A, dat is mooi...en ik zie nu dus soms dat stoppen met refusal, maar zonder 'verandering' in wezen niets verandert. De patronen, gedachtes blijven zoals ze waren. En ook dat is dan wat het is voor die persoon, op dat moment...daar kan ik niets aan veranderen. Weet ik nu. Kan alleen maar spreken uit mijn ervaring. Want heb ook zelf moeten ervaren wat voor mij werkend is. En dat mag ik delen en wellicht kan er iemand zijn of haar voordeel mee doen.  Het bij mezelf houden,  is zo één van die lessen....

Dat bij mezelf houden probeer ik ook altijd, ik maak echter vaak de fout bij mezelf te komen door me met een ander te vergelijken, of een ander
te vergelijken met mezelf. Ik heb echter nooit de intentie een ander mijn wijze op te dringen, dat liet en laat ik van anderen ook niet bij mezelf binnendringen.
Soms denk ik wel eens: had ik dat nou maar wél gedaan, maar m'n eigen ondervindingen en ervaringen dringen nog altijd het best bij me door. Ook
als ik na herhaalde goedbedoelde maar niet als zodanig opgepikte waarschuwingen uiteindelijk op hetzelfde door die ander beoogde punt uitkom ben ik
blij dat ik de schade en schande zélf heb ervaren.
Dit alles maakt me vaak onuitstaanbaar maar ik heb me er min of meer bij neergelegd dat dit zo "ik" is dat ik daar maar mee moet leven. Anderen helaas
ook. Af en toe word ik me echter bewust van m'n onuitstaanbaarheid en dan zeg ik iets wat ik voorheen nooit over m'n lippen kon krijgen én het tegelijk ook
meende. Ik geloof dat het nu ook weer zo'n moment is. Dus zeg ik luid en duidelijk voor iedereen, én tevens gemeend: SORRY!

Ach...hoe moeilijk ik het toch vind...het wordt al soms 'vond' juist te zien dat ik van die 'onuitstaanbaren' wat te leren had en heb....en wat was ik zelf onuitstaanbaar dat niet te zien  

Avond, paar dagen ziek geweest en nog niet helemaal in orde maar nog droog. 

Bedankt