Oké een vakantiepark is dus niet altijd relaxed...

Vandaag 2 uurtjes bij het zwemparadijs gestaan, gelukkig voor de bezoekers en mij maar 2 uurtjes.

Het werk is wel leuk maar vol continue voor politieagentje spelen en mensen met een vriendelijke glimlach steeds weer corrigeren is niet helemaal mijn ding. Na een uur mensen steeds hetzelfde zeggen was ik mijn geduld eigenlijk wel een beetje kwijt. En heel spijtig ik kan geen masker opzetten, dus terwijl ik er nog een glimlach en een vriendelijk woordje uit probeerde te persen zei mijn blik eigenlijk al genoeg.

Mijn collega´s waarmee ik samenwerkte willen mij wel graag daar voor vast hebben staan. Maar voor de bezoekers is dat volgens mij helemaal niet handig. En voor mij ook niet. Ik bedoel nu kon ik me nog enigszins inhouden maar was toch al aan de buitenkant te zien. Laat staan als ik last van mijn regels heb dan kan ik soms echt heel erg lomp uit de hoek komen. Als ik gewoon mijn werk kan doen en anderen de taak van politieagent op zich nemen vind ik het helemaal prima om daar voor vast te komen staan. Maar anders lijkt het me beter om me daar in te zetten in nood situaties.

Zo leer je je beperkingen kennen hihihi en aan sommige beperkingen wil ik gewoon niks meer veranderen. Als ik lerares of politie agente had willen worden was ik dat toch geworden? Bij de politie heb ik overigens wel ooit eens gesolliciteerd maar voor een functie als cipier alle testen in geslaagd behalve het psychologische gesprek. Als ik toen niet zo open was geweest was ik het gewoon geworden. Maar ikzelf had mijn twijfels er gewoon bij of ik het wel 100% wilde. Nu ontzettend blij mee eigenlijk dat het niks geworden is.

Zo vanmiddag 15 km hardgelopen (in de semi zon!) en nu met een vriendin eten!

Oké Yvonne van de plaatjes van koffie en thee en cola op de dagdraad. Heel raar om je specifieke zonnetje weer te zien en jou ook! Maar wel blij mee!

Mij is gezegd dat je overleden was en was niet fijn te horen maar je past je aan. En nu blijk je springlevend! Kei super! Ik neem de slechte breefing niemand kwalijk. Fijn dat ik je weer gelezen heb.

En fijn dat je er nog steeds bent.

Ja ook verwarrend voor mij.

Toen ik over 5 december begon moest ik aan Yvonne denken die me geholpen heeft met de organisatie toen. niks over gezegd maar nu is ze er weer en daar ben ik blij mee! En ben ik hier niet voor niks. Gewoon om dit al te weten. Maakt blij en opgewekt. Dan hoef ik niet eens vrienden te worden met anderen.

Lieve Spud, Yvonne is hier nooit weggeweest, hoor. Wat raar eigenlijk dat jij andere berichten hebt gehoord, is iemand dus behoorlijk mee in de fout gegaan. 

Weet ook even niet goed wat ervan te denken. Maar hé, goedeavond. Hier gaat het nu best wel soms even slecht. Maar ik wil nuchter blijven tot de detox. Shoot me. Maar ik ga het gewoon redden.

3 uur geleden zei Spud:

Ik neem de slechte breefing niemand kwalijk

vreemd Spud, ik zou dat héél kwalijk vinden
zo krijg je foute roddels
en idd niet checken
moet je de briefer wel goed vertrouwen/kennen dus?

4 uur geleden zei Spud:

Mij is gezegd dat je overleden was en was niet fijn te horen maar je past je aan. En nu blijk je springlevend! Kei super! Ik neem de slechte breefing niemand kwalijk. Fijn dat ik je weer gelezen heb.

Ze is ondertussen stokoud maar nog niet dood 

Waarom zoiets perse checken? Als iemand zoiets tegen mij zegt ga ik er zelf ook vanuit dat dat geen grapje zou zijn en neem ik t aan voor waar. Zelfs al ben ik niet echt close met de briefer.

Ik heb btw dit zelf ook es een keer voorgehad. Ik hoorde van iemand dat een ander iemand, waar ik ooit heel close mee was maar nog maar raar of zelden zag, gestorven was. En dat bleek dus niet. Helemaal van slag en daarna weer in de wolken. Kon t mens niet kwalijk nemen want die had t ook weer van iemand anders. 

1 uur geleden zei Myle:

Weet ook even niet goed wat ervan te denken. Maar hé, goedeavond. Hier gaat het nu best wel soms even slecht. Maar ik wil nuchter blijven tot de detox. Shoot me. Maar ik ga het gewoon redden.

Nou ik kan je niet shooten he...anders ben jij er dadelijk nog aan 

Ik heb honger. Niets nieuw. Volgens mij moet ik binnenkort weer aan het lijnen.

Iets voelt zwaarder.

Aaaaah vier op een rij. Nostalgie 

@CoconutWoman, ik herinner me nog heel goed je passie voor buikdansen! Altijd een beetje jaloers op geweest. Heb ik zelf nooit gehad. Een echte passie dus..

Buiten eten 

Ik ben eraan. Jeah. Alleen dat voelde al zo dus je moet wel even met wat beters komen Fleur. En honger is niet genoeg. Echt. 

@Smaragd, das dik vette kak dat hyperventileren. Ken het. Ik heb meestal last van derealisatie (zo noemde mijn psych het toch) voor ik in hyperventileren schiet. Mijn hart gaat dan als een wilde tekeer, enorm warm, beven en tintelende handen.

Had je t plots? Bij mij is t meestal gebonden aan een specifieke situatie of als ik heel wenig geslapen heb ben ik er ook veel gevoeliger aan.

5 minuten geleden zei Myle:

Ik ben eraan. Jeah. Alleen dat voelde al zo dus je moet wel even met wat beters komen Fleur. En honger is niet genoeg. Echt. 

Jij bent er niet aan. Fleurtje is niet dom he...doden kunnen niet schrijven.

Ik zal maar es knorren gaan. Morgen wat poetsen denk ik. Hekel aan.

Hoop dat je fijn slapen kan @Myle

Ik hoop jij ook @fleurtje. Derealisatie is trouwens niet fijn om mee te maken. Herken het want het overkomt me dagelijks. Meestal is het een psychische reactie op stress. (kort door de bocht)

40 minuten geleden zei fleurtje:

@Smaragd, das dik vette kak dat hyperventileren. Ken het. Ik heb meestal last van derealisatie (zo noemde mijn psych het toch) voor ik in hyperventileren schiet. Mijn hart gaat dan als een wilde tekeer, enorm warm, beven en tintelende handen.

Had je t plots? Bij mij is t meestal gebonden aan een specifieke situatie of als ik heel wenig geslapen heb ben ik er ook veel gevoeliger aan.

Voorheen zag ik het wel aankomen. Nu niet, dat is het rare. Heb mijzelf vandaag dezelfde vraag ook gesteld natuurlijk.

Had gewoon een redelijke vrije dag, veel schoon gemaakt, gekookt. Echt een tevreden gevoel, voldaan etc. Gedaan wat ik wilde doen.

Begon eigenlijk toen ik dacht, zo ik mag/kan nu even wat leuks doen/ontspannen. Schoot in mijn rug(spieren).Dacht nog, heb gewoon teveel gedaan, hele banken verschoven om eronder te stofzuigen/ dweilen etc. Bedden opgemaakt.  Ik draaide mijn hoofd en hoorde een knak/krak(zijn ook spieren dacht ik nog) Dacht nog ontspan je nou eens wat beter, stress slaat snel op mijn nek/hoofd/migraine/spieren etc. Toen een soort van druk/tinteling op mijn borst en linker arm. Toen schoot ik in de stress en dacht zal toch niet.......Bekende verschijnselen van een hartinfarct.  En dan schiet mijn hartslag idd omhoog naar 120 en meer, warm, zweten het hele scala, je kent het wel.. Dan kan ik cognitief nog denken dat is stress/angst/paniek etc. Maar ik kwam er niet uit, werd niet rustig. En was alleen thuis. Ik dacht als ik nu neer flikker dan is er niemand die het ziet. Dus ik rende naar de voordeur en de deur open gezet. 

Door het wazige zicht, ik zie dan alsof er allemaal watten in mijn ogen/hoofd zitten, kan dat gevoel slecht uitleggen. Dat is volgens mij ook het derealiseren, lijkt dan ook wel alsof ik er niet meer ben/weg val/alsof alles niet echt meer is. Daar wil dan van weg rennen. Echt ook gevoel van flauw vallen. Zo geen controle dan meer.

Ik zelf denk dat het komt omdat ik vanuit veel activiteit overga ineens naar ontspanning. En dat mijn geest/psyche/lichaam die overgang niet trekt. Weet het anders ook niet. Na een uur was het weg, was ook echt uitgeput erna, het is heel intensief. Maar goed ik heb er best lang niet last van gehad. Dus moet niet bang gaan worden voor het bekende angst voor de angst dat het weer gaat gebeuren. Die coping heb ik wel onder de knie nu mag ik hopen. Maar schrok er wel van.

Zoals gezegd afgelopen nacht heel goed geslapen en vandaag/vanavond tijdens mijn avonddienst nergens last van. Onbegrijpelijk.

Fijne lange avonddienst gehad, ook veel gelachen. Daarna ook kunnen ontspannen en niet dat gevoel, dus wel vreemd maar goed. Hoop dat het eenmalig was. En dat gejojo met alcohol zal het bij mij ook niet beter maken natuurlijk. Zal ook een reden zijn geweest bedacht ik mij. Dank voor het reageren. Jij weet hoe het voelt. Positieve is wel dat ik het ZELF na een uur weg kreeg. Dat geeft vertrouwen.

Ik ga nu lekker slapen, tot morgen hoop ik. Dan heb ik weer avonddienst, hou van dat ritme. 

@Myle

slaap lekker @Smaragd. Lees je net terug van gisteren. Niet fijn.

Ik herken het. Die tinteling in de armen vind ik altijd zo raar. Alsof als mijn bloed wegtrekt ofzo. 

Misschien waren de eerdere fysieke ervaringen (rug/nek) aanleiding? Dat je daarvan schrok? Hou je taai !

Begrafenis gehad. Blij dat vandaag voorbij is. Heel veel ijs gegeten. Coping. Voor vandaag is het maar even zo.

@Lika Niemand verwijt je nu iets van ijs. Ik hoop dat je wat kan slapen. Is je gegund.

En @Smaragd je bent niet de enige die zo'n ervaring mee heeft gemaakt. Zoals het mij is uitgelegd is het een psychische coping om te dealen met (overweldigende) emoties. Het kan vanalles zijn. Van heel negatief tot enorm positief. Maar wat me even vooral opvalt is 

1 uur geleden zei Smaragd:

Positieve is wel dat ik het ZELF na een uur weg kreeg. Dat geeft vertrouwen.

Dit. Je kreeg jezelf en dus je eigen (echte) gevoel weer terug.