Trouwens als je in therapie bent voor je verslaving
zou het helpend kunnen zijn om juist bij een verslavings-instantie
te komen. Daar zitten ook vaak ervaringsdeskundigen en ze
weten hoe verslaafden denken en handelen. Zo'n beetje dan toch,
want echt in mensen hun ziel kijken is wel heel moeilijk.
Maar eenmaal vertrouwen in die persoon, kun je wel ervaren dat het kàn.
Ook voor jou.

Ja @Lika, ik herken ook wat jij schrijft, nog steeds.
Ook ik tob nu met eten, aankomen en gisteren ook
dat koopgedrag herkend. Bij mij zit daar de Corona tijd achter
en het feit dat de zomer voorbij lijkt. Een deel van mijn vrwijwilligerswerk
is weg, en ik moet een nieuwe structuur opbouwen en mezelf eens flink aanpakken.
Maar discipline is niet mijn grootste talent.
Maar ik taal niet meer naar alcohol, dus ik ben algauw tevreden. Dat klopt natuurlijk
niet want mijn gezondheid behelst méér dan niet drinken.
werk aan de winkel dus, ook hier.

6 minuten geleden zei lady jane:

En je bent wel eerlijk tegen die psych???
Ikzelf was een sjoemelaar in wat ik prijsgaf, vandaar,
ook in het drinken zelf trouwens.
ben het nog, maar nu met eten

Dat is een lastige. Ik vertel wel de feiten heel eerlijk. Zelfs op werk heb ik het verteld. Maar dat onbewuste lukt me niet om te delen. 
Ik herken het met eten. Als ik niet drink zoek ik altijd wat anders.

Mijn baas snapt er overigens niks van, die zegt “die jongen heeft alles; waarom zuipt-ie”. En dat snap ik ook niet.

Enfin voor nu is het herstellen. Moedeloos om te weten dat zodra het weer goed gaat de dreiging er weer is. Wat ik al zei die vreselijke ontkenning. Wat ik hier lees is erkenning en daar wil ik aan werken.

Er schijnt een boek te zijn; het gat in je hart.
Heb het nooit gelezen, maar de titel alleen al.
Zoiets is het denk ik, bij mij althans.
Dat gat probeer ik te vullen, soms bewust, meestal onbewust.
Het helpt me niet dit te weten, en toch troost het me.
 

Je baas zal je misschien ook nooit snappen,
zoals we onszelf vaak ook niet snappen.
Soms moeten we onszelf maar even verduren
en het beste ervan maken. Er komt altijd weer
wat anders. Ups en downs blijven er.
Maar ik herken iets bij je, ik noemde het bij mezelf
ontevredenheid. Want ook ik had alles. Nu zie ik
het meer als rusteloosheid. Ik ben tegenwoordig juist
heel tevreden. Soms zo, dat ik er lui van word haha.

Als ik jou lees @lady jane dan straalt dat inderdaad heel veel rust uit; dat is mooi. Ik hoop dat te kunnen vinden.

Ik ben op zich niet ontevreden met mijn leven. Ik vind het wel moeilijk om te genieten. En zelfs van alcohol geniet ik niet meer. Ik drink alleen maar om ziek te worden. Dus ja dat is wel duidelijk.

Ik ben overigens een maand geleden gestopt met mijn antidepressiva. Sindsdien gaat het niet beter helaas.

Waarom en hoe ben je gestopt met antidepressiva? Weet je psych dat ook? Heb je afgebouwd? 

Weet je. Ik herken ook veel bij je. Of denk te herkennen. Ben een grote invulheldin...

Ik heb/had ook alles. Goed stel hersens, baan, opleiding, gezin, etc, etc. Maar dat is het niet hè? Diep van binnen: de angst. Faalangst. Voor alles. Het leven in het algemeen. (Bij mij dan) Dat je alles goed of fout kunt doen.

Heel langzaam ontworstel ik me nu aan mijn juk. Niet drinken was een voorwaarde. Eten, kopen zijn nog punten waar ik mee aan de slag mag.

EN: het hoeft niet altijd leuk te zijn. Je mág genieten moeilijk vinden. Soms als je wat meer in jezelf komt, ruimte ervaart, zal een een moment komen van bewust ervaren van schoonheid, dankbaarheid, geluk zo je wil. Als je dat opmerkt, gaat dat genieten waarschijnlijk voorbij. 

Tijd is je vriend in deze. Houd vol. Ik ben een dankbaarheidsboekje begonnen. Kan gewoon overal in. 5 punten waar je dankbaar voor bent. Per dag. 1 kan ook:-) 

Ik zie de zon nu schijnen. Ik ga zwemmen. Take care.

15 minuten geleden zei lady jane:

Maar ik herken iets bij je, ik noemde het bij mezelf
ontevredenheid. Want ook ik had alles

Hier nog zo 1. Goede baan, mooi huis, relatie en twee gezonde kids en mezelf toch elke avond in coma zuipend. Bij mij was het heel duidelijk vluchtgedrag. Op de vlucht voor probleempjes die ik voor mezelf enorm had uitvergroot. Mede doordat ik niet meer helder kon denken. 

Bij mij had het vooral te maken met vroeger.
Maar ook de angst om verantwoordelijkheid te nemen in het hier en nu.
Stoppen met drinken is voor mij een ommekeer gebleken.
De angst bleek niet te kloppen, maar ik heb erg lang gedaan om me dat
te realiseren en te gaan doen i.p.v. (angst)denken.

Herkenbaar @Sandro. Ik ben er alleen nog niet uit waar de oplossing zit. Ja die eerste niet nemen, dat is op dit moment heel logisch. Maar ik heb iets positiefs nodig. En ik kan inderdaad niet meer helder denken. Werk gaat nog goed maar persoonlijk..

@Lika in overleg met de psych gestopt. Ik kreeg ze vooral voor angst, maar dat neemt remmingen weg. Dus een dramacombi met alcohol. 
Verder is me duidelijk geworden dat de angst grotendeels door de alcohol kwam.

Ik voel me sindsdien nauwelijks anders, sinds ik ben gestopt. Maar ik heb dit jaar wel heel veel terugvallen. Dit was de tiende dit jaar.

Faalangst is herkenbaar. Ik ben zelf nogal perfectionistisch, mensen verwachten veel van me. Daardoor sta ik veel onder druk, tot het punt dus dat ik ga drinken. 
 

En dan sta ik in de rij bij de supermarkt te zweten omdat ik eigenlijk wel weet dat het niet goed is. Diep van binnen wil ik dit niet. Zoals ik ook geen sigaretten wil roken. Ergens ben ik daarmee begonnen en het was een antwoord op iets.

Goeiemorgen allemaal

35 minuten geleden zei Marika:

Mijn vroegere behandelaar zei: als een alcoholist vertelt hoeveel hij drinkt dan doe ik dat keer twee. Denk dus wel dat er veel gesjoemeld wordt. Deed ik tenminste wel. Hoeveel drink je? Ooh een glas of 8 mixdrankjes jenever. Het was gewoon driekwart liter uit de fles met als dieptepunt de hele fles op een avond. 

Dat deed ik vroeger, sjoemelen. Inmiddels niet meer, dat lukt ook niet want ik word met elke terugval doodziek. 
 

Dit zit me wel dwars trouwens, dat het steeds maar gebeurt alsof ik niets aan kan doen. Is het nog vrije wil? Nee. Dit is verslaving. Maar het gekke vind ik dat ik weken kan stoppen. En dan fluistert de drank weer. Ik kan het niet goed uitleggen.

Terwijl ik toch netjes me verdiep in de AA-filosofie. Ik durf alleen niet naar meetings. Daarom heb ik me hier aangemeld.

Waarom volg je geen online meetings @Descartes33   ok je gaat wel in een zoom meeting met meerdere via video gesprekken  . Mijn  ervaring met 5 dagen per week statenweg Rotterdam  is dat er ondanks  dat het een open  meeting is goed op je privacy  gelet wordt ook zie ik regelmatig  bekende gezichten  terug.   Er wordt niet  zomaar ingelogt om het poppetje  kijken..

1 minuut geleden zei Descartes33:

Dit zit me wel dwars trouwens, dat het steeds maar gebeurt alsof ik niets aan kan doen. Is het nog vrije wil? Nee. Dit is verslaving. Maar het gekke vind ik dat ik weken kan stoppen. En dan fluistert de drank weer. Ik kan het niet goed uitleggen.

Ik schrijf de laatste tijd niet veel hier, maar lees wel mee. Op bovenstaande vraag wil ik wel reageren. Wat ik ga zeggen hoeft in jouw geval helemaal niet te kloppen, hoor, daarvoor ken ik je natuurlijk onvoldoende, maar het zou er iets mee te maken kunnen hebben en wie weet heb je er dan wat aan.

Sommige mensen hebben een onbewust mechanisme in zich om zichzelf te straffen in bepaalde omstandigheden, bijvoorbeeld als het "te goed met ze gaat". Zo heb je ruziezoekers die in feite om meer aandacht vragen. Maar ook mensen die zichzelf iets aandoen, lichamelijk of psychisch, zonder te weten waarom precies. Zo iets kan met jeugdervaringen te maken hebben. Iets wat in je jeugd werkte als "oplossing" of uitweg en een min of meer logische reactie op bepaalde omstandigheden was kan zich in je gewoontepatronen nestelen zonder dat je nog precies weet waarom. Maar omdat je inmiddels volwassen en zelfstandiger bent zijn de omstandigheden er misschien helemaal niet meer naar om in dat gedrag te blijven volharden. Door je dat te realiseren kun je het voorzichtig aan loslaten en het voortaan anders gaan doen.

Dankje voor de tip @lieke. Ik merk dat ik het eng vind. Ik wil het liefst gewoon “normaal” zijn. Verder vind ik het moeilijk om zoveel mensen te zien die allemaal het probleem hebben. Maar ik ga het proberen anders wordt het m’n dood. En mijn ervaringen hier op het forum zijn goed.

Zullen we een afspraak  maken om volgende  week een meeting in te loggen ?     Ik volg de meeting  op woensdag iig ..

10 minuten geleden zei Bob:

Ik schrijf de laatste tijd niet veel hier, maar lees wel mee. Op bovenstaande vraag wil ik wel reageren. Wat ik ga zeggen hoeft in jouw geval helemaal niet te kloppen, hoor, daarvoor ken ik je natuurlijk onvoldoende, maar het zou er iets mee te maken kunnen hebben en wie weet heb je er dan wat aan.

Sommige mensen hebben een onbewust mechanisme in zich om zichzelf te straffen in bepaalde omstandigheden, bijvoorbeeld als het "te goed met ze gaat". Zo heb je ruziezoekers die in feite om meer aandacht vragen. Maar ook mensen die zichzelf iets aandoen, lichamelijk of psychisch, zonder te weten waarom precies. Zo iets kan met jeugdervaringen te maken hebben. Iets wat in je jeugd werkte als "oplossing" of uitweg en een min of meer logische reactie op bepaalde omstandigheden was kan zich in je gewoontepatronen nestelen zonder dat je nog precies weet waarom. Maar omdat je inmiddels volwassen en zelfstandiger bent zijn de omstandigheden er misschien helemaal niet meer naar om in dat gedrag te blijven volharden. Door je dat te realiseren kun je het voorzichtig aan loslaten en het voortaan anders gaan doen.

Dankje Bob. Ik herken dit heel sterk, dat straffen. De manier waarop ik drink is ook vreselijk, alleen maar om ziek te worden. Men snapt het niet maar er zit iets destructiefs in. 

1 uur geleden zei Sandro:

Hier nog zo 1. Goede baan, mooi huis, relatie en twee gezonde kids en mezelf toch elke avond in coma zuipend. Bij mij was het heel duidelijk vluchtgedrag. Op de vlucht voor probleempjes die ik voor mezelf enorm had uitvergroot. Mede doordat ik niet meer helder kon denken. 

Idem hier

21 minuten geleden zei Lieke7777:

Zullen we een afspraak  maken om volgende  week een meeting in te loggen ?     Ik volg de meeting  op woensdag iig ..

Heel graag @Lieke7777dat is fijn. 

27 minuten geleden zei Descartes33:

Heel graag @Lieke7777dat is fijn. 

Ok dan hebben  we nog contact hierover 

1 uur geleden zei Descartes33:

Herkenbaar @Sandro. Ik ben er alleen nog niet uit waar de oplossing zit. Ja die eerste niet nemen, dat is op dit moment heel logisch. Maar ik heb iets positiefs nodig. 

Faalangst is herkenbaar. Ik ben zelf nogal perfectionistisch, mensen verwachten veel van me. Daardoor sta ik veel onder druk, tot het punt dus dat ik ga drinken. 

Heel missschien mag dat positieve óók  zitten in jezelf ontlasten van de (gevoelde) druk. Want weet je zeker dat mensen veel van je verwachten? Of vul je dat in? Wat is veel? Is jouw 100% misschien de 200 van een ander en mag jouw 50 wel volstaan. Goed is goed genoeg. En wat genoeg is bepaal je zelf. Dat is best ingewikkeld merk ik steeds. Of eigenlijk helemaal niet, maar ik maak het ingewikkeld...

Je komt nooit verder dan je eigen binnenkant te vergelijken met de buitenkant van een ander. 

Echt de verantwoordelijkheid nemen voor mijn eigen handelen was een eyeopener.  Eén waar ik nog steeds mee bezig ben. Het maakt alles wel simpeler en het maakt mij sterker.

"Ja, ik heb dit wel of niet gedaan, want...." En dan kan ik het uitleggen. En wat de ander vindt is aan de ander. En wat ik doe met het oordeel van de ander weer aan mij. 

Zo tis  al weer  middag  ondertussen ' ik ga straks  weer een avond  werken.

Allemaal fijne  dag  verder.

5 uur geleden zei Descartes33:

Goedemorgen. Ik ben vreselijk naar de kloten en ga proberen het nu beter te doen. Ik sluit me aan bij het dagpact. Veel liefs allemaal.

Jammer he en sterkte ik ben dit weekend ook goed de mist ingegaan.

6 minuten geleden zei Etty:

Kan het destructieve ook in je relatie zitten?  Voor mij zou het moeten voldoen aan voorwaarden niet werken als stok achter de deur, ik zou op een bepaald moment toch weer in de opstandigheidsmodus schieten: nou dan rot je maar op, ik kan wel zonder je.   En aan de zuip gaan. Om de volgende dag weer doodsbang te worden voor verlating.   Die dreiging, het wantrouwen, steeds meer naar de achtergrond maar toch, zou me op mijn hoede houden, angstig.  Niet vol te houden uiteindelijk.  Dan zou ik dat juist steeds willen verdoven. Een destructieve vicieuze cirkel.  Die bij elke terugval erger wordt, want misschien wordt het dreigement nu echt uitgevoerd. 

Nou met mijn drinken dit jaar maak ik mijn relatie wel kapot. Mijn vriendin is niet boos maar elke keer weer verslagen. Ik voel me er zo machteloos onder. Ik hou heel veel van haar en kan dit niet langer aanzien. 

Ik ben inderdaad opstandig, herkenbaar. Ik zat aan de Antabuse en daar ben ik toch weer mee gestopt. Ik ben gewoon een vreselijke alcoholist. 

Misschien kan ik mijn relatie nog redden maar dan moet er wel wat veranderen.