Water dat komt denk ik dat ik mezelf hier ook vaak drup of zoiets noem terwijl iedereen kan zien dat druppeltje reactie geeft en vaak zeg ik dan nog druppie komt binnenvallen of iets dergelijks. Hahaha nog ff en ik stel me voor als druppeltje bij een nieuwe collega of zo.......:$

nadeel:
katerdag in joggingbroek depressief op de bank of in bed doorbrengen, boos op mezelf, dag willen overslaan wat niet kan.
hond verwaarlozen, snachts niet uitlaten maar op straat zetten en hopen dat ze heelhuids weer de weg naar huis vinden.
snachts wilde ideeën krijgen en gaan verven om wakker te worden met de verf over je vloer of kasten met een paar flinke druipers die er niet meer uit zien.
brandgaatjes in bank en houten vloer van peuken die uit je handen zijn gevallen
hoge energierekening omdat je de verwarming vergeet uit te zetten of de verkeerde kant opdraait
'fouten' maken op je werk omdat je probeert niemand te laten merken dat je een kater hebt en niet echt helder kan denken in oplossingen.

pffft, tja wat was er ook alweer leuk aan!

An, wat goed dat je zo een belangrijke ontdekking hebt gedaan.. de stemming in huis heeft niet met jou te maken maar met je partner. Een volgende stap is om die spanning te leren verdragen en er te laten zijn en je eigen plan te trekken op zulke momenten. Is daar trouwens ook niet een boek over: 'als hij maar gelukkig is?'

ik ben katerig opgestaan, maar dat hoort zo'n eerste vrije dag denk ik dan maar, en met de hormonen die alvast aan het stoeien zijn in mijn lichaam voor de nadere menstruatie en het geweldig grijze vakantieweer en een huis wat een zootje is.

dus ondanks dat maak ik er wel weer wat van vandaag. Ik ga gewoon voor in mijn huis met de eerste hoek aan het werk, kast opruimen en leeghalen, schoonmaken en zo werk ik langzaamaan naar de volgende hoek toe in de hoop dat ik, als de laatste hoek klaar is, niet meteen weer met de eerste aan de slag kan

Tapas en vergeet niet de hond uit te laten als je zo ijverig gaat worden

Hahaha drup gaat ff onder de druppels staan want heeft het vandaag erg druppel eh bedoel druk

Goedemorgen!

Houtje,
fijne dagen. Als het regent dan ga je maar lekker binnen zitten in de trekkershut en bijkleppen met je vriendin(nen). In ieder geval veel plezier!

Pip,
geniet ze in Utrecht!

Voor Visje ben ik te laat die is al vertrokken.....

Verder ben ik blij met alle positieve berichten!
Ook voor Sandra die zichzelf weer bijeen heeft geraapt!

Ik ga verder niet op dingen in, om te voorkomen dat ik nog wel een kwartier zit te typen (ik ben niet zo snel).
De steeds langer wordende lijst is voor mij wel helpend. Ik ga over een paar dagen op vakantie en de vakantiegremlins zitten af en toe op mijn schouder. Dit allemaal lezende doe ik het maar gewoon niet!

Het zal hier wel stillekes worden met al die vakantie gangers.
Zelf ga ik pas ik oktober maar ik kijk er nu al naar uit.
Ik heb een reis naar Java en Bali geboekt, daar wilde ik al
jaren naartoe dus verleden week geboekt.
Gister de bevestiging binnen gekregen, spannend.
Als ik thuis blijf heb ik niet het idee dat ik echt vakantie heb,
dan blijf ik toch maar bezig met de dingen van alle dag.
Wat ik me wel besef is dat ik me gelukkig mag priijzen zoiets te kunnen
ondernemen.
Daar ben ik dan ook weer dankbaar voor.

Nog een paar hele erge -in chronologische volgorde- voor het lijstje van een vrijgezelle alcoholiste :$

-sexuele ongeremdheid
-denken dat je het lekkerste ding van de wereld mee naar huis genomen hebt
-black-out
-misbruik van je laten maken
-black-out
-de volgende dag realiseren dat dat ding helemaal niet zo lekker was
-gevolgd door wekenlange paranoia over de gevolgen (waar is het condoom? stalker? huisinbraken?)

-verlies van zelfrespect

-weer veel gaan zuipen en dénken dat respect terug te krijgen door veel aandacht van mannen en vrouwen
-sexuele ongeremdheid
-etc etc etc

Gek he, dat ik nooit een echte relatie heb op kunnen bouwen

Gaaf Tina dat je naar Java en Bali gaat! Ga je met een een groep? Het is fijn dat je zoiets kan ondernemen, maar nog fijner dat je het dan ook DOET, spannend!

Ja Gaaf hé?
Ik ga met een groep ja, helemaal ik mijn uppie vind ik te.
Eerst een rondreis op Java en dan nog een week op Bali,
daar kan ik dan mijn eigen plan trekken.
Ik heb er reuze veel zin in.
Ben trouwens wel vaker in mijn eentje of met een groep op
reis geweest, het leuke ervan is dat je altijd weer nieuwe mensen
ontmoet.
En een groot voordeel vind ik dat je aan niemand iets verplicht bent.
Samen met een vriend of vriendin moet je tochde hele vakantie
rekening houden met.
Da's voor mij niet zo goed, ik doe dat namelijk teveel, rekening houden met.

Het nadeel van een groep is wel dat ze drinken, en/of kunnen tegenvallen waardoor je zelf kan worden verleid om het geheel met de 'mantel der gremlins' te bedekken.....niet om je te ontmoedigen hoor, maar ik spreek nu even uit eigen ervaring.....dan moet ik er ook wel eerlijk bij zeggen dat ik heel kritisch ben en een uitgesproken vrijgezel die zich veel aanpassen als stressvol ervaart.....

Hoi lieverds

dag 6 met refusal is begonnen, die pil slikken gaat al onbewust, ik pak hem gewoon bij alle andere die ik moet slikken:D
Raar, zie ik opeens het lijstje van jullie staan, met alle nadelen, hier lag ik vannacht ook over te piekeren, over al die stomme dingen en tóch vrolijk doordrinken..Eigenlijk net als Ziza al zegt.
Misschien is het ook goed om aan de voordelen van niet dinken te denken:D

Nee Kaia daar ben ik niet bang voor, dit soort gelegenheden zijn voor mij niet gevaarlijk.
Ik kan erg goed op mezelf blijven, juist in een groep.
Alle keren dat ik alleen op vakantie ben geweest is er nooit een moment geweest
dat ik wilde drinken.
Ik zie het zo, ik wil graag bepaalde dingen van het land zien, in mijn eentje is dat
te veel gedoe.
Met de groep kan ik overal naartoe en voor het overige ga ik toch echt mijn eigen gang.
Trouwens ik heb meestal wel een paar leuke mensen ontmoet hoor!
wat dat betreft ben ik niet zo lastig.

Lijkt me een heerlijke vakantie Tina, zelf zou ik ook graag eens ver weg willen, maar helaas, ik krijg mijn man met geen 10 paarden een vliegtuig in:wacko:

Ja, dan wordt het lastig Charlie.
Zelf vind ik vliegen erg prettig, je bent er zo en hoeft lekker niets te doen.
Als je met de auto bent is het toch veel vermoeiender.
En Indonesie is wel wat ver om heen te rijden.

Waarom ga je niet zonder je man dan Charlie? Trouwens gefeliciteerd met dag 6

Tina hoogstwaarschijnlijk ben ik een stuk lastiger dan jij het was ook alleen maar een waarschuwing, na mijn eerste reis was ik me bewust van die gevaren (vaak toch gezamenlijke aktiviteiten en etentjes, voor velen is vakantie nu eenmaal ook: het lekker vieren met drank) en ging het prima zonder, gaf het me juist een extra kick dat ik de enige was die niet dronk en toch met volle teugen genoot (dat is ook weer niet goed natuurlijk, het moet gewoon helemaal geen issue meer zijn, wordt aan gewerkt )

Mogge Kirky..
Ja Tina, maar als ie nu al eens gevlogen had...........maar dat heeft ie nooit en is dus bang voor een ongeluk, terwijl ie dat soort films geweldig vindt...rare vent:D

Goedemorgen allemaal.

Vijf maanden geleden zag ik voor mezelf geen uitweg meer uit m'n drankgebruik. Ik wilde graag stoppen maar wist niet hoe dit vol te houden. Als ik 's morgens zei: "vandaag drink ik maar eens niet" dan ging ik een paar uur later al weer op pad voor een fles drank om mijn gevoel van angst en verdriet die het niet drinken me direkt gaven weer te sussen. En na een paar glazen verdween het angstgevoel wel maar het verdriet, en dan vooral het gevoel van zelfmedelijden, werd sterker. Zo sterk dat ik er van in paniek raakte. Niemand kon me helpen, ik kon mezelf ook niet helpen. Ik kon alleen maar drinken.

Ik zei enkele dagen geleden al dat ik na 16 maanden droogstaan niet een terugval heb gehad, maar gewoon weer ben begonnen met drinken. 16 Maanden ging het niet drinken als vanzelf en was er wat verslaving betreft niets aan de hand. Ik stond zo droog als gort. Maar op het moment dat een gevoel van angst/onzekerheid/twijfel vrij heftig werd had ik niets en niemand om dat op de een of andere manier van me weg te nemen. Alleen m'n vriendje alcohol zag ik als verlosser. De waanzin van verslaving sloeg meteen weer toe. Ik dacht echt dat ik het dit keer heel anders zou doen dan al die andere keren dat ik na een stop weer begon te drinken. Toen liep het altijd uit de hand, maar nu wist ik zo goed wat droog staan was, hoe makkelijk dat eigenlijk was, dat ik nu echt na één of twee glaasjes wel zou stoppen. Helaas was het ook dit keer weer diezelfde foute gedachte die ik al zo vaak had gehad. Ook dit keer liep het volledig uit de hand... Natuurlijk, ik ben verslaafd.

Een kleine vijf maanden geleden kwam ik terecht in de 12-stappen behandeling van Tactus. Ik had zoiets van: ik heb nu al verschillende behandelingen gehad, die hebben me uiteindelijk opgeleverd dat ik nog steeds heftig drink, en deze behandeling had ik nog niet geprobeerd. Ok, baat het niet, dan schaadt het niet. Maar ik realiseerde me wel dat er al miljoenen mensen via de 12 stappen van de drank of andere verslaving zijn afgeraakt. De vele berichten hier van o.a. Ziza stonden ineens in een ander licht. Als het bij al deze mensen werkt, waarom zou het bij mij dan niet werken? Ook wist ik dat ik mijn aanvankelijk wat sceptische houding t.o.v. de stappen moest laten varen. Dat ik me er wel echt voor open moest stellen.

Onder hetzelfde mom van Baat het niet, dan schaadt het niet, heb ik dat gedaan. In eerste instantie wel met de nodige vraagtekens voor mezelf, want ik stapte nu een wereld binnen met God en Hogere Machten die ik maar moest zien te begrijpen zoals ik hem of hen maar moest begrijpen. Aanvankelijk begreep ik niets van die Hogere Macht. Mediteren was ook zoiets. Laat je gedachten los, laat ze gaan.. elke dag zaten we samen in de groep een klein half uurtje te mediteren. De eerste week zat ik me constant suf te denken hoe ik die gedachten nou uit m'n hoofd moest krijgen, hahaha..... Dat half uurtje leek uren te duren. Ik kreeg een houten kont van het stilzitten en voelde overal jeuk, m'n vingers begonnen te tintelen, etc....

Maar oefening baart kunst. Na verloop van tijd lukte het me steeds beter om m'n gedachten langs te laten fladderen en te laten gaan. De tijd leek steeds sneller te gaan, of liever gezegd, leek stil te staan. Een heerlijke ervaring vond ik dat..nog steeds, overigens.

Het bidden tot mijn Hogere Macht was ook zoiets. Bidden had ik nog nooit gedaan. Flauwekul en zwak vond ik dat. Maar dat kwam omdat ik helemaal niet wist wat bidden was. Het gebed van Kalmte, Moed en Wijsheid vond ik op zich wel mooi, en ik zei het elke ochtend op, maar na een uurtje was ik alweer vergeten dat ik dat opgezegd had. Ik had net zo goed m'n horoscoop of een willekeurige overlijdensadvertentie in de krant hardop kunnen lezen. Je neemt er even kennis van en het vervliegt.

Toch gebeurde er iets na enkele weken. Ik ging dat gebed steeds vaker voor mezelf zeggen, als ik even niet wist wat op een bepaald moment te doen, of als ik me even met m'n gevoelens geen raad wist. Ik ben altijd erg gericht op het behouden van bezittingen en personen, op zekerheid. Stel dat ik dit of dat kwijt zou raken, of die en die gaat weg...wat moet ik dan? Ik was altijd erg afhankelijk van mensen en dingen. Er mocht altijd wel meer bij komen, maar o wee als er iets wegviel. Als ik over dingen begin te piekeren die allemaal zouden kunnen gebeuren als zus of zo... dan komt meteen het sereniteitsgebed in me op. En ik realiseer me nu dat er op dat moment in mijn achterhoofd een stemmetje is dat zegt: "Hallo Koh, je kent me nog niet zo goed, maar ik ben je Hogere Macht.. Je staat niet alleen. Vertrouw me maar. Je leert nog wel met me te communiceren, doe het in je eigen tempo maar weet dat ik er altijd ben". En langzamerhand begint die wetenschap, dat ik er niet alleen voor sta in het leven, me steeds vertrouwder te worden.

Het valt me zelfs op dat ik in het begin veel rust vond in het de eerste zin: Geef me de kalmte om te aanvaarden wat ik niet kan veranderen. Maar naarmate m'n zelfvertrouwen groeit ontdek ik, of durf ik te ontdekken, dat er onder de dingen die ik dacht niet te kunnen veranderen, steeds meer dingen zijn die ik wél kan veranderen maar waartoe me tot dan toe de moed ontbrak. Zo durf ik steeds meer te veranderen, steeds meer m'n eigen koers te bepalen. Altijd in de wetenschap dat als ik een foute beslissing neem, er wel weer een mouw aan te passen valt. Angst en onzekerheid hebben steeds minder vat op me. Ik kan niet verder kijken dan de horizon, en dat hoeft ook niet. En de weg tot aan de horizon ontrolt zich vlak voor mijn voeten. Als ik vandaag leef, en morgen weer, dan kom ik vanzelf aan wat nu de horizon is. Als ik daar ben is de horizon weer verder weg, maar ook daar kom ik vanzelf terecht, wat er ook op mijn weg verschijnt.

Maandag vertrek ik met mijn vrouw in ons VW-campertje richting Italië. Ben er nog nooit geweest, Umbrië en Toscane schijnen erg mooi te zijn. We hebben er zin in om dat zelf te gaan ontdekken. We hebben vier weken de tijd, dat moet genoeg zijn om op z'n minst heen en weer te rijden. We laten ons onderweg verrassen door wat we tegen komen. En naast mijn vrouw weet ik dat ik, waar dan ook ter wereld, altijd een beroep kan doen op mijn Hogere Macht waarmee ik nu zo lekker aan de babbel raak.

Ik voel me een gelukkig mens. Dat was vijf maanden geleden wel anders. Ik hoop dat jullie ook je weg vinden op jullie manier. En dan hoop ik jullie over vier weken allemaal in blakende gezondheid hier weer terug te zien.

Lieve groeten van Kohtje.

Er zijn cursussen voor mensen die last hebben van vliegangst.
Mijn zus had er ook last van, nu gaat ze gewoon met het vliegtuig.
Ze vind het nog wel niet zo erg prettig maar heeft geen last van angst meer.
Wie weet kun je hem dat eens voorstellen?
En ja anders kan je idd overwegen eens alleen zo'n reis te ondernemen.
Erg de moeite waard hoor.

Hai Charlie. Je krijgt je man met geen 10 paarden het vliegtuig in. Maar zonder paarden dan? Ik zou me er zelf een stuk gemakkelijker bij voelen.

Mooi geschreven Kohtje.
Fijne tijd in Italie.

Dank je, Tina.

Koh, stuur je me es wat oinfo over je nieuwe meeting? Kom ik een keertje langs, als je terug bent van vakantie. Veel plezier.

Haha Koh, nee, zelfs zonder paarden niet! En aan zo,n cursus wil hij geen eens beginnen....Eigenwijze westlander hoor!
Fijne vakantie alvast!!

Lianne, jij hebt toch ook al eerder meegeschreven toch? Jij schreef toen zo'n prachtig rijmpje over een bushokje toch????