Katten zijn geen kleine hondjes Loen, en onderdanig zijn ze mooit, dat hebben ze niet in hun repertoire.

Poes is niet onderdanig maar bang, en zal ook flink gestresst zijn.

Je zou haar kunnen ondersteunen met Zylkene, voorlopig.

En heb je plenty verstopplekjes en uitkijkplekjes? Heel belangrijk!

In Amsterdam zit Marcelina Stolting met haar kattengedragsadviesbureau.

100% diervriendelijk en wetenschappelijk onderbouwd, een absolute aanrader.

Realiseer je wel dat ze met een behandelplan gaan komen waar je zelf ook flink energie in moet steken!

Ben benieuwd naar het verloop Loen, succes met je moppies!

Graag gedaan hoor Loen, en je moet zeker de moed nog niet opgeven.

Een kat herplaatsen kan zeker van grote liefde voor het dier getuigen, maar alleen als alle andere mogelijkheden uitgeput zijn.

Ik ben benieuwd naar het verloop, en zou het fijn vinden als je me op de hoogte houdt.

Een fijn begin van de dag trouwens, zo'n heerlijke dosis kattenspam!

Loen ik vind het ook erg jammer

ik had veel aan je verhalen, herkende

er ook in van mijn eigen katten.

En heb juist bewondering voor hoe begaan

je bent met ze en het dus niet opgeeft.

Geef hetmet (ons) mensen alsjeblieft ook niet te gauw op.

Om één persoon weg te blijven doe je jezelf (en ons) tekort.

Het negatieve maakt slechts een heel klein deel uit van dit forum.

En zo is het ook in het echt, in de politiek, het nieuws.

Kies voor jezelf meis.

Onze adoptiehond is gisteren geopereerd. Na onderzoek bleek het diertje helemaal gezond op een vergrootte prostaat na. Tja, 13 jaar, dan kan er wat mankeren.

Moeilijk en pijnlijk plassen en poepen. Gisteren hebben ze het diertje gecastreerd waarna de prostaat zal inschrompelen. Operatie goed doorstaan.

We krijgen veelvuldig berichten van z'n opvanggezin in Frankrijk. Hij gaat goed met andere honden en katten om. Erg vriendelijk naar mensen..

Als we dat zo allemaal horen, lijkt ie veel op onze eigen hond.

Hij begint ook al te luisteren naar z'n nieuwe naam die we voor hem mochten bedenken.. z'n eigenlijke naam was niet bekend, daar hij als "zwervertje" bij

het asiel binnenkwam.

Onze huidige fauve de bretagne heeft een bretonse naam. "Bihan" en betekent "klein"..

Deze nieuwe huisgenoot hebben we de bretonse naam "Lohan" bedacht. "Licht".

We wachten nog op een ophaaldatum.. maar van mij mag het morgen al..

Zoals je je nu opstelt, denk ik dat het inderdaad prettiger is als je gaat Spud.

Ik heb even gemist wat Loen je heeft misdaan, maar het interesseert me eigenlijk ook niet.

Houdoe!

Goh wat fijn voor je Kohtje. Ik hoop ook echt dat je hem heel gauw kan halen dan krijgt hij gegarandeerd een heel fijn tehuis.

Hoop dat je een foto kan plaatsen als je hem hebt.

Heerlijk om mee te maken dat we hier zoveel dierenliefhebbers hebben    

Hoe is het vanmiddag gegaan met je kleine hummeltje Vlokje?

Ach lieve Vlok wat een zorgen toch allemaal. Naar is dat, maar weet dat een blinde hond zelfs nog in staat is zijn weg te zoeken hoor. Z'n reuk is het belangrijkste.

Ik heb ooit een hele oude hond uit het dierenasiel gekocht. Blind en onder de kankerbulten. Ze vond het heeeerlijk in bed en op een gegeven moment zag ik ze niet meer. De dame was zelf het bed op gesprongen, en lag daar de hele dag lekker in te slapen.

Ze heeft nog 1 1/2 jaar geleefd.

Ik verzette niets zodat ze wist waar alles stond en liep nergens tegenaan. Jouw hond ziet nog met één oog dus wat dat betreft geen zorgen. Belangrijk is dat het dier geen pijn en jij geen zorgen hebt.

En samen leven jullie nog lang en gelukkig      

Ach maar natuurlijk lieverd, vraag maar hoor. Heb je enige voorkeur wat je zou willen doen? Er kan natuurlijk bij katten, honden of vogels gewerkt worden. Honden uitlaten borstelen eten geven, de amivedi doen, kattenbakken verschonen en de kennels, we hebben hier een centrale die alle telefoontjes aanneemt en eventueel door geeft aan de ambulance of, en dat vind ik zelf erg leuk, op de ambulance bus mee rijden. Wel soms wat verdrietig maar meestal erg fijn om te doen, zeker als je weggelopen dieren terug kan brengen.

Je zal echt zien dat je het heel fijn vindt om te doen. Ik doe het al bijna 14 jaar en wil er nog wel een hele lange tijd aan vast plakken.

Maar je vraagt maar hoor

komt dat door de medicatie Sowhat?

Misschien vind ze een mergpijpje wel lekker Sowhat. Die van mij krijgen om de twee dagen een mergpijpje. Rauw das het beste. Daar haal ik dan wel de merg uit, want ze staan op dieet   Maar daar zijn ze lekker lang mee bezit, het is goed voor hun tandjes en ik heb rust.

Je kan ook eens vragen voor een bot bij de slager. Ook zijn er gerookte botten te koop bij de dierenwinkel. Daar kunnen ze ook ik weet niet hoelang van genieten. Maar maatje heeft twee n. foundlanders die ook gewoon mergpijpjes krijgen. Dus het gaat wel hoor. Gewoon eens proberen.

Vlok, ik denk dat je het tegen die tijd gewoon eens moet proberen.

Als je het niet probeert, dan weet je het niet he?

Bovendien is de sfeer op iedere ambu anders, de manier van werken, de regels, het valt niet goed te vergelijken.

En ja, je moet wel wat eelt op je ziel kunnen kweken, anders ben je er snel weer weg.

Wat voor mij maakt dat ik het al zo lang uit hou, ondanks de narigheid, is dat ik verschil kan maken.

Ik sta niet aan de kant ach en wee te roepen, maar ik onderneem actie.

Ik hoop echt dat je tzt een prettige ambu treft, waar je fijn kan werken.

Het is precies wat JaNina schrijft als je het niet probeert weet je het niet.

Ik sta ook best vaak te huilen als je een diertje moeten ophalen dat ingeslapen is. Daar is niets mis mee hoor, je laat zien dat je begaan bent met de mensen.

Waar ik wel veel moeite mee heb is als ze dieren aan een boom vast binden. Gelukkig heb ik dat nog maar zelden mee gemaakt.

En dat  eelt komt vanzelf wel. Als een verwaarloosd dier ingeslapen moet worden heb ik er meestal wel vrede mee. En natuurlijk doet het pijn, zeker als een diertje ontzettend lief is. Maar lijden is nog erger en dan ben ik toch blij dat dat inslapen kan.

Soms halen we een verwaarloost of gewond diertje op, brengen het naar de dierenarts en gaan weer. Dan bel ik wel eens op om te vragen hoe het er mee is. Als ik dan hoor dat het er niet meer is, vind ik dat toch moeilijk.

Maar het weegt allemaal niet op tegen de fijne dingen, zeker als we een gewond dier binnen krijgen die er toch bovenop komt.

Hoe is het nu met je eigen diertje? 

Aha das heel fijn te lezen Vlokje. Dat het dan maar gauw zover is dat je hondje geholpen kan worden. Dieren accepteren een situatie veel makkelijker dan mensen. Dus ook een oog i.p.v. twee.

En echt hoor de dierenambulance valt echt mee wat betreft rotte ervaringen. Natuurlijk zie je dode en gewonde dieren, maar ikzelf denk altijd, dit diertje hoeft niet meer te lijden, we gaan er mee naar de dierenarts die er wat aan gaat doen.

En het is gewoon heel fijn als je laat zien dat je begaan bent met anderen en hun verdriet. Dat is delen voor mij. Soms pak ik wildvreemde mensen vast, knuffel ze even en merk dat dat gewaardeerd wordt. En dat voelt erg goed. Je kan iets betekenen voor mens en dier.

En Sowhat, hopelijk een onschuldig vetbultje of zo?

Gelukkig Sowhat en inderdaad dat zal een grote opluchting geweest zijn.

Ze komt heel soms op de kilokiller nog wel eens.

even voor de dierenliefhebbers hier;http://www.telegraaf.nl/opmerkelijk/24846607/__Ezel_lacht_na_redding__.html

Het ophalen vanuit Frankrijk van onze geadopteerde hond is uitgesteld. Het genezingsproces na de castratie verloopt niet helemaal lekker.

Hij is de jongste niet meer, dus heeft ie wat meer tijd nodig. De mensen bij wie hij nu tijdelijk woont doen er alles aan om hem

gezond te krijgen en hebben utje geduld.

Door alle onderzoekjes is wel gebleken dat er sprake is van meerdere ouderdomskwaaltjes, en 

we houden er in ons achterhoofd rekening mee dat, als hij niet goed hersteld, we moeten besluiten om hem niet op te halen.

Maar we hebben goed contact met de opvangmensen en we blijven, ondanks dat we Lohan een goeie ouwe dag bij ons wensen,

realistisch. Het moet niet zo zijn dat we Lohan koste wat het kost hier naar toe halen omdat wij dat zo graag willen, maar vooral rekening

houden met wat het beestje (nog) aankan.

Hoe dan ook, hij is in elk geval in goede handen. Dat maakt het voor ons draaglijker om hier te wachten. Maar het is en blijft wachten. Dat

duurt altijd lang, zelfs als het dag voor dag is..

Het is jammer dat je geduld zo op de poef wordt gesteld Kohtje, maar ik vind het helemaal geweldig dat zo'n oudje zo van harte welkom is bij jou thuis!

De duimen draaien voor een voorspoedig herstel.

Dat zou erg jammer voor jou maar ook zielig zijn voor die ouwe lobbes. Ik gun hem nog zo'n paar mooie jaren. Ik hoop dat het toch lukt Koh.

Dat is zeker schrikken!

Ik ben van de kattenafdeling, maar ik vraag me toch af of de andere hond, de aanvaller, medisch gezien in orde is?

Hopelijk was dit een eenmalig iets Vlok.

Zou het niet gewoon het gevolg van stoeien/ravotten en (lange) nagels kunnen zijn?

Het ravotten van honden kan er stevig aan toe gaan.

Vlokje vaak zie je dat er een machtstrijd gaat ontstaan. Als een hond al van het begin (meestal de oudste) de baas is geweest dan krijg je soms dat de andere hond dat niet meer pikt. Die wil dan de leiding over nemen, en dan wordt het vechten. In de natuur wordt het oude dier vaak verdreven omdat jongere dieren sterkere jongen geven.

Meestal moet je niet ingrijpen zodat die machtstrijd uitgevochten kan worden (mist het niet te gortig wordt) en ze allebei weer weten wie de baas is. Als ze nu weer lekker naast elkaar liggen is het weer uit gestreden. Als je wel ingrijpt dan is nog steeds niet duidelijk voor de dieren zelf wie de baas is.

Gewoon even in de gate houden hoe ze zich gedragen naar elkaar.