Was een grapje. Jij vraagt soms even of ik gedronken heb. Heel lief en niet erg, maar dacht nu denkt ze dat zo weer omdat ik vroeg of je me nog een keer wilde uitschelden voor oelewapper.

Dymph,

Net als Jet, weet niet wat te zeggen.
Reageerde dan ook maar niet.
Maar moet je toch laten weten dat ik het gelezen heb, en dat het me wat (understatement) doet.

Tja, en nu..., weet nog altijd niets te zeggen.

Harry

Jou beesies kunnen heel goed verlating uit je jeugd naar boven halen en dat je dat er nu naast voelt. Dubbel verdriet en dubbel angst. Goed als je weet wat er gebeurt anders is het zo beangstigend wat je allemaal voelt. Gog, wat jij hebt meegemaakt. Akelig.

Bol wil je mijn tip nog?

Heeft de bank het toch gewonnen?

Dympf ben je er nog?

Harry Mulisch ernstig ziek...
Zoveel moois geschreven, het gaat hard, pas nog Solomon, tijdje terug Robert Long...

Ga nog even bij W op de bank hangen (niet platonisch) en dan op tijd naar bed.
Om half vijf wordt ik geacht fris en vrolijk te zijn.

Welterusten allemaal,
Harry

Dank Jetje, Beth, Teveel, ik kwam op het idee van mijn vader door Bol. Het is al zo lang geleden. Maar idd, afscheid nemen, ook relaties die stuklopen, daar ben ik maanden kapot van en dan niet zo'n beetje, neej, compleet gekelderd. Heb dat altijd erg oversized gevonden mijn reactie, maar zo onlogisch is het niet.
Vandaar dat ik nu ook zo bang ben met mijn katjes. Geloof dat ik altijd bang ben als ik zo terugkijk. Jeetje, er wordt me ineens een hoop duidelijk.
En Bethje, praten ver jezelf kan mij ook helpen hoor. Ik voel wel een verbinding met jou, ook qua wisselende stemmingen en dan zit jij nog niet eens te emmeren met de overgang. Ook al zoiets leuks.
Pff. krijg het er nu al weer bloedheet van.

Oke Hrry en trusten alvast.

Trusten lieverds, slaap allemaal zacht!

Dympf ik herken veel en dan raakt het mij ook persoonlijk en wil ik er tegelijk voor je zijn, maar krijg ik ook de kans om met mezelf aan de slag te gaan ook al weet ik ook niet zo goed hoe. Mijn therapeuten zeiden ook alleen maar dat ik dingen een plekje moest geven en traumatherapie zou ik niet aan kunnen. Maar handvaten van hoe je iets een plekje geven? Of iemand vergeven? Ik zou niet weten hoe dat moet. En daar worstel ik echt mee. En die therapeuten gaven daar geen antwoord op.

Een ther. heeft het antwoord ook niet Beth.
als er al een is, zit die in jou.
En in jou start het verwerken met het aangaan
van therapie, liefst zonder drank, want dan integreert
de therapie in een vruchtbare gezonde bodem.

Maar als je mensen je vreselijke dingen aan hebben gedaan hoe vergeef je ze en hoe geef je het een plekje? Kan me ddaar niks bij voorstellen. Zijn voor mij lege woorden. Heb me daar al suf over gepiekerd. Weet dat echt niet.

Ja toch?

Ik weet ook niet of vergeven uberhaupt aan ons is.
Wij zijn mensen en niets menselijks is ook ons vreemd.
Wat ik van mijn therapie-ervaring weet is dat ik mezelf soms
hopeloos ervaar en denk dat het niets heeft gedaan voor me.
Maar net als mijn onderschrift, ik ben nog niet klaar, heb nog niet
opgegeven en de reis gaat door. beth. je wilt een oplossing, die is er niet zomaar.
Wat jij te doen hebt is verder te gaan met je ervaringen, zij hebben je gemaakt tot die je bent,
en zolang je de drank nog nodig hebt, heb je nog niet geleerd met je leven te dealen.
Ik ook niet hoor, laat ik dat voorop stellen, we krijgen geen garanties als we stoppen.
Wat ik wel me realiseer is dat mijn knokken voor mijn leven nu oprechter is en ik minder
schuldgevoelens heb, daar had ik vroeger altijd last van. En ik ben dus minder slachtoffer.

vergeven maar niet vergeten..werd altijd tegen mij gezegd. Trouwens, goedenavond forumvrouwen! Ik zal nog ff teruglezen wat er hier zo allemaal heeft afgespeeld vandaag.

Oke, dan een klein stukje over mijn jeugd. Ik ben grootgebracht met geesten, demonen en angst voor de hel en als je niet zou vergeven vergeeft God mij ook niet. Dus ben ik altijd bang dat ik dan naar de hel ga. Niet alleen daarom, ben daar zowiezo altijd bang voor geweest. Dus ja dan moet ik vergeven.

Beth. Soms groei je zoveel dat je mensen kunt vergeven.
Ik heb zo'n pesthekel aan mijn moeder gehad en tegelijkertijd hield ik ontzettend veel van haar. Naarmate ik ouder ben geworden, ben ik ook meer vergevingsgezind geworden. Er is nu alleen maar liefde, omdat ik zie dat zij niet beter wist op dat moment. Ik heb het verleden geaccepteerd. Hoe? Door dingen te beleven en te herbeleven. Dan pas als je dat gedaan hebt kun je het ook een plekje geven.
Ja en nou wil ik die tip wel, en dan ik lekker afsluiten want ik ben helemaal gaar.

Ja, ik denk dat vergeven moet. Je komt daardoor ook met jezelf in het reine. Het ruimt op. toen mijn moeder aan het doodgaan was, wilde ik haar graag helpen met haar overgang. Om dat te kunnen moest ik haar vergeven. (Relatie met moeder, oeef, volgende keer maar weer, maar wel een heel dubieuze en overheersende). En dat heb ik op haar sterfbed gedaan. Het ging vanzelf en ik was daarna vederlicht eventjes. Vergeven om verder te kunnen. Volgens mij is het belangrijk anders blijf je steken in wrok en bozigheid en dat is ook zo naar voor jezelf.

Jet het lukt voor geen meter. Sommige mensen haat ik gewoon en mezelf kan ik ook zeker niet vergeven. En Bol. Sleep je bank voor de tv. Slaat eigenlijk helemaal nergens op. Maar dan heb je je bank en ons. Hoef je niet steeds heen en weer te lopen.

Dympf?Als je wat wil zeggen er gewoon in batsen hoor.

Ja Dympf maar het is mij naar veel pogingen nog niet gelukt, maar je blijft dan emotioneel ook aan diegene vastzitten.

Ga me nu weer allemaal dingen herinneren. Best heftig.

Goedenavond allen.