Het mooie is Trees, dat het lang in je bloed blijft zitten! zodat inderdaad een impuls niet beloond kan worden!
toch mooi? Het is juist heel sterk om die tablet elke dag in te nemen!

Gem, pb

Pip, ik voel me erdoor aangesproken. Ik had je toen niet persoonlijk aan moeten spreken, en ik heb daar spijt van. Maar kunnen we dit soort gevoelens dan niet beter in een PB uiten?

Pippi: ik zou het niet weten, maar ik heb net een mooi bloemetje voor je geplukt in de tuin

En ik ga er even tussenuit!

Boodschappen doen en nogeens boodschappen doen.

Later!

Lieve mensen,

Laat ik eens beginnen met excuses aan te bieden.
De laatste tijd heb ik niet meer naar het mijlpalendraadje gekeken.
Bij deze wil ik dan iedereen, zij het verlaat, feliciteren.
:camera::clock::light:

Ik ben sowieso nogal naar mezelf gekeerd de laatste weken. Ik heb wel flink profijt van jullie getrokken en daarvoor kan ik jullie echt dankbaar zijn. Jullie hebben me heel erg goed geholpen. Maandag hoop ik een recept voor Refusal te hebben, zodat ik weer een tijd tegen die stut kan aanleunen. Ik hoop er dan ook weer meer steunend voor mijn medeforummers te zijn.

Voor vanmiddag heb ik een afspraak kunnen regelen bij de kapper. Dat is hard nodig, want ik zie er niet meer uit.

Onze wasdroger, waar hier in huis soms irritaties over bestaan, is nagekeken door man. Oeis, dat ding vreet niet alleen onze was op, nu blijkt dat die zichzelf aan het doorsnijden is. Man is nu op zoek naar een nieuwe. Ik bemoei me er niet mee. Ik heb de vorige gekocht en daar is alleen maar gezeur en gezever over geweest.

Lieve Corinne,
dat klinkt als eenrichting verkeer! Dat is absoluut niet het geval! mag het eventjes? Jij bent enorm ondersteunend naar velen hier geweest (waaronder naar mij!). Ik reken weer op je als het beter met je gaat!
Het belangrijkste is dat JIJ weer steviger op je benen komt te staan. Er zijn genoeg anderen die het op kunnen vangen! tenslote zag ik dat we hier op meer dan 600 (!) aangemelde mensen staan! Zolang ik hier ben zijn er dat niet zoveel geweest!

Ik hoop dta je man een prachtige droger gaat scoren! Overigens zou ik de mijn ook het liefst uit het zolderraam gooien! Alleen deze heeft nog even bestaansrecht vrees ik!

En nu ga ik echt in wat doen!

Gem: hoe zie je dat er 600 mensen zijn aangemeld? zeshonderd, hallo, wel veel zeg.

Corinne: lieve lieve meid, jij gaat toch geen sorry zeggen hier. Trouwens ik loop de halve dag aan je te denken. Ik moet ook stoppen met roken, maar het lukt nog niet. Nu heb ik de aller aller lichtste pafkes gekocht, om af te kikken, en mag niks anders roken. Het is smerig, en het is zoooo ontzettend duur en zoooo ontzettend ongezond. Ik trek me aan je op als je dat maar weet.

Hier is alles weer rustig, de knop is weer om bij husband. Nu heeft hij hoofdpijn (ja vind je het gek).

Carolien, ik was heel blij met je schrijven van tussen de middag. Juist omdat ik vaak klaag over het gedoe hier snappen mensen niet dat ik niet allang de benen heb genomen. Maar bij hem speelt dus echt ziek zijn. Hij weet dat inmiddels ook en lijdt er ook onder. De uitbarstingen zijn wel heftig en ik wil proberen hem nog meer met rust te laten. Maar het leven zit nu eenmaal vol met 'spanningen'.
Je begrip vond ik heel mooi, ook al is het naar je ex toe. Ik hoor dit weinig en het doet me goed. Ook namens de mensen met aandoeningen. Psychische aandoeningen zijn niet zo direct te zien, maar het is voor de persoon zelf soms ook een hel en inderdaad ik kan het ook enorm met hem te doen hebben. En als je merkt dat je dan toch iets heb kunnen betekenen: dat er toch weer rust komt, lucht dat op.
Hierbij nog enorm bedankt.

An, Kan je niet in de periodes dat je man goed in zijn vel zit een soort stappenplan samen maken wat te doen als het minder goed gaat? Wij moesten dit in therapie ook voor onszelf maken (noem het een crisisplan) en het was handig om op die afspraken aangesproken te worden. Je man zal zelf ook last hebben van zijn mindere periodes dus als je soort handvaten kunt maken kan hij die volgen dan. Makkelijker gezegd dan gedaan hoor. Als hij daar niet achter staat heb je er niks aan, maar anders het proberen waard misschien.

Pip, ik leef met iedereen mee maar ben het meest met mezelf bezig, puur uit eigen lijfsbehoud. pb's verstuur ik bijna niet, telefoonnummers wissel ik ook niet uit. Ik schrijf hier niet persee voor een ander maar hoofdzakelijk voor mezelf. Wil best meedenken maar hoef niet meer met alles mee te voelen, daar zijn mijn gevoelssprieten namelijk niet tegen bestand.

Dit forum is een goede oefenplek om daar je grenzen in te leren stellen, niet in te vullen wat de ander van je verwacht, afstand te nemen als het teveel binnenkomt, nabijheid te creeren als je teveel afstand voelt.

Corinne jij hoeft ook niet voor iedereen klaar te staan, mag wel natuurlijk, ik merk bij mezelf dat als ik goed in mijn vel zit ik meer meeleef met anderen, als ik zelf niet stabiel ben dan leef ik minder mee en dat mag van mezelf. Mijn eerste zorg ben ik zelf.

Ha, alle lieve mensen, heel herkenbaar voor mij het verhaal van Pippi, ik voel mij ook vaak niet bij machte hier om mensen te helpen, de problemen hier zijn vaak erg heftig, en heb vaak niet de juiste woorden om mensen een hart onder de riem te steken en inderdaad het woordje 'sterkte'klinkt dan erg kortaf.Het forum is maar een beperkt middel, en ik ben een mens die liever face to face praat, ik ben slecht in het mijzelf uitdrukken in geschreven woorden, ben niet voor niets therapeut geworden!
Ik wil graag mensen zien, hun gezichtsuitdrukking, hun houding, en kan dan letterlijk een arm om hen heen slaan. Ik loop hier al heel lang tegen aan, sinds dat ik hier ben gaan schrijven. In mijn vak heb ik altijd lijfelijk contact met mensen, voel hun spanning en kan praten met hen. Ik moet mijzelf niet gaan verliezen in het proberen mensen te helpen, in mijn vakgebied en hier, want dan cijfer ik mijzelf en daarmee mijn gezin weg, kortom er komt al veel op mijn bordje, dus in eerste instantie moet ik dan afstand nemen van het forum, niet voor altijd hoor! Ik kan jullie niet missen, maar soms even stil staan dat mijn leven niet bij het forum ligt, maar hier in mijn vertrouwde omgeving. Wil niet zeggen dat mijn hart niet bij jullie ligt, virtuele mensen, mensen die ik gesproken heb en mensen die ik lijfelijk heb mogen omarmen. Zo, dit even w.b. mijn bijdrage, ik ga mijn potje koken en evt. tot straks, maar het weer is veel te mooi om achter de pc te blijven zitten. xxxx Ik denk aan jullie en wens eenieder KMW, incl, mijzelf. alle liefs Visje

Hee lieve Aura, wees blij dat je je medicijnen achter je kiezen hebt, je kunt en mag dus niet drinken.! Ik herken veel in jouw verhaal, je wilt niet, maar wilt ook wel, de strijd tussen gevoel en verstand! Daarom ga ik maandag naar de h.a., omdat ik ook iets van een stok achter de deur moet hebben, anders verliest mijn verstand het van mijn gevoel! Sterkte:huh:

Aura,
ik snap heel goed dat je die roes wilt! Maar begrijp ook dat hierna weer een periode komt dat je weer gemakkelijker van de drank afblijft. Ik heb zo ook mijn periodes dat het moeilijker is dan andere keren!
Wel merk ik, dat hoe langer ik droog sta, het gemakkelijker is om niet te drinken, ook al kan ik me nog heel goed voor de geest halen hoe het is om te drinken. Hoe lekker ontspannen ik werd. Maar ik herinner me ook haarscherp hoe het voelde om niet meer zonder die drank te kunnen. De drang om
's-ochtends vroeg al te drinken!
Hou alsjeblieft vol, je staat AL 6 weken droog, maar je staat ook MAAR 6 weken droog. Je lichaam en geest hebben nog niet kans gekregen te herstellen!
Echt iedere keer dat je die craving overwint, gaat het de volgende keer gemakkelijker!

Probeer het nog even en neem die Antabus gewoon morgen weer! En kom hier maar klagen, zeuren, schrijven, weet ik veel, alles, als het maar helpt!
Je kan het!

Corinne,

Alsjeblieft zeg. Jij en niet-ondersteunend? Ha. In die bijna 10.000 berichtjes van je (ik vraag me al stiekum af wat er gebeurt als je de 10.000 overschrijdt) heb je een lief woordje voor eenieder van ons, zelfs ná mijn eten denk je nog aan me om te vragen hoe het gesmaakt heeft.
Hier, een voor je en een dikke knuffel. We lijken zoveel op elkaar, met ons gevecht met ons leven hè dat valt niet mee.
Wat ga je vanavond eten? O ja iets halen hè. Wat wordt het, friet of Chinees denk je? Mmmmmmm ik heb ook wel zin om te snacken zeg.

Aura,

Wat let je om de beslissing te nemen om niet te willen gaan drinken?
Ik zou denk ik dan NU een Antabus nemen. Ik heb het beste spul een periode geslikt (na een half jaar droogstaan) omdat mijn motivatie soms minder sterk was dan in het begin, toen ik echt WILDE BEWIJZEN dat ik zonder kon.
Het is mijn bekende vrijdagmiddagdip, en had ik het spul in huis, ik zou het NU nemen. Niet gaan tellen, niet gaan denken, gewoon doen.

Gem

Enne Gem, nog bedankt voor de felicitaties met mijn 2,5 jaar. Kan je nagaan hoe rot ik me voelde, ik heb er glad over heen gelezen. Ga ik me alweer schuldig over voelen knap he hoe je jezelf omlaag kan trekken? .

Ik had NOOIT verwacht dat ik het zou halen, maar elke dag als ik in bed lig 's avonds ben ik blij dat het weer een dag gelukt is en neem ik me voor de volgende dag, maar één dag, niet te drinken. En dat kan ik overzien, dus dat lukt. Ik heb geen rare toestanden na mijn ijsbaan-verhaal van 2 week geleden (of was het een week) en ik verheug me op het eten dadelijk. Daarna is nl. alles over. Ik heb alvast een zak drop van 250 gram naar binnen gewerkt

Houtje,
2,5 jaar is niet niks! dat moet ik nog maar benaderen!
We moeten het echter per dag bekijken, anders worden we gek!
Hoe gaat het nou met je schouder? ik blijf het vragen totdat ik een antwoord krijg!

Goh, ik wordt een beetje stil van alle openhartige reacties.
Ook ik weet helaas niet altijd de juiste woorden te vinden om iemand die het moeilijk heeft
een hart onder de riem te steken.
Het gebeurd vaak dat ik een berichtje schrijf en het dan weer annuleer, gewoon omdat ik mijn steun op dat moment niet in de juiste woorden weet uit te drukken.
Zeker is het niet zo dat ik niet meeleef, integendeel, maar soms wordt mijn bovenkamertje gewoon te vol.
Ook ervaar ik dit nu bij de AA, ik ben totaal op, als ik daar geweest ben.
Het lijkt wel of daar en zo ook hier op het forum, alles extra hard binnenkomt.
Wat niet weg neemt dat ik hier natuurlijk ook mijn dagelijkse beslommeringen post en het fijn vindt als ik daar reactie of medeleven op krijg.
Lieve mensen ik ben blij dat ik niet de enige ben die er zo'n gevoel op na houdt.
Nou in ieder geval heb ik best wel prettig gewerkt, het pootje ging zo zo.
Nu ga ik even lekker douchen en erg vroeg slapen.
Morgen gaat om 3 uur de wekker en tja dan is de nacht kort.
Toch wil ik nog één klein ding met jullie delen, ik ben blij dat ik vandaag de dag nuchter heb kunnen meemaken.
Vanmorgen in alle vroegte reed ik naar mijn werk, ik zag toen zo'n ongelofelijk mooi natuur tafereel, mist weilanden en de opkomende zon, ik kreeg tranen in mijn ogen.
Ik was zo ontroerd door dit prachtige aaanblik, zo blij dat ik dat zag, ik was zo blij dat ik dit ondanks alle strijd kon aanschouwen.
Ach, ik weet het, ik ben een sentimenteel typje.
Fijne avond allemaal.

Tina,
ging het een beetje op je werk vandaag?

Dat was een kwestie van te langzaam typen!

Tina,
sentimenteel? Misschien gewoon genieten van hetgeen je ziet? We hebben het tenslotte jaren niet goed kunnen zien, vanwege de drank?

Slaap lekker straks!

Hellup!!!

Ik ben ff m'n motivatie kwijt waarom ik ook alweer gestopt was met drinken... Heb heel sterk de neiging om nu te gaan shoppen maar diep in m'n hartje weet ik dat ik dat eigenlijk niet wil.. Vandaar dat ik nu maar ff hier kom hangen om van dat welles/nietes stemmetje af te komen, aan de tijd ligt het toch niet...
Wachten totdat de winkels dicht zijn heeft toch geen nut, ik weet toch wel hoe ik eraan kan komen.
D'r nu vanaf blijven da's belangrijker..

Spud, meid hoe kan dat nou zo?

Niet doen, gewoon niet doen, bel iemand ga een stukje in je cabrio rijden, zoek een beetje lucht.
De trek is maar zo kort, vecht er tegen.
Iets anders kan ik je niet meegeven, dat dit, de drank levert je niets maar dan ook niets op

Ik had vandaag zoiets geks. Ik werd om 7.30 gebeld door een tante, zij zit al enige tijd in een diepe depressie na het overlijden van haar man, haar kleindochter , die mentaal geretardeerd is en inmiddels in verwachting is van haar 4e kind, geen geld, geen kleding, dus mijn tante zwaar in de zorgen. Zij is volledig de weg kwijt, gaat al naar een psycholoog, slikt medicijnen waar zij aan de diarree van raakt, is erg onrustig en belt de hele dag haar kinderen omdat zij er niet meer uit komt. Zij is ong. een jaar 0f 80 nu. Zij belt mij dus vanochtend, stond met mijn jas aan om te gaan werken. Zij vroeg mij wat voor medicijnen ik gebruik. Heeel verhaal en ik maar zeggen dat ik weg moest! Ik heb mijn moeder gebeld vanmiddag en mijn verhaal gedaan, zegt mijn moeder: zij( mijn tante) had vanmorgen al de nodige alco. op om te ontspannen. Mijn moeder zegt: snap je dat nou, ze had nooit geld om dat uit te geven aan drank en nu drinkt zij sóchtends al wijn?? Ik wilde het wel uitgillen! Moeder, ik snap het zo goed, u heeft uw dochter aan de lijn die hetzelfde meemaakt!( nou ja, niet sóchtends vroeg dan) . Maar, wijselijk houd ik mijn mond, mijn moeder slaapt al bijne geen nacht en heeft al genoeg te verduren gehad. Als kind hield ik al mijn mond, dus nu weer. Grappig, als kind zijnde moest ik sterk zijn, en wat zegt zij nu tegen mij: lieverd, je bent zo sterk.! Ze moest eens weten. Triest maar waar , ik hou mijn mond.

Spud,
weet je het nu weer????