Goedemorgen allemaal,

Vandaag fijn mijn vrije dag, en gelukkig is die voor een keer niet al helemaal overboekt met diverse afspraken en klussen. Zometeen mijn boodschappen doen, en de nodige huishoudelijke taken natuurlijk, maar het is lekker dat er verder nog niets vast ligt. Ik ben van plan het een beetje rustig aan te doen, want ik voel me vaak moe de laatste tijd.

Vanmorgen vond ik in een hoek van de kamer een door mijn hond uitgespuugde zakdoek, die hij kennelijk enkele weken geleden al had opgegeten. Dit verklaart enige darmproblemen van de laatste tijd, waar ik ook al een dure wormenkuur tegenaan gegooid had.
Hij doet dit wel vaker, het arme dier krijgt van ons dermate weinig te eten dat hij zijn rantsoen aan moet vullen met alles wat maar los en vast zit, zowel in huis als van de straat. Daarbij gaat zijn voorkeur uit naar zaken waar een aantrekkelijk luchtje aan zit, zoals zweetsokken, poepluiers en vieze zakdoeken. Fijn hoor, om zoiets op je nuchtere maag te vinden!

Rudy, sterkte met je kies! Het klopt dat de ontsteking niet meteen weg is, maar het moet wel geleidelijk beter gaan. Blijf niet te lang met pijn lopen.
Verder doe ik met je mee vandaag, we houden het samen droog!

Kaia, mooi en herkenbaar bericht. Veel van wat je beschrijft herken ik uit mijn begintijd van het stoppen met drinken. Het alleen zijn dat hard aankomt, het schuldgevoel en de schaamte over de afgelopen jaren, de emoties, maar ook de trots en de hoop voor de toekomst. En geloof me Kaia, je mág hopen voor de toekomst, want het wordt steeds beter! De emoties worden hanteerbaarder, je krijgt de kans jezelf beter te leren kennen en er komen nieuwe kansen en mogelijkheden in je leven. Mits je die eerste maar laat staan, en bereid bent het anders te doen!

Ha, zelfs vanuit een ziekenhuisbed kun je internetten tegenwoordig. Wat een schattig laptopje, zo eentje wil ik ook als ik weer thuis ben.
Ik log even in voor Knuffie, meid wat naar. Ik hoop dat je ons op de hoogte houdt van de uitslagen.
En voor Kaia, lieve meid ook met een partner voel ik me soms alsof de koude poolwind dwars door me heen waait. Je KAN het gewoon niet bij een ander halen, er is iets in jezelf dat je op kan bouwen. Stukje bij beetje, vaak voor je gevoel veel te langzaam, het lastige is dat je iets uit jezelf moet halen waarvan je denkt dat het niet in je zit. Daar ben ik ook nog maar met brokjes aan bezig.
Jij hebt een heleboel warmte en vriendelijkheid in je, tenminste zo lees ik dat uit je postings. Ik hoop dat je die ook voor jezelf kan hebben. En heel veel sterkte daarmee, want het voelt soms erg hard.

Wat bedoel je Karinneke, kun je niet naar dat gesprek omdat het vroeg is? Ik zou in ieder geval die gremlin maar eens hartig toespreken!

Ah, ik snap het al! Stom van me. Ja, een sollicitatiegesprek is een héél goede reden om niet aan gremlins e.d. toe te geven.

Gaat het een beetje met je Benthe?

Moet je niet eens naar je huisarts met die verkoudheid Karin? Duizeligheid klinkt mij niet goed, en een verkoudheid hoort niet eindeloos te blijven duren. Beterschap!

Ik denk dat mijn hond ook wel paardenhoefschilfers lust. Gelukkig vindt hij die hier in de buurt niet!

Goed idee. Hier schijnt zowaar de zon. Ik ga er maar even van genieten door eindelijk mijn boodschappen te gaan doen. Later!

Hey die Benthe......hou je het nog een beetje uit daar?
Ik denk aan je!

Kaia, mooi beschreven. Heel herkenbaar. Bij mij duurde het even, maar ja ben ik ook een ongeduldig iemand, als je vol houdt en er aan werkt komen er veranderingen. Heb vertrouwen en neem het met de dag want het is zéér de moeite waard.

Anna, zakdoeken genoeg hier, voor een hele kennel! Maar zonder gekheid, ik wist niet dat honden van alles aten, dacht dat ze juist secuur waren in het merk brokken enzo.

Benthe, ik heb het zeker gemist! Wist niet dat je in het ziekenhuis lag. Nou meid maak er wat van, enneh een bloemetje is nooit weg toch? Hoop dat je weer gauw naar huis mag, toi,toi,toi.

Karinneke, het gaat je nu dus vast lukken die baan begrijp ik!!
In elk geval succes voor het gesprek morgen.

Nou, ik heb het dus niet in alle opzichten droog gehouden, de tranen vloeien weer rijkelijk.
Ben weer even op zoek naar een klaagmuurtje, tjonge wat kan een mens gevoelig zijn.
Zal best vermoeidheid zijn, maar kost me vandaag toch écht moeite om tot tien te tellen.

Kaia

Erg herkenbaar je verhaal en het enige wat ik je kan zeggen is, probeer gewoon door te gaan en schrijf elke dag op wat je voelt. Maar blijf er niet in hangen. We moeten met onze emoties weer helemaal overnieuw beginnen en dingen die we nu voelen en denken zullen over een paar maanden weer helemaal anders zijn.

En spijt hebben over het verleden zou zonde zijn. We waren toen die personen, maar we zijn gegroeid en we hebben nu behoefte om een andere persoon te worden. Dat zal eerst wat kwetsbaar voelen, maar met je spontane, lieve en positieve karakter van je zal je dat wel lukken. Geef jezelf een paar jaar om te groeien.

En als je denkt dat je dat moeilijk zal lukken in je eentje dan mag je me altijd mailen, maar ik zou er toch ook professionele hulp bij halen.

Je bent niet alleen, wij zijn altijd bij je ook al overheerst bij sommigen de stemmingwisselingen erg, waardoor ze lange tenen hebben, ze bedoelen het allemaal zo kwaad nog niet.
En beter hier spuien dan gaan drinken, toch?

Nou Stien dan maar 2 x to 5 tellen !!
Maar wel rot dat je nu aan het huilen bent...misschien heb je er wat aan maar ik kan lezen dat je emotioneel gegroeid bent sinds ik hier schrijf. Dus hou moed!
Jij ook een roosje:present:

Karinneke, sorry, ik heb het verkeerd gelezen. Ik dacht juist dat je goede kans maakte omdat
je morgen weer een gesprek had. Maar kennelijk ga jij er al van uit dat je die baan niet hebt?

Saf, emotioneel gegroeid? Waar haalt een mens die tranen vandaan mijn leiding is onuitputtelijk.

Of is het lijding. Nou ja je snapt het wel.

Benthe, Sterkte in het ziekenhuis. Moet je weer bestraald worden?
En ja tegenwoordig is er steeds meer luxe aan het bed.Vorige week was het nieuwe Martini ziekenhuis in Groningen op T.V. Super mooien luxe. Alle kamers zijn in prachtige kleuren geschilderd. Niet meer zo steriel als vroeger.
Misschien ben ik ook wel een beetje bevooroordeeld, want het architectenburo dat het ziekenhuis ontworpen heeft,daar werkt mijn jongste zoon als architect.Dus trotse moeder hè?

Stien, OOk vrouwtje ongeduld?

Saf, dank voor het bloemetje.

is huilen niet emotioneel groeien dan , Stien...in mijn ogen juist wel. Je staat namelijkopen voor invloeden en daardoor kan je groeien.

Nee hoor Stien, je hebt niets gemist, ik moest terug naar het ziekenhuis omdat een weefselkweek van vorige week niet goed was. Nu heb ik een toren van allerlei zakken vloeistof naast me die aan mij gekoppeld zijn, maar gelukkig kan je hier ook internetten. Kost een paar centen maar dan heb je ook wat.
Wat zijn de fijnste manieren van uithuilen?
In een flanellen zakdoek;
In de eigen handen;
Tegen de schouder van je liefste zus;
Zomaar zachtjes huilend als je buiten loopt;
Of soms ook op het forum?
Of zijn er nog meer manieren?
Verder denk ik maar zo, in het ziekenhuis kan ik zeker niet aan de fles gaan. En daarin doen jullie toch met me mee?

hoi bentheke sterkte brbrbr wen maar niet aan dat nieuwe koppie van jou .
lieve mensen ik heb een vraagje , als ik in het algemeen over de aad van mijn moeder schrijf dan schrijf of zeg ik suicide , nu kreeg ik juist een mail binnen waarom ik niet gewoon zelfmoord schrijf ??
ik weet het niet mogelijk klinkt zelfmoord mij harder in de oren ??
misschien omdat suicido spaans is voor suicide
de mail heeft mij enorm aan gegrepen met die bepaalde gevoelens van dien al weet ik heel goed dat mijn vriendin het goed meent , mail was naar aanleiding van een progamma welke zei op tv gezien had , maar ondertussen zit ik met de gremlins die rond mijn oren vliegen en de tranen die uit mijn ogen lopen .
waarom wil ik altijd die pijn verdrinken , terwijl ik donders goed wet dat die pijn heel goed zwemmen kan .
ppff nog 5 dagen op mijn tanden biten , ik weet niet maar als de datum van haar dood eraan komt heb ik het zoveel moeilijker met dit leventje
sorry voor mijn schrijven

Sammy, ik hoor net in het nieuws, dat het Vu ziekenhuis een nieuwe afdeling opstart.
Wat men noemt voor "uitbehandelde" gevallen. Hiermee wordt bedoeld, gevallen waar men geen raad meer mee weet. Zoals b.v ME en andere ziekten.
Een nieuw opgestart team, van artsen en specialisten, zal zich nog eens goed in deze gevallen verdiepen.
Groet.

Ja zeker is het emotioneel groeien maar wat zou het niet fijn zijn
om het op mijn fijnste manier te doen maar ook mijn fijnst gekozen dag en nog beter mijn fijnst
gekozen uur. Het komt mij altijd ongelegen die invloeden van buiten af die de water leiding aanzetten.

Soothe, ik las het vanochtend ook in de Volkskrant. Goede zaak.Er zijn nog een hoop onopgeloste problemen den k ik

Benthe
uithuilen tegen de warme vacht van je hond
met je hoofd in de wind op de fiets
onder de douche
op de wc op je werk
in je moeders armen

Blacky...bij zo;n schrijven zou ik maar gauw denken...nou ja zelfmoord klinkt beter in HAAR oren maar niet in de MIJNE.
Dus niet haar ergenis meenemen maar aan je eigen blijven geloven dat suicide voor jouw een prima uitleg is voor wat je moeder heeft gedaan.
Sterkte de komende dagen!

Dat kan ik me goed voorstellen Stien dat zouden we allemaal wel willen.

Ik ga naar mijn hondemaatje vanmiddag dus tot later.

Soothe nog even een vraag...doe jij ook al vrijwilligerswerk zoals je msischien van plan was?
Ik lees het later wel

Doooooeeei!

Goeiemiddag Iedereen!

Zo dat komt wel even binnen hier die verhalen over eenzaamheid en alleen voelen. Van de ene kant herken ik er veel in en van de andere kant ook weer niet. Heb heel lang gedacht dat ik alleen was maar na in een relatie gezeten te hebben waarbij ik de eenzaamheid pas echt voelde heb ik gemerkt dat ik me eigenlijk niet zo alleen voel in m'n eentje. Ik kies daar gewoon het liefste voor om de dingen alleen te doen daar voel ik me het meest happy bij. En inderdaad het alleen gevoel zit voornamelijk in je hoofd, want je kunt je ook ontzettend alleen voelen in een groep mensen. Ik denk ook dat een eenzaam gevoel soms ook extra bevestigd kan worden door je omgeving. Mensen zijn toch snel geneigd (mijn ervaring althans) om je zielig te vinden wanneer je alleen bent op 1 of andere manier past "hoort"dat nog steeds niet in de maatschappij en blijkt het een uitzondering te zijn als je er daadwerkelijk van kan genieten.
Ik heb daar vaak gesprekken over met vrienden en familie omdat die mij eigenlijk graag vaker zouden zien dan nu het geval is. Van de ene kant vinden ze het echt fassinerend dat ik dat zo goed kan en van de andere kant kunnen ze het toch niet zo goed begrijpen omdat hun het wel heel belangrijk vinden om mensen om zich heen te hebben. Toch laat ik me wel eens verleiden hoor door al die gesprekken en voel ik me ontzettend eenzaam maar als ik op zo'n moment dan echt aan mezelf ga vragen wat ik het liefste zou willen en waar ik tevreden mee zou zijn dan kom ik er toch steeds op terug dat ik op deze manier dik tevreden ben. Het zal wel altijd een gedachtepunt blijven en ik ben me er ook van bewust dat sommige er niet voor kunnen kiezen om alleen te zijn of niet maar dat het er is. Ik heb er een keuze in maar stel dat ik er geen keuze in zou hebben en alleen zou zijn zonder dat ik mensen kende? Hoe zou ik er dan mee om gaan?

Ik lees nog net je berichtje voor ik de deur uitga Blacky, en kan het niet laten nog even te reageren. Ik denk dat jij liever het woord suïcide gebruikt omdat het wat 'neutraler' klinkt, minder beladen. Jij hebt de daad van je moeder nog niet verwerkt, het is een proces waar je inmiddels wel in zit, maar het zal nog wel even duren voor het een plaatsje heeft voor jou. Persoonlijk vind ik zelfmoord een lelijk woord, ik gebruik het ook liever niet. Het tweede deel van het woord geeft bovendien het gevoel van iets crimineels, iets wat niet 'mag'. Het is geen woord dat je graag gebruikt in relatie tot iemand die je na staat.
Ik wil hier niet beweren dat zelfdoding iets geaccepteerds of 'normaals' zou moeten zijn, maar de mensen die tot deze stap over gaan zijn over het algemeen absoluut geen criminelen, maar juist zeer gevoelige mensen, die hun leven niet aan kunnen. In hun onmacht om het leven te verdragen kunnen ze anderen heel onheus bejegend hebben, en veel pijn hebben gedaan, zoals met jou volgens mij ook gebeurd is. Maar ze zijn geen misdadigers, maar zieke mensen, die niet de hulp en begeleiding hebben gekregen die ze nodig hadden, om wat voor reden dan ook. Misschien bestaat de juiste hulp soms ook niet, wie zal het zeggen.

Huil maar Blacky, en laat de emoties maar komen deze dagen. Het is deel van jouw verwerkingsproces. Gebruik het woord dat voor jou het prettigste of het meest acceptabel is, het is jouw verleden en jouw pijn. Hoe jij daarmee omgaat gaat anderen niets aan.
Ik wens je veel kmw om de komende dagen door te komen, en wens je toe dat je dat eerste glas kunt laten staan, zodat je aan echte en oprechte verwerking van je pijn kunt toekomen.

Hoi Safi, ik sta op het punt om boodschappen te doen. Ik zag nog net je vraag. Dat ben ik zeker van plan Safi, maar sta nog niet sterk genoeg.Bovendien is er in mijn nederige stulp een vrijwilligwerk te doen, waar de honden geen brood van lusten! Eerst m'n boeltje op orde. Dat loopt een beetje als in een vertraagde film!!
Misschien als de lente doorbreekt, er wat ideeën komen.

Groetje.