Gevonden in word, komtie:


De Parabel van de Paardjes.

Er waren eens wat paardjes. Wilde paardjes nog wel. Maar wel wat verdoolde paardjes.Er was genoeg eten in de omgeving, er liep 'n klare, heldere beek langszij de heuvel die zelfs hoogzomer nog voldoende water bevatte.
En toch waren deze paardjes 'n beetje de weg kwijt. Ze zwierven dagen in de kale zandduinen met slechts wat helmgras als eten. Soms waren ze daar zo hongerig dat ze het St. Jacobskruiskruid mee opaten! Dat ging niet goed komen.

'n Boer uit de omgeving zag het met lede ogen aan. Hij hield van paardjes, en van vrijheid! Hij ging naar de paardjes en zei: "Ik heb nog 'n mooi groot stuk land liggen wat ik niet echt gebruik. Het gras staat er hoog, er is 'n waterplaats, en van alles wat goed voor jullie is staat er wel iets.
Als ik het hek daar omheen nu eens weghaal kunnen jullie daar mooi 'n tijdje grazen, eten, opsteken wat goed voor jullie is. En als je denkt dat je het weet kun je zo de wijde wereld weer in."
Dat leek de paardjes wel wat, en, nadat de boer het hek verwijderd had, kwamen ze naar het land. Eerst wat schuchter, maar steeds enthousiaster.

Sommige paardjes hielden het er jammergenoeg niet lang uit, maar anderen deden zich te goed aan al dat lekkers, leerden veel, en trokken daarna de wijde wereld in. Enkele bleven in de buurt hangen.

Van de paardjes die in de buurt bleven hangen kwamen er enkele weer eens kijken. De een uit nostalgie, 'n dierbaar gevoel of nieuwsgierigheid, de ander omdat ie toch nog niet zo lekker was. Maar wat 'n schrik voor sommigen. Er stonden allemaal andere paardjes, ze maakten nog kabaal ook! Menig oud paardje vond dit toch wel leuk, maar er waren er ook die begonnen te bokken en roepen dat het hun wei was. De nieuwe paardjes, blij deze wei gevonden te hebben en net wat opgeknapt, lieten dit niet op zich zitten. Het werd 'n hele commotie.

De boer kwam eens kijken wat er aan de hand was. Een van de oude paardjes riep: "Wat doen zij in onze wei?", 'n ander riep: "Er zijn zelfs onder hen paardjes die nog af en toe naar de zandduinen gaan en daar wat eten!".
De boer lachte, en zei: "Jullie wei? Er zijn meer paardjes die de weg kwijt zijn, hoor! En we zijn allen vrij.".
Enkele van het groepje keken schuchter om zich heen en begonnen voorzichtig wat aan de nieuwe paardjes te ruiken. 'n Groepje trok zich terug in 'n hoekje van de grote wei en ging daar wat apart staan grazen. Anderen galopeerden er vandoor.
De boer trok zich terug.

Na enige dagen kwam de boer weer eens kijken. Hij zag dat de paardjes al veel meer door elkaar liepen. Slechts 'n klein groepje stond nog wat apart.
"Komt wel goed", bromde de boer, en liep weg.


Haddock, nog wat ongeschaafd

Kwam even de wei checken...

Mooi! Haddock!

Een groet.

Ik zal maar niet lachen zeker, uit respect voor het groepje aan de zijlijn?
:D

Geschreven in 2007, net nadat ik deze list gevonden had. En, ja, Kirky, ik was m'n rijbewijs ook kwijt, eerder dat jaar. Dat heeft mijn ogen geopend. Ik stapte nooit met 'n pot bier op in de auto, maar op 'n keer ladderzat wel. Eigenlijk alleen omdat iemand zei dat ik niet moest gaan rijden. Ik was van plan de auto te laten staan. Maar wie zal mij wel niet vertellen dat ik niet rijden kan? Lazer op, ik kan alles. Daar ging m'n normale gedrag, alleen uit stoerheid. Bah.

He, Marjo, 'n groet terug.
En Graaf Vlad: lach je rot!

De sideliner

Hier alles wel, P.... uhh, Hannah.
And you know my hobbies.

De rust is wat ingetreden na 'n periode van hectiek, dus ik dacht dat ik maar weer 's moest komen kijken.
Als de nachtdienst niet al te druk is vind je van alles uit.

De langafwezigemaarniethelemaal