Jentie, je overdrijft.

Ik kan nauwelijks voorstellen dat je geen muziekliefhebber bent in de werkelijke zin van het woord.

Kennis is bijzaak. Of vergis ik me zodanig?

ha nachtbrakers

net thuis

dus ff welterusten zeggen

kunnen jullie weer verder

slaapwel:lips:

Je moet toch geen artiesten kennen, of akkoorden, of studies of uitvoeringen om muziek lief te hebben.

Ik ben een minderaar Rae, ik drink maar wil niet dronken worden, da's voor mij de betekenis grofweg.

Als ik aangeschoten ben, dan verandert er iets in mijn hoofd. Een soort van "foert"-gevoel. Afgelopen februari ben ik fatsoenlijk doorgeschoten, en zelfs dronken verschenen op mijn stageplek. Nadien heb ik me hier aangemeld.

Jane, welkom thuis!

thnx

Heintje gaat nu echt slapen

op mn matje in elk geval

Ik bewandel een gevaarlijk pad dat rakelings langs ravijnen loopt. Maar is dat niet de definitie van elk levenspad?

Die twee duvels onlangs waren inderdaad kantje-boordje. Gelukkig ben ik toen bijtijds in slaap gevallen.

Ach, bestaan er algemene regels? Ik verzin mijn eigen regels. Wel laat ik me nauw opvolgen: er zijn externe alarmbellen als het misloopt.

Hoewel, ik was vorige week de afspraak met mijn psychiater vergeten. Gewoon uit slordigheid, maar dat ik niet opdaagde kon beslist een slecht teken zijn.

Hij heeft me niet gebeld.

Zie pb jens.

Over dat pad dat langs ravijnen loopt. Nietzsche heeft daar een pak over te zeggen. Maar er waren ook een pak ideeën over het leven waar die gozer niet heeft bij stilgestaan. Zinvolle.

Ik heb Nietzsche nog steeds niet gelezen, shame on me, want hij trekt me wel aan. Maar mijn lieveling is Wittgenstein.

Rationeel, ik? :$

Nietzsche heeft het vaak over de kracht om te leven. Mijn favoriet is 'Also sprach Zarathustra'. Hij neemt de afgrond als opperste vorm van het leven.

Boeddha heeft het ook over de kracht om te leven. Terwijl Nietzsche de sprong in het gevaar nam als teken van het echte leven, beschreef Boeddha het leven als lijden PLUS de mogelijk om het lijden te overwinnen. De kracht om gelukkig te leven dus.

En ravijnen horen tot de overwinning, want geen enkele Boeddha zal het laveren op ravijnen ontkennen.

Ik vermoed dat ik het boeddhisme niet vat, want op mij komt het negatief over. Als ik het juist gesnapt heb, dan moet je je eigenlijk onthechten. Ik word meer aangetrokken tot een positieve benadering van het leven. Een hedonistische levensstijl, maar dan zoals bedoeld door de oorspronkelijke hedonisten (zij dronken ook alleen met mate, om een voorbeeld te geven). Ik bewonder enthousiasme, en dat mis ik in het boeddhisme.

mja, moet ik even op repliceren.

het boeddhisme is een zoektocht naar vreugde.

Aangezien het Boeddhisme het leven erkent als een mix van vreugde en lijden, zoekt het een manier om het lijden te vermijden en biedt het daarvoor ook de nodige oefeningen en leringen. Negatief kan ik het dus niet noemen. Het gaat uit van de menselijke psychologie om geluk te bevorderen en lijden te vermijden.

Een boeddhist in het dagelijks leven praktiseert bewust vriendelijkheid en mededogen. Maar daartussen zitten massa's leringen die vorige paragraag in theorie en oefening omzetten.

Rae

Ik moet hier diep over nadenken.

Enerzijds: ik ben christelijk opgevoed, en dat impliceert toch wel in zekere mate een verheerlijking van lijden. Niet dat ik gelovig ben, maar wellicht ben ik diep doordrongen van het christelijke gedachtegoed.

Anderzijds: ik heb een hekel aan het woord "vermijden". Ik houd van het idee om overal ten volle in op te gaan, ook in het lijden dus.

De boeddhistische ethiek staat me wel erg aan, overigens.

Het is geen ethiek, Jens.

Eerder een psychologische benadering van welbehagen en het 'vermijden' van onbehagen. Een heel dierlijk instinct.

De 'christelijke' verheerlijking van het lijden staat wat mij betreft ook haaks op de evangeliën. Die staan, dacht ik, net in het teken van verlossing van het lijden.

Sinds Constantijn en het filosofisch werk van Augustinus werd het lijden in dit leven een wapen van machtshebbers die het lijden gebruikten als excuus voor het rijk Gods. Konden ze lekker 1500 jaar lang rotzooien met God als achterhoede.

Rae

Misschien had ik moeten zeggen dat ik "katholiek" werd opgevoed, Rae. In feite was het een mengeling van beide. Eingewickelt.

Het kan zijn dat het boeddhisme psychologisch geïnspireerd is (mijn lectuur beperkt zich tot een inleiding en Hesse), maar er vloeit toch een ethische levensstijl uit voort? In mijn optiek is elke ethiek deels op eigenbelang gebaseerd.

oh ja, 't is Jen, niet Jens.

Zo, ik ga eens koffie zetten. Straks lopen er twee dagdraden door elkaar

Het boeddhisme erkent eigenbelang als motor tot mededogen. Verder heb ik geen goesting er verder over te praten. Ik heb de neiging mensen hun naam inderdaad lichtjes te vervormen als ik me aangenaam voel bij iemand en je bent niet de eerste die me daar op wijst.

vervormingen zijn geen probleem hoor, maar mijn vrouwelijk pseudo werd ineens nogal mannelijk

Sorry, ik heb daar te hevig op geantwoord.

Tijd om af te sluiten,

groetjes Jen,

Rae