Ook deze is niet van mezelf, maar geldt wel heel erg voor mij. Als je het knokken moe bent, je geknakt voelt, moe bent en pijn hebt, is aanvaarding soms het beste.

Dat wil ik graag wat meer gaan bereiken. Aanvaarding. Het leven is nou eenmaal zo, de kids zijn nou eenmaal zo.
Mijn arm doet nou eenmaal pijn, de morfine heeft bijwerkingen.

Maar niets van dat alles wordt beter door JWW.

En vooral, mezelf leren accepteren zoals ik ben. Uiterlijk ook ja. En innerlijk ook.

Met mijn piekers, mijn doemgedachten, maar ook met het goeie werk dat ik er aan aan het doen ben, met mijn doemgedachten omzetten in positieve gedachten. Proberen het leuke te zien van een klein ding. En als ik me zo verdrietig voel, proberen contact te maken met mezelf en met andere mensen en dingen te gaan doen die ik goed kan. Dat heb ik de afgelopen 2 jaar geleerd.

Het is zo makkelijk om jezelf steeds maar neer te sabelen, daarmee stel je je zelf ook in de onmogelijkheid om kleine verbetering te zien.

Vandaag ga ik proberen de kleine verbetering te zien.

Het huis van A. staat op zijn kop, en ik kan natuurlijk niet klussen met die arm, dus we gaan proberen binnenkort weer een grote klusdag te organiseren en vandaag allerlei randvoorwaarden daarvoor te scheppen.

En ik denk vandaag weer speciaal aan Blacky, die zo aan het knokken is om haar eigen leven op te bouwen. En aan Anjo, die zo aan het knokken is een stuk van haar eigen leven goed af te bouwen. En aan iedereen die het moeilijk heeft, en sowieso aan iedereen, maar in het speciaal mag ik hun wel noemen.

Mijn katten waren aan het janken die heb ik geen eten gegeven gisteravond, ik lag te slapen, en ze zijn zo beleefd me dan niet wakker te maken, maar de volgende etensrodnde hebben me uit bed gesleurd dus ik ga nog even terug.

Het wordt vandaag wel aaridg weer dacht ik zo.

Mensen, maak er wat van !!!!

Goedenmorgen Houtje!
Kop op dame, ik ben nog steeds onder de indruk van je hoor (ook al hebben we elkaar nooit ontmoet).
En inderdaad, accepteren... ik heb er voor mezelf een besluit van gemaakt: ik drink niet. Een keuze. En ik accepteer de consequenties die daarbij horen. Je soms rot of onzeker voelen bijvoorbeeld, maar dat had ik met drank ook, dus dat maakt niet uit. En in de winkel kan ik bij het bier gewoon doorlopen want: ik drink niet. En op feestjes kan ik een glas wijn voor iemand inschenken zonder wroeging want: ik drink niet. Maakt het voor mij allemaal zeer overzichtelijk.

't Was een mooi en leerzaam draadje gisteravond, dank jullie wel daarvoor. Mooi om te zien hoe iedereen toch wel groeit, of men dat nu beseft of niet.
Ik ga het zometeen nog een keer doorlezen. Keep up the good work, folks... allemaal een verdiend!

Hou vol!

O ja, een Driewerf Hoera voor Mini-Pippi!
(ik kwam er trouwens gisteren achter dat de werkzame stof in peper "piperine" heet, weten we ook weer waar Pippi haar naam vandaan heeft... )

En toen was het 7 uur, pompidompidom, nog steeds geen oog dicht gedaan. Nou ja als je rustig ligt is dat geen ramp.
Toch erg met het nieuwe huis bezig, (nog een weekje !) Voor mn gevoel slaap ik daar al, zo sterk ben ik met mn gedachten daar.
Het huis van mn vader, vol herinneringen. Toen hij naar Suriname verhuisde heb ik er zelf al drie jaar gewoond. Een oud dijkhuisje; als je de voordeur binnenkomt loop je door naar het balkon en als je de achterdeur in wil (met tuin)moet je in de steeg eerst de trap af. 2,5 verdieping dus. Met een bedstee in de keuken. Zo leuk !!
Ik probeer het nog 1 ker, als het dan echt niet lukt om te slapen sta ik gewoon op. Pech dan. Gister overdag genoeg geslapen, dus geen ramp.
Tot later, fijne dag !!

quote:

---

Originally posted by: houtje
En vooral, mezelf leren accepteren zoals ik ben. Uiterlijk ook ja. En innerlijk ook.



Met mijn piekers, mijn doemgedachten, maar ook met het goeie werk dat ik er aan aan het doen ben, met mijn doemgedachten omzetten in positieve gedachten. Proberen het leuke te zien van een klein ding. En als ik me zo verdrietig voel, proberen contact te maken met mezelf en met andere mensen en dingen te gaan doen die ik goed kan. Dat heb ik de afgelopen 2 jaar geleerd.



Het is zo makkelijk om jezelf steeds maar neer te sabelen, daarmee stel je je zelf ook in de onmogelijkheid om kleine verbetering te zien.



Vandaag ga ik proberen de kleine verbetering te zien.



Een van de beste postings die ik gelezen heb,
Idd, het klinkt allemaal zo gemakkelijk maar ga dr maar an staan

Houtje, n dikke 10 en n kus van de juffrouw, en deze gedachten vasthouden

Goedezondag,

Mooie opening Houtje! Ik realiseer me zo langzamerhand dat ik ook iets moet aanvaarden.....

Ik vecht nu al een hele poos tegen een burnout.....kon ik mijn werk eerder beter aan omdat ik mezelf verdoofde? Ik stoom maar als een stoomwals door, fulltime werken alle diensten, nog een opleiding ernaast, bijna geen ontspanning (sinds ik niet meer drink is heel veel sociaals voor me weggevallen, ben heel veel alleen nu, heb ook het gevoel dat mensen minder graag bij me zijn omdat ik mezelf teveel onder controle heb?.....en ik me maar groot houden), mezelf 200% geven, nooit ziek, altijd de positieve kanten willen zien.....

En dan sluimert het er in, ik denk al wel maandenlang, de gedachten dat ik het niet meer kan, wakker liggen van angst dat ik iets fout heb gedaan, overprikkeld raken van situaties of geluiden, overgevoelig reageren op kritiek en in al mijn vrije tijd ook nog eens zoeken naar een nieuwe baan.....totdat ik afgelopen woensdag instortte, vreselijk gehuild, de dag erna een belangrijke sollicitatie waarin ik werd afgebrand en voila, ik snakte naar een borrel, of een trekje van een joint, want jee ik ben een robot zo, ik wil weer eens helemaal weg zijn, niet alleen maar de sterke en de verstandige, de boog kan toch niet altijd maar gespannen zijn?

Ik vind het moeilijk jullie hiermee te belasten want er is al genoeg en veel heftiger verdriet.....maar ik heb er in al die 9 maanden nog niet zo dichtbij gestaan en moet dus van mezelf hier even met de billen bloot .....ik probeer me uit alle macht vast te klampen aan mezelf om weer in m'n kracht te komen want ik hoop erop dat het tij weer keert voordat ik een andere baan vind zodat ik niet in de ziektewet beland, of moet ik nu toch even aanvaarden dat een timeout onvermijdelijk is of een soort coach zoeken? Zo schrijvende weet ik het antwoord al, natuurlijk moet ik er iets mee, ik hoop een soort tussenweg te vinden, anyway beloof ik jullie en mezelf opnieuw: vandaag drink ik NIET! Want het is gewoon een gremlin toch die mij voorhoudt dat ik een robot ben?! Nog een aanvaarding: ook zonder drank gebeuren er dingen die je niet zo gepland hebt.

Pippi van harte gefeliciteerd met je grote kleine meid en met het 14 jaar moeder zijn! (Puber)kinderen zijn niet altijd gemakkelijk, maar je krijgt er wel heel veel afleiding van, ik word soms gek van kinderen maar alleen zijn is soms wel heel alleen, niemand die je in dingen dwingt, maar ook niemand die je uit dingen haalt....

Woman wat klinkt dat huisje romantisch.....

Goedemorgen. Ben al weer een tijdje in het land en heb een fijne vakantie gehad. Moest wel weer even wennen om in het dagelijkse ritme te komen, maar ook dat is weer gelukt.

Ik ben begonnen met het bijlezen van dit forum vanaf 21 juli, maar weet tegelijkertijd dat dit gekkenwerk is. Nou ja, zo af en toe een stukje en zonder geheel op de hoogte te zijn me hier maar weer even melden. Toen ik ruim 50 jaar geleden geboren werd was ik ook niet op de hoogte van wat zich al die miljoenen jaren vóór mij had afgespeeld, en zie: ik leef nog steeds:).

Vanochtend las ik in het boekje "Just for Today. Daily Meditations for Recovering Addicts" (een uitgave van de NA) het volgende: Just for today: I will surrender my expectations, look to my Higher Power for guidance, and accept life.

Dit komt mooi overeen met de titel en samenvatting boven dit dagdraadje. Ik doe dit nu zo'n beetje een half jaar elke dag en het helpt me uitstekend. Nee, niet zo'n beetje een half jaar, vandaag exact een half jaar. Goh....

Ik wens iedereen een fijne zondag. Ik ga zo naar Schiedam, broer en nichtje zijn jarig...is onderdeel van mijn herstelplan: familiebanden weer opkrikken. En ik heb er zin in.

Tot later allemaal.

Groetjes Kohtje.

Lieverds,

Ik heb echt maar even, dochter 2 even uit bed gehaald zij zit nu bij haar vader.


Trees, geloof mij. De AA is geen zwaktebod. Het is knoerhard werken en soms druist het tegen alles in wat mijn rationele kopje denkt. Maar onder aldat zitten er ook veel houdvast, dingen waarvan de derde keer denkt, HMM, daar heb ik iets aan. Geloof mij lieverd, het is echt geen zwaktebod.
Probeer het een paar keer, lees wat en oordeel dan. En aub denk niet dat zij het voor je doen, je moet het nog steeds zelf doen.
Ik ben geen expert, ik zit nog maar aan hfd 1. Maar ik gun je zo gemoedsrust. Waar maakt het uit war je het haalt, verkocht de slager het, dan kocht ik het gelijk.
Dikke knuffel.

Anjo

Fijn dat het zo goed met je gaat Kohtje en van harte met je HALF JAAR ! Mooi zo'n meditatie, rust in jezelf en go with the flow.....

quote:

---

Originally posted by: Kaia

Ik vecht nu al een hele poos tegen een burnout.....kon ik mijn werk eerder beter aan omdat ik mezelf verdoofde? Ik stoom maar als een stoomwals door, fulltime werken alle diensten, nog een opleiding ernaast, bijna geen ontspanning (sinds ik niet meer drink is heel veel sociaals voor me weggevallen, ben heel veel alleen nu, heb ook het gevoel dat mensen minder graag bij me zijn omdat ik mezelf teveel onder controle heb?

Quote Sandman

Kaia, kijk daar in godsnaam mee uit en onderschat het niet. N burnout is ronduit gevaarlijk.
Stress en zeker teveel resulteert in die burnout. Het vervelende van stress is dat je dr aan went. In t begin stress je, je went er aan (je denkt geen stress),vervolgens nog meer hooi op die vork.
Van de drank afblijven, persoonlijke omstandigheden slecht en hopla, n burnout.
Als je die nu ook nog eens verwaarloost, misschien n hartinfarct of beroerte.
Meiske kijk uit en gooi de rem dr op.
En maak je niets wijs, natuurlijk zijn mensen graag bij je, en die t niet zijn, opzouten met die handel.
Nu ben jij belangrijk, en jij alleen, en diegene die dat niet kan aanvaarden, wellicht zijn dat geen vrienden




En dan sluimert het er in, ik denk al wel maandenlang, de gedachten dat ik het niet meer kan, wakker liggen van angst dat ik iets fout heb gedaan, overprikkeld raken van situaties of geluiden, overgevoelig reageren op kritiek en in al mijn vrije tijd ook nog eens zoeken naar een nieuwe baan.....totdat ik afgelopen woensdag instortte, vreselijk gehuild,

Ik vind het moeilijk jullie hiermee te belasten want er is al genoeg en veel heftiger verdriet.....


Quote Sandman

Natuurlijk doe je iets fout, wie niet.
En ons (mij) hiermee belasten, ben jij gek.
Waarvoor zijn we hier denk je.
Om je op te vangen, te steunen en n hart onder de riem te steken.

Kom op Kaia, trek jezelf omhoog, stop met dat harde werken, ga aan jezelf denken.
Dalijk is t te laat en dat mag niet.
Daarvoor ben je te kostbaar, n mooi mens.

Een hele dikke knuf voor jou en n virtuele schouder om op uit te huilen.

.....alleen jammer dat de wereld om ons heen niet altijd in die flow past, je kan het nog zo goed doen met jezelf maar er gebeuren altijd dingen waar je geen controle over hebt....dus gaat het om de flow en de controle in onszelf.....zoveel respect voor eigenlijk jullie allemaal hier ;heart; , ieder z'n /d'r eigen geluk en verdriet, en toch zo sterk de verslaving het hoofd blijven bieden, de beloning komt altijd wat later dan het moment waarop het verlangen het heftigst is, en dan weet je weer waarom en waarvoor je het allemaal doet, en we zullen doorgaan!!!

Houtje,

Welke morfine gebruik je.
Ik gebruik Oxycontin 20 mg, voor mn schouder en het helpt voor geen meter.
Heb dr van de week 2 tegelijk genomen omdat ik klapte van de pijn, resultaat, droge mond en duizelig.
verder helemaal noppes.

Hoi Kaia,
Brrr, wat herkenbaar... en NEE je bent geen robot. De boog kan niet altijd gespannen staan. Heb je allemaal gelijk in.
Maar waarom wil je "even weg zijn"? Weg waarvan? Van al die druk en drukte? Dat kan ook op andere manieren.
Je kunt dan vanalles gaan doen, als het maar niet met werk te maken heeft.
Ga eens iets heel anders doen, wat je nog nooit gedaan hebt, zoek een "natural high", ga parachute-springen of zo.
Of zoek een omgeving waar "ze" je niet kunnen raken, in de sauna ofzo, geen GSM, quality-time voor jezelf nemen.

Of wil je "weg zijn" van jezelf, van je alleenzijn, van de gedachte dat drank een beloning is voor al je harde werken?
Sommige dingen moet je accepteren, andere kun je veranderen. Weet je al wat je anders zou willen?
Ja ok, een andere baan, maar dat is ook een baan he. Same difference.

Mijn baan is ook druk, maar ik heb het afgelopen jaar bewust een versnellinkje lager gedraaid.
Ik wàs mijn werk, maar nu ben ik even iets meer met mezelf bezig dan met m'n werk. Prio's, weet je wel...
Dat er daardoor allemaal (meest jongere) collega's me links en rechts voorbijstuiven, lekker belangrijk.
Daar komt mettertijd wel weer een antwoord op. Of niet.

En om te ontspannen maak ik mezelf soms onvindbaar, met mooi weer stap ik bijvoorbeeld op de motor en ga een provincie verderop een visje eten bij de kraam. GSM wel mee, voor als ik de wegenwacht moet bellen, maar dan kan-ie dus wel gewoon uit staan.
Als ik met mezelf in de knoop zit, en teveel ga tobben, dan ga ik meestal knutselen. Maakt niet uit wat, ik timmer gewoon wat in elkaar (letterlijk dan he) en tegen de tijd dat ik weer wat ruimte in m'n kop heb hangt er ineens een one-of-a-kind koolmezenbroedkastje in de tuin ofzo.

Nou ja, misschien kun je wel niks met dit hele verhaal, maar ik herken je opmerkingen zo goed...
Acceptatie is een toverwoord, maar dat betekent niet dat je moet accepteren dat er geen tijd voor jezelf meer overblijft.
En inderdaad, "ook zonder drank gebeuren er dingen die je niet zo gepland hebt".
Maar zonder drank gebeuren er ook weleens dingen die je wel gepland hebt.
Moet je ze wel eerst plannen natuurlijk.

Hallo Kohtje, long time no see, fijn weer wat van je te horen!
En Van Harte met een hèèl half jaar, grote klasse man!
Word ik vrolijk van!

De AA, Novadic en wat nog meer.

Hulp aanvaarden van wie dan ook is nooit, maar dan ook nooit n zwakte bod.

Anjo, hoe gaat t met je nu, trek je t nog.
Veel sterkte en wijsheid

Kaia: je bent de kracht zelve, lijkt het wel. Je probeert uit alle macht weer in je kracht te komen.
Stap uit die kracht, laat dat eens los. Kan je bij iemand eens je zwakte laten zien?
Er is NIET EEN mens op deze wereld die altijd in zijn kracht kan blijven staan.
De elastiek springt op een dag.

Het is al heel wat dat je dit bij je zelf erkent. Maar hoe kan je het voor elkaar krijgen om minder te doen? Kan je proberen om minder perfectionistisch te zijn. Je MAG n.l. fouten maken en ja MAG best eens een dag thuisblijven.

Ik denk wel eens. Toen ik nog dronk MOEST ik soms een halve dag, minstens, op mijn kamer blijven om bij te komen etc. Nu ben ik nuchter en nu zou ik ineens bij alles moeten zijn. Mag ik niet gewoon eens een halve dag op mijn kamer zitten. Daar hoef ik toch niet ziek voor te zijn.

Preventief!!!!

Het geval op een terugval ligt op de loer.
Het is een grote LEUGEN van vriendje alcohol die beweert dat je dan weer beter functioneert.

Kaia, een hele, hele HELE grote leugen.

Dit is een non-interesting medisch verhaal dus SCROLLEN MAAR.

Sandman, we mogen geen medicijnen promooten dus ik zeg maar gelijk dat ik het rotzooi vind. Ik heb ook Oxynorm 20 mg (dat werkt een uur of 6) en daarnaast langwerkende morfine HCL (merkloos) van 10, 20 en 30 mg. En die werkt 12 uur dus die neem ik voor het slapen want ik word steeds wakker van de pijn 's nachts. Zenuwpijn is de ergste pijn.

Ik heb een zenuw (die mijn Li-arm aanstuurt en het gevoel/pijngevoel regelt) klemzitten tussen C6 en C7 onderin mijn nek, mijn tussenwervelschijf is daar weggesleten wsch. aangetast door een ongeluk in 1975. Dus de zenuw knarst vrolijk tussen de wervels heen en weer.

Ik heb twee epidurale injecties gehad (onder verdoving hoor) in het ruggemerg op de aanhechtingsplek van die zenuw met verdoving en cortisonen (hormomen) om de zenuw tot rust te brengen maar het effect is zero.

Ik mag tot 80-100 mg morfine per dag nemen, maar dat wil ik natuurlijk niet, dan ben ik zo duf als een olifant. Verder krijg ik nog 3 x per dag 50 mg voltarène (doclofenac) en 6 paracetamol waarvan 4 met codeine.

En nog verrek ik van de pijn. Mijn Gamma GT is inmiddels waanzinnig hoog door al die medicatie, dus eigenlijk wil ik overal vanaf.

Aan de oorzaak, die klemzittende zenuw is alleen wat te doen met een operatie, de 2 nekwervels liften en er iets tussen zetten bv. een ceramisch plaatje dat ruimte geeft, maar gezien de ernst van de afwijking is dan de vraag of het probleem zich verplaatst naar C8. En de OK is dermate risicovol dat ze het niet aandurven, de neurochirurg.

Ik ben onderhand zo ver (ik heb een forse scoliose = verdraaiing in mijn rug) en regelmatig pijn in rechterbeen en knie dat ik naar een particuliere kliniek ga voor een MRI van mijn hele lijf. Volgens mij is er méér mis dan alleen die nekzenuw.

En qua weerstand kan ik wel wel 1000 flesjes mentale Jakult gebruiken (geen kleintjes, ho ho maar grote) want ik voel me een vaatdoek en haal vaak het eind van de dag alleen in bed.

Maar mijn twee schattige pubers beginnen om 1600 uur al te brullen wat eten we? En aangezien ik de ochtenden ook verkrampt van de pijn in bed doorbreng vind ik wel dat ik avond eten moet koken en met ze moet eten. Meestal ga ik daarna nog wat bankhangen met een van de twee.

En mijn huishouden doe ik in de stand uiterst SLOOM en lui ik kan niet anders. Ik draai elke dag een wasje en hang dat met veel pijn en moeite op. Mijn depressies (mijn grote probleem) worden wel erger omdat de pijnmedicatie de medicijnen tegen de depressies afbreekt.

Alsjeblieft.

Weet jij een oplossing?

Ja, ik heb een hulp maar Tafeltje dek je vind ik niet lekker. Thuiszorg krijg ik niet, geen indicatie voor. Belachelijk toch. Ik krijg alleen maatschappelijk werk, 2 x in de week een uurtje dan kan ik uitbrullen wat voor KLOTE moeder ik me voel.

Kohtje: fijn dat je er weer bent. Grappig, die ervaring had ik ook toen ik terug kwam van vakantie.
Een soort 'moeten' om alles te lezen. Nonsens natuurlijk. Trouwens onmogelijk. En inderdaad het leven gaat gewoon door of we wel of niet bijlezen. Je stapt gewoon weer gezellig de woonkamer binnen en na een tijdje ben je zo weer 'bij'.

Houtje: mooie opening schreef je voor vandaag!

Water: heb je de scheuten nog weggescheurt bij de drieling roos? En laat je 'm in de pot staan?
Eigenlijk wil ik 'm wel adopteren ben er helemaal verliefd op.


Woman: ja spannnnund, maar toch proberen de regelmaat vast te houden. Maarja makkelijker gezegd dan gedaan.


Sandman: ellendig als je zo'n pijn hebt, hopelijk gaat het spoedig beter.

Carolien: hoi!

Anjo: sterkte weer vandaag.


Pippi: proficiat met kleine Pip. Hebben we dus pubers van dezelfde leeftijd, die van mij is een paar maanden jonger. Wist ik nog niet.

Hoi Houtje,

Medicijnen promoten, ze moeten niet piepen.
We promoten toch niets, we geven raad en wisselen ervaringen uit

Houtje,

Ik heb je hele verhaal gelezen. Ik begrijp nu eigenlijk veel beter hoe moeilijk je het in werkelijkheid hebt.

Helaas heb ik ook geen oplossingen, maar ik wil je wel - oprecht - alle sterkte toewensen.

wow Houtje, das heavy.
En ik maar piepen dat ik pijn aan mn armpje heb :$

An, ja, ik heb die rode scheuten er uit gescheurd.
Voorlopig blijft-ie nog wel in de pot want ik weet nu niet waar ik 'm anders neer moet zetten, dat komt nog wel.
Die laatste roos is trouwens uitgebloei(d? t?), moet ik die er nu ook uitknippen ofzo?
De andere twee knoppen krijgen net kleur.
En natuuuuuurlijk mag je 'm adopteren. Stort maandelijks een tientje op rekeningnummer....
Nee hoor, geintje. Ik weet zeker dat jij er beter voor zult zorgen dan ik ooit zal kunnen.
Laat me er maar even over nadenken. Overal is een oplossing voor.

Dank voor jullie snelle en lieve reakties

Caro: doet me denken aan the secret van rhonda byrne......kee ik ga de lotto wél winnen, dan is werken sowieso geen issue meer.....

Sandman: je hebt een heerlijke schouder, tnx De mensen zijn zelf al opgezouten voordat ik ze opzouten kon En je hebt gelijk: een mens heeft maar 1 lichaam en dat moet ik serieus nemen, het voelt alleen zo alsof ik vreselijk aan het falen ben.....ik wil gewoon in dezelfde versnelling door kunnen gaan en alles aankunnen, ben juist zo goed bezig met mezelf al 9 maanden lang, wat heb ik verkeerd gedaan, hoe kan een ander die stopt met drinken en werkt hiervan leren? Misschien heb ik het gebaggatelliseerd, of heeft het niks met de drank te maken of komt het juist doordat alles nu ongecensureerd binnenkomt?

Water: ja jij bent toch ook een harde werker die het met zichzelf moet doen (nahja, jeweetwel) ik denk al langer over een versnelling lager, maar dat betekent ook minder centjes.....is dat erg? nee, erger is meer centjes en dan alleen maar geleefd hebben om te werken, i know...
Ook herken ik wat je zegt over de jongeren: ik zie hoeveel meer ze kunnen, hoeveel meer energie ze hebben, hoeveel meer zelfverzekerd ze zijn.....daar sta je dan met al je ervaring, en dan blijkt ook nog eens dat je het (hopelijk even, ik ben 'pas' 43!) niet meer aan kan...
Afgelopen tijd heb ik veel gemediteerd, veel de natuur in gegaan en ik voelde me zowaar vaak heel gelukkig met niets, ajbwib. Maar sinds ik in m'n kop heb dat ik ander werk moet zoeken (wordt ook aangeraden bij burnout) ben ik rusteloos, lukt meditatie niet meer, gun ik mezelf geen tijd meer voor ontspanning en ben ik alleen maar bezig met banen zoeken.
Je laatste zin vind ik ijzersterk. Het is helemaal waar dat ik geen leuke dingen meer plan! Dank je wel Water

Vroegah, toen ik nog jong en bedorven was, kon ik zo goed in het NU zijn doordat ik dronken of stoned was.....even niet denken aan gisteren of morgen, even los in m'n hoofd, muziek maken, ongegeneerd zoenen met een vreemde, veel meer (oppervlakkig) kontakt met mensen.....en hoewel ik nooit meer terug wil en weet dat ik over het algemeen veel blijer ben met m'n leven nu en er ook echt beter van ben geworden en nog ga worden (heus wel! ), mis ik nu wel het relativeren, het even met wat anders dan serieus en steeds maar met 'het beste' bezig zijn, maar ik weet ook dat ik dit nu zo ervaar omdat ik in een dip zit, en erover praten helpt me heel erg want ik zit er vol van, is dit misschien ook wat ze bedoelen met: het eerste jaar je lichaam, het tweede jaar je geest?

Wil jij wel eens vlug ophouden, Klote moeder.
Als ik zo lees wat jij allemaal doet en onder welke omstandigheden dan ben
je n prachtmens en moeder

quote:

---

Originally posted by: An





Sandman: ellendig als je zo'n pijn hebt, hopelijk gaat het spoedig beter.

Thanks An, maar ik heb geen pijn in vergelijking met houtje, schaam me om te klagen








:$