Je moet jezelf wel de kans geven dat eerst te ervaren. dat was voor mij een beetje een sprong in het diepe. Angst ook voor de vraag of er uberhaupt nog wel iets zou zijn wat de moeite waard was. En of ik wel in staat was die ontwikkeling in mn baan te maken. toch de sprong gewaagd, met in mn achterhoofd de gedachte: dan heb ik het maar geprobeerd.
Gelukkig maar.

Inmiddels iedereen afgehaakt?
Dan doe ik het licht wel uit.

Als je niets probeert kom je er nooit achter.
Als je het wel probeert kun je nooit spijt krijgen dat je het niet geprobeerd hebt.
Ik begrijp van jou dat het gelukkig heel goed uitgepakt is
Soms moet je in je leven ook is mazzel hebben en kansen krijgen
Jij hebt m gepakt. Daar is moed voor nodig.

In jou geval was het je werk waardoor je een andere tijdsbesteding hebt
Je moet is weten hoeveel broden ik gebakken heb en taarten voor de uitdeel
maar in het begin van mn adb behandeling was dit mn tijdopvulling
Zoeken naar nieuwe hobby's en vooral zoeken naar de dingen die ik leuk vond en vind
En heel simpel alleen maar om de tijd idd anders in te delen

Ben ik ff blij dat ik blind kan typen
Ik dacht al wat wordt het opeens donker:D

Gelukkig is t licht al uit, hoef ik t niet te doen

Voor de ochtendploeg: een hele goeie morgen!!!!
Enne ik kom niet op de koffie met lachroom,
want dan slaap ik nog heerlijk uit....

Laterzzzzzzzzz

Less ik nog net en doe heel even weer het licht aan.

Niet alleen mn werk Witte. Ook mn vrije tijd deel ik anders in.
Na mn werk was het mijn gewoonte met een pilsje even 'uit te puffen' op de bank bij thuiskomst. Ik puf nu niet meer uit, maar ga meteen met mn avondeten bezig. Ook dat soort gewoontes moet je doorbreken.

Nu echt weg hoor.