Wat een leuke foto's @Freekie. Nog 1 week en dan gaan wij op vakantie. Denk dat er in ieder geval 1 heel gelukkig gaat worden van zon en zwembad. Oké, wij allemaal wel verwacht ik. 

Lieve Lika,  een arm om je heen nu jouw wereld ondersteboven staat. Ik wens jou veel liefde en kracht toe. Het gaat je vast lukken hierin een weg te vinden. ❤️

Ach @Lika, wat een verdrietig nieuws.

Heel veel sterkte met het verwerken hiervan.

Dan is het zo definitief.. Veel sterkte @Lika 

@Lika onder de streep, verandert er eigenlijk niets, want je zegt dat je het eigenlijk al wist. Maar dat is als ik met mijn praktische mannen-verstand praat..

Ik snap dat het hard binnenkomt als het officieel gediagnosticeerd is....

Hoe is je moeder eronder? 

De dag zit erop, kom nog heel even binnenwippen. 
Geen tijd om goed te lezen, alleen even een dikke virtuele knuf brengen voor @Yana en @Lika. 
Of eigenlijk voor iedereen die wel een knuffel kan gebruiken. 
Ik hoop morgen meer tijd om bij te lezen en te reageren te hebben. 
Nu duik ik mijn bed in... trusten mensen... 

Och jongens, wat fijn jullie reacties. Dat maakt dat ik me niet zo alleen voel. Mijn moeder weet het ergens wel, ontkent het niet. ALS ZE MAAR GEEN HULP HOEFT TE AANVAARDEN (UITROEPTEKEN)

En daar zit hem mijn pijn en zorg ook. Want ja. Dan ben ik dus de hulp met mijn uurtje of wat per week. Nu gaat dat nog, maar voor hoelang? Maar ze wil niets en niemand. Dat gaat nog wat worden…. en dat voelt heel naar en verdrietig.

En ik breng niet meer op. Vind dit al lastig op te brengen. Erg om te zeggen, maar ik voel me niet zo zorgzaam. Ik doe het wel. Maar met tegenzin. Mag ik dit zeggen? Heel erg van mezelf, maar het is zo. Ik wil best naar haar toe. Maar niet de was, boodschappen etc. Tenminste niet meer dan ik nu al doe.

Dan kun je alleen hopen dat de dementie haar "trots" om hulp te aanvaarden, zal veranderen @Lika
en ja je mag tegenzin hebben en dat zeggen, hier natuurlijk. 
Hoe kun jij hier hulp bij krijgen/vragen?
Is er een plek waar de zorg de mantelzorgers kan bijstaan?
Waarschijnlijk zal deze situatie vaker voorgekomen zijn? 
Voor het zover is dat je moeder de hulp wel moet aanvaarden, moet jij ergens echte steun en tips kunnen krijgen.

Ik lig in bed en kan niet slapen. Klaarwakker. 
Tegenzin schreef ik. Dat is niet het goede woord. Geen zin is het. Mede omdat het zo moeilijk is haar te helpen. Dat wil ze niet. Ingewikkeld. Ik vind het ook vreselijk dat ze bijna altijd alleen is. Maar ook daarbij: ze wilde niemand. Ik vind het vreselijk. Zo verdrietig.

Zorg verlenen is in de eerste plaats al een vak apart. Als het een dierbare is, dan komt daarnaast ook nog de constante confrontatie met het ziek zijn van diegene. Als je iemand hulpbehoevend ziet worden, is dat heel naar om te zien. Zeker als ze zich daar ook nog tegen verzetten en wetend wat er met deze diagnose nog kan komen. En wat een verantwoordelijkheid rust er dan op jouw schouders als ze alleen jou heeft. Dat lijkt me echt zwaar en ik denk dat het normaal is dat je daar weerstand tegen voelt. 

Er zijn wel organisaties die hulp bieden bij mantelzorg, misschien hebben die ook wel tips in of je haar bijvoorbeeld kunt helpen om hulp te accepteren. Voor jezelf kun je misschien via de huisarts nog hulp regelen als je het fijn vindt om er over te praten en mentaal hulp bij te kringen. 

@Lika: natuurlijk worstel je, ook met de tijd die je wilt en kunt geven voor mantelzorg en welke zorg. Maar je hoeft dit niet alleen te doen. Nu de diagnose officieel is, is een casemanager beschikbaar die jou en jouw moeder kan begeleiden in het regelen van zorg en het bijstellen/uitbreiden van zorg wanneer dat nodig is. De casemanager is gewend aan onwillige cliënten en bezorgde naasten, is vertrouwenspersoon en een intermediair tussen jouw moeder en jou. Hij/zij regelt zorg, helpt met het nemen van beslissingen en biedt een luisterend oor. Via de link meer informatie: 

https://www.alzheimer-nederland.nl/dementie/diagnose-en-behandeling/casemanager

Ik hoop dat de informatie je wat verder helpt en geruststelt. Ik ken goede ervaringen met een casemanager dementie in mijn vriendenkring. 
 

@Lika 

Hey @Lika wat naar om dit nu definitief te horen, het is een onomkeerbaar proces .  Momenteel werk ik dus in de zorg.  Eerst huishoudelijk maar nu is mijn functie uitgebreid en ben ik mantelzorg ondersteuner , voor het overgrote deel voor thuiswonende mensen met dementie.  Vaak ook zorgmijders . Ze willen geen vreemden over de vloer . Erg lastig , zeker ook voor jou.  Pas goed op jezelf en geef duidelijk bij organisaties je grenzen aan

@Yana, het is zwaar maar ook zo fijn om je broer een mooi afscheid te geven .  Daar kun je met een warm hart op terugkijken . Heel veel moed en kracht , ook voor jou