DAGPACT:
Freekie
Yvonne 
Fonny
genoeg
Rapilos
Toos

We zijn drie dagen verder na mijn halloweenfeest en ik kan met voldoening melden dat de laatste restjes zombie make- up eindelijk zijn weggepoetst. 
Denk ik. Hoop ik. 

De bloedspetters zijn in ieder geval weg. 

@Francoisefijn je weer wat vaker te lezen  

@Renee80: hoe is het? Als je ‘s avonds zo de pittigerd uithangt vrees ik dat je gedronken hebt. Omdat je dan zo anders bent. 

Iedereen sterkte met het vinden van de balans tussen vasthouden en loslaten. Zowel van kinderen als ouders en alles daar tussenin. 
 

Waar is @Robertotrouwens gebleven? Vroeg ik me ineens af.

2 uur geleden zei Etty:

 

Vaak is dat ook je functie als ouder aan de telefoon: dingen zeggen die ze allang weten.  Zodat ze naderhand denken: aan jou heb ik ook niks. 

Haha dat is mn specialiteit  als het daaraan ligt dan ben ik met vlag en wimpel geslaagd als ouder want ik ben King Obvious.

Maar er is meer dan dat en helaas is dat erg gelinkt aan een enorm gevoel van falen van mijn kant vanwege alles wat er gebeurd is (ik ga er ff geen hele lange post van maken) dus ik heb nogal gauw de reflex om alles wat niet goed gaat alvast in de vergaarbak papa heeft weer gefaald te gooien  

10 minuten geleden zei bumperjim:

Maar er is meer dan dat en helaas is dat erg gelinkt aan een enorm gevoel van falen van mijn kant vanwege alles wat er gebeurd is (ik ga er ff geen hele lange post van maken) dus ik heb nogal gauw de reflex om alles wat niet goed gaat alvast in de vergaarbak papa heeft weer gefaald te gooien  

Ik ook. Mama dan.  Maar ook hier:  dat is aan hen. De schade die je (misschien) hebt aangericht als ouder, daar gaan zij over, niet wij. 

Schuldgedachten denken is een manier om te copen met machteloosheid.  Dit gaat over ons, niet over hen. 

Als je goed kijkt,  gaat dit over dat wij geruststelling nodig hebben, niet over wat goed is voor hen.  Een therapeut had het tegen mij over gezonde frustraties die kinderen doormaken, waarbij op kamers gaan, studeren, gevoelens va eenzaamheid en twijfel overwinnen etc, daar wel een goed voorbeeld van zijn?  Als we echt in de ouderrol zouden kunnen kruipen, in die van de volwassene, dan ging het prima met je kind. Dan deed ze haar ding, het regent, de zon schijnt enz. Dan zou je niet verwachten, hopen, dat het steeds maar goed gaat.   Dit kun je nooit op het niveau oplossen waarbij iets doen voor haar je van je rotgevoel gaat afhelpen.  

Deep down gaat dit over onze eigen afhankelijkheid. En dat vind ik wel weer het mooie aan dit proces: dat je daar gewoon niet meer omheen kunt. Ze dat ook niet meer toelaten. 

Lastige dingen. De balans tussen vasthouden en loslaten inderdaad. Onze oudste kruipt inmiddels ook de puberteit binnen, dus ook hier actueel. Betrokkenheid reduceert langzaam tot een simpelweg: er voor ze zijn. En zelfs dat lukt of moet niet altijd. Het vlindertje laten fladderen in het vertrouwen (of in ieder geval de hoop) dat ze uiteindelijk wel op de juiste bloem terecht komen.

1 uur geleden zei Reacher:

We zijn drie dagen verder na mijn halloweenfeest en ik kan met voldoening melden dat de laatste restjes zombie make- up eindelijk zijn weggepoetst. 
Denk ik. Hoop ik. 

 Mijn oudste ging enkele dagen geleden ook als geraamte langs de deuren om snoep binnen te harken. Met een vriend als Pikachu omdat zijn monsterpak niet op tijd was gearriveerd. Toen we in dat kader in de feestwinkel waren om spullen te kopen, en ik de oude fascinatie voor allerlei verkleedkleren uit mijn jeugd voelde terugkeren, begon mijn jongste ineens te huilen. 'Ik wil naar buiten. Ik vind deze winkel eng.'

28 minuten geleden zei Etty:

 

Als je goed kijkt,  gaat dit over dat wij geruststelling nodig hebben, niet over wat goed is voor hen. 

Hmm ja eigenlijk wel denk ik 

Grappig, gisteren aan tafel ging het alleen maar daarover en toen zei holenbeer ineens (die zegt altijd iets ineens, na 2 uur lang niks gezegd te hebben, en ramt dan altijd precies de spijker op zn kop) "Waarom betrek je het zo op jezelf?" Ik helemaal verbijsterd, ik kon alleen maar antwoorden "geen idee". Dus ja het gaat over ons kennelijk.

Haha geweldig @bumperjim, er is er nog één inpandig bij jou:)

Ja die is weer terug voorlopig. Met haar is het makkelijker, die doet al 20 jaar wat ze van plan is, daar heb je als ouder heel weinig over te zeggen. Dat is best rustgevend want je kan toch niks doen  

5 uur geleden zei Reacher:

@Renee80: hoe is het? Als je ‘s avonds zo de pittigerd uithangt vrees ik dat je gedronken hebt. Omdat je dan zo anders bent. 

Alles OK - thanks for asking @Reacher

DAGPACT:
Freekie
Yvonne 
Fonny
genoeg
Rapilos
Toos
Spirit
Renée

He gelukkig. 

Kun je een woord dat je zelf bedacht hebt verkeerd spellen?
Is het pittigerd of pittigert?

Ik stel voor dat we het als werkwoord benaderen. Wij pittigen, Zij pittigen etc.

Wat maakte dan dat jij je klein voelde @genoeg?

Bij mij werd zelfmedelijden alleen maar groter overigens, als ik dronk.

Wat een drama werd het dan.

14 minuten geleden zei Reacher:

Kun je een woord dat je zelf bedacht hebt verkeerd spellen?
Is het pittigerd of pittigert?

Ik stel voor dat we het als werkwoord benaderen. Wij pittigen, Zij pittigen etc.

 

 

Ik zou zeggen met een "d", maar hé, het is jouw woord.

@Oskar ik vind het toch prettig dat je er weer bent. Heb er even over na gedacht

@Remi1 minder krampachtig, minder veeleisend, milder. Moeilijk, maar alles is te leren.

@genoeg heb je goed eten voor zo in huis? Dat wil ook wel eens helpen.

Eten is altijd een goed idee. Ik eet pure chocolade met een toefje kattenhaar. 
En jullie?

Goedemiddag, weekend! 

@genoeg eten geeft een voldaan gevoel. Een vol gevoel ook. En je zorgt nog voor jezelf ook. Rot van de situatie. Sterkte. 

Wij eten lekker makkelijk, wraps. Mijn hart is gesmolten vandaag. Inie was ontroostbaar op kdv. (tandjes) Hebben ze Mini opgehaald uit haar groep en na een paar kusjes, was ze stil en is ze lekker gaan slapen. Echter zussenliefde, of dat zo blijft weet ik niet.