@lady jane wat rot om te horen dat er geen begrip was voor het feit dat jouw zoon een capuchon zou dragen in een restaurant. Zeker omdat je de reden ook uitgelegd hebt.

@bumperjim jij drie kwart nat maar hoe is de hond aan de overkant gekomen vraag ik me dan wel af

12 uur geleden zei Pinkman:

Zeker omdat je de reden ook uitgelegd hebt.

Als ik het goed begrijp heeft @lady jane het juist níet uitgelegd want dat wilde zoon niet. Er werd vriendelijk gevraagd of hij zijn capuchon af wilde doen, hoe moet die restauranthouder er begrip voor hebben dat zoon dat niet doet als het hem of haar niet uitgelegd wordt?
Er zijn trouwens zat restaurants met een dresscode, in sommige restaurants kom je niet binnen zonder stropdas, petjes enzo worden in wel meer restaurants niet toegestaan.
Ik kan het me wel voorstellen hoor, dat je geen tafel vol met hoodies wilt hebben in je restaurant, dat voelt misschien niet veilig voor klanten die daarna binnen komen. En waar trek je dan de grens? Best lastig voor een horeca ondernemer.

Al snap ik heus wel dat het vervelend was voor LadyJane en zoon. 

Dan heb ik het bericht niet goed gelezen @Yana . 

Het was niet m'n bedoeling om tegen jou zo'n hele preek af te steken @Pinkman, maar omdat ik jou citeerde leek het wel zo natuurlijk, sorry.

Jullie hebben allebei gelijk en een beetje ongelijk. Ik heb natuurlijk een korte versie hier neergezet.
We hebben wel degelijk uitgelegd dat hij die capuchon nodig heeft en al 17 jaar draagt. Ik heb hem sinds
zijn 13e niet zonder gezien. Maar ik aarzelde om het woord autisme te noemen en zoon voorkwam dat ook.
Hij heeft recht op privacy en is erg kwetsbaar op zijn "anders"zijn.
Maar ik heb wel verteld dat we daar al jaren komen. We hebben beide obers eigenlijk altijd en die waren ook nu
niet het probleem. Achteraf had ik naar de manager kunnen vragen, maar ik heb me naar mn zon geschikt.
En dat zou ik zo weer doen. Van een tafel vol hoodies is nooit sprake geweest en mijn zoon doet geen vlieg kwaad.

@lady jane, pfff confronterend.  Ben met oudste ook zo aan het struggelen. Wat heeft hij het zwaar in de maatschappij.  Het aller allerergste is het onbegrip .....

1 uur geleden zei Francoise:

 Het aller allerergste is het onbegrip .....

Ja, @lady jane en @Francoise, dat is de kern.
Gelukkig heb ik ook een moeder (en een vader) gehad die hun kinderen accepteerden zoals ze waren.

Sinds een tijdje draag ik een wintermuts die mij lekker zit en mij een goed gevoel geeft.
Alleen als het te warm wordt doe ik hem af.

voor mij is onbegrip niet echt een punt. Ik begrijp er zelf vaak ook niets van.
Argumenten en theorieen helpen mn zoon niet. Acceptatie (tolereren soms) wel.
Ik ben jaren lid geweest van de NVA, heb lotgenotengroep gedvolgd voor ouders/partners van.....
maar autisme is voor iedereen anders. Het gaat erom ermee om te leren gaan, zo optimaal mogelijk.
Net als heel veel dingen, ziekten, omstandigheden, enz enz
Mensen zeggen soms, ik begrijp het, maar bedoelen dat ze meeleven, willen troosten, er zijn.
Of dat ze net als ik, moeilijk om kunnen gaan met machteloosheid. Zeg dat dan maar.
Maar voor jullie kan het dus ook anders zijn.
 

18 uur geleden zei lady jane:

voor mij is onbegrip niet echt een punt. Ik begrijp er zelf vaak ook niets van.
Argumenten en theorieen helpen mn zoon niet. Acceptatie (tolereren soms) wel.

@lady jane, misschien heb ik mij verkeerd uitgedrukt.
De kern voor mij is niet onbegrip, maar hoe je omgaat met iets wat je zelf niet goed begrijpt.
Dat noem ik acceptatie, positief.
Tolerantie heeft voor mij een andere betekenis, negatief.
Ikke,ikkke en de rest kan stikke. 

Ik ken jou lang genoeg op dit forum dat ik jou wel begrijp.
En jouw bijdragen stel ik altijd zeer op prijs.
Deze opmerking over jouw zoon heeft mij behoorlijk geraakt.
En dat @Francoise met een zoon met Down gereageerd heeft ook.

1 uur geleden zei Roberto:

@lady jane, misschien heb ik mij verkeerd uitgedrukt.
De kern voor mij is niet onbegrip, maar hoe je omgaat met iets wat je zelf niet goed begrijpt.
Dat noem ik acceptatie, positief.
Tolerantie heeft voor mij een andere betekenis, negatief.
Ikke,ikkke en de rest kan stikke. 

Ik ken jou lang genoeg op dit forum dat ik jou wel begrijp.
En jouw bijdragen stel ik altijd zeer op prijs.
Deze opmerking over jouw zoon heeft mij behoorlijk geraakt.
En dat @Francoise met een zoon met Down gereageerd heeft ook.

 

Mijn oudste heeft autisme Roberto.  Zelf heb ik ook autisme,  maar heb me zo ontzettend aangepast aan mijn omgeving , gedrag gekopieerd en mijn autisme gecamoufleerd dat ik (en velen met mij) zijn ingestort door deze sociale druk .  De "maatschappij " stelt nu doodleuk:  "vroeger merkten we niets aan jou " , dus je kam geen autisme hebben.  Met andere woorden "je stelt je aan" . Dat is het onbegrip waar ik dagelijks tegenaanloop . Erg pijnlijk en verdrietig.   Doordat ik zo mijn best heb gedaan om me aan te passen aan mijn omgeving , word ik nu niet geloofd 

De maatschappij? Ik lees vaker dat jij pijn hebt om hoe anderen met jou omgaan @Francoise
en ik denk ook dat je er hoog gevoelig op reageert. Mijn zoon deed dat ooit ook en toen had
hij het erg zwaar. Tegenwoordig kan hij er anders mee omgaan, maar leuk zal het nooit worden.
In een gesprek hierover zei hij ooit dat hij zo graag "normaal" wilde zijn. En dat gaat m nooit worden.
Want wat is normaal? Een gemiddelde van iedereen die zelf ook met issues worstelt? Hij is wie hij is.
Mijn hart bloedt soms als ik zie hoe zijn anders zijn hem beperkt. In opleiding, werk en eenzaamheid.
Want dat stuk eenzaamheid kwam hij hard tegen toen zijn structuur weg was. Hij zag er toen ook slecht uit.
Momenteel leeft hij zoals het hem past. En hij ziet er erg goed uit, ook met die capuchon op.
En hij verwacht blijkbaar van niemand begrip. Hij heeft zichzelf geaccepteerd. Hoe het later weer wordt,
weet niemand. Maar ik ben er wel meer gerust op dat hij het redt.
Hoe gaat dat met jouw zoon @Francoise? Is hij tevreden met zijn leven? Hij is ook van een andere generatie,
en wij kunnen ook van hen leren he. 

Hey @lady jane, bedankt voor je toelichting.  Mijn zoon heeft een appartementje toegewezen gekregen waar hij met begeleiding kan gaan wonen . Nu heeft hij ern angststoornis ontwikkeld dat hij eenzaam gaat worden. Vanwege zijn a-seksueel zijn kan hij geen (seksuele) relatie op bouwen maar hij heeft enorme behoeft om wel een emotionele relatie met iemand te hebben . Deze heeft hij met ons maar wat als wij er niet meer zijn .... hij weet dat her irreëel angst is maar kan het niet stoppen,  het beheerst nu zijn hele leven en denken . Ook is hij sinds kort aan het werk,  waar hij zegt "dood" te gaan. Veel huilbuien.  Morgen afspraak huisarts , voor doorverwijzing psychiater. Zo triest hoe hij in de knoop zit 

jemig ja, een  angststoornis je hele leven beheersen, wat triest idd.
en wat zwaar voor jou/jullie om dat te moeten verduren, je kunt niets
echt doen he. Hopelijk krijgt hij een klik met die psych, want dan is het
een opsteker dat hij niet alleen van zijn ouders hulp kan verwachten.
Mijn zoon is ook op die manier aan zijn app gekomen, binnen 2 maanden
stuurde hij zijn pers. begeleider weg en deed het zelf. En dat gaat goed dus.
sterkte.