Hoi Spud,

De poes heet idd Minou

Tanx voor je berichtje. Ze schrokt niet echt, ze is wel een moeilijke eter heel kieskeurig. Ze heeft alleen veel tandsteen gelukkig (nog) niet ontstoken ze heeft er geloof ik ook geen last van. Ik ga eens op zoek naar die anti tandsteen brokjes. Volgens mij heb je daar ook snoepjes van.

Denk dat de tip met de panty niet gaat werken ze houdt er niet van om vast gepakt te worden.

Nee, als je d´r niet kan pakken gaat het moeilijk worden ja! Tenzij je natuurlijk hele lange vingers hebt.

Weetje tandsteen bij dieren is eigenlijk hetzelfde als bij mensen, als het er eenmaal zit poets je het niet zo makkelijk weg. Dat moet de tandarts doen en dan moet je het goed bijhouden.

Mijnsinziens, maar mag je natuurlijk helemaal zelf weten, is het dus weggegooit geld als je antietandsteenbrokjes gaat kopen. Bovendien, zeg je dat je kat een kieskeurige eter is, als ze er geen last van heeft waarom zou je dan moeilijk doen?

Sowhat, ik kreeg gisteren nog een vraagje over de bull mastiv.

Weet je al wat meer?

Je hebt helemaal gelijk Spud;)

Sowhat ik weet ook niet meer hoe het nu met die Mastif is. Heb in ieder geval vandaag aan iemand gevraagd of zij interesse had. Zij zelf niet maar ze zit in het bestuur van een oganisatie voor behendigheidstraining.

Daar zou ze een berichtje op een prikbord hangen, dus maar kijken of we daar iets van horen.

Verder vandaag een nare ervaring gehad. We moesten een katje gaan halen bij de gemeente reinigingsdienst. We kwamen daar aan en er zat een heel klein katje in een kooi. Het diertje was seikienat en stonk vreselijk. Ik dacht die heeft ergens opgesloten gezeten. Ze kon niet meer lopen en was uitgemergeld. Ze mauwde heel hard en ik kon horen dat ze erg veel pijn had, dus heb ik haar heel voorzichtig in een kooitje gelegd en naar de dierenarts gebracht.

Ik ben zelf niet bij het onderzoek geweest omdat de kans er in zat dat ze ingeslapen moest worden.

Ik vind het een heel naar gezicht als een dier in het hart gespoten wordt.

Naderhand vroeg ik aan de dierenarts hoe het met haar was.

Ze is ingeslapen want ze had een gecompliceerde botbreuk aan haar voorpootje, haar bekken waren gebroken en het achterste gedeelte van haar lichaampje was al helemaal aan het wegrotten.

Vreselijk en ik heb me een paar uur best wel erg rot gevoeld en tranen zaten erg hoog.

Maar in de loop van de minddag bij mensen nog wat spulletjes opgehaald en ik hoorde allemaal kleine keffertjes. Ja hoor Chiwafwafs dus heb ik daar weer erg veel van genoten. We zijn er zeker 15 min. geweest en door het knuffelen en genieten van die eigenwijze drummeltjes voelde ik me gelukkig weer beter.

O ja en als iemand ooit weer chiwafwafjes heeft die die kwijt moet, willen hun ze heel graag hebben.

Bol wat een rot ervaring. Gelukkig hebben jullie ervoor kunnen zorgen dat het katje niet meer hoefde te lijden. Sterkte meid!

Lytse.

In de aanbieding vanwege luchtweg problemen:

2 lieve gecastreerde en ingeënte katers van 5 jaar oud, kleur beiden zwart met wit.

Dank je Lytse. Ja dat is het voordeel van dieren. We kunnen ze bij erg lijden, laten inslapen. Dacht gisterenavond nog wel, als ik nu dierenarts zou zijn en wat tijd over, zou ik dan toch proberen zo'n diertje te redden? Al was het alleen maar om de uitdaging en leven te redden. Maar goed, het is nu niet anders.

Zul je net zien, Spud door de bocht en een nieuwe kat dient zich aan.

Ik hoop niet dat mijn grootste nachtmerrie nu uitgekomen is, dat mensen weten dat ik een kattenvrouwtje ben en ze maar katten dumpen bij mij.

Hij lijkt wel echt heel erg zijn weg kwijt te zijn. Maar hij heeft een bandje om dus moet van iemand zijn. Heb dat bandje onderzocht maar daar stond helaas geen naam en adres in. Heb het asiel maar verwittigd en de vermiste dierensites.

En als ie hier over 3 dagen nog zit, breng ik hem maar met veel tegen zin naar het asiel.

Ik kan geen katten meer opvangen ivm die fip.

Wel een leuke kat, ook een beetje dom waardoor ik best om hem moest lachen.

E.T. heb ik hem gedoopt

E.T.

hilarisch eigenlijk!

Uk geeft hem ook geen warm welkom, hij kent zijn plek blijkbaar. (ukkipuk bedoel ik dan)

Ik liet E.T. de garage zien waar hij mag verblijven als het regent, maar Uk liet hem toch wel even weten welke plekjes van hem zijn. De Uk, die door mijn katten op zijn plek gewezen wordt, zet nu een andere kat op zijn plek.

Hihihi, ik moet dus verder bouwen als het aan die katten ligt. Nu was ik van plan om een gastenverblijf te bouwen, maar is jammer als die gasten een hekel aan katten hebben en ook vies van zijn. Maar ik geloof niet dat ik zulke mensen aantrek.

Die lieve gekke, maffe katten hebben me wel laten stoppen met drinken en dat krijgt een mens dan weer niet voor elkaar. Morgen deur aan deur om te vragen of iemand een kat kwijt is. En dat kun je mijnsinziens niet doen als je meurt naar de drank.

Stefke, onze ruwharige jack russel, is op 4 augustus in alle rust overleden op de mooie leeftijd van vijftien jaar.

't Was een fel hondje, dat niet veel geluk heeft gehad in zijn leven.

We hopen dat wij hem een warme thuis hebben kunnen bieden gedurende zijn laatste twee levensjaren.

Ja he sowhat! En nooit ziek geweest...

Ik vind het wel erg dat hij overleden is in het hondenpension (wij waren op reis). Liever was ik bij hem geweest.

'k Ben er wel van overtuigd dat hij goed verzorgd is. Toen hij niet meer dronk, probeerden ze hem nog water toe te dienen via een spuitje en dergelijke. Verder blijkt hij in een soort van coma gelegen te hebben, dus wellicht had hij er niks van gemerkt als ik bij hem was.

Vraagje: heeft iemand van jullie ervaring met lange looplijnen (10 à 15 meter)?

De hondentherapeut van het asiel heeft ons een dergelijke lijn aangeraden als hulpmiddel om onze patterdale terriër op te voeden (i.v.m. onvoorspelbare agressie tov andere honden).

Ik direct enthousiast op internet gaan zoeken, maar moet ik nu een veldlijn kopen, een speurlijn, een longeerlijn? Waar moet ik op letten? (stevigheid, niet snijden in handen, ...) En een domme vraag: hoe kan je met zo'n lijn in godsnaam in een bos wandelen?

(therapeut is pas volgende week donderdag opnieuw bereikbaar, mijn middelste naam is ongeduld, en ik vraag het dus hier ff).

Wel Jen, dat boswandelen zal wel gaan omdat dit soort lijnen op elke gewenste afstand zijn vast te klikken.

Voor trainingsdoeleinden zijn ze misschien ook wel te gebruiken. Welke lijn te kopen hangt er dus erg vanaf wat je voor ogen hebt. Voor dagelijks gebruik heb ik zo mijn bedenkingen en zou zo'n lijn eigenlijk niet nodig moeten/hoeven zijn.

Dag Dylan,

ik heb een soort van gehoorzaamheidstraining voor ogen.

Voor de korte wandelingen en de wandelingen in woongebied/stad blijf ik sowieso een korte lijn gebruiken.

Tijdens een lange wandeling in veld of bos laat ik haar graag eens doorrennen. Eigenlijk liep dat al maandenlang goed, maar onlangs viel ze onverwachts/zonder aanleiding een andere hond aan. Gelukkig is mijn hond een al te moedig kleintje en waren er dus geen gevolgen, maar het kàn natuurlijk niet.

Ik kreeg het advies om met een lange looplijn te trainen, maar denk na wat opzoekwerk dat ik detaillistischer advies nodig heb.

Goh, mijn eerste hond kreeg ik als pup in huis. Een asielhond is toch een ander paar mouwen.

Oei Jen, daar heb ik geen kaas van gegeten. Weet daar echt helemaal niets van. Maar je zal zeker wel een oplossing vinden door iemand van hier.

'k Hoop het Bolleke, en anders moet ik ergens anders mijn licht gaan opsteken he.

Mijn eerste hond was een stratier. De moeder was een kruising Mechelse/Tervuurse herder, de vader onbekend maar gezien de gestalte van Laika moet het een klein hondje geweest zijn haha.

Ik was toen een jaar of twaalf, onwetend, en heb het dier dus niet bepaald opgevoed. Toch heeft er nooit een greintje agressie in gezeten. Hoerenchance, of is het soms genoeg als een pup merkt dat hij mensen kan vertrouwen?

Daarna als volwassen vrouw dus twee kleine asielhonden geadopteerd. De huidige, een patterdale terriër, is een schat van een beest, maar agressief naar andere honden. VM weet er alles van: ze wilde zelfs Mush aanvallen.

Nu vertellen ze me in het asiel dat ze misschien genetisch belast is door verkeerde fokpraktijken...

Waarom laat ik toch altijd mijn oog vallen op felle hondjes? :$

Jen Terriërs staan bekend om hun felheid, dat zit in het soort. Misschien nog geen eens door het fokken hoor.

Ja en als jij op straat loopt en een andere hond ziet, krijg jij al een bepaalde spanning wat het dier opvangt. Daar reageert hij op.

Er zijn zeker wel cursussen waarin hij kan leren om op een andere manier om te gaan met honden. Ja en er zijn snuitbandjes die je om kan doen zodat hij in ieder geval niet kan bijten. Dan kan je hem misschien leren om vertrouwen te krijgen in andere honden.

Soms lukt dat bij ons.

'k Vertel maar na wat ze in het asiel zeggen, Bolleke. Opzoekwerk levert voorlopig tegenstrijdige informatie op. Iets vaags in me vertelt me dat ik gewoon mijn intuïtie moet volgen, 't is geen exacte wetenschap tenslotte (opvoeding van honden dus).

Onze vorige hond was een jack russell terriër, ook een fel bazeke, maar hij heeft eigenlijk nooit gebeten.

De patterdale terriër kende ik niet als ras - mijn dierenarts had er ook nog nooit van gehoord - , ik werd verliefd op 't hondje en heb wat gegoogeld over het ras. De belangrijkste info die ik vond was dat het een werkras is, en dat er dus veel gewandeld en gespeeld moet worden. Dat was de bedoeling.

Mijn dierenarts herkende fysieke kenmerken van een pitbull. Bij navraag in het asiel: inderdaad. Als ik me niet vergis, zitten we dan inderdaad dichtbij rare fokpraktijken.

Gelukkig is ze tegen mensen (ook kleine kinderen) totaal niet agressief.

Wordt vervolgd... (hopelijk :-))

Jen ben je zelf ook niet

een beetje een felle tante?

Of was het nou dat hondjes en baasjes op

elkaar gaan lijken?

Dat is misschien ook het beste Jen, gewoon je eigen intuïtie volgen.

Ik moet je zeggen dat ik ook nog nooit van dit soort gehoord heb. Ziet er wel prachtig uit zeg. Je hebt de ruwharige en gladharige. Die laatste vind ik erg mooi, zeker als ie zwart is.

Nou meis heel veel succes en ik ben heel benieuwd hoe het verder gaat.

Jane

't Is een zwarte gladharige Bol. Ff zien of ik een foto kan plaatsen.

Jen wat een ontzettend lief koppie staat er op zeg. Wat een poepie. Je zou toch niet zeggen dat ze zo fel naar andere honden kan reageren.

Misschien heeft ze het gevoel dat ze jou moet beschermen of zo. Soms is het het uit angst dat ze zo reageerd maar meestal is het, willen laten zien ik ben de baas hier.

Sorry! Kom ik lekker hier weer met mijn kattengezwam.

Nondeknetter! De telefonische bereikbaarheid is nog net zo slecht als toen ik 3 jaar geleden het pand verliet! Dacht dat het inmiddels wel stukke verbeterd zou zijn.

(Oh voor degene die de dagdraad niet gelezen hebben)

ET liet me deze morgen dus schrikken met een klagelijk gejank, meneer had alleen maar honger. Dus ben ik maar opgestaan en naar de dierenarts gegaan om te kijken of hij gechipt is en dat is dus het geval, alleen die chip is niet geregistreerd.

Wil ik nu dus laten checken bij mijn oude werk het asiel. Omdat ik weet dat er toen ook vaak veel misging met het registreren van die chips maar dan staan de dieren nog wel in hun systeem.

Alleen............. nemen ze de telefoon dus niet op. (nog steeds niet, na al die jaren) en reageren ze ook niet op mijn mail. En daar wordt ik hyper van. Want ik wil nu toch onderhand weleens weten of die kat een baasje heeft en als ie een baasje heeft waar die baas dan woont?

En denk je slim te zijn en je ongeduld te kunnen temperen, door een ander asiel alvast te bellen in de omgeving, willen ze niet eens de moeite doen om in hun systeem te kijken.

Nou, dit lucht wel op moet ik zeggen. Ga nog maar eens bellen..... voor de tigste x