Dat kon ik dan wel eens zijn
Misschien moet ik morgen weer
eens een lekker potje gaan gillen....



Nog wat roken
Ik voel weer wat rust

Dan moet je mij maar even zien, Marjo!
Ga je meteen gillen!

Corinne, even bijkomen en dan lekker slapen!

Ik ga ook naar bed.
Weltruste allemaal!

Nog even voor Floor want geloof dat het niet helemaal duidelijk was...
'Fruitvlieg maakte een grapje'

Marjo, probeer eens wat minder te denken want je denkt jezelf nog eens gek.
Ik heb zoveel tijd in mijn leven verdaan met denken en verklaringen proberen te vinden, mezelf te analyseren, te begrijpen waarom zus en waarom zo.... uren ,dagen, maanden, jaren
en al die tijd vergat ik gewoon te leven.

In therapie heb ik 'levensles' gehad. Stoppen met denken en in actie komen en toen kon ik eindelijk leven.
Mijn angsten accepteren en er naar handelen,
aan de rand van de oever blijven in plaats van steeds het diepe ondoordringbare niet te bevatten midden op te zoeken en mijn best doen om het maar te begrijpen.

Soms is er niks te begrijpen!


rustig aan he meissie!!

Anna,

De beschrijving van je eigen situatie heeft diepe indruk op mij gemaakt. Een prachtig verhaal.

Ik zal het bewaren om het, bij mijn eigen pogingen om 18.00 uur af te zien van "een ontspannend drankje" te herlezen.

Groetjes en dank,
Depri

Even een korte update:
Het gaat goed met mij. 11 dagen nuchter nu en lichamelijke klachten heb ik niet echt.
Vanavond had ik wel ff zin in een wijntje toen ik op de bank zat een filmpje te kijken, maar heb toen snel de tv uitgezet en ben op het forum gaan lezen.

Hou vol allemaal!

Liefs, Caro2

hoi hoi,

zijn er nog mensen hier?
ben een tijdje even niet geweest want ik was nog niet helemaal gestopt met drinken.
nu vanavond wel en ben me toch bang pff. durf niet te slapen en stel het maar uit.
maar ja morgen toch een drukke dag dus zal toch moeten. echt ik ben zo bang, doemdenken en alles.
ik weet dat ik nu moet doorzetten en dat het beter wordt maar dit is gewoon niet fijn meer.
ik moet gewoon slapen maar durf niet eens naar boven toe.

Ik was eerder vanavond druk bezig om het draadje door te lezen,
er werden interessante dingen geschreven!
Ik sta nu nog ingelogd terwijl ik niet eens verder heb kunnen lezen...telefoon had prioriteit!

Het is voor mij, mijn vader en mijn zus de enigste contact mogelijkheid omdat we nogal verspreid wonen.
Maar we voelen blijkbaar haarfijn aan wanneer we elkaar nodig hebben.
Ik had vanavond behoefte aan troost en steun, en gelukkig was het er ook!
Het besef dat mijn moeder er echt niet meer is komt steeds harder binnen, soms door hele kleine dingen!
Soms kun je die emotie gewoon laten gaan, maar soms kan dat ook niet...in gezelschap, tijdens het autorijden (heel lastig en levensgevaarlijk om te rijden terwijl je huilt!!!)
Het voelt vaak als een spagaat, je gevoel zegt het een en je verstand zegt iets heel anders!
(goh...dat was met stoppen met drinken ook vaak zo!)

Het is nu een maand geleden dat mijn moeder stierf, en ik geloof dat alle emoties nu wel al eens voorbij gekomen zijn. Toch weten ze me steeds weer totaal onverwacht in hun greep te nemen...
Drank is dichtbij geweest, letterlijk en figuurlijk, maar wat zou ik er mee opgeschoten zijn?
Mijn moeder komt er niet door terug, en mijn leven wordt er niet fijner van door weer te gaan drinken!
Ik doe enorm mijn best om ons leven als gezin op de rails te houden, het belang van de kinderen voorop!
Mijn eigen verdriet...tja, helaas daar is weinig ruimte, tijd of begrip voor...gewoon doorgaan is het devies!
Soms komt heel mijn wezen daar tegen in opstand, zoals vanavond...ik wil ook verdrietig kunnen/mogen zijn, ik wil voel me ook onmachtig soms, ik snap er soms ook allemaal niks meer van...
Maar de buitenwereld verwacht dat ik functioneer alsof er helemaal niks gebeurt is.
Op stoppen met drinken rust een taboe, dat weten we hier allemaal...maar waarom is rouw zo'n probleem voor mensen om daar me te dealen?
Waarom mag ik niet een poosje op halve kracht meedraaien? Terwijl ik dat juist doe om er te kunnen zijn voor mijn kinderen...want ongemerkt hebben die veel meer verdriet dan ik me had kunnen voorstellen!
Ik ben voorstander van de rust, reinheid en regelmaat...en strakke hand! Dat kan ook niet anders in dit gezin met 5 kinderen! Maar nu...moet er binnen dat kader ruimte zijn voor al hun emoties!
En de een uit dat door heel stil te worden en de ander door met stoelen te gaan gooien.
Vreselijk lastig om daar iedereen zijn eigen weg in te laten gaan, je moet grenzen stellen!
Het kost mij al mijn energie, en mijn eigen verdriet en emoties stop ik dus steeds maar snel weer weg!
Toch weet ik dat ik hier iets anders op moet vinden...want anders zit ik in no time weer aan de drank en is alle moeite voor niks geweest! Ik wil hier graag op een nuchtere manier doorheen, maar wel zo dat zowel ik als onze kinderen aan verwerking toekomen!

Er is nog genoeg over te vertellen, maar het is ondertussen allang weer bedtijd.
Wie tips of advies heeft...graag!

Goede nacht voor allen!

Roos ik ben er nog....
was alleen nog al lang bezig met het typen van mijn eigen verhaal..

Kan ik je ergens mee helpen?

geen probleem. heb juist je verhaal gelezen en het raakt me.
mijn moeder is er sinds een jaar niet meer. gister is eindelijk haar huisje leeggehaald en vandaag ben ik haar bankje en kast gaan halen wat ik graag wilde hebben.
ergens voelt het goed, maar aan de andere kant weer een stuk afscheid. morgen komt het woningbouw voor de oplevering.
tja, en ik kan drinken wat ik wil tegen de angst pijn en verdriet maar mn moeder krijg ik er niet mee terug.
het hele jaar het weggezopen,of gezopen om te kunnen uitten. maar vooral tegen de angsten.
het moet er toch een keertje allemaal echt uit en dan nuchter. het kan gewoon niet langer zo.
maar die angst is het ergste, het voelt zo hard en vreemd allemaal nuchter.
ook alle schuldgevoelens tegenover mn kindjes, alle stomme dingen die ik dronken deed,afspraken die ik niet na kon komen omdat ik moest bijslapen ofzo,...ach ik kan er genoeg over vertellen.
het komt gewoon té hard aan zo'n eerste avond zonder maar ik weet dat ik NU ga doorzetten.

Roos, ja emoties komen keihard binnen als je ze niet dempt met drank!
Maar je kunt ze dan ook wel nuchter bekijken..hoe reeel is je angst bijv..
(ofschoon dat bij jou een niet al te best voorbeeld is, sorry!)
Je bent nog jong, en je hebt kindjes om voor te zorgen...stoppen met teveel drank is dus echt pure winst!
Als het je niet alleen lukt, vraag je huisarts dan om hulp!
Je denkt misschien dat je je daar voor moet schamen, maar niks is minder waar!
Je bent echt niet de eerste die met dit probleem bij de HA komt!
Je HA zal je vermoedelijk juist graag helpen, vertel duidelijk wat je grootste problemen zijn...
Is dat de ontwenning (lichamelijk), zijn het de angsten, de verantwoordelijkheid voor je kinderen...pas als jij hem/haar duidelijk kunt maken waar de schoen wringtr kunnen ze je echt helpen!

Voor jou is de situatie nog veel bizarder als voor mij, mijn moeder stierf in het ziekenhuis aan een nare ziekte...jij vond je moeder terwijl ze een niet natuurlijke dood was gestorven..
Weet je het blijft moeilijk...hoe iemand ook gestorven is, want wat je voelt is het gemis!
Gaan drinken helpt misschien voor een paar uur...maar daarna is de ellende er toch weer en met nog een kater op de koop toe!
Mij is het het niet waard....niks is het waard om te gaan drinken!
Ik hoop dat jij het ook zo ziet Roos!

Hoi Rudy,

Vanaf de zijlijn heb ik de strijd om je gezondheid gevolgd.
Ik zag dat je nu online bent...dus ik neem de gelegenheid maar even om je heel veel sterkte te wensen!
Het is niet niks wat je voor je kiezen krijgt nu...en er zal vast weinig vergelijk zijn met stoppen met drinken...
Toch wens ik je hierbij net zoveel kracht als je hier laat zien wanneer je het over je drankvrije leven hebt!
Je kwam van ver en van diep, je verloor veel..zo niet alles! Toch overwon je het alcoholduiveltje!
Ik heb enorm veel bewondering voor jou weg, en ook voor de manier waarop je hier je verhaal vertelt!
Blijf geloven Rudy! You can do it!