Goedemorgen 

Goedemorgen frummers. 
Een benepen zonnetje, maar het ís een zonnetje... 
En een bakje, een lekker bakje om de dag te beginnen. 
 

                          

Goedemorgen nieuwe dag nieuwe kansen maak er wat van met elkaar

Dagpact:

Lars

Goeiemorgen 

Moghu mensen.

Goedemorgen allemaal

Kinderen en kleinkinderen allemaal weer veilig naar school en werk. Zo'n ochtendritueel, met slaperige kopjes, stinkende pyjamaatjes, douche, fles, ontbijt (eerst je melk opdrinken!), jassen, schoenen, rugzakjes.....het blijft heerlijk, vind ik. 

Nog een wasje erin en dan gaat deze dame ook weer de hort op. 

Een zonnetje. En koffie. 

Goedemorgen.

Ik ben inmiddels alweer een weekje thuis van mijn trip naar New York. Het was indrukwekkend en overweldigend, en voor mezelf een hele mijlpaal. Al op mijn 15e wilde ik naar Amerika, ik zou daar op m'n 17e een jaar naar highschool gaan, was ervoor geselecteerd en werkte in mijn vrije tijd om de benodigde centen bij elkaar te sparen.Waarom? Ik wilde gewoon ver van huis, denk ik, waar alles beslist niet koek en ei was. Door omstandigheden (lees: zwangerschap) is dit niet doorgegaan en in de loop van de jaren bleef dit knagen. Wat er ook zou gebeuren: ik moest en zou een keer naar Amerika. Maar het kwam er niet van. Het leven neemt zo zijn beloop en voor je het weet ben je jaren verder. Alcoholverslaving en een angst- en paniekstoornis zorgden er ook voor dat het er maar niet van kwam. Angst voor openbaar vervoer, voor bussen, auto's, vliegreizen en treinen en op het laatst durfde ik zelfs bijna niet meer op de fiets naar mijn werk. Toen had ik er genoeg van: 5 1/2 jaar in therapie geweest, van mijn verslaving af en van de angsten af. Hoewel ze af en toe nog de kop op steken. En nu dan eindelijk gevlogen naar Amerika. Ik weet het, slecht voor het milieu en daar zit ik dan ook wel mee, maar toch.... En toen liep ik daar, in New York, en kon het amper bevatten. Ik heb zelfs een helikoptervlucht boven New York gemaakt, hoe is het in godsnaam mogelijk. Maar het is me gelukt en dat zonder angsten. 40 jaren later. En ja, ik ben trots op mezelf. Vanwege het overwinnen van mijn angsten, vanwege het feit dat ik mijn leventje kan leven zoals ik het wil, zolang de gezondheid het toe laat natuurlijk.

En nu zit ik weer thuis, in mijn veilige huisje en heb eindelijk tijd om dit alles en nog veel meer te overdenken. Ik besef nu pas wat deze reis met mij deed/doet. 

Nu maar weer aarden: waar is de koffie en mijn huis moet nodig schoon gemaakt. Ik ga weer verder... 

Dat dus.... ontroerend, nancy. Dapper flink mens 

hoi , hier Ups & Downs en soms heb je dat

Als het spit is, vooral blijven bewegen ( proberen) Bor, en paracetamol innemen. Maar uiteraard ben ik geen arts...

Goedenavond,

Hier alles goed en volgens plan, 5 dagen vrij omdat ik een paar weken meer heb gewerkt dan mijn contract uren. Voelt als vakantie. 

Nancy idd is heel inspirerend, heerlijk nagenieten en nu laten landen. Zeker voor iemand als ik die ook heel erg last heeft gehad van paniek/angst aanvallen. Super leuk om te lezen.

Sterkte lieve Bor, heerlijk eigenwijs, herken het zo.

Fijne avond!

Nancy

Nancy, dank voor je schrijven. Goed om te lezen.