43 minuten geleden zei Jannigje:

@jopie, ik heb heel respect voor je. Ik realiseer me heel goed dat het niet vanzelf gaat, maar je doet het! Geen idee hoe. 

Ik denk, in essentie, door echt en fundamenteel geen verwachtingen te hebben. Echt geen. Niet van anderen, niet van omstandigheden,  van niets. 

Dat in combinatie met wel dát doen wat ik zelf kán doen. Of het nou werkt of niet. 

Ik lijd (in general) meer onder mijn eigen falen (wat ik dan falen vind: niet gedaan hebben wat ik kon doen), dan onder het daadwerkelijk resultaat.

Zoiets. Tevreden met mezelf mogen zijn ook al heeft t niet goed uitgepakt. De "ik kan niet meer dan ik kan ik hoef niet meer dan ik kan"

(Zeg ik nu. Misschien zeg of denk ik volgende maand iets anders)

Ook ik lees je verhalen altijd met een gevoel van bewondering @jopie. Geen verwachtingen hebben. Klinkt simpel maar is zó moeilijk. En dan wél doen wat je kan doen vereist soms ook ijzeren discipline. Maar zoals Jannigje zegt, je doet het maar mooi wel 

1 uur geleden zei NickyLJ80:

Ook ik lees je verhalen altijd met een gevoel van bewondering @jopie. Geen verwachtingen hebben. Klinkt simpel maar is zó moeilijk. En dan wél doen wat je kan doen vereist soms ook ijzeren discipline. Maar zoals Jannigje zegt, je doet het maar mooi wel 

Het stomme Is dat naarmate je meer verliest of verloren hebt het loslaten, relativeren of het echt domweg bij jezelf houden ook eenvoudiger wordt.

In die zin kan verlies dus echt verrijkend zijn. Niet leuk, niet fijn, maar (in ieder geval bij mij) groeide er wel ergens dat stukje ervaren dat je het verdorie wél "overleeft". Dat krampachtige vasthouden aan wat je "hebt" (relatie/vriendschap/bezit/comfort) verdwijnt. En juist dat krampachtige zoeken en vasthouden heb ik zelf (terugkijkend) ervaren als vernietigend voor tevredenheid.

En ja, natuurlijk komt daar ook zelfbeheersing en wilskracht bij kijken. Net als bij stoppen met zuipen. t Gaat niet vanzelf. En t gaat bij mij ook lang niet altijd lekker of goed. Ook ik wiebel nog steeds vaak. 

Maar ach....   uiteindelijk blijft t theoretisch  geblaat en moet je het gewoon doen met wat je bent. 

Hannah 

Ach @Reacher, is je konijntje gestorven . Das ni leuk . Dikke kus voor jou  

En voor t overige...je weet pas hoe goed je bezig bent als je door de moeilijke momenten heen gaat. T is je eerste jaar zonder drank tijdens de feestdagen? De eerste keer is altijd gek. Vind ik toch 

Vonneke, ook voor jou een dikke smakkerd 

@Reacher, wat sneu, ook een kus van mij 

Dank jullie wel @fleurtje en @Jannigje. Doet me goed  

 terug. 

wij hadden Snoepie, de tuinterrorist.
Ooit moest de tuin opnieuw aangelegd, maar zo dat hij vrij rond kon huppelen. De hovenier vond het naar niets dat er een omheining om het mooie buxus-eiland moest.
Maar ja, Snoepie was er eerst☺ en die bijnaam werd hem door de tuinarchitect gegeven en die is hij nooit meer kwijtgeraakt.

22 uur geleden zei lady jane:

wij hadden Snoepie, de tuinterrorist.
Ooit moest de tuin opnieuw aangelegd, maar zo dat hij vrij rond kon huppelen. De hovenier vond het naar niets dat er een omheining om het mooie buxus-eiland moest.
Maar ja, Snoepie was er eerst☺ en die bijnaam werd hem door de tuinarchitect gegeven en die is hij nooit meer kwijtgeraakt.

 Tuinterrorist!   Ik wed dat er heel veel gemene blikken werden gewisseld tussen Snoepje en de architect