Bijdeze open ik de dag.

Geniet van het redelijke weer, geniet van het leven (nou ja een beetje dan) en van de mensen die je tegenkomt.

Duimen voor de neuroloog !!!!!!!!!!

Duimduimduimduimduimduim.... dat ze nu maar eens mogen doorpakken, Houtje! Sterkte toegewenst!

@ Allen: Maak er een mooie dag van en Hou Vol!

Hoe rot ik me ook voel Water, alcohol is het láátste waar ik aan denk, en dat voelt GOED. Fijn hè. Ik denk nu vooral aan KOFFIE, jij ook !!!!!!

grmpf, toch 2 dagdraadjes hihi
ik kopieer mijn berichtje maar even hier naartoe:

Goeiemorgen, ben ik nou echt de eerste? (aanvulling.. niet dus)
Ik zit hier te hyperen op mijn stoel, hoezo balans vinden, heb gisteravond tot na 12 uur door zitten werken, niet echt slim dus, maar ik geloof ook weer dat het de week before is.. de pms dus! Vandaag wordt mijn eerste verkochte foto afgeleverd en daar moet ik ook nog iets voor maken (soort certificaat)

Mieke, heel veel sterkte de komende dagen met de herinneringen aan 2 jaar geleden. Ik denk aan je.
Houtje heel veel sterkte bij de neuroloog, er moet nu echt iets gebeuren, of ze binden je vast zodat je niks meer kan doen maar dan word je gek, of ze zullen toch met krachtigere maatregelen moeten komen! Ik duim voor je

Iedereen een fijne dag vandaag. Het wordt mooi weer met zon dus laten we er van genieten
oja en ik drink niet vandaag, doen jullie mee?

Lieve Tapas,

Vastbinden heeft geen zin hè want hoe langer die zenuw niet beweegt hoe meer pijn ik heb.......

En vind je het vervelend van je dagdraadje, dan zet ik wel TAPAS boven de mijne, maar ik heb even naar je dagdraadje gekeken en gezien dat het nog geen woe 11 sep is (dat is morgen hè 9/11).

Water,
Hoe is het met je niersteen?

Mieke,

Ik brand je beloofde kaarsje voor jou en je eigen kind. Ze gaan nu aan.

Goedemorgen allemaal,

:light: een lichtje voor Mieke........


Houtje: duim, duim, duim.....


Tapas: ik geef jou een hand ...... ben ook een beetje hyperachtig, want ook ik heb tot gisteravond laat gewerkt en vanmorgen evengoed veel ste vroeg wakker en ga zo ook aan het werk.
Joh, dan gaan we gewoon vanmiddag ff plat? Sterkte vandaag.

Water: hoe is het met de roosjes? ze zullen nu toch wel uitgebloeid zijn?

Pippi: zou je toch even naar de dokter gaan? Vond het wel heftig klinken wat je gister schreef.

Allemaal een goede morgen,

Beterschap voor de zieken,
Moed en kracht voor ieder die vandaag worstelt.
Een proviciat voor ieder die er een droge dag bij heeft!

Dit moet ik even kwijt.

Soms denk ik scrollen,
soms ook niet.

Soms doe ik mijn best om alle berichtjes te lezen,
soms plaats ik ook reacties terug.

Soms wacht ik dan want
soms reageert men dan weer terug.

Soms gebeurt dat ook niet
soms wordt ik daar een beetje verdrietig van.

Soms blijf ik het toch bij een zelfde persoon proberen
soms reageert die persoon toch niet.

Soms ga ik dan twijfelen aan mij zelf en denk
soms ze mag mij niet.

Soms is mijn verwachting misschien te hoog
soms dringt het tot mij door het is virtueel hier.

Soms het kan niet anders ik heb afgedaan voor deze persoon
soms ik reageer dus maar niet meer.

Fijne dag.

Nee Houtje is niet erg, maar je kent dat wel, zal ik wel, zal ik niet, zal ik wel... okee, ik doe het.. grmpff... 2 dagdraadjes dus meer schaamte ofzo... Vind dagdraadjes openen nou eenmaal een beetje eng, vraag me niet waarom.

An, gaan we vandaag samen hyperen, dat is fijner dan alleen, ik zal aan je denken vandaag. Het is meer dat ik hyper omdat ik teveel moet vandaag. 1e foto wordt verkocht, moet nog een goeie zwarte stift kopen en de achterkant van de foto 'certificeren' en een document leveren met een beschrijving van mezelf als kunstenaar duhuh.. misschien is dat laatste wel het lastigste en eigenlijk moet ik voor vanavond nog 2 buurtverslagen maken met foto's maar dat laat ik geloof ik maar zitten, want ik moet ook nog werken en ik moet vanavond weer naar een buurtvergadering en eigenlijk moet ik van mezelf ook nog een logo ontwerpen voor vanavond. Teveel keer het woordje MOETEN dus.

geef mij vandaag de moed om niet alles te moeten!

Als ik meer dan 2 dingen moet doen kom ik nergens meer toe behalve denken over dat ik die dingen moet doen.. dat schiet dan niet op. Chaos!

adem in, adem uit, adem in, adem uit.....

Stien, vertel...
Ik ken het gevoel hoor, maar uitspreken is het beste wat je kan doen, verwachtingen zijn hele lastige stoorzenders en negatieve gedachtemakers
Sterkte vandaag Stien en ik vond het echt heel fijn dat je er donderdag was! en het engeltje zoekt nog een plekje zodat ik die elke dag met me mee kan nemen

Stien,

Ik weet niet meer hoe ik en PB moet sturen, maar voor iedereen ide mij 1 gestuurd heeft:
Ga zo naar de psychiater en daarna na m'n hulpverlenener. Nog 6 nachtjes, dan ga ik de opvang in voor 3 a 4 weken. Doodsbang ervoor, maar het zal wel moeten...zo kmt het ook niet goed...

Het is ook zo'n heerlijke grote open valkuil.. dat moeten!
en eentje die opdoemt als je al moe bent en teveel hooi op je vork hebt genomen
dan sta ik in de verkeerde modus, de aloude overleefstand want jee wat kon ik dat goed zeg! vroeger dan
Gelukkig herken ik het nu en kan ik er wat mee. Ik heb een keuze! voldoen aan de wensen van anderen en voldoen aan de zaken die goed zijn voor mij
balans zoeken dus en niet zwart wit gaan denken (valkuil 2 in dit soort situaties)

Stien, de laatste tijd ben je mooi aan het dichten!! Volgens mij heb jij zomaar eens een dichterlijke ader die dichtgeslibt was open gemaakt!! gaaf!
Adam ook al aan de dicht! Talentvol forum is dit!

en nu ben ik weg, ik lees vanmiddag weer of misschien heel stiekum vanmorgen nog op mijn werk!

Orlando. Niet bang zijn meisje. Was ik ook maar was nergens voor nodig vooral als het alleen voor een wat langere detox is. Er zullen een paar dingen zijn waar je even aan moet wennen maar voor veel mensen doet het wat het moet doen. Neem het gewoon dag per dag en laat het over je heen komen.
Het komt echt wel goed.

Veel sterkte, meid.

Liefs,
Anjo

Mieke:heart:

Orleando,

Het is goed dat je naar je hulpverlener gaat, niet bang zijn,
zij zijn er om je te helpen.
Gaat er wel iemand met je mee?

Pip, hoe is het met de buikpijn?

Hoi, ik heb een dagje overgeslagen. Het cWI weigert mij een uitkering te geven omdat ik nog volwassen kinderen in huis heb. Wij zitten nu dan ook zoals het heet in broodnood.
Tuurlijk ga ik mij kinderen verzoeken om hun vaderlijk huis te verlaten nadat hij nu een week koud in zijn graf ligt. Vooral als dochter2 nog in full time onderwijs zit. Ik vraag ook niet om een gezinsuitkering, ik vraag enkel er een voor mij zodat we kunnen eten etc.

Het is dus knokken geblazen. Maar ik blijf actief en heb nu weer een oppashondje voor de stress helpt echt, luid meeblerend met je diskman met zo'n hondje bij je en dan stevig doorstappen in de polder.
Ze willen gewoon dat je zo snel mogelijk aan het werk ga en dat is gewoon onmogelijk en mijn legertje hulpverleners en de shrink gillen niet doen. Eerst je zaken en huis op orde, je harde schijf wat leger
en dan kan je er weer voor 100% tegen aan. je bent nu nog te uitgeput.

Ik ben ook heel moe en ik moet mijzelf dwingen om sommige dingen te doen maar zo ver zo goed.
Niet gedronken, nog wel heel verdrietig maar over het algemeen trek ik het net. Ik vraag niet of ik maanden in een uitkering mag of jaren, het is puur om een periode te overbruggen zodat ik mijzelf niet in de nesten werk. Enfin, the battle is lost but the war aint over.

Ik heb niet goed bijgelezen dus sterkte aan iedereen die het nodig heeft, lof voor iedereen die goed gaat.

Pippi:sun:

Iedereen een prettige dag!

Goedemorgen.

Ik kon gisteren niet op het forum komen. Ik kon helemaal niks met m'n computertje. Ik kon met m'n muis de aanwijzer overal heen sturen, maar na aanklikken gebeurde er niks. Kon zelfs de boel niet uitzetten of opnieuw opstarten. De uitknop ingedrukt houden zodat het hele apparaat uitschakelde ging wel, en opnieuw aanzetten ook wel, maar dan van hetzelfde laken een pak....NIETS! Mijn vrouw gebeld of ze wist wat het kon zijn. Nee dus. En ze kon niet eerder dan donderdag (dan is ze vrij) komen kijken. Nou ja, dan maar een paar dagen geen computer. Daar had ik me al bij neergelegd. Gisteravond wilde ik het apparaat weer compleet uitschakelen en toen drukte ik per ongeluk op de knop van de mouse-pad. (Laptop, hè?) Ik gebruik dat ding nooit, maar nu perongeluk dus en ineens doet ie wel wat. Verrek. Toen ging mij ineens (hè, hè...) een lichtje op. Muis met een knopje aan de onderkant ge-reset en alles was weer in orde. Hoe simpel kan het leven zijn?

Houtje, ik wens je sterkte vandaag. Ik hoop dat je toch eens serieus gaat luisteren naar wat je lichaam aangeeft: HO, STOP. Pijn is een signaal dat niet is uitgevonden om het ons lastig te maken maar een waarschuwing. Als je je arm bijna niet meer kunt gebruiken, gebruik hem dan ook niet. Niet gaan wassen, strijken, behang afsteken, behangen, etc. etc. Eerst het lichaam weer op orde zien te krijgen, pas dan er weer gebruik van maken. Als je de boel forceert raak je steeds verder van huis en zul je steeds minder kunnen en uiteindelijk misschien zelfs wel helemaal niks meer.

Mieke, jij ook sterkte. En ook hier geldt weer: pijn is een signaal. Ook geestelijke pijn zoals verdriet. Ik hoop dat je niet alleen in je flat verdrietig gaat zitten zijn maar dat je over je verdriet kunt praten met bijvoorbeeld mister Right en je dochter en schoonzoon. Delen is helen, zeggen ze niet voor niets.

Orleando, jouw situatie ligt voor mij nog heel vers in mijn geheugen. Tijdens de kerstdagen vorig jaar was ik ook ten einde raad met m'n drankgebruik en met mezelf. Ik zat hopeloos in de nesten, dacht ik. Ik kon niet bij de hulpverlening terecht want daar was ik net uitgeschreven (omdat het al zo lang goed met me ging), ik kon ook niet hier op het forum (ik had een ban omdat ik onder invloed heel vervelend was geweest), ik kon niet bij familie terecht, dacht ik, want die zaten allemaal gezellig bij mijn zus in Maastricht kerstfeest te vieren..ik belde de huisarts maar kreeg een weekend/zon- en feestdagen arts die me vertelde dat ik maar moest gaan slapen, ik hoorde nergens meer bij en kreeg nergens gehoor.

Ik heb twee dagen op de bank liggen trillen, zweten, panieken...en wist voor mezelf: zo niet verder! Twee, drie dagen lag ik op die bank, de tv aan op een kanaal met tekenfilmpjes en Teletubbies en zo (ik snapte geen barst van die filmpjes, haha...)en ik wilde zo graag hulpverlening maar was er tegelijkertijd doodsbang voor. Ik had al eens een crisisopname gehad, een diagnostiekopname, een gedeeltelijke deeltijdbehandeling en uiteindelijk een volledige klinische behandeling. Moest ik dit nou weer allemaal ondergaan? En waarom zou het me nu dan wel gaan helpen? Wat kon ik daar nu nog leren? Ik had anders naar mezelf leren kijken, anders naar mijn omgeving leren kijken...en dat leek lange tijd te werken. Ik begon met de internettherapie, maar zat mezelf en de hulpverleners een rad voor ogen te draaien door met een half vol-half leeg glas naast me rustig in te vullen dat ik die dag niet gedronken had. Want de boel belazeren daar draaide ik m'n hand niet meer voor om. Niet dat anderen niks in de gaten hadden, maar dat kon me niets meer schelen. Mijn waarheid was niet meer wat ik ervan maakte, maar wat ik wilde dat anderen geloofden, wat ik anderen voorhield.

Na ruim een jaar kwamen langzaam maar zeker weer allerlei oude gevoelens van wrok binnensluipen waardoor ik de realiteit weer stukje bij beetje naar míjn hand wilde gaan zetten. Ik nam het niet meer zo nauw met mezelf en anderen serieus nemen en gleed in razendsnel tempo af naar gebruik van alcohol om het voor mezelf allemaal nog een beetje aanvaardbaar te laten lijken.

Ik kwam toch weer (na opnieuw een intake-gesprek) in contact met de hulpverlening en ik was met mijn hulpverleenster nog aan het aftasten wat de volgende stappen zouden zijn toen mijn oog viel op een foldertje van de 12-stappen behandeling. Deze behandeling was in Apeldoorn net een paar weken geleden gestart en de vele succesverhalen wat betreft het leven volgens de stappen van mensen hier op het forum indachtig, wist ik plotseling wat mijn weg zou worden. Ik heb me aangemeld, kon de volgende dag al beginnen en er viel meteen een last van m'n schouders. Ik was de wanhoop zo nabij, nee, sterker nog, ik wás wanhopig, zodat ik me volledig gestort heb in dit nieuwe avontuur, zonder terughoudendheid op welk gebied dan ook.

Vol overgave, en daar kwam voor mij de Hogere Macht bij me binnen. Eindelijk stond ik open voor dingen die mijn verstand te boven gingen door toe te geven dat ze mijn verstand te boven gingen. Toevallig ging het hier gisteren over de Hogere Macht en toevallig hadden we het er tijdens de meeting gisteravond ook over. Ik vertelde dat ik mijn Hogere Macht, zoals ik hem begrijp, vaak totaal niet begrijp. Maar dat dat volgens mij een slimme zet is van mijn Hogere Macht. Daarmee daagt ie me uit om met hem in contact te blijven. Ik had bijvoorbeeld gisteren eigenlijk helemaal geen zin om naar de meeting te gaan. Waarom laat mijn Hogere Macht mij geen zin hebben als ie me tegelijkertijd een schop onder de kont geeft en zegt dat ik juist wel moet gaan?? Juist om te laten merken dat ie er is, denk ik. Als ik samen met mijn Hogere Macht op de bank was gaan zitten en ik had gezegd: HM, ik heb vanavond geen zin in een meeting, en mijn HM had gezegd: Ok, Koh... dan gaan we toch lekker niet. Beetje hangen op de bank, beetje lusteloos voor ons uitkijken etc... dan was mijn HM afgedaald tot mijn eigen hoogte en dus geen HM meer.

Tja, door tegendraads te zijn is mijn HM in staat mijn hersens in werking te houden en daardoor ook dat luie lijf van me in beweging te houden. Ik krijg van mijn HM in elk geval een hoop kalmte en toch ook moed om dingen te veranderen. Niet alles in één keer, maar stukje bij beetje. En doordat ie me wijsheid geeft om verschil te zien tussen wat ik op dit moment wel en niet kan veranderen blijf ik leren en doen.

Oef, ik geloof dat ik een nogal wazig verhaal heb geschreven. Nou ja, ik plaats het toch maar. Misschien heeft iemand er toch nog een beetje aan. Ik vind het ook zonde om na al dat typewerk alles weer weg te halen.

Iedereen een fijne dag en de groetjes van

Koh.

Als je van zelf vindt dat je niets MOET verwacht dan ook niet van een ander...
En dan gaan afgeven op iemand of een instantie is ronduit vreemd want wie zijn wij om te oordelen wat een ander wel of niet MOET doen ?? meten met twee maten...

Grappig om te lezen die aversie tegen moeten... ik MOEST altijd drinken en gebruiken koste wat het kost... alles MOEST daarvoor wijken... en iedereen MOEST mij in mijn waarde laten hahaha...

Kohtje,

Ziza,

ik vind het gegeven de omstandigheden helemaal niet vreemd dat er op een instantie wordt afgegeven.
Zelf heb ik het goed, ik heb nergens gebrek aan in materieel en financieel opzicht.
Wel vind ik het diep triest te lezen als iemand geen financiele middelen heeft voor de eerste levensbehoeften zoals gewoon brood.
Dan begrijp ik wat jouw posting wat betreft het doel van je posting niet zo goed.
Maar dat zal aan mij liggen.

Hoi Pippi/Albertina,

Het mooiste van Anjo's posting vind ik het feit dat ze niet klaagt en gezien haar omstandigheden vind ik dat razend knap... ze blijft positief en met haar hoofd omhoog lopen... respect...

Waar ik op reageerde was op het woord "moeten" in het algemeen...

Groetjes