depressie onstaat voor 90% dat persoon in kwestie lange tijd op ongezonde manier blijft geven en niet kan of geleerd heeft te ontvangen, hierdoor worden grenzen overschreden, persoon is totaal leeg gegeven en rekt breekt

BB, dat is waar wat je zegt, ik láát het inderdaad ook gebeuren.
En morgen 10 weken ADB dus, goed bezig!

Zon, ik schrijf die naam op en ga dat uitzoeken.
En het klopt precies wat je zegt over dat de rek eruit is.

zo ik ga eens afsluiten
house md is in the house sevens:D
mss nog tot laters
Em ik ga niet zeggen hou je sterk, dat doe je al jaren maar gewoon blijf nuchter en vooral:present:

Em, Fran zegt vaak; zelfkennis is het begin van alle wijsheid! 10 weken is goeeeed, keep it up. Doei,
oant sjens, ofzo. Lietsjebietsje. Noe doooo.

k zal je de namen van een paar interessante boeken over hem en andere die hierover geschreven straks doorgeven Em

Wing jonge, wat zeg je dat weer mooi!

Van Iván Böszörményi-Nagy:

Tussen geven en nemen. Over contextuele therapie, 1994, uitgeverij De Toorts - Haarlem
Grondbeginselen van de contextuele benadering, 2000, uitgeverij De Toorts - Haarlem

Else-Marie van den Eerenbeemt ('s-Hertogenbosch, 17 februari 1946) is een Nederlandse familietherapeut.

1983: Balans in beweging: Ivan Boszormenyi-Nagy en zijn visie op individuele en gezinstherapie (samen met Ammy van Heusden) (ISBN 90 6020 650 9)
1995: Alle dochters!: drie generaties vrouwen en hun familiekwesties (ISBN 90 6020 747 5)
2003: De liefdesladder: over familie en nieuwe liefdes (ISBN 978 90 6305 317 8)
2008: Door het oog van de familie: liefde, leed en loyaliteit

Wing, het klopt helemaal wat je zegt.
het is ook niet te begrijpen voor een ander en vooral de inpact is niet te begrijpen.
Mijn man is iemand die zegt, het verleden is dood, nu vooruit kijken.
Ook dat is waar maar daarvoor zijn de gebeurtenissen te erg geweest.
en vooral als ik uitgeteld ben, is het moeilijker om ermee om te gaan.
het laatste anderhalf jaar heeft me teveel vermoeid.
En nu beginnen alle onderzoeken weer en ga ik weer in die mallemolen, ik ben er zo moe van.

Maar bedankt allemaal voor het luisteren, het doet me steeds weer goed om mijn sores hier neer te kunnen zetten.

Em, dat stukje over jouw moeder en je broers, ik ken het goed hoor.
Vind je 't erg als ik mijn stuk erover mee deel? (niet omdat het over mij moet gaan maar om je te laten weten dat ik je begrijp.)
Gisteravond bedacht ik me (en vast niet voor het eerst maar altiojd wel weer gauw van me afgezet) dat het 'er niet mogen zijn' nog altijd doorwerkt, voor mij dan. Ook ik mocht in ons gezin er niet zijn. Mijn broer wel. Alles wat hij deed was geweldig en ik was lastig. En ja, ik mocht en niet bijhoren. Over mij werden nooit leuke verhalen verteld als er bezoek was. De dingen die ik van school meenam werden achteloss weggelegd. En ik deed vaak zó enorm mn best. Was nooit goed genoeg. Zal er verder niet te ver over doorgaan.
Tot mn 40-e heb ik mn best blijven doen. En toen viel de bekende druppel. ik werd tijdens een verjaardag afgeblaft als een hond. Ik heb de verjaardag nog een uurtje uitgezeten en toen was het klaar. Over en uit!

En dat alles realiseerde ik me dus gisteren, dat ik nog steeds vaak denk dat ik er niet mag zijn. Een paar echte vrienden heb ik, gelukkig. Maar als ik zo eens goed naar mezelf en mijn houding t.o.v. anderen kijk, dan hou ik me zo enorm in. Zo bang mezelf te laten zien omdat ik daarop afgewezen zal worden.

Hoe kom ik hier nou op? Ehh, even teruggezocht. zonnetje schreef het al. Je bent ws. iemand die veel geeft en niks terugvraagt, niks terug dúrft te vragen.

Zon, dank je. Ik ga dinsdag naar de bieb en ga ze bestellen.
Heel erg bedankt.

Jij weet dus precies hoe het voelt Mupke.
Wat fijn dat je dat opgeschreven hebt want het is zo de spijker op z'n kop.
Je kon mijn zussie wel zijn.

Dat is nou ook altijd wat ik zeg Wing maar dat wordt hier altijd weggeschoven.
Dank voor je woorden.

Ik val er even middenin.
Em, goed dat je hier wat van je verhaal kwijtkan.

Ik vraag mezelf af (beetje naief misschien) of overlevingsmechanismen slecht zijn?

Mijn overlevingsmechanismen waren keihard werken, opleiding na opleiding om slechte redenen (meer aanzien, erbij horen enz.) en later drank om ook reden van: even rust in de kop, even kunnen slapen, even kunnen vergeten.

Ik heb altijd al graag een grote zus willen hebben Em.

Ze zijn inderdaad nodig om te overleven, als kind: het woord zegt het al.
Maar het kan een probleem worden als die mechanismen blijven bestaan terwijl ze niet meer nodig zijn. Ze kunnen zich dan compleet tegen je keren en dus giga in je nadeel gaan werken.

Het vervelende is dat je die patronen vaak helemaal niet herkent, je weet niet beter. Daar kom je vaak pas veel later achter.

Ik ook, haha.

Ik zie mijn xdrinkgewoontes toch vooral als destructief gedrag Emma. Niet alleen maar om alles te vergeten. 'Gewoon' toch niet mezelf de moeite waard vinden. Die boodschap van thuis zit toch, ondanks dat ik het niet wil en er behoorlijk onder geleden heb, in mn hoofd opgeslagen. Maar misschien is dat bij jou anders?

wil er even tussenkomen..sorry..

Een manier om iets te overleven kan resulteren in een verkeerd gedragspatroon..
Tot zover mijn wijsheid

Lieve Em..waarom probeer je het niet los te laten? Kan mezelf die vraag ook stellen natuurlijk. Bedoel dan de verwachting die je naar je moeder hebt.
Heb zelf heel wat gezien op dat vlak en weet dat het op een bepaald moment niet meer wordt dan een deel van jezelf. Dat slecht gevoel. Ik kom niet uit een echt nest..En het is spijtig maar ik zie mijn ma als iemand die ooit haar best heeft willen doen maar niet beter wist.
Het maakt het niet ok maar het is de enigste manier waarop ik iets of wat vrede kan vinden

Overlevingsmechanismen zijn broodnodig. Totdat je ze niet meer nodig hebt omdat je niet meer in de situatie zit van destijds en dan gaan ze je gaandeweg tegenwerken en in de weg zitten. Omdat je zelf niet zo goed weet hoe dit te veranderen kom je vast te zitten. Stoppen met drinken kan hier heel goed in zijn om andere vaardigheden aan te leren. Voor mij ook broodnodig diverse therapieën. En ik moet zeggen dat ik mn laatste therapie het meest waardevol vond. Ik stond toen al een tijdje droog en ik kon veel beter voelen waar het over ging en gaat. Was al eerder in therapie gweest maar begreep veel zaken destijds ook niet. Mn angst was te groot, ik kon nog niet loslaten.

Nu wel, stukje bij beetje. Soms ineens een groot stuk loslaten en dan weer kleine stapjes. Twee vooruit en soms ook ff achteruit. Maar meestal vooruit, das fijn.

Mupke, bij mij ook wel denk ik want ik maak mezelf immers ook kapot.
Maar ik stapte er voor mijn gevoel ook even uit als ik dronk maar het is frappant hoe de gelijkenis is met jouw verhaal. In grote lijnen dan he?

Fleur, mijn moeder kan ook inderdaad geen liefde geven, ze heeft ook haar eigen verhaal.
Ze was 15 toen ze me kreeg, verkracht door haar stiefvader.
Ze kan haar man waar ze al 46 jaar mee getrouwd is ook geen liefde geven. Alles moet om haar draaien.
Dus wat doe ik mezelf toch steeds maar weer aan he?

Bam, wat voor therapie heb je gedaan?

Ik ben in dubio of ik meer over die overlevingsmechanismen wil vertellen van mezelf.
Want ik ben ook moe en emotioneel, en morgen heb ik iets belangrijks waar ik fit hoor te verschijnen.
Ik kom er nog wel op terug. Ga het even laten bezinken en voor mezelf eerst iets over opschrijven.
Het liefst zou ik hier wat blijven praten......
nou laters dan maar...

Hannah, dat er veel mis gaat wil ik onmiddelijk aannemen. Maar....in mn vorige werk mocht ik vier dagen per week aanschouwen waarom het goed is dat Jeugdzorg er is!
Maar goed, als het om jezelf gaat en je voelt je vaak als zo machteloos tegen instanties dan begrijp ik veel frustratie ook wel.

En vergeet niet; echt iedereen kan hulpverlener worden. Je hebt er weliswaar diploma's voor nodig maar ja, dat zegt niet zoveel:$

Em is het niet de behoefte van het kleine meisje, de kleine Emma die je nog steeds voelt?
Je verstand weet anders/beter, maar je gevoel.............Je verlangen naar liefde, waardering, gezien worden etc., dat is er nog steeds.