We zijn naar t restaurant gegaan, dus amper vaat vuil gemaakt.
En ik neem me voor daar af en toe af te halen, want het was heerlijk.
Al schrik ik altijd weer van de gedachte dat ik te weinig krijg, toch kom ik er
altijd voldaan van terug. Klein maar (ver)fijn(d) eten. 
En nu zit ik dus met een pan soep en een overvolle diepvries
En een grote bak ijs daarin ook nog. Aan de sla was ik gelukkig nog niet
begonnen. Nieuwe schoondochter is meer dan goedgekeurd, zoon 8 uur lang zonder
capuchon gezien (nog steeds wat vreemd) en een hele fijne dag/avond gehad.

Fijn Jane!

12 uur geleden zei Lika:

Ik ga paroxetine afbouwen. In zes maanden. De apotheek heeft taperingsstrips verzonden. Dus heel langzaam steeds iets minder

Ik heb er ook vertrouwen in. Anders zou ik er niet over piekeren. Er is op zich geen reden om te stoppen, behalve dan dat het fijn is om nergens van afhankelijk te zijn. En die behoefte heb ik inmiddels.

Ben ook benieuwd of het ook iets met mijn eetgedrag gaat doen. (Van veel anti-depressiva word je dik omdat 1. Je je beter voelt en dus meer zin hebt in eten en 2. Het natuurlijke ‘volgevoel’ wordt platgelegd. Waardoor je meer eet.) Misschien heb ik het zo lang geslikt dat mijn eetgevoel helemaal anders is geworden en ik het dus niet opmerk. Ben benieuwd dus.

Dapperrrrr 💪🏻