Goeiemorgen maar weer

TGIF

Ik wilde net een goedemorgen draadje beginnen. Goeie dag Bumperjim. 

En voor iedereen die nog komt maar een beetje fatsoenlijk uitslaapt natuurlijk 

Het is hier overal black friday, kennelijk moet je nu als een idioot allerlei dingen gaan kopen omdat dat zo "hoort" op black friday. Intussen heeft de franse consumentenbond gepubliceeerd dat veel van die zgn speciale black friday aanbiedingen helemaal niet interessant zijn. 

Ik koop lekker niks vandaag. Het is hier ook helemaal geen vrije dag itt in de VS. ik snap dus überhaupt het hele idee niet. Ik ga lekker koffie zetten  

Goedemorgen.

Ik zou graag een laptop kopen (want ik heb er geen, alleen een rotding waar niemand iets aan heeft)maar voor black friday lijkt het alsof de prijzen juist eerst even verhoogd worden om vervolgens met geweldige kortingen die dingen kunnen worden verkocht. Ik doe er niet aan mee.

Bor 

Hou je haaks. Het is nog maar zo vroeg. 

Ik heb al gevraagd of het het waard was om mijn laptop die ik momenteel heb te laten repareren. Maar voor zo'n bedrag kon ik beter een nieuwe kopen werd gezegd. Er zit een flink defect in. Wordt vervolgd. 

Voor de rest is hé koffie! hihi.

Goedemorgen. 

Ik begrijp het heel goed, ik ben vreselijk tegen kalmeringstabletten en dat soort zooi. Symptoombestrijding. 

@Bor volgens mij zie je het heel scherp.

goeiemorgen frummers

Er is niet zo maar een goede oplossing Bor,
zoons situatie is dermate komplex en duurt al zo vreselijk lang.
wij weten niet wat er mogelijk is nog en hoe.
Ik heb gisteren op NPO3 Tygo in de psychiatrie gezien en ben
me helemaal rot geschrokken van al die diagnoses en hoe ze
die stellen. En dan idd al die medicijnen en hun bijwerkingen.
Een kwart vd patienten krijgt foute diagnoses en dus ook meds.
Schrijnende verhalen.
En mijn dochter staat op het punt dat traject in te gaan, brrrrrr
Ik heb haar gevraagd om samen met iemand te kijken en liefst
overdag zodat ze niet gaat malen. Dat ze in elk geval kritisch is,
voor zover dat kan in een kwetsbare positie. Iemand meenemen dus, die
haar goed kent en die ze vertrouwt, hopelijk mag dat. En kan dat.
Maar jij moet goed voor ogen houden dat medicijnen, net als drank en drugs,
gevoelens verdovn, en oplossingen in de weg staan, uitstellen.
Wat hebben wijzelf jaren lang gedaan?
Het is een trieste tijd wat dat betreft. Maar vroeger werd men opgeborgen als
ze te lastig voor de maatschappij warenb en dan gingen er ook troepmedicijnen in.
Ik kan je dus niets aanraden. Weet er zelf geen raad mee momenteel.
Maar probeer je eigen zaken te scheiden, zoon moet zijn eigen leven leiden, heeft weer
een andere rugzak dan jijzelf en als moeder kun je misschien ook teveel betrokken raken
op een ongezonde manier bedoel ik. Er zijn is vaak al genoeg houd ik mezelf ook voor.

Nou @Bor, de vraag is wat wil je horen? 

Ik begrijp de beschermende houding en ben niet perse pro medicatie hoewel ik er absoluut van overtuigd ben dat t heel ondersteunend kan zijn.

Je mag je heel close voelen met je zoon maar realistisch gezien heb je hem een pak minder bij je dan de pleegouders. Kinderen zijn eveneens heel loyaal naar ouders toe.

Waar ligt de waarheid.

Ik begrijp nog steeds niet waarom jij niet voor hem zorgt

Medicijnen staan geen oplossingen in de weg.

Ze dienen om ondersteunend te zijn. Ik zou niet weten waar ik nu zou staan zonder de AD. 

Ok de volgende keer dat ik van een brug wil springen neem ik een appel 

Kiekes! 

Goedemorgen allemaal,

Gisteren geconfronteerd met een enorme trigger, gelukkig was ik me ervan bewust en dacht, ik hoef het niet meer te doen.

Zie hoe makkelijk het is me er in mee te laten slepen in de domper, vandaag is het zoals het is en het te accepteren zonder de fles.

Wil me echt vastbijten jongens en dit serieus nemen!

Heb nu het forum, zonder was ik er misschien in mee gegaan pfff.

Fijne dag, ik ga heerlijk met mijn vriendin lunchen straks, met cappuccino.

Vandaag schijnt de zon weer. Hier tenminste wel. Lekker afleiding zoeken en naar buiten Isabella. 

Ik heb zo vreemd gedroomd. Zou het komen omdat ik een paar keer per dag mediteer? 

Iemand die ik niet echt mag, legde haar hand op mijn hart. Dat was eng en deed pijn, maar daarna was die pijn helemaal weg.  ik heb de laatste twee weken zo'n drukkend gevoel in die streek. Ben benieuwd of dat nu weg is, dat zou wel vreemd zijn.

Het is èn èn Fleurtje, soms is medicatie reddend, en soms vernietigend
maar hoe hier onderscheid in te maken als zelfs profs zich er met bijv. 5 punten uit de DSM
zich er van afmaken, dat baart mij wel zorgen.
En natuurlijk worden in zo'n programma niet de wel succesvolle stories verteld, daar ben ik
me ook terdege van bewust.
Maar ooit, toen ik een kind verloor, zei mijn (antroposofische!!!) huisarts dat ik wel tijdelijk wat
voorgeschreven kon krijgen. Ik was verbaasd en vroeg waarom ik niet gewoon rauw mocht rouwen
op de tijd die daarbij hoorde. Hij bond meteen in hoor, en alles is gegaan zoals bij mij past. Pijn dus.
Maar ja, pijn hoort bij het leven, ook geestelijke pijn. En omstandigheden hebben we vaak niet in de hand.
Maar ik ben mezelf nog steeds dankbaar dat ik toen niet ja heb gezegd.

en nu lekker tracteren op de volleybal, spannende evaluatie,
want ook daar zorgt een groepsproces voor meningsverschillen
en soms minder goede sfeer. Net als hier en overal, net mensen he.
En vanmiddag met vriendinnen naar Amsterdam want omroep Max
heeft ons vrijwilligers getracteerd op een concert vanavond, spannend
want klassiek. Benieuwd.
mooie dag mensen, zo mooi als mogelijk is

Bor er zijn vele kanten aan je verhaal. De emoties van je zoon mogen er zijn en moeten niet weggedrukt worden omdat het 'lastig' is. Maar als hij gaat flippen zoals je schrijft (hoe ernstig? is hij nog voor rede vatbaar of gaat hij door het lint) en kan niet meer stoppen met huilen, kan het voor hemzelf prettig zijn om die scherpe kantjes er tijdelijk af te halen. Als dat medicijn tijdelijk wat verlichting kan geven waardoor hij makkelijker zijn dagelijks leven kan leven in plaats van met overweldigend verdriet of angst of woede en achterdocht naar iedereen, is daar wel wat voor te zeggen. 

Lady Jane dat doet me denken aan de tijd na mijn moeders overlijden. Ik heb voor haar gezorgd en zat huilend bij de huisarts (van haar en mij). Ik was toen best blij met lichte slaapmedicatie die hij aanbood. Dat deed hij heel vriendelijk, als steuntje in de rug, mócht ik dat willen. Ik heb het aangenomen en was er blij mee, na twee weken was het op. 

En zo weet ik wel meer voorbeelden van hoe medicijnen heel steunend kunnen zijn. 

Maar de andere zijde is er ook. Verslaving. De boodschap dat je emoties er niet mogen zijn. Jezelf daardoor niet goed kunnen uiten. Bijwerkingen. Etc.

Je hebt gelijk GD, dat voeding grote invloed heeft op je lichaam en dus ook op je emoties. Dat wisten de oude Grieken al.

Goedemiddag. 
Ik meld me alcoholvrij. 

Ik heb niet gekeken gister naar Tygo. Ik zag wel wat kleine stukjes bij Pauw. Dat was genoeg voor mij om te herkennen. 
Toen ik me ging melden aan de balie voor hulp zat er een jong ding die me (staand) een vragenlijstje in liet vullen. Bij het lezen van de 10 vragen gingen mn haren al overeind staan. 
Net als de jongen klampte ik met specifieke klachten, zoals nachtmerries, flashbacks.Die stonden er niet op. Ik kreeg de diagnose borderline. 
Bij de psychologe vroeg ik natuurlijk hoe dat nou zat. Misschien heb ik wel borderline maar daar kom ik niet voor. Ik wil daar niet voor behandeld worden. 
Ik wil van de flashbacks af, en de zweet en bibber aanvallen van mijn lichaam. 
Na veel stampvoeten werd ik na een half jaar doorgewezen naar een andere psychologe en kreeg ik de juiste diagnose, nameleijk complexe ptss. Dat is anders dan "gewone" ptss. En niet erkend in het boekje. Eén van de verschillen is bijvoorbeeld dat je bij complexe ptss het juist niet van je af moet praten/schrijven, omdat je dan in een herbeleving komt. 
Kamptrauma. Wat soldaten hebben als ze tijdens een flashback door de bosjes in de tuin gaan omdat ze denken dat ze worden aangevallen. 
En toen volgde een zware behandeling. 3 Jaar peuteren en herbelichten. Van een slachtoffer werd ik een overlever. 
Flashbacks zijn weg, ik voel ze opkomen en kan ze ombuigen. Maar dat kan ik alleen als ik rust in mijn leven heb. 

Gister na de afzegging van de bekeerde vrouw heb ik me niet goed gevoeld. Ik was een eind gaan lopen nog maar kwam niet in mn rust. 
Ik trek me steeds meer terug van mensen. Is dat erg? Nee dat vind ik niet, Zou ik het anders willen? Nee. Dat ook niet. 
Ik leef zoals ik wil, slaap waar en wanneer ik wil slapen, eet wat en wanneer ik wil eten. 
Dat is een grote vrijheid. Mijn huis is eindelijk van mij na 1,5 jaar knokken. 
Dus gisteravond fijn met de hondjes op de bank. Even diep slapen. 
Mijn reserves zullen altijd op blijven. Als er dan energie weglekt, zoals gister dan val ik om. 
Als ik dán ga drinken is het echt foute boel. Dan kan ik niet meer lopen (en dan toch naar de kroeg gaan) 

Dus. Vandaag, dit weekend, drink ik niet.