Iemand online?

Ik heb zo'n pijn aan mijn voeten maar wil geen klaaghoutje zijn. Ik kan alleen nog als Ma Flodder met mijn badslippers over straat vre-se-lijk. Kan geen kleren meer aan. Opeens WHAMMMMM !!!!!!!!!!! voel ik me k*t (oeps, even veranderd maar) en zit hier te brullen.

Heb de dokter gebeld ja, die belt straks terug. De apotheek gebeld of het van een medicijn komt dat ik gebruik, nee dus. Voel me verslaafd aan de morfine en bammmm!!!!! de hele wereld valt ineens op me dus ik roep ook maar eens heel hard HEEEELLLLLPPPPP !!!!!!!!

P.s. mijn vriendin is niet thuis, mijn non-relatie zit in een vergadering, dus ik kan niemand bereiken.

Caro, Anjo... de spirit om te schilderen is helemaal aanwezig, de verf-bugs hebben me helemaal in hun greep. Maar m'n hand is wat stijfjes doordat ik gisteravond de hoektand van onze hond in m'n hand heb gehad. Flink gat in m'n hand..(hihihi...gelukkig bijna geen geld om erdoorheen te laten vallen), maar met wat extra moeite red ik me er wel mee. Ik heb wel tetanus-injecties gehaald want ik probeerde een plastic zakje uit z'n bek te vissen (is gelukt) en dat was een nogal vieze bedoening.

Hanneke, pas op dat je het vertrouwen in jezelf niet kwijtraakt. Ik heb drie broers en een zus, allemaal met een goede baan. Ik rommel al meer dan een halve eeuw zo'n beetje door het leven heen. Opleidingen te kust en te keur gedaan maar nooit afgemaakt, eigenlijk maar één keer in m'n leven ook een goede vaste baan gehad, maar na zeven jaar afgekeurd door fysieke ongemakken, etc. M'n familie bekijkt mij min of meer met medelijdende blik.. Wat moet er van mij nou terechtkomen.. En weet je, ik ging mezelf ook zo bekijken. Het enige wat ik altijd wilde, en ook wel min of meer kon, was schilderen. Maar ja, dat was leuk als hobby. Als werk, als vak, was dat maar voor een happy few weggelegd. En daar kon ik als rommelaar toch nooit serieus bij gaan horen. Ik stelde eigenlijk niet zo veel voor, kon toch niks.. daarbovenop ook nog eens getrouwd maar geen kinderen, terwijl m'n broers en zus wel gezinnetjes aan het bouwen waren. Tja, en wat deed ik toen maar?? Mezelf tot echt waardeloos drinken.

Nu ben ik dan sinds een half jaar zover dat ik ben gaan schilderen zoals ik dat nog nooit gedaan heb. Ik neem mezelf serieus. Ik hoef mezelf niet meer te laten zijn wat anderen denken dat ik ben. Ik ben schilder. Ik neem m'n vak en mezelf serieus. En ik zie tot mijn vreugde en ook wel verbazing, dat mensen om me heen ook een beetje gaan geloven dat ik schilder ben. Als ik hulp nodig heb vraag ik dat. Iemand die serieus en zelfverzekerd bezig is kan altijd ergens hulp vragen en krijgen. Ik ben nu ook niet meer bang dat er niets van mij terecht zal komen, want er is al iets van me terecht gekomen. Ik bouw dit nu verder uit, uur na uur, dag na dag. Ik ben in mezelf gaan geloven en hoef dit alleen maar te voeden en in stand te houden door serieus aan het werk te blijven.

Dus kop op, Hanneke. Neem nu even rust, maar blijf in jezelf geloven. Want als jij niet in jezelf gelooft, waarom zou een ander dan wel in je geloven? Sterkte en succes.

Houtje, heb je al iemand?

Houtje, brul maar even! Het lijkt me vreselijk voor je, dat de pijn, en nu de medicatie zo je dagelijkse leven bepaald! Maar hee! je bent natuurlijk wel ongelóóflijk goed bezig met de kamer van je dochter. Misschien even een break vandaag! geniet ook een beetje van wat je allemaal wél doet! En dat is nogal wat!

Kohtje, wat mooi om te lezen hoe jij je gedachten hebt omgedraaid! Dat sterkt mij in mij doel en het besef dat ik best op de goede weg ben. Ik vind het heel erg fijn voor je, dat je nu weer blij bent met jezelf enals een waardevol mens je vak serieus neemt.. Petje af!

Dank je Marjo. Ja, het is eigenlijk net zoiets als een zaadje in de grond stoppen en daar later de vruchten van plukken. M'n leven lang was ik veel te ongeduldig. Ik wilde meteen dezelfde dag al de vruchten plukken, kon het geduld niet opbrengen tot het zaadje zover was dat het zelf weer vruchten voortbracht. Het gebed om Kalmte, Moed en Wijsheid heeft me heel veel goeds gebracht, en nog elke morgen begin ik daarmee. Kalmte, geduld en vertrouwen dat het goed gaat zo die gaat...

Hoi Har, hoe gaat het met je?

Ja, Koh. Ongeduld helpt niet echt. Tijd is en blijft een belangrijke factor in het herstel. Vooral het jezelf gúnnen... Dank voor je delen!

Nou, hebben jullie ook eens de compleet verdwaalde Har meegemaakt Alles wat ik bij elkaar gezeverd heb sloeg werkelijk helemaal nergens op en ik wil jullie daar nogmaals mijn excuses voor aanbieden. Ik was ver heen en dat nog niet eens vanwege de drank alleen. Het leek op een psychose, weet niet precies of ik het goed benoem, maar ik raakte iig behoorlijk los van de realiteit. Er zaten dus al een paar draadjes los voordat ik begon met drinken.
Ik merkte de afgelopen weken al dat ik het overzicht aan het verliezen was, kon me nauwelijks meer ergens op concentreren. Ik vind het zo jammer dat ik dit heb laten gebeuren m.a.w. niet zelf heb ingegrepen of steun heb gezocht. Op het laatst was ik gewoon niet meer bereikbaar en daarom ging het fout, kon ik de "verleiding" niet meer weerstaan.
Ben nu weer redelijk helder. De storm in mijn kop is gaan liggen...heb wel behoorlijk wat schade aangericht hier op het forum. Wat een negativiteit zeg om het forum zo af te kraken, in werkelijkheid denk ik er heel wat positiever over. Echt waar. Was in feite gewoon om me heen aan het meppen en had maling aan wat ik veroorzaakte...wat een idioot spel, bah!

M. houdt nog wel contact met mij....gelukkig is ze zo sterk dat ze dat aankan.
Ik pak de draad weer op en ga zorgen dat ik refusal in huis heb. Verder ga ik bespreken of medicatie me soms kan helpen. Moet zien te voorkomen dat ik weer in verwardheid terechtkom, misschien zit ik er nog wel helemaal in trouwens en is het nu alleen maar even wat rustiger.
Ik herken het wel...15 jaar terug was ik er zo'n beetje hetzelfde aan toe. Was toen ook meer het gevolg van geestelijke gesteldheid dan de drank, maar owee als de drank er nog bij komt
Des te meer reden om niet te drinken dus en me te focussen op maar 1 ding tegelijk.

Beste mensen, dit was het dan. Het forum kan ik maar beter even loslaten omdat ik teveel laat binnenkomen of ik kom hier met mate, alleen maar om jullie even te laten weten hoe het met me gaat.
Ik dank jullie voor de betrokkenheid en betreur dat ik jullie zo in de kou heb laten staan door zo maf te reageren.
Veel sterkte toegewenst allemaal, met jullie moeilijke weg...voel me toch één met jullie, voor wat dat waard is.

Harreknar! No hard feelings! Blij dat je weer bij jezelf bent!

Har, ik zou het nou juist fijn vinden (we waren er ook toen je je zo *** voelde) als je nou niet wegloopt maar vertelt hoe je weer omhoog aan het klimmen bent?

Ik kan er nog niet zoveel over vertellen Houtje, weet niet goed hoe ik ervoor sta. Alles lijkt ineens onzeker of te zwaar. Heb nog steeds een kater van zondag en voel me slap. Gisteren niets kunnen eten. Heb vandaag nodig om bij te komen, ga morgen naar de dokter.
Heb totaal geen behoefte aan drank, gelukkig.

halloa
Ik heb zo ontzettend lekker geslapen - oe
Straks naar de flat voor de eerste inspectie, aiai vrees het ergste. Zal wel een kostenplaatje worden, heb ook niet echt zin om daar enthousiast te gaan klussen ofzo. Wil het afsluiten. Nou ja ik zie wel. Misschien is de inspecteur goed gemutst, en valt het mee.
Carolien, wat heb je toch altijd een leuke beeldspraak (pokertafel)
Ik zeg altijd: ja hallo, ik ben geen vuilnisbak waar iedereen zn sh*t kan deponeren .........
Oeps ik moet nog opschieten anders kom ik te laat, owjee.....
doegdoeg

Adam
Het probleem is dat ik een "hersenfoutje" heb ik denk alsmaar (ik denk het echt hè) als ik dát gedaan heb, voel ik me beter. Als ik gekookt heb, voel ik me beter. Als ik die kamer ont-behangd heb, voel ik me beter. Beter, in de zin van "meer waard" "goedgekeurd" en natuurlijk is toevallig de bijwerking van al die aktie dat je je ook beter voelt (aktie tegen somberheid).

Maar door die vreemde vorm van chronische depressie (die ik zo schitterend weet te verbergen omdat ik me er zo voor schaam) vind ik dat ik moet bewijzen dat ik net zo veel kan als een ander. Sterker ómdat ik niet meer "gewoon" kan werken vind ik dat ik dubbel hard moet werken, ik voel me nl. al lui, waardeloos enz. Overigens is me de eerste 18 jaren van mijn leven verteld dat ik lui&waardeloos%onnuttig ben dus ach, ik geloof het ook nog.
Ik wil dan zo graag die kamer behangen 1. voor Dochter dat ze blij is met haar moeder 2. ze zeurt als een jaar dat ze als voetbalfreak geen vlindertjes meer wil ook logisch 3. ik wil dat ze gelukkig is 4. en zo weinig mogelijk last heeft van mij en mijn ziekte 5. ik heb ook nog een stukje borderline-achtig iets maar dat hoort bij een stemmingsstoornis, dus ik kan hyper worden en erg down maar dat zit niet in mijn diagnose 6. psychose wel dus ik kan doorgaan door het gaatje en dan inklappen (zoals nu)........ vreemde opsomming maar laat maar.

Ik wil constant iets bereiken dat ik nooit meer kan bereiken nl. dat iemand van wie ik veel houd, trots op me is en van me houdt (en nou zit ik wel weer te huilen) mijn moeder wil ik niet de schuld geven maar die komt haar wel voor een stuk toe en mijn vader is ook niet erg liefdevol, sorry dat ik zo slecht schrijf over de mensen die mij gemaakt hebben, ik voel me gelijk schuldig.

Ik voel me ook schuldig ja ik weet dat dat van jullie niet "mag" dus voel ik me dubbel schuldig, ten eerste om de schuld zelf en ten tweede omdat ik daarmee teveel aandacht lijk te trekken wat ik absoluut niet zo bedoel, ik haal dit zo allemaal maar weer weg.

Kan je hier nog chocola van maken?

Houtje Pb. Ik ga toch eens informeren naar dat medicijn waar je het over had. Zeg maar gewoon hoe het heet in deze draad, misschien hebben meerdere mensen er ervaringen mee.

Houtje, ik kreeg laatst een goede tip van iemand;

HOU NOU ES OP ZO TE VECHTEN!!!!!!

Ik hoop dat je er ook wat mee kunt. ik voeg eraan toe;

JE BENT GOED ZOALS JE BENT!!!!!



Ik ben weg, school's out!!!!

Mijn voeten zijn gewoon afschuwelijk dik en lopen doet dus zeer. Ook op blote voeten. Zouden steunkousen daar voor helpen denk je? Ik dacht altijd (dom dom) dat die voor je benen waren. Mijn vriendin die net terugbelde zei dat ik maar eens een dagje in bed moet met de voeten omhoog, maar hebben jullie wel eens een alleenstaande moeder gezien met de voeten omhoog? Pfffff. Ik moet nog boodschappen doen, ik zou vanmiddag een appeltaart bakken met Dochter, dat soort dingen. Eigenlijk moet ik ook nog sporten (maar ik kan mijn schoenen niet in).

Probleem P R O B L E E M ik heb a.s. zondag 10-12 op bezoek voor de lunch die ik in geen jaren gezien heb, familie van mijn vader. Ik moet nog een lunch voorbereiden en mag onderhand wel beginnen, hoe goed ik ook kan koken, het is toch even werk. Ik doe bv. twee hartige taarten (ja, ik ben zelf een taart ik weet het), twee salades en een soepie.

En het ALLERERGSTE is dat ik voorzie dat de kamer van Dochter niet klaar & ingeruimd en opgeruimd is en dat ik daar op afgerekend word (vooral door mezelf).

gatver wat heb ik hekel aan mezelf soms.

Pffff...Houtje, wat leg jij de lat hoog Doet gewoon pijn om te lezen.

Houtje,

Als ervaringsdeskundige wat dikke voeten en benen betreft....JA steunkousen helpen!!
Oke, het staat niet charmant...maar het helpt echt!
De voeten omhoog (vooral s'nachts) helpt bij mij ook goed!
En als het vocht is wat je vast houd door medicijnen..overleg even met je huisarts of je misschien vochtafdrijvende thee mag drinken. (brandnetel en salie geloof ik...lekker zijn ze niet maar het helpt wel).

Misschien helpt het je om te weten dat je niet de enigste bent...
Mijn voeten zijn zo dik dat ik enkel van die slippers met klittenband kan dragen.
En nu is dat nog niet zo erg...tis niet koud, maar met de winter voor de deur pieker ik ook wel hoe dat straks moet!

Ga wat proberen te eten, bouillon met beschuit. Daarna lang onder de douche...mijn lijf voelen, uit mijn kop!
Groet
Har

Nou ja de oorzaak klopt in ieder geval wel:

Mogelijke psychologische oorzaken zijn een kille, kritische of strenge houding van de opvoeders en een omgeving die nadruk op verantwoordelijkheid of schuld legt en weinig ruimte biedt voor spel en gevoel. Psychosociaal kan de oorzaak ook worden gezocht in een omgeving die overmatig streeft naar prestatie.

En van de kenmerken heb ik er een aantal. Maar niet allemaal. Ik heb al 15 jaar een hele goeie en lieve (ook belangrijk) psych, die me verteld heeft dat ik een gedeeltelijk aangeboren en verder aangegroeide persoonlijkheidsstoornis heb, en een angststoornis, en daar hoor dat beeld van OCS gedeeltelijk wel bij. Alleen draai ik een aantal dingen om en zoek altijd de schuld bij mezelf .

Oke.....Tactus erg kort door de bocht!!!
Regels moeten er zijn, maar je kunt ook overdrijven hoor!

Hoi Pip! Heb je nog lekker geslapen?

Houtje ik wou dat ik bij jou het uit-knopje kon vinden. Ik herken het wel hoor.
Kan ik jou misschien de opdracht geven om elke dag minstens 1 fout te maken? verplicht iets na te laten wat je normaal wel zou doen?
en dan kijken wat er gebeurd? soort veldonderzoek?

Even hard gezegd, je moeder is er niet meer maar je blijft haar de macht geven. Ben je echt van plan om de rest van je leven nog steeds door haar te laten vergallen?
Houtje is allang okee zoals ze is en het is zo zonde dat ze dat vertroebelt met alle hoge eisen waar ze aan moet voldoen, van wie?? van Houtje!

Het pijnlijkste wat mij ooit verteld is is dat ik allang goed ben zoals ik ben, en vroeger ook allang goed was zoals ik was. Dat bestond niet want ik hoorde toch altijd dat ik niet goed was? Dat ik te gevoelig was, dat ik lui was, gemakzuchtig, dom, eigenwijs, dominant, een huilebalk, te dik, dat ik mijn ouders altijd maar pijn deed, dat ik egoïstisch was en ga zo maar door. Achteraf vraag ik me af of de moeders hier op het forum al deze termen ook niet bij hun (puber)kinderen gebruiken als het allemaal even teveel is. Het probleem is eerder dat wij als kind geloofden dat dat over ons als mens ging ipv af en toe vervelend gedrag.
Ouders doen hun kinderen pijn uit machteloosheid of omdat ze zelf ook alleen maar dit soort kreten naar hun hoofd kregen.

Ik weet zeker dat de Houtje die de verwachtingen wat lager stelt en gewoon lui mag zijn, of troep in huis mag hebben, of fouten mag maken, een veel fijnere Houtje is voor Houtje zelf en ook voor haar omgeving en haar kinderen. Ik moet zelf zeggen dat het een bevrijding was toen ik eenmaal de eisen die ik mezelf stelde naar beneden geschroefd heb en geaccepteerd heb dat ik fouten maak en dat mezelf zijn eigenlijk nog het enige is wat ik echt moet van mezelf!

Houtje, sterkte, hoop dat je er wat mee kan.