naar beneden.

Zo heb ik het geleerd bij de d.a.

Hé Thanks Bol!

Nu snap ik waarom hij steeds zo bang voor me was! Klein maken deed ik wel, maar blijkbaar kijk ik te kats ofzo.

Nou, ging weer mooi vandaag! Stond vanmiddag iemand aan mijn deur, die had me zien neuzelen met die hond. Hij had deze nacht zelf de politie gebeld maar die zijn wel gekomen maar hebben niks gedaan. Hij moest ook wachten.

Enfin, hij wilde niet nog een nacht ingaan met dat gejank, dus wilde eigenlijk opnieuw bellen maar hij zag de hond niet meer of ik deze nog gezien had? Ja, ik wel. Afgesproken dat we elkaar op de hoogte zouden houden.

Vervolgens zie ik een vrouw de bossen afspeuren, dus ik vragen of ze op zoek was naar die hond? En ja zij was ook op zoek naar hem.

Want ook zei wilde de hondenvanger laten komen.

Enfin wij samen kijken, zien we hem ineens liggen! Ze vertelde me dat ze hem deze ochtend had mogen aaien, dus ik had zoiets, misschien kunnen we samen dan wel proberen om hem te vangen? Blijkbaar had hij meer vertrouwen in haar, immers zij is een hondenmens. Dat vond ze goed! Dus ik een leiband uit de auto gepakt, blikvoer en brokjes en wij dat privé terein op. Nou eerst liep die nog weg, maar toen kwam hij wel zo enthousiast naar haar toerennen, was super om te zien! Probleem was alleen, zij had de brokjes en ik de leiband. Toen ie even niet keek heb ik deze zachtjes naar haar gegooid en toen kon zij hem omdoen. Joepie!!! Tsja en toen moesten nog van dat privé terein afkomen. Zij zou gaan kijken naar de poort en dan zou ik hondje even vasthouden. Maar van zodra ze wegliep, werd hond weer angstig wilde haar achterna. Dus toen ben ik maar rondjes met ´m gaan lopen, ben rustig tegen hem gaan praten en heb zoveel mogelijk oogcontact vermeden. Dat leek wel te werken, maar zo fantastisch om te zien hoe blij dat hij was om haar weer te zien!

Enfin toen het volgende probleem, wat nu? De buurman was er inmiddels bij gekomen en die had deze avond een afspraak met de hondenvanger die zou om 8 uur komen en dan konden ze kijken of ie een chip had. De buurman zou hem zolang in zijn achtertuin houden.

Maar toen het volgende probleem. Toen ze hoorde dat de hond gevangen was en in zijn achtertuin zat, konden ze hem ineens niet ophalen omdat zijn achtertuin in een andere gemeente ligt dan dat bos ligt. Dus echt hilarisch dit hoor! Hebben ze die hond aan de overkant van de weg aan een boom moeten binden (want daar ligt de gemeentelijke grens) zodat de hondenvanger hem wel op mocht halen. Nou om het nog even spannend te maken heeft meneerke hond het tuig en de riem waarmee hij vastzat binnen 5 minuten overgebeten en was weer een vrije hond. Hebben ze hem dus weer opnieuw moeten vangen. Wat goed lukte.

Hondenvangers gekomen, chip nagekeken, het gaat hier over een reu van 3 jaar oud die van Wallonië afkomstig is Franstalig dus. Geen wonder dat ie me niet verstond!

Maar hoe die hier gekomen is? Geen flauw idee. Enfin, hond is nu met de hondenvangers mee en ik had ze niet herkend maar zij mij wel, dat zijn hele lieve mensen dus dat hondje krijgt de allerbeste zorg die er is. Happy End dus!

Maar.... ik denk dat ik de taak van hondenvanger toch beter aan anderen over kan laten, in het omgaan met honden heb ik namelijk nog heel wat te leren. Ik vind het wel heel super te ervaren hoe eigenlijk vreemde mensen ineens zo samen konden werken, want immers ik had deze buren nog nooit gezien of gesproken.

Tsja we zouden er onderhand een documentaire van kunnen maken! Maarja, blijft toch een beetje afhankelijk van de hoofdrolspelers of ze ook af willen komen als er een camera draait.

Merkwaardig! Maar als ik het geloof, want ben nog niet helemaal overtuigd, hoef ik met Uk nog enkel een keer naar de dierenarts voor een langdurige ontstekingsremmer en dan lost de boel zich vanzelf op. Gaat wel heel lang duren, maar toch.

Er was een kattenfluisteraar bij mijn mum, vorige week. En mijn mum vertelde over Uk en wat ik ermee van plan was.

Ze gaf aan dat hij in het prikkeldraad vast gezeten had maar dat de wond van binnenuit aan het genezen was. Ik moest dat alleen schoonhouden. Tsja dat gaat niet gaan, want ik mag er niet aankomen, dan hangt ie in mijn hand, en hij bijt wel niet door, maar zijn tanden zijn wel scherp heb ik al gemerkt.

De dierenarts zou iig niks kunnen doen, dus ik zou geduld moeten hebben.

Klinkt allemaal mooi en ik zou er heel graag in geloven. Maar het kenmerk van Uk waar ze mee op de proppen kwam, vond ik nogal onduidelijk. Hij heeft zoveel kenmerken dat als je die zegt, dat je zeker weet dat je het over de juiste kat hebt. Maar dat hij bruin in zijn vacht heeft, vond ik nogal wazig. Ookal heeft ie dat wel, als je goed zoekt. Vandaar mijn twijfel.

Liefst van al zou ik haar gewoon eens ophalen in Nederland, dat ze hier eens komt voelen. Want wat ze bij de katten van mijn mum gevoeld heeft is tot nu toe nog altijd correct geweest. Maar dat gaat blijkbaar niet op 1 of andere manier.

Enfin, ik houd het wel in mijn achterhoofd, en ga dat schoonhouden maar compenseren met een ontstekingsremmer....

Hey die Spudtie,

Zie je bij UK verbetering en dan weer verslechtering? Want dan zou het inderdaad van binnenuit kunnen komen, maar dan kan het lichaam het niet baas. En hoelang loopt UK er al mee? Dat had dan toch allang genezen moeten zijn want het is toch al jaren ik begrepen?

Ik heb eens op internet gekeken voor je en heb je wel eens van de "dierendokter Homeopathie voor dieren" gehoord?

Daar staat het middel Yucca. Dat schijnt erg goed te werken bij ontstekingen.

Ikzelf heb nog steeds het rare gevoel dat het misschien wel eens een vreemd voorwerp, of een fistel zou kunnen zijn, maar dat hoeft helemaal niet hoor.

Maar zoek dat middel eens op als je wilt?

Volgens de buurt loopt hij er al minimaal 3 jaar mee rond. Zelf ben ik er vorig jaar mee aan de slag gegaan. Toen leek het wel te verbeteren.

Maarja, toen is hij een tijdje niet geweest en toen zag het er dus weer slecht uit, slechter eigenlijk dan vorig jaar.

Die Yucca heb ik toevallig in huis, heb hem dat vorig jaar gegeven door de melk, samen met nog wat andere middeltjes die ik daar gekocht had. Dat leek ook wel aan te slaan.

Alleen, dit jaar pakt hij het niet meer. En aangezien hij niet meer elke dag hier is, kan ik het hem ook niet meer elke dag geven. Anders zou ik het nog met vlees kunnen proberen ofzo. Wel stom van die middeltjes is, dat ze er alcohol in doen, en dat ruik je gewoon heel goed en als ik het al ruik, dan ruikt Uk het nog veel beter.

Ik denk er nu over, als ik hem weer te pakken krijg, om hem door de dierenarts een langdurige ontstekingsremmer en ab in te laten spuiten. En inderdaad, kan ik even laten controleren of het enkel een ontsteking is of dat er inderdaad iets in zit wat eruit moet.

Ik denk dat opereren een beetje moeilijk wordt, qua revalidatie maar ook qua huid, katten hebben vaak al te weinig huid, maar met die wond blijft er natuurlijk nog minder over om bij elkaar te knopen.

Lief dat je zo geweldig meedenkt Bol! En jeps, ben zeer enthousiast over die dierendokter, al mogen ze wat mij betreft de alcohol achterwegen laten in hun producten. Niet dat ik er goesting van krijg ofzo, maar maakt het wel heel moeilijk om mijn katten te geven. En de tabletten mogen ook wat kleiner want dat zijn ook behoorlijke ampullen.

Het gaat maar door hier, wat de katten betreft.

Deze avond een diagnose gekregen over 1 van mijn katten, die ik niet zag aankomen, omdat ik vorig jaar dezelfde test op een andere kat had laten uitvoeren en die bleek negatief.

1 van mijn katten blijkt vip te hebben, dus nu mag ik ze allemaal gaan behandelen als potentiële dragers. Met behandelen bedoel ik er rekening meehouden, mochten ze ziek worden dat ze wellicht ook vip hebben.

Ben blij dat ik Uk vorig jaar ook getest heb, want die had het toen niet. Anders zou ik hem in de toekomst op een zwak moment nog de schuld kunnen geven en dat wil ik niet.

Het is gewoon een diagnose waar ik al jaren rekening meegehouden had, immers dat risico neem je als je enkel zwerfkatjes uit een risico vol gebiedt bij je in huis neemt.

Voor mij verklaart dat ook de plotselinge dood van mijn kat in mei, kans is er dat hij het ook gehad heeft.

Geeft mij een stukje bevrijding, hoe gek het ook mag klinken, maar nu is mijn schuld gevoel weg, die ik toen nog wel had.

Met vip kunnen katten heel oud worden. Maar ze kunnen er ook ineens aan onderdoorgaan.

Het enige lastige van deze hele diagnose vind ik, is dat ik ze nu feitelijk gezien allemaal consequente gevangenschap moet geven, omdat ze anders andere katten kunnen besmetten, misschien wel Uk. (als dat inmiddels al niet gebeurt is)

Maar dat druist tegen mijn gevoel in, een kat geef je een happy life als je deze zijn vrijheid soms geeft.

Ik praat mijn verantwoordelijkheidsgevoel maar goed, door te denken, er lopen hier al zoveel zwerfkatten rond, die misschien ook drager zijn. Dat het voor mij geen rede is om mijn happy cats die soms snakken naar een beetje vrijheid, deze vrijheid te ontnemen.

Ondanks de slechtnieuws factor, ben ik er eigenlijk heel rustig en kalmpjes onder. Het is zo, en daar mag ik nu rekening meehouden. Geen nieuwe katten bijnemen, was ik al niet van plan, maar een mooie stok achter de deur om mijn plan voort te zetten. Als ze iets gaan mankeren, kan je direct zoeken. En ik zal meer vrede kunnen hebben, met dat soort maffe momenten zoals bij mijn in 5 minuten dode kat. Ik denk dat ze bij mij wel heel goed zitten, ookal heb ik mijn grenzen in het helpen van dieren. Ik heb altijd gehangen aan mijn dieren, en nu maakt het mij weer een stapje losser. Ik ben eerder dankbaar voor de afgelopen tijd wat er allemaal gebeurt is, dan boos of teleurgesteld. Onbeantwoorde vragen kan ik nu invullen met iets begrijpelijks voor mij.

Ik was het zowiezo niet van plan, maar nu zeker niet, ik ga mijn katten niet meenemen naar de meeting. Alhoewel, wel qua foto dan! Heb je tenminste een beeld bij waar ik het over heb. Mijn surogaat kindje, mijn Elfje, mijn poortwachter, mijn 3 adhders, 6 zijn er nog over van mijn 8 tal. En misschien want mijn elfje moet nog een foto laten maken, hoe het met zijn longen zit, en dat is risico vol. Heb ik er nog wel 5 als ik afkom. Maar ik kan je alle 8 laten zien hoor, als je tenminste geïnteresseerd bent.

Gaat snel allemaal, maar ik het is goed wat er ook gebeurt.

Goed nieuws naast het slechte nieuws.

Mijn Fip kat, dank u wel oplettende zoeker die mij wil begrijpen en daardoor aan het licht kwam dat ik het verkeerd spelde.

Enfin mijn Fip kat, blijkt op de foto weer helemaal geen Fip kat te zijn maar een astma kat.

En daar valt iets aan te doen! Genezen niet, maar voorlopig ontlasten wel totdat de longen het begeven of de fip er kortemetten meemaakt. Dat is een vijand die ik tot nu toe wel kende. Die fip kwam erbij.

Dus ik voel me er wel een beetje veel, heel blij mee! Ik kan nog een beetje langer van mijn katje genieten en het lopende band werk gevoel wat betreft elke maand een kat afgeven is even weg.

Ik hoop dat ons afscheidt net zo snel gaat als mijn vorige kat, niet hoeven lijden want dat is het meest belangrijke voor mij. Hoe geweldig niet je je beestje wil missen, doe ik daar toch liever afstand van dan dat ik ´m houd totdat het niet meer gaat. En dat deze moet afzien. Dat wil ik niet, en ga dat van mijn leven denk ik ook nooit doen. Maar je weet maar nooit!

Oké, was wellicht een beetje lomp afgelopen woensdag om mijn bericht daar te plaatsen.

Maarja, op de dagdraad bereik je wel sneller meer mensen dan dat ik hier een prangende oproep plaats en maar moet afwachten totdat iemand dit leest.

Maar zoals beloofd, hier verdere verhaal te lezen over die kat.

Die kat is van een man die met psychiatrische problemen opgenomen is. En waar mijn moeder nu momenteel voor zorgt.

Hij had er eigenlijk 2.

Maar hij is 2 weken geleden op proefweekend thuis geweest en toen gaf hij aan mijn moeder al aan, dat hij eigenlijk geen band meer met zijn dieren voelde en er vanaf wilde.

Mijn moeder maakte zich daar een beetje zorgen over, dus is in dat weekend toch even gaan kijken.

Wat trof ze daar aan, 1 kat (degene die hij zogezegd het meest haatte) zat in een kooi opgesloten, zonder eten of drinken. De achterdeur stond open en de andere kat liet buiten.

Binnen gekomen, zag mijn moeder dat ook daar alle brokjes en water verdwenen waren en de kattenbak niet verschoond. Heeft nog geroepen of er iemand thuis was, maar geen gehoor. Heeft kat bevrijdt uit kooi en de dieren weer eten en drinken gegeven. Deur afgesloten en weer naar huis gegaan.

10 minuten later stond hij woest aan de deur. Mijn moeder had dit niet mogen doen en hij wilde de sleutel terug.

Mijn moeder deed dat niet graag, maar heeft dat toch gedaan. Om 2 dagen later zijn broer aan de deur te krijgen met de boodschap, wil je voor de kat zorgen, totdat ik hem naar een opvang kan doen? Weet helaas niet hoelang het gaat duren want ik zit met een wachtlijst en mijn broer is met spoed weer opgenomen. Kat? Zegt ons mam? Katten zul je bedoelen? Nope, 1 kat (degene die opgesloten zat) is spoorloos verdwenen. Dus mijn moeder die kat maar weer verzorgen, totale ravage daar in huis en wederom geen eten en drinken voor die kat. Dus wij hebben nu zoiets, die kat moet daar weg zijn voordat hij weer thuiskomt op proef. Want we hebben er beide niet zo´n heel goed gevoel over of deze ook niet zomaar ineens verdwijnt als hij weer terug is. In het verleden is er namelijk ook al eens een kat van hem op misterieuze wijze overleden. Toen hadden we nog niet echt verdenkingen, maar nu met dat hele opsluit verhaal dus wel.

Zodoende dat ik binnen kwam vallen in de hoop snel hulp te kunnen vinden en ik hoop dat dit gelukt is nu.

Wordt vervolgd dus nog...

Ennuh! Gaat dit nu Spuds private place worden ofzo? Vind het ook heel leuk om jullie dierenverhalen te lezen hoor!

Hey Buufje!

ik had t op de dagdraad ook al gezegd...

als ik met iets kan helpen, je weet me te vinden he!

Ik kan die kat wel hierheen halen, maar dan wordt t een "buitenkat" wat op zich geen probleem is natuurlijk.

Hier , kwa dierenverhalen, alles cool!

Roxy-proxy en de Mush zijn dikke vriendjes ondertussen.

Grappig detail nog, we hebben hier buiten zo' een tralie honden hok "moeten" plaatsen (ja se de gemeente wil dat nu eenmaal).

Mush is daar nog nooit in geweest.

Maar Roxe prox vind dat een geweldige plaats!

Hij kan dus tss de tralies door en voelt zich daar ontzettend velig.

Nu in september , komt zoon S ook hier wonen.

Die heeft een "binnenkat" al jaaaaaaaaaaaaaaren "lila" noemt ze.

Heel dik, allergisch aan allerlei brokken, nooit andere kat (of ander dier ) gezien, nog nooit buiten geweest.

Dus in september komt Lila ook hier wonen.

Ben benieuwd!!

Want hier staat de deur altijd open, en hier lopen nog andere "dieren" rond.

Onlangs (heel zielig ma ja) lag er nog een baby hertje te sterven in de wei.

Heb ik de Mush een halve dag moeten binnen houden (zij zou het zo maar gaan opeten ofzo).

Moeder hert had er twee. Maar deze was te vroeg geboren enzo..

Dus moeder hert concentreerde zich op de volgende.

Vader hert was natuuuuuuuuuuuurlijk nergens te bespeuren!

En gisteren liep er plots een enorme pad door mijn woonkamer.

Maar die heeft de uitgang gevonden op den duur.

Wilde ze eerst nog helpen maar die "mannen" weten de weg wel.

Trouwens, elk jaar, voorjaar, hebben we hier een hele padden stoet/ parade. Dat zijn dan de ma voorop en een hele groep kleintjes achteraan die perse via mijn huis naar achter willen.

Maar dat mogen ze hoor!

Wel ok, dat waren dan "mijn" onlangse dierenverhalen!

(tja dan kan ik het ook nog over de egels , eekhoorns en vossen gaan hebben. of "gevogelte".. dikke pauw die hier al dagen rondzwerft. Fazanten (lekker om te eten dat wel) , maar ja langgggggggggggggggggggggggggg verhaal dan)

Spudtie kun je geen kinderboek schrijven over je ervaringen en verhalen met de dieren?

Denk dat ze daar heel veel van leren;)

Als volwassenen hier van kunnen genieten, doen kinderen dat zeker.

Goeimorgen:)

Ik wil graag de mening van een kattenkenner (liefhebber) over een dilemma waar ik de laatste week mee worstel.

Ik heb sinds maart een poesje van iemand gekregen, waar ik ontzettend blij mee ben.

Ik ga a.s vrijdag op vakantie voor ongeveer 2 weken en er zou een vriendin bij mij in huis komen om voor de poes te zorgen.

Maar dat gaat wegens omstandigheden niet door.

Nu kan ik kiezen uit 2 opties:

1. de poes thuis laten en haar door iemand laten voeren (ze kan dan altijd naar buiten want

het raam blijft open)

2. de poes bij de buurman (mijn ex-vriend) brengen zodat ze niet alleen is.

Het nadeel hiervan is dat ze dan een aantal dagen in huis moet blijven omdat ze zo weer

terug naar mijn huis kan lopen.

Onze huizen staan nl vlak bij elkaar en worden door een paar tuinen met elkaar

verbonden.

Ikzelf heb het idee dat de eerste optie de beste is, maar ze heeft bij haar vorige bazin al heel vaak alleen gezeten en ik vind het heel zielig dat ik haar nu ook weer aan haar lot over laat.

Ik denk dat ze een beetje verlatingsangst heeft, maar dat kan ook heel goed aan mijzelf liggen. Ik heb een aantal verschijnselen van borderline en misschien projecteer ik die wel op Pussycat.

Nou lieve mensen, ik hoor het graag van een ieder die hier meer verstand van heeft dan ik.

Ik zou haar gewoon thuis laten hoor, niets aan de hand. Zeker als ze ook nog naar buiten kan.

Een kat is over het algemeen niet zo afhankelijk.

En als je er zelf moeite mee hebt, dan de radio aanzetten, maar dat is niet echt nodig.

Mijn katten komen binnen als ze eten willen en verder gaan ze helemaal hun eigen gang.

Komen af en toe een knuffel halen en als dat niet kan, ook goed.

Dus wat mij betreft je niet druk maken.

Wennen aan een nieuwe omgeving (buurman) is vaak veel minder goed voor haar als wanneer ze gewoon thuis blijft.

Nog afgezien van het feit in hoeverre de kat af/aanhankelijk is komt de "vaste stek" voor een kat op de eerste plaats. Pas daarna is baasje/verzorger belangrijk. Bij een hond is het precies omgekeerd.

Ik ben het dus volledig met Bolletje eens. Optie 1 is veruit te verkiezen boven optie 2.

Bol en Dylan:heart:

Ik ben heel blij met jullie antwoorden, hartelijk dank daarvoor:)

Kunsie, Wat is de moeite van jou exvriend om jou huis in te gaan om kitty Cat te verzorgen op zijn eigen plek?

Ik lees je buuf, kom zeker wel eens kijken. Ben alleen altijd met hulp zoeken bezig om diertjes die op mijn pad komen te helpen. Ik werk op gevoel, dat moet goed voelen. Kitty kat moet ik nog komen kijken maar voelde gewoon goed buuf. En nu heb ik weer een kat kunnen helpen dankzij steun van iemand anders, je hebt in dit werk gewoon mensen nodig die op dezelfde lijn liggen. Open forum, je weet niet wie wat leest, voor mij ben je niet onzichtbaar, maar de rest hoop ik wel, thanks voor je hulp vreemde!

Ik hoor net, van iemand die zeer hoog opgeleidt is, de manier van schrijven die jij hanteerd ondanks de schrijf en spelfouten. Neemt mensen mee. Misschien ben ik een beetje te lomp voor kinderboeken. Maar fabels schrijven voor volwassenen lijkt me wel leuk. Meest leuke nog, mensen die vinden dat ik leuk schrijf, mij lezen en Spud kan blijven wie ze is. Maar zo werkt het niet in het schrijvers vlak!
Thanks voor de feedback en de waardering, en vooral te luisteren tussen de regels door naar mij! Daardoor, hoe ontvreemd ik me ook altijd voel van iedereen. Weet ik dat er mensen zijn die niet bang van me zijn en me graag zien.
Meer heb je toch niet nodig?
Thanks! ...... wil je naam niet noemen wellicht breng ik je in verlegenheid. Maar dan nog, een oplettende lezer zou het ook weten. Dankjewel,

Hoi Spud,

Mijn ex-vriend gaat Pussycat nu hier eten geven, bij mij thuis dus.

Maar ik kon de poes ook bij hem brengen, omdat ik dacht dat het misschien gezelliger voor poes zou zijn.

Maar dan moet ze weer verplaatst worden en ergens anders wennen, dus volg ik de raad van Bol en Dylan op.

Bedankt voor je reactie:heart:

Spud, poepie, het is allang goed hoor.

Ach Kuns, we zijn altijd zo gewend om menselijke gevoelens bij een dier te plaatsen, maar ik vind ook dat dat die mens zo siert.

Als je kat z'n happie heeft dan is ze al heel gauw tevreden.

hoi kunsie, ook ik ben het met optie 1 eens! natuurlijk is het vervelend om je poes achter te laten, maar ze redden zichzelf prima. mijn eerste poes was het er niet mee eens... we hadden een caravan met een vaste plek. elk weekend dat we weggingen gooide zij ALLE potten van de vensterbank. en wat deden we na de derde keer.... alles op de grond, venterbanken leeg. en oh... wat was madam boos. niet dat dit je helpt, integendeel misschien. maar grappig was het wel.

mijn andere twee poezen vinden t niet zo erg, natuurlijk willen ze geknuffeld worden, maar zeker in de zomertijd zijn ze lekker bezig. mijn enige nadeel was: al die lijken in huis!!!!!!! vogels, muizen etc. dus ging de bijkeukendeur dicht en konden ze niet de kamer in. nou, daar had ik pas moeie mee. maar het puinruimen na twee of drie weken weg was te goor...

heb ik je geholpen? waarschijnlijk niet, ik kijk er alleen wel met een glimlach op terug...

Hoi Kunsie,

toen ik met dochter op Kreta zat

hebben 2 vriendinnen mijn katten in huis

verzorgd. Ze durfden ze helaas niet buiten te laten

omdat ze bang waren dat als zij weg moesten er een niet

thuis zou zijn. 1 is toch een keer ontsnapt, maar kwam terug toen ze "eten"

riep. Had ik als tip meegegeven, werkte bij de kinderen al:D

Ze hebben tot mijn verbazing met beiden gekroeld en kopjes gegeven,

terwijl de kater toch jaren mensenschuw is gebleven.

Degene die eten geeft is favoriet dus.

Eenmaal thuis, weer naadloos op mij overgeschakeld en extra aanhalig.

Jouw katje kan nog naar buiten oo, die komt echt niets tekort.

Hooguit jijzelf ff op kroelgerbied:)

Oke, ik kan met een gerust hart weggaan.

Dank aan jullie daarvoor:heart: en voor jullie mooie verhalen.

Ook hier is het forum voor mij van groot belang:)