Ah Spud, op die fiets !

Ik ben helemaal met je eens, dat symtoombestrijding zonder verder te kijken naar wat nu precies de oorzaken van de stress zijn, niet erg opschiet.

Maar bij kortdurende stress, die helaas niet te vermijden is, vind ik het toch wel een aanrader.

Denk aan dierenartsbezoek, een autoritje, of zoals in het geval van Ree, een verbouwing.

Shit happens, en dan is feliway toch een klein steuntje in de rug.

Wat betreft felifriend: dat geeft een goede intentie aan, en ook dat is meegenomen in een stressvolle situatie.

Het geeft niet aan dat de dierenarts keileuk en lief is, maar wel dat de intentie niet verkeerd is.

Juist dierenartsen die zich gespecialiseerd hebben in katvriendelijke praktijken gebruiken oa deze methode.

Het is niet zo dat de kat zich dan "verraden"voelt, dan ga je te ver.

Spud, dank voor de lieve complimenten!

En hoe kom je er in vredesnaam bij dat je dit gesprek om zeep had gebracht?

Toch alleen maar leuk om over katten van gedachten te wisselen?

Ik raak er tenminste niet snel over uitgepraat

Ik word nu wel benieuwd naar wat je precies doet?

Je vangt half verwilderde katten op begrijp ik?

Geweldig dat je je over die beestjes ontfermt!

Maar realiseer je wel dat halfwilde katten zich vaak met veel geduld wel een 1 persoon kunnen hechten, maar dat het daarbij blijft helaas.

Wat betreft felifriend en feliway: feliway zou moeten volstaan, want dat geeft een veilig thuis gevoel via de verdamper.

Felifriend wordt overgedragen via contact of directe nabijheid, en dat lijkt me niet de eerste keus voor zeer angstige katten die liefst ver uit de buurt blijven.

Dierenarts valt niet te vermijden, dat is een noodzakelijk kwaad.

Heb je trouwens al Zylkene geprobeerd?

Daar ben ik zelf zeer over te spreken.

Dat ik zoveel weet over dieren, en dan speciaal katten en vogels, komt omdat ze mijn passie zijn.

Ik werk bij de dierenambulance, al jarenlang, en op een vogelopvang.

Verder heb ik mijn hele leven al katten, en heb de opleiding kattengedragstherapie gedaan.

Volg ook lezingen, en lees veel om bij te blijven.

Over katten raak je nooit uitgeleerd

Hmm. Mijn kater krijgt vis, daar wordt hij erg rustig van

Hahaha Gerrit, ja dat wil ook wel helpen soms!

Ik kom daarbij omdat ik gewoon ben dat dieren liefhebbers het niet kunnen lezen dat je soms dieren in een houtgreep moet houden. 

Toen ik dat schreef dacht ik, die ben ik in de discussie kwijt.

Ik ben kattenvangster geweest. Klinkt heel naar maar is het beste beroep wat me overkomen is. Half verwilderde katten, echt wilde katten, vangen en neutraliseren en weer uitzetten. Juist dat laatste deel vond ik het mooiste aan mijn werk. 

Niet omkijken, wegwezen en zien dat die kat de weg wist. Want soms liet je er ook eentje vrij, waarvan je meteen wist dit is het foute adres. Maar vangen doe je ze niet nog eens. Dat was wel moeilijk. 

Maar als kattenvangster  moet je eigenlijk geen kattenmens zijn. Want als mensen je nummer eenmaal weten en ze weten dat je pro katten bent, heb je geen leven meer. 

En ook geen dierenliefde hebben. Want ik heb wel eens van boze baasjes die een kat van de straat genomen hadden letterlijk hun kat naar mijn hoofd gesmeten gekregen omdat ik de kat als huisdier ingeschat had en voor het project dus niet in aanmerking kwam. 

Vrij kut en heel hard, om dan weg te rijden en je niet te ontfermen over die kat.Is moeilijk

Verder heb ik katten uit bomen mogen halen. Heb ik katten opgehaald om ze snel uit hun leiden te verlossen. Buiten dat ik kattenvangster was en asiel medewerker. Leek het soms ook alsof ik een soort van dierenambulance was en daarnaast de dood.. Ben nu gestopt met dat werk, en met opvang ook. Maar als er een moeilijke kat of kitten is, waar niks mee aan lijkt te vangen proberen ze mij nog steeds.

En ik val ervoor. 

Ik heb nu een groep van katten die bestwel wel gestoord is. De meest normale kat die ik nog heb is de kat die ik als eerste ving in mijn beroep als kattenvangster. Ik liet hem vrij maar sprong steeds in de auto terug. Ik moest hem ook uitzetten bij een huis waar zijn voedster van in een hospis lag. Gewoon een simpele zwart witte kater op leeftijd. Moeilijk herplaatsbaar dus, maar ik heb hem meegenomen en de belofte gemaakt aan mijn collega van de tamme katten. Dat als ik een huis vond ik hem adopteren zou. Hij heeft 1.5 jaar moeten wachten, daarin 5x besproken maar uiteindelijk niet opgehaald. En op de  dag dat ik mijn contract getekend had, diende er nog gezin zich aan die hem wilde hebben. En mijn collega vroeg het me nog. Maar toen had ik zoiets Felix is half van mij.Want je merkt echt aan die kat, dat hij zijn vrouwtje echt mist. Voel me dus wel vereerd dat ik een beetje vervanging voor hem mag zijn.

En 

Even over die houtgreep. Ik houd veel van mijn kat, maar soms moet hij naar de dierenarts en dan houd ik hem ook in de houtgreep als nodig is. Het is even lastig, en dan mijdt het beestje me een paar uur. Maar dat gaat vanzelf weer over. En voor ik het weet, zit hij me weer lekker te klieren als ik ergens mee bezig ben, haha.

Hij doet het nog steeds goed. De eerste dag van de verbouwing was zwaar voor hem (en ons). Er werd gebroken, en dat geeft veel lawaai. Dus op z'n tijd zag je hem voorbij sprinten en ergens schuilen.

Nu komt hij regelmatig meekijken wat ze allemaal in die badkamer aan het doen zijn. Leuk gezicht. Alsof hij de opzichter is.

We laten hem gewoon z'n gang gaan. Het gaat goed.

Ree

Ree, fijn dat je kat het nog een beetje trekt! Gaat de verbouwing nog lang duren?

Spud, geweldig werk, dikke complimenten!

Je begrijpt inmiddels dat ik ook niet terugdeins voor een dwanggreep meer of minder: je hebt vaak nu eenmaal geen keus.

En je moet idd flink eelt op je ziel kweken: je doet het werk uit liefde voor de dieren, maar juist door dat werk word je geconfronteerd met de grootste narigheid

Als ik medicijnen moet toedienen, dwangvoeren etc, dan draai ik de kat nog het liefst in een badlaken, zodat alleen het koppie nog uitsteekt.

Heb het gevoel dat dat nog het minst belastend is voor de kat.

Ja, medicijnen geven is een ramp. Gelukkig heeft onze kat het maar zelden nodig. Een paar jaar geleden was hij ziek en kreeg tabletjes. 1x per dag (maar. Goddank).

Bekkie kreeg ik wel open en het pilletje kreeg ik er ook ingegooid. Zijn hals nog gewreven, want dan zou het pilletje wel zakken. En de kat bleef er wel kalm onder. Ik liet hem los, hij keek me nog een keer aan, draait zich vrolijk om en ....tuf...ligt het pilletje weer op de grond en de kat kuierde rustig naar een lekker ligplekje.

Even later in wat pate gedaan, weer aangeboden. Pate op, pilletje lag er nog. Nog een keer het restje in zijn bek gegooid en uiteindelijk zag ik niks meer terug komen.

Gelukkig is het niet de hele week zo'n gedoe geweest, hoor. Soms lukte het in 1x goed.

Nagels knippen is ook zo'n gevecht. Doe ik maar zelden, maar omdat het een echte binnenkat is, worden de nagels wel eens wat lang en scherp. Ik haal er dan alleen de puntjes van af. Das al genoeg. Dan heb ik trouwens die houtgreep ook wel eens nodig.

Volgende week wordt er nog aan de badkamer gewerkt en dan is de rust weer wedergekeerd. Nog een week zooien dus. Het schiet al op. Nog even volhouden.

Heel fijn weekend.

Ree

Hihi jullie verhalen doen me dan weer denken aan de tekst: "Hoe geef ik mijn kat een pilletje"

Volgens mij heb ik deze ooit op het forum gezet en anderen ook nog eens.

Hilarisch soms wat voor trucjes je allemaal uit moet halen. 

Ik ken de handdoek manier wel en vind het ook een mooie manier. Maar om eerlijk te zijn, mij lukt dat vouwwerk niet. Kans op mislukken en ontsnappen is bij mij dan vele malen groter. Met dat stof ertussen verlies ik de grip op de kat zeg maar. Mijn collegaatje was daar trouwens wel heel goed bedreven in. Dus die had meestal ook minder last van schrammen en beten dan ik.

Ik weet niet wat dat is of hoe ik dat mezelf aangeleerd heb. Maar juist als een kat zich zeg maar vastbijt in je lijkt ik deze juist beter te bedwingen. Dan voel ik even niks meer, totdat de klus geklaard is en ik deze los kan laten. Vooral met echt wilde katten is dat wel handig. 

Wat betreft pilletje verstopt in iets geven, heb ik een hele toffe tip opgedaan van mijn schoonzus. Pilletje verkruimelen in een stukje boter. En als de kat dat neemt. Nooit meer boter zonder pil geven. Dan hoort die vreemde bijsmaak zeg maar bij die boter. Maar dat blijft dus een zoektocht naar wat de kat lekker vind natuurlijk en nog nooit zonder pil gehad heeft. 

1 van mijn katten bijvoorbeeld, die kan ik een pilletje door haar strot duwen maar die moet ik dan het eerst komende uur in de gaten houden dat ze geen gras gaat eten zodat ze haar maaginhoud inclusief pil eruit kan kotsen. Enerzijds denk ik omdat ze inmiddels wel weet, dat voor mijn neus uitspugen niet werkt en anderzijds als ik een pil door de strot duw, spuit ik er gelijk een spuitje met melk of water achteraan zodat ik zeker weet dat het nergens is blijven hangen. 

Ben benieuwd hoe jullie ervaring is met al de "lekker" gemaakte medicatie die er nu op de markt te koop is? 

Pakken jullie katten deze echt beter?

Want als ik dat te horen te krijg, weet ik dat mijn katten juist nog moeilijker zijn met die pil. Wat dat betreft zouden ze voor mij die saus die ze over de natte brokjes doen wel eens zonder vlees mogen gaan verkopen. Want juist dat werkt wel heel helpend. En... wat mij betreft mogen ze de verpakkingen van medicatie wel wat geluidlozer maken. Want als mijn katten dat geluid horen zijn ze al vertrokken of heel argwanend. Bij jullie niet?

Geweldig om te lezen dat jou kat nu soms al gaat kijken bij het bouwen, Ree. Dan lijkt het me dat deze zich wel bij redelijk bij de hele verbouwing neergelegd heeft.

En verders heb ik nog een hele rare insteek waar ik jullie mening ook over zou willen horen. Ik hoorde van een kattenfluisteraar bijvoorbeeld dat dieren gedachtes kunnen lezen. Dus als je je kat moet vangen voor bijvoorbeeld een dierenarts bezoek, dat je niet aan het vangen moet denken. Maar je hoofd leeg moet maken. Dus ik heb dat eens geprobeerd en het lukte inderdaad veel beter. Nadeel is alleen dat desbetreffende kat nu als ik mijn hoofd leeg maak toch best wel argwanend naar me is.   Wat dat betreft ben ik een heel nieuwsgierige dus ga dan van alles uitproberen om te kijken wat er gebeurt. Dus soms als er een kat van mij op schoot ligt, ga ik doelbewust aan reismandjes denken maar dat schijnt niet te werken, want dan strekken ze zich nog eens lekker uit en moet ik hun buik aaien. 

En dat vind ik zo mooi aan katten. Je kan er nog zoveel mee meegemaakt hebben. Maar elke kat heeft toch weer zijn eigen handleiding en gebruiken dus kan je eigenlijk nooit echt zeggen voor mijn gevoel dat je alles van katten weet. 

Sommige dingen blijven toch altijd een mysterie.

Ree, gelukkig duurt de verbouwing niet al te lang meer,en lijkt het erop dat je kat niet snel van de leg is.

Succes met de verdere voortgang!

Wat betreft pillen, wellicht heb je baat bij een pillenschieter?

En als pate niet werkt, dan is de botertip van Spud wellicht een goed idee?

Spud, toch zou ik uitkijken met dat bijten, je kan er de meest gemene infecties van oplopen.

Zgn smakelijke medicijnen, ik weet het niet.

Sommige worden door sommige katten daadwerkelijk gegeten als een snoepje, maar helaas gaat dat niet altijd op, het blijven katten he?

Evenzogoed geef ik altijd de smakelijke variant als ik keus heb, vanuit het idee dat de kat ze misschien niet lekker vindt, maar wellicht wel minder vies.

Sorry Spud, maar kattenfluisteraars, mensen die al dan niet van een foto een reading kunnen doen van je kat, en ga zo maar door, daar ben ik lichtelijk allergisch voor.

Dat de kat jouw gedachten zou kunnen lezen is zacht gezegd hoogst onwaarschijnlijk.

Als je met de kat naar de dierenarts moet, dan raakt het beestje vaak gespannen, dat is waar.

Echter daar is een eenvoudige verklaring voor.

Katten communiceren met elkaar via lichaamstaal, en ze zijn er dan ook ware meesters in zelfs de kleinste nuance daarin te herkennen.

Dit werkt ook naar het baasje toe, ook jouw lichaamstaal zegt ze heel wat.

Als we naar de dierenarts moeten met een van onze katten, dan raken we zelf gespannen, en de kat pikt dat feilloos op.

Vervolgens raakt het beestje zelf ook wat gestresst, dat is alles.

Mijn kat ligt graag op mijn stoel. En dat vind ik lastig, want dat is de stoel waar ik vaak op zit (vlak voor de tv). Nou heb ik nog een andere stoel waar hij nooit op zit. Dus heb ik stoelen omgewisseld. Wat blijkt? Hij ligt nu in de stoel waar hij anders nooit in ligt. Precies de stoel voor de tv die ik nodig heb om te computeren. -.-

Logisch toch, wat had je dan verwacht?

Lekker op jouw geurtje gaan liggen, en zo een groepsgeur creëren.

Zijn het geen moppies?

Ik denk dat hij daar gaat liggen waar hij de grootste kans maakt om aandacht van je te krijgen ploffie  

Mijn laatste kat ging op het toetsenbord van m'n laptop liggen

En ontdekte dat het daar na een poosje ook nog eens lekker warm werd

Hé dat is balen zeg! Ik kan even niet meer quoten blijkbaar. Zal een kwestie van even uitzoeken zijn denk ik, waar ik nu even geen zin in heb.

JaNina, tuurlijk kijk ik met dat bijten uit. Zijn meer werk incidenten voor mij, dan dat ik me voor de fun laat bijten hoor. Of gewoon hele domme inschattingsfouten van mijn kant.

Op dat fotolezen en readings zal ik effe niet verder ingaan, maar je reactie komt wel op mij over dat je het niet volledig uitsluit zeg maar. En juist daar ben ik nieuwsgierig naar bij andere dierenmensen.

Kennis en ervaring delen. Want als ik naar mezelf kijk, ik kan nog zoveel ervaring en kennis opdoen, nog zo zitten blokken op studies maar dan weet ik uiteindelijk nog steeds niet alles en dat zal ik ook nooit te weten komen, want als eenmaal ontdekt is wat precies werkt op een bepaald dier, blijkt toch in de praktijk regelmatig dat er tig uitzonderingen op blijken te zijn. Eigenlijk ben ik gewoon heel bang dat ik op een gegeven moment zo blind word voor mijn eigen gedachtes en ideeën dat ik niet meer open sta voor de gedachtes van andere dat ik eigenlijk alle richtingen van benadering uitprobeer. En met sommige kan ik wel iets mee en met sommige niet.

Wat ik heel prettig vind aan het gesprek met jou en wat ik over jou lees. Is dat ik zeker wel heel veel nog te leren heb in dingen duidelijk en concreet overbrengen naar anderen. Neem bijvoorbeeld jou reactie op het bericht van Plofke. Ik las zijn bericht en ik bleef steken bij de gedachte "Tja dat is nu precies uitgesproken kattengedrag."  maar wist dat niet naar mensentaal uit te drukken. En toen zag ik jou reactie en toen dacht ik: "Wow! zo simpel en duidelijk kan het dus blijkbaar zijn" Wat dat betreft ben ik echt wel te veel met mijn brein bij de dieren. En heb ik bij jou het idee dat je dat een stuk beter kan combineren. Want dierenwerk is ook een stukje met mensen kunnen werken denk ik. Baasjes moeten ook nog meewillen en kunnen en daar moet je ook rekening mee kunnen houden in mijn ogen. Iets wat regelmatig misgaat door mijn lompe taalgebruik en aanpak.

Hoelang doe je het werk al wat je doet?

Ha Spud! Van lomp taalgebruik en lompe aanpak heb ik bij jou nog niets bespeurd hoor

Waar ik soms wel tegenaan loop, is dat katten mijn passie zijn, en dat veel mensen me daar overdreven in vinden.

Zoals zij voor hun kat(ten) zorgen, vinden ze goed genoeg, terwijl ik weet dat het zoveel beter kan.

Soms moet ik echt uitkijken dat ik niet ga drammen, want die neiging heb ik soms wel, maar je bereikt er niets mee he?

Dus ook ik heb mijn makke

Wat betreft readings en aanverwante artikelen ben ik denk ik niet duidelijk geweest, eerlijk gezegd geloof ik daar helemaal niets van, en kan ik er dus ook weinig mee.

De studie kattengedragstherapie vond ik juist zo geweldig en zo leerzaam, omdat er vanuit een wetenschappelijk verantwoorde insteek werd gedoceerd.

Heel duidelijk, en ook verfrissend, gezien de enorme hoeveelheid bakerpraat die de ronde doet.

Ik heb trouwens wel de studie gedaan, en probeer ook de nieuwste ontwikkelingen bij te houden, maar ik werk niet als gedragstherapeute.

Bij de dierenambulance werk ik nu ruim 20 jaar, met veel voldoening.

Als ik je wat tips mag geven Spud, kijk dan eens op de site van het kattengedragscentrum, en schrijf je ook in voor de maandelijkse nieuwsbrief, die is heel interessant!

Verder weet ik niet of je in de buurt van Amsterdam woont, maar Marcellina Stolting geeft daar met grote regelmaat zeer interessante lezingen over kattengedrag.

De agenda staat ook in de nieuwsbrief.

Interessant.

Behalve dan die website van kattengedragstherapie. Die stamt volgens mij uit het guldentijdperk. In ieder geval heeft ze dan wél veel ervaring.

Plof, heb je het over de site van kattengedragstherapie.nl of over die van kattengedragcentrum.nl?

Ik bedoel de laatste, maar die ondervinden op het moment wat problemen als ik het zo zie.

In een flits zie je hun home, en vervolgens seks- en andere advertenties.

Hacker alert?????

Is normaal gezien een kekke site hoor, gezien door mijn digibeten-oogjes

Ja, ik klikte eerst op kattengedragcentrum.nl, maar de site werd doorverwezen naar een andere, domein te koop, zakelijkthuis.

Hm, iemand zijn rekening niet betaald?

Vervolgens drukte ik maar op kattengedragtherapie. Die zei ook iets over Marcellina Stolting.

Tof dat jij je makke ook hebt JaNina!

En dat je je ervan bewust bent.

Is inderdaad soms wel heel lastig.

Ben benieuwd hoe het bij jou werkt, maar bij mij werkt het altijd zo dat wanneer iemand over zijn kat gaat klagen, ik dat op 1 of andere manier als hulpvraag zie en me ga moeien door tips te geven of mijn ongezouten mening te geven. Ik zoek ook altijd het probleem bij de mens en niet bij de kat en dat kan voor sommige mensen best wel confronterend zijn.

Tja als iemand loopt te klagen dat de kat over de was plast en deze dus onzinnelijk is en weg moet. Kan ik mijn mond niet dichthouden over het feit dat ik de drollen in de kattenbak bijna uit de kattenbak zie lopen en maak dan een opmerking over vaker de kattenbak verschonen. En de verder info die je geeft.

Als iemand dan alsnog de kat weg doet en er een nieuwe voor in de plaats neemt zonder zelf wat veranderd te zijn. Dan duikelt mijn respect tov dat mens wel echt tot onder 0 hoor. Zeker als deze vervolgens weer gaat klagen over hetzelfde probleem.

Maar vooral dat altijd op willen nemen voor het dier wat niet kan spreken, word ik vaak mee geconfronteerd dat mensen dat niet begrijpen. Ik zit nu bijvoorbeeld op paardrijles en daar vinden ze mij een softie. Omdat ik geen zin heb om mijn paard er met een zweep van langs te geven als hij niet doet wat ik wil. Als ie me uitdaagt en uittest tuurlijk durf ik hem dan wel te corrigeren. Maar ik ben een beginnend ruiter en ben van mezelf bewust dat ik het paard soms ook gewoon hele verkeerde signalen geef dan dat ik bedoel. Dus doet deze precies wat ik van hem vraag maar bedoelde ik iets anders. Vind dan dat je zo een paard niet moet gaan straffen vanwege het feit dat deze goed naar jou boodschap geluisterd heeft. Ik kan bijvoorbeeld heel moeilijk blijven zitten in galop, dat bonken op die rug lijkt me uiteindelijk zo pijnlijk, dat ik uiteindelijk ga proberen licht te rijden om die rug te ontlasten. En welke boodschap geef je daarmee? Inderdaad ga maar draven. In mijn hoofd kan het er dan niet in dat dat paard niet naar mij luistert en ik dat een mep moet verkopen. Ik gaf toch de verkeerde boodschap waar hij heel goed naar luisterde? Ik vond de afgelopen keer dat mijn paard super luisterde naar mijn boodschappen, er gebeurde wel niet wat de bedoeling was maar dat was mijn onkunde. Wat ik vroeg deed hij. Maar toch kreeg ik van de groep terug, hij was weer moeilijk hè Spud? Ik zou dit of dat doen. Gelukkig verstaat mijn docente me wel, in hoe ik graag wil leren paardrijden.

Wat betreft die readings, ik wil niet helemaal zeggen dat het allemaal nonsens is. Daarvoor heb ik te bijzondere dingen gezien. Maar ben het wel met je eens dat je je daar niet enkel op moet toeleggen.

Ik heb zelf ook wel eens proberen te lezen. En daardoor ben ik van mening geraakt, dat als je een goed observatie vermogen hebt, een beetje kennis van de menselijke psychologie en je eigen dierenkennis. Je een heel mooi verhaal kan schrijven, wat de eigenaar ook nog kan slikken.

Maar van zodra je geen rekening meer gaat houden met de gevoelens van de eigenaar en alleen maar verteld wat je denkt te zien. Je ineens in dat wereldje ook niet meer echt zo graag gezien wordt.

Feiten en resultaten zijn dan inderdaad wel fijn om op terug te kunnen vallen. Al blijf ik bij mijn mening dat daar naast nog meer bestaat. Ontastbare dingen. Ik heb er bijvoorbeeld wel gebruik van gemaakt toen ik en dierenarts vastliepen in de genezing van mijn aanloop zwerfkat. (fotos staan geloof ik nog wel hier op hier op het forum) Hij had vreselijke wonden op zijn flanken, soms echt kraters waar etter uit kwam. Maar zoals ik al zei, hij is mijn aanloop zwerfkat, en dat zwerven ondanks zijn castratie en fijne thuishave laat hij niet los. Dus met boel veel medicatie genas hij wel, maar ging altijd vlak voordat het echt helemaal weg was, op vakantie. Zo noem ik dat altijd.  Dan blijft hij 4 maanden weg en moet ik maar zien of hij heelhuids weer terugkomt? En wie hij nu weer meegebracht heeft waarover hij zich ontfermt heeft?

Soms een zwerfkat, maar al 2x ook een kat die haar weg naar huis kwijt was. En dan mag ik gaan zoeken naar die baas. Meestal loopt het op niets uit en herplaats ik deze. Maar afgelopen keer vond ik de baas. En die wilde haar ook nog terug! En daar was ik heel blij mee! Want anders had ik haar zelf gehouden terwijl ik aan kattenminderen doe. 

Iemand had toen gezegd toen deze zijn foto las. Dat Puck zijn vertrouwen in mensen behoorlijk verloren was. Dat hij van de ene op de andere dag zijn gezin verloren was waar hij heel  erg van hielt.  En dat zou kunnen kloppen, want voor mijn tijd voordat ik hier kwam wonen. Zijn er inderdaad mensen uit hun woning gezet. En daar kwam ik pas achter na die lezing.

Verder loste die lezing niks op. Totdat ik met vakantie ging en me echt heel veel zorgen gemaakt heb over het feit dat hij zich zonder mijn aanwezigheid ook nog welkom voelde in de garage.

Heb van te voren avonden bij hem gezeten om hem dat te vertellen. Dat ik weg ging en ook verzorging voor hem ingeschakeld had en dat die mensen wel wisten hoe belangrijk dat voor mij was.

Maar toen ik van vakantie terug kwam, hoorde ik van mijn oppassers dat ze Puck wel het meest gingen missen en dat ik eens goed moest zien, want zij geloofde hun ogen niet, de wond van Puck was weg!

En zo was het. En de liefde was wederzijds denk ik, want Puck heeft de eerste 4 weken echt naar hen gezocht als ik de garage in kwam.

Maar het voornaamste is, die wond zie je echt niet meer. Zijn eigen vacht groeit al over dat litteken. Ben benieuwd naar de zomer, maar hij is nog nooit zo lang wond vrij geweest. Dus denk toch dat dat met een extra stukje aandacht en liefde te maken heeft en vertrouwen. Dat ie effe een boost nodig had van liefde voor een kat. En dat ik dat wel heel duidelijk gemaakt heb aan mijn broer en schoonzus die ook katten liefhebbers zijn.

Ik heb v.n.m.l. moeite met mensen die hun dier de schuld geven omdat de omgang niet soepel loopt. Dan kan ik heel lelijk doen en zijn.

oh wat leuk voor pukkiedukkie

Hoe stonden de oortjes van het paard?

Hoi Spud, fijn altijd weer om je stukjes te lezen!

Dat advocaat voor de katten willen zijn, die immers zelf niet kunnen spreken, herken ik helemaal.

Waar ik me vooral enorm over kan opwinden, is dat alles op gedragsproblemen wordt gegooid.

Terwijl bij wat mensen als een gedragsprobleem zien, heel vaak een medisch probleem aanwezig is.

Onzindelijke katten bijvoorbeeld, hebben meestal geen gedragsprobleem, maar een blaasprobleem!

En dan wordt zo'n arm beest ook nog eens "gecorrigeerd/gestraft"op de meest onzinnige en soms wrede manieren.

Maar ja, de dierenarts kost geld he? Woest kan ik er om worden, en triest.

En stel, het is wel een gedragsprobleem: dan wordt er alleen gekeken hoe ze de kat dit zo snel mogelijk weer af kunnen leren.

Terwijl dat gedrag niet uit de lucht komt vallen, en het dus zaak is de oorzaak te achterhalen en alternatieven te bieden.

Over paranormale zaken: je hoort idd soms frappante anecdotes, waarbij je bijna zou denken: het zal toch niet?

Ik ben er echter van overtuigd dat er vaak een simpele verklaring is (mes van Ockham), en dat zelfs als een verklaring zo snel niet gevonden kan worden, dat we het toch niet in het paranormale moeten zoeken.

Wat betreft de helende krachten van liefde en aandacht, daar geloof ik dan weer wel in.

Mits je je kat op de juiste wijze liefde en aandacht geeft, zal dat zeker leiden tot vermindering van chronische stress bij het diertje.

Chronische stress zorgt voor een verlaging van de weerstand, en maakt het katje zodoende vatbaarder voor allerlei narigheid op medisch vlak.

Lichaam en geest zijn niet te scheiden.

Plofke, de oren van het paard staan altijd heel strak naar achter als ik bij zijn stal kom met een zadel. Als ik dan zijn deur open doe gaat hij defensief in de hoek staan met zijn oren nog verder naar achteren en laat hij zijn tanden zien. En hij doet ook net alsof hij je wil bijten als je dichterbij komt. Maar als je hem dan toch gaat borstelen en hij het even niet in de gaten heeft dat je naar hem kijkt. Dan gaan die oren weer naar voren staan.

Ik sta de hele week al vrolijk op smorgens omdat ik komende dinsdag weer op hem rijden mag!

JaNina, helemaal mee eens dat een gedragsprobleem vaak een rede is van ziek zijn! En dat het inderdaad een obstakel is voor veel mensen om naar de dierenarts te gaan vanwege de kosten. Maar dan ben ik van mening, dat als je geen geld hebt voor de dierenarts je dan eigenlijk ook geen geld hebt om een dier te houden. En dat je dan beter gewoon een speelgoed dier in de speelgoed winkel kan kopen. Want die kosten behalve de aanschaf verder niks in hun verzorging. En verders zijn ze zo bijna echt gemaakt dat het ook spint en knuffelt wanneer je het aandacht geeft.

Als kattenmensen onder elkaar zou ik jou frisse wind even willen horen over mijn katten. Want ik krijg ze niet echt goed op de rit zeg maar. Ze sproeien sinds 2 jaar en hebben dat niet eerder gedaan. Dat is pas gekomen toen er een heleboel anders ging in de groep. Ik heb een jaar gehad dat ik 3 katten van een packt van 10 moest afgeven, wat al indruk op ze maakte. Dat gaf al veel stress teweeg.

Maar toen ook nog 1 van mijn oudere katten waar de jongere tegenop keken ziek werd ging het mis. Die had dus inderdaad last van blaasgruis en was verstopt en door onvoldoende communicatie tussen mij en mijn dierenarts redelijk mishandeld om het probleem op te lossen. Wat een deuk in zijn ego teweeg gebracht heeft en waardoor hij best wel onzeker geworden is. Hij neemt geen leiding meer over de kleintjes.

Wat ik zelf waarschijnlijk heel fout heb gedaan heb, zijn een heleboel dingen. Ten eerste best wel boos op de dierenarts zijn omdat hij niet volgens afspraak handelde. We dachten allebei dat de verstopping niet zo heel erg was dus  onder een lichte roes hebben we dat geprobeerd om te verhelpen. Waarbij ik vrij rap in de gaten had, gezien de reactie van mijn kat, dat al gehele narcose beter was. En dat zou dan ook gebeuren. Dus ik heb hem daar achter gelaten in vertrouwen. Toch heeft die dierenarts toen ik weg was, het lopen proberen bij mijn kat, zonder algehele verdoving. En die werkte onder tijdsdruk want had een andere afspraak dus heeft mijn kat uiteindelijk overgedragen aan een andere dierenarts. Die mijn kat wel onder algehele narcose heeft gebracht en nog flink veel werk heeft gehad om zijn plasbuis weer vrij te maken en daarom koos voor een cattheter te plaatsen. Dus die belde mij blij en enthousiast op dat het gelukt was en ik mijn kat pas over 2 dagen op kon halen. (vanwege het lek probleem) En dat strookte toen niet voor mij met wat er besproken was en er was geen hersencel in mijn hoofd die mijn kat daar 2 dagen achter wilde laten. Omdat ik mijn kat beloofd had dat ik hem dezelfde dag nog op zou komen halen.

Dus met cattheter en al (waar tegenwoordig een dopje op zit, sorry voor de verkeerde spelling) heb ik mijn kat diezelfde avond nog terug naar huis gehaald.

Eerst in een grote bench om zijn roes uit te slapen. Maar hij flipte uiteindelijk zo dat ik hem weer los gelaten heb. En dat is wat ik mis deed. Ik liet hem overal lekken omdat ik vond dat alles moest blijven stromen. En volgens mij is daar het sproeien van mijn andere katten ontstaan. 

Felix was hun meester niet meer, niet meer de kat waar ze tegenop zagen in ieder geval en op dat moment ook geen bevestiging meer konden halen. Dus wat doe je dan als kat in mijn ogen. Dan ga je een plek claimen. En dat doen ze tot op de dag van vandaag nog. Overal waar Felix toen mocht druppelen van mij, zijn sproeiplekken geworden. En ze vechten vaak om hun eerste plek in de rang. Maar die plek lijkt soms teveel van hun gevraagd te zijn omdat ze dan altijd nog steeds bevestiging bij Felix gaan vragen.

Die katten die dat sproeien ook doen, zijn 3 katers uit hetzelfde nest van een wilde moeder. De eerste 12 weken zijn ze dus opgevoed door hun moeder in een te krappe kooi, nog niet eens 1m2, en daar kwamen ze uit omdat ik vond dat ze wat beweging nodig hadden. Maar het hele katten zijn hebben ze eigenlijk niet van hun moeder kunnen leren omdat deze ook maar gewoon in een kooi zat. Uiteindelijk heb ik ze in huis genomen om ze tammer te maken en beter plaatsbaar. Maar toen ik ontslag nam en zoveel vertrouwen met ze gewonnen had, kon ik ze daar echt niet meer dumpen. Omdat ik wist hoe het werkte daar en omdat je soms dode katten kon rapen bij bosjes daar. Zodoende dat ik ze gekocht heb.

Maar concreet, ik denk echt wel dat mijn katten over de geur van die oude kat probeerde heen te plassen.

En ze nu sproeien over elkaars plas omdat ze qua vechten het niet zo goed begrijpen.

Volgens mij moet er weer duidelijkheid komen in mijn pact.

Want straffen doe ik niet aan. Laat enkel mijn teleurstelling zien en doe het op met Biotex groen, (dat neutraliseert een katten zeik lucht is mij verteld)

Ik denk zelf dat te maken heeft met stress. Want  ziektes heb ik wel uitgesloten geloof ik. Behalve dat ze chronisch niesziek zijn en fip kunnen hebben. En... ik nogal nalatig ben over hun gebit. Ze hebben allemaal last van chronische ontstekingen en het advies is alle tanden laten trekken. En dat zou ik wel met een oude kat kunnen doen. Maar met een jonge kat niet. Nu inmiddels zijn ze 5 jaar en voelt die optie al een stuk beter moet ik eerlijk toegeven. Maar gaat een operatie worden waar ik het minst vertrouwen in heb. Omdat  ik ze ondanks de irritatie wel gewoon met veel plezier zie eten. En ze ook nog dik worden. En ik hele nare dingen gelezen heb over de resultaten.

Maar zoals je de situatie leest nu, wat is jou gedachte hierover?

Voor Felix, zijn wel 2 katten weggevallen van mijn eerste pact, die moesten op het zicht niets van die nieuwe katten weten. Maar waren blijkbaar wel een voorbeeld voor hun. En 1 kat die ik enkel op zou vangen, maar de potentieel eigenaar het te lang vond duren om hem tam te maken. Hij is nooit echt tam geweest, terwijl hij voor mij echt een schootkat was. Ik kan veel relativeren, maar die kat een spuitje geven op 3 jarige leeftijd, was hard en toen heb ik mijn eigen katten ook even niet kunnen hebben of zien. Dus daar kan ook nog een soort van stress vandaan komen.

Heb je nog tips?

Ik hoor ze graag!

Hoi Spud!

Het is een heel verhaal, en ik wil hier zeker mijn advies over geven.

Maar ik wil het eerst op m'n gemak lezen, en ik ben moe en maak het niet laat meer.

Morgen en overmorgen heb ik volle dagen, dus ik hoop dat je even geduld kan oefenen

Wel even kort: ik denk dat je FIV bedoelt, en geen FIP, want dat zou niet zo mooi zijn!

Als ze chronische gebitsontstekingen hebben, en het trekken van het gebit wordt geadviseerd, doe dat dan ajb.

Katten knappen er zo van op, en binnen de kortste keren werken ze zonder problemen brokjes weg.

Bedenk dat ontstekingen in de bek tot hartfalen en nierfalen kunnen leiden, en dan zijn de beestjes verder van huis.

Bedenk dat katten ware meesters zijn in het verbergen van pijn.

Bedenk ook dat katten die lijden onder stress, eerder voedingsstoffen omzetten in vet dan katten die niet gestresst zijn.

Het is echt wijsheid ze op korte termijn aan hun gebitjes te laten helpen!

Welterusten voor straks, en tot later lieve dierenvriendin!

Kattenaids, zo noemt dat hier. En valt onder de noemer Fip omdat het dan al de buikwand aangetast heeft.

Ja begin er een beetje meer vertrouwen in te krijgen om die tanden te trekken.

Maar gaat niet gaan zoals ik graag zou zien. Dat alle 3 ongeveer tegelijk zonder tanden wakker worden.

Wat dat betreft heeft mijn dierenarts 1 goede specialist die haar tijd neemt. Ik ben op zoek naar 2 specialisten meer.

Voelt voor mij hetzelfde als dat je alle nagels van je kat eruit trekt. En daar moet ik mezelf over heen leren zetten.

En mijn katten helpen me daarmee. Want vorige week kwam ik erachter dat 1 kat zijn hoektand mist. En dat dat gat heel mooi genezen is.

Ik vind jou een fijne gesprekspartner, dus ik hoor later wel wat je nog meer te zeggen hebt.