Dankjewel, Tapas!!! Deze had ik ook nodig vandaag!

graag gedaan hoor Fran!

Hoi Kaia,

Hoe is het met jou ?

Groetjes

Ziza

Goede zaterwaterdag lieve allemaal!

Wat een heerlijk draadje vandaag, voor mij even de rode eruit genomen:

An die opent in het NU (en wat is het toch geweldig om haar zo te zien, daar word ik nou echt blij van!), Anjo die in elke situatie naar het pluspunt(je) ervan kijkt (wat een bijzonder mooi licht schijnt er in jou!), Marjo die schittert met haar kwetsbaarheid (lieverd je Bent al, je hoeft niet méér te zijn), Cowboy Ziza (yiha 3 jaar! *smak* !) die zo mijn goeroe zou kunnen zijn (tis dat ik eigenlijk een oude grijze man met lange baard wil;-)) en die -net zoals heel veel van jullie- laat zien dat je soms diepe dalen moet bereiken om je bewust van de toppen te kunnen worden (en die toppen hoeven helemaal niet hoogdravend te zijn, tevredenheid in simpelheid is genoeg), Water die open staat voor zijn spirituele Zijn (staat je goed jongen!!) en Tapas die met haar analyse helpende gedachten helpt. En dan nog al die anderen die ik vandaag in stilte aanbid ;-)

Drank maakt meer kapot dan je lief is, stoppen met drinken maakt heel.

Mijn dag kan niet meer stuk!

Liefs!
Kaia.

Tnx 4 asking Ziza,

Ik zoek mezelf nu op het spirituele pad (workshops, veel mediteren, klankhelingen, dansen op blote voeten (jaja Water dat hoef jij echt niet te doen;-))...heb ontdekt dat de stad veel heeft voor mensen die nuchter en met hun hart willen leven!), vind het in de echte maatschappij nog moeilijk (iedereen rent langs elkaar heen) maar weet ook dat ik het binnen in mezelf moet zoeken, de balans, zodat ik in welke wereld dan ook kan Zijn.

Mijn dieptepunt is tegelijk een spirituele lift, zoals ook bij jou. Ik heb nog geen idee waar die heen gaat, maar ik hoef het ook niet te weten en het hoeft ook nergens heen. Voor nu.
Volgende week begint de psychologische begeleiding via mijn werk. Ik sta er voor open en wil ook graag werken aan die andere kant van mezelf, al heb ik (nu nog?) niet het gevoel dat ik ooit terug zal keren, terug is sowieso geen goede richting maar er moet toch brood op den plank.....voor nu voelt mijn pad zo vrij dat ik er - ondanks alle onzekerheden- alle vertrouwen in heb.

Kaia.

inderdaad heel mooi en vol warmte draadje vandaag
en zo leren we van elkaar
ik heb al veel gedaan , terrasje gelegt met houten tegels welke ik in een kringloop in nederland gekocht heb , andere tegels af geschuurd , groot hok voor rakker en de schildpadden buiten gemaakt en zo blijf ik lekker bezig , iets wat mijn psy zegt voor mij enorm belangerijk is dus doe ik het maar

Mooi Kaia. Het moeilijke is dat het pad wat we het liefst zouden gaan vaak niet het algemeen erkende pad is, en dan bedoel ik hoe de algehele maatschappij tegen het leven aankijkt. Ik bof dat ik mijn pad mag en kan lopen, dat ik een uitkering krijg (geen vetpot hoor) en dat ik me op mijn eigen (eigenwijze) wijze mag ontwikkelen en mag groeien. Tot 10 jaar geleden heb ik enorm mijn best gedaan om het begaande pad te lopen maar het lukte me niet. Ik was er zelf niet meer, het was iemand die gestuurd werd door de regels en verwachtingen van hoe het moest en de eisen waaraan voldaan moesten worden maar vaak niet haalbaar waren. IK functioneerde niet meer en zat ergens heel diep verstopt in die persoon.

Nu hijgt de maatschappij niet meer in mijn nek en daardoor heb ik wel de mogelijkheid gekregen om te ontdekken wie ik ben en om me te ontwikkelen tot waar ik nu ben.
Binnenkort wil ik gaan kijken en proberen in hoeverre ik mijn eigen pad kan blijven bewandelen op het grote maatschappelijke pad vol eisen en verwachtingen. Ik wil me echt gaan oriënteren of en hoe ik voor mezelf kan beginnen op kleine schaal en op die manier weer wat van mijn uitkering kan teruggeven. Maar wel heel rustig aan, met kleine stapjes en op mijn eigen tempo. Vanuit mijn basis ipv vanuit de basis die er volgens de geldende normen en wetten is.

Kaia ik hoop dat je ook even de tijd mag nemen om je eigen pad uit te kunnen stippelen!

Dank je Tapas, hoe jij het zegt over binnen alle van buiten opgelegde regels geen ruimte meer kunnen vinden om jezelf te kunnen zijn, dat is precies hoe het voor mij is. Achja, het bloed kruipt waar het niet gaan kan, ofzoiets?

Pip beestachtig primair, i agree, grrrrr teiger, maar verder vind ik jou behoorlijk voor hoor Je bent gewoon een heerlijke nuchtere hollandsche meid en ik zweef nu misschien een beetje boven hollandsche bodem, maar zoals Carolien ook zei: elk vogeltje zingt zoals het gebekt is, en volgens mij zingen we samen de mooiste duetten Over mooi gesproken, zou jouw ex ook jouw dierbare forumgenootjes het creditcardnummer gunnen, in het kader van hoe meer ziel hoe meer vreugd en geven doet leven?

Hahahaha, ja met een elastiekje tussen haar grote tenen en dan poing poing poing en de klas maar springen

Maar Pip, je bent toch prachtig naakt en dat jij fantaseert over mister Bean, ach zo heeft iedereen z'n eigen sexuele voorkeuren

Ik wil je wel eens wat links sturen.....het voelt als een bevrijding hoor om al je schaamte, vooroordelen, ego, vorm, maatschappelijk geaccepteerd gedrag (wie heeft dat eigenlijk verzonnen?), etc etc etc los te kunnen/mogen laten! Het is net zoals voor het eerst naar de sauna gaan: in het begin ben je je heel bewust van (je eigen) naaktheid, maar na een tijdje is dat echt geen issue meer. Voor dingen die je nog nooit gedaan hebt staan vaak drempels, maar als je die eenmaal over bent, ben je vaak wel weer 'thuis'. Je huis wordt er zelfs groter van!

Dat elastiek varieert in lengte, das beter voor de akoestiek, en om die paar euro's hoeft echt niemand het te laten (met creditcard kunnen we zelfs een grote ADBgroepsessie doen?)

Hee, maar je kan toch altijd je eigen code maken, voor mijn part set je een trend voor junglebush-coupe, moet jij eens opletten hoe snel dat jonge spul zich aan laat groeien

Zo, nu ga ik even een tukje doen, later

Vanmorgen schreef IK:
'Vandaag is een spannende dag dus.
Niet dat ik iets spannends verwacht of te doen heb, maar Het kan wel, alles kan.
En ik zal er bij zijn.'
Ik kom dus even schuilen hier, want het is dus inderdaad spannend geworden hier.

Pippi: in ieder geval gefeliciteerd met je ma, 82 jaar, flinke leeftijd.

An, ik doe met je mee! Ik drink vandaag niet! En zo rijg ik toch de dagen aaneen, zoals Blacky altijd zo mooi schrijft!
Lekker boodschappen gedaan, open haard aan, Telegraaf én de Volkskrant, en lekker mijn pluizige sloffen aan! Knappe kerel die mij vandaag nog het huis uit krijgt! (nou ja, bij wijze van spreken dan, hè, want als het een écht knappe kerel is....)

Haha Trees: je weet het maar nooit

Ik kom ook maar binnenpletteren: heb een logée maar zowel eigen kinderen als logée heb ik al in geen uren gezien, eten staat te verpieteren (ik weet het, ze bellen toch nooit waar ze zijn) dat wordt alleen maar erger :-(.

boodschappen gedraaid, was gehaald, affijn druk, gewone dingen, gekookt voor P. Snot (ik dacht zal lekker zelf bami maken vindt logée ook lekker, staat te verpieteren). Dochter is spelen ??????? blijft ze daar slapen of zo. Ik ga maar weer bellen (daar heb je háár weer, de zeikmoeder).

pardon moderator, zéúrmoeder.
maar u begrijpt me wel dat het water soms boven mijn lippen stijgt,......

Houtje,

Rustig meiske. Vuur uit, zelf een bord opscheppen en lekker opeten en tot rust komen. Even diep adem halen en ontspannen. Als je kids komen zet je hun bord gewoon in de magnetron.
Voor de vorm kan je ze terecht wijzen als ze binnen komen maar ik ben bang dat ook in jouw gezin de puberteit zijn intrede heeft gedaan. Voor een puber draait de wereld om hen heen. Ze verwachten wel een bordje eten maar ook dat je op hetzelfde tijdschema zit als zij. Whatever that might mean!
Dit inzicht heb ik gekregen na 3 pubers en heel veel grijze haren en irritatie, je kunt beter met de flow gaan, innerlijk bedoel ik. En nee, op mijn werk ben ik HEEL anders maar daar heb ik "gezag" bij de kinderen van vrienden trouwens ook, alleen nooit bij mijn eigen kinderen na de leeftijd van 12.

Mag ik opmerken dat ik nog niet veel terug gelezen heb van je waaruit blijkt dat je rustiger aan doet.
Gisteren winkelen met je dochter, vandaag loge en dan koken. Ik ben al trots dat ik een rondje kade heb gedaan. Het is zomer in Zeeland, dus er was iets "kunstzinnigs" op de kade. Stond iemand heel erg vals een liedje uit Evita te zingen. Ben toch maar blijven luisteren, heb Evita +/-30 jaar geleden in London gezien met ik denk het X. Maar het kan ook met mijn vriendinnetje zijn die in Dec. is overleden.
Het verleden blijft over mij heen golven en dat is prima. Het is erg dubbel allemaal. Voor de crematie van X hebben wij een liedje van pink Floyd uitgekozen. Een waarvan ik niet wist of hij er iets mee had maar we wisten dat het Pink Floyd moest zijn zonder de watergolf uit de haren van mijn tantes te blazen.
Van de week zit ik er naar het liedje te luisteren en ik zat weer helemaal in 1988, mijn oren deden pijn van te harde muziek, ik voelde de wind en rook de wacky backie, dan stond ik weer voor de kist en toen weer op mijn bed. Drie tijden tegelijkertijd met hele andere emoties maar het voelde oke.
Blijkbaar wil mijn geest alles op een andere manier orderen en golft verleden en heden over mij heen.
Trouwens, voor het begrip zomer was het wel verrekte koud. het is hier truienweer.


An,

Meisje, dat klinkt niet goed. Rustig blijven en gooi alles er hier maar uit. Dat helpt,echt.

Twee kalmeringspillen heb ik erin gegooid. Ging echt niet goed. Herinneringen. Het patroon herhaald zich gewoon en ik draai mee in de malle molen.
Langzaam ben ik die wel aan het doorbreken hoor.
Het ligt niet aan mij, heeft niks met mij te maken.
Hier heb ik wel jaren en jaren over moeten doen hoor.
Ik los het nu niet op met drank, dan maar kalmeringspillen. Zonder vind ik te zwaar.
Ik ben er nog lang niet.

En vandaag drink ik niet.
Morgen is er weer een nieuwe dag en nieuwe kansen en die ga ik niet NU al verpesten door te gaan drinken.

An, een voor jou en een onder de riem want: Je doet het goed!

Wat zijn er vandaag weer mooie dingen geschreven. Water, het lijkt wel of er toch een beetje Alpha in je hersenen verstopt zit. Wellrounded, zeggen Engelse vrouwen dan en dat heeft niets met lichaamsomvang te maken Ik zou echt niet weten hoe je dat begrip vertaalt maar het is bedoelt als een compliment.

Tapas, al meerdere mensen hebben dat tegen mij gezegt. Ik voel mij (meestal) ook rustig en kalm en ik snap er zelf ook niets van. Hoef het ook niet te snappen. Iemand zei ook minder warrig maar dat is juist niet waar. Mijn hele leven golft echt over mij heen bij tijden. Gisteren voelde ik de vlinders weer in mijn buik die ik voelde toen ik X pas had leren kennen. Dat gevoel deed mij zo'n goed. Er zijn tijden geweest dat ik alleen maar de akelige dingen kon herinneren. Dat kan ik nog steeds, hij is niet heiligverklaard maar het komt meer in balans. Het is niet echt warrig, dat is het verkeerde woord al zou het best zo over kunnen komen als je mij leest. Ik ben gewoon in het heden maar laat de golven mij overspoelen zonder mij er tegen te verzetten. Het is niet akelig, soms verdrietig maar niet akelig. Ik voel dat het goed is.
Vaak herinner ik mij dingen die ik totaal vergeten was en dan verwijt ik mijzelf dat ik het schijnbaar vergeten was, mooie dingen en een heleboel mazzel. Of hele barre tijden waar je dan ook doorheen gegaan ben en overleeft hebt. Gek genoeg komt drank in dit gebeuren niet terug of voor.
Het is ook geen heimwee naar andere tijden. Het lijkt het meeste erop dat mijn geest mij wil laten weten dat ik niet hoef te vluchten, dat ik al eerder verdriet heb gehad en dat ik daar niet bang voor hoef te zijn.
Dat na barre tijden ook weer goede tijden komen en andersom. Ik heb te weinig tijd gehad om dingen echt te beleven, het verlies van mijn vriendin, de bittere ellende wat kanker veroorzaakt. Ik heb de pijn wel gevoeld maar niet de verwondering. Angst had de hoofdtoon en bij tijden bizar veel drankgebruik
om maar te vluchten voor die angst. Niets is mijn vriendin bespaard gebleven en X gelukkig een akelig einde. Ik denk dat die angst redelijk normaal was maar het vluchten zinloos. Het gaf mij even rust maar dat doet lopen door de polder met mijn koptelefoon en mijn oppashondje ook. En dat wist ik al want dat deed lopen met een ander hondje ook in het verleden. Ik hoop dat niemand zo vaak hetzelfde wiel uit moet vinden als wat ik heb gedaan.

Natuurlijk weet ik niet wat mij nu te wachten staat maar als ik het even bij vandaag houd en de dingen doe die ik vandaag moet doen. Ook de dingen waarvoor ik normaal gesproken mijn kop voor in het zand stak blijf ik hopelijk kalm en rustig. En die dingen doen blijft gewoon lastig, het is een gewoonte die goed vast geroest zit. Ik moet erop vertrouwen dat er een goede roestverwijderaar ergens tijdens al die warrigheid verstopt ligt. Er ligt ook een grote dosis zelfvernietiging maar daar loop ik op het moment maar even om heen. Daarnaast ligt de alcohol. Het doosje vertrouwen is alweer half ontdekt en dat zegt mij dat ik die roestverwijderaar ook wel zal vinden. Er zijn blijkbaar een hoop mensen die mij helpen met zoeken. Veel van die mensen lees ik elke dag op het forum.

An, ik hoop dat het goed met je gaat.

Ik ga mijn badjas opzoeken en met een grote pot thee in mijn bed kijken of er iets op de buis is.

An, goed zo!!! Wel oppassen met de pillen op den lange duur, maar op dit moment niets mis mee.

Je hebt toch al een hond? Heb je een polder en draagbare muziek?

Dikke knuffel,
Anjo

Trees! :heart:

Anjo!!
Ik bewonder je kalmte en positiviteit! (of is het positivisme?)

Ja, ik zit aan de chips en iedereen is het huis uit, niet lang, maar wel rust.
Bij jou ook een beetje rust?