Helena ik vind dat prachtig beschreven, "alsof dat monstertje doorheeft...." Ja dan gaat 'ie extra hard terugvechten, dat rotbeest.
Het lukt je, heus, als je het wil. Je wil echt niet weten wat ik de afgelopen 10 jaar door mijn keel heb gegoten en mij is het ook al 14 dagen gelukt. Ik dacht dat het nooit zou gaan, "forever lost" enzo. En het is beslist heel heel erg moeilijk. Wat mij betreft omdat die eerste tijd helemaal niet leuk is, nog steeds niet. Het lijkt soms net of je in je zomerhemdje op een ijskoude poolvlakte staat, zo kwetsbaar en alleen, alsof de poolwind dwars door je ziel waait. Dan wil je wel een verwarmende, troostende slok nemen.
Ik trek me op aan de mensen hier die het al langer volhouden en ook aan mijn mede-nieuwelingen op het forum, die het ook lastig hebben maar doorzetten, en soms ook niet, maar vallen hoort er blijkbaar bij. Dat geeft mij alleen maar het idee dat ik tenminste menselijk ben en ook mijn zwaktes mag hebben.
Vandaag maar niet, morgen zie ik wel verder, wat jij?

Ik betrap me erop dat op mijn meest zwakke moment ik in mijn hoof veel aan zelfbeklag doe. Ik doe dit nooit tov de buitenwereld. Zo opvallend, dat het me al een paar keer in mijn leven is verweten dat ik nooit is niet klaag. Ze moesten is weten wat er allemaal in mijn hoofd gebeurd. Ik vind dat ik gewoon de anderen er niet mee moet lastig vallen en zelf niet goed wordt als iemand steeds opnieuw en opnieuw klaagt over zichzelf. Ik lees hier meermaals dat dit wel typisch is voor onze 'soort'. Dus eigenlijk ben ik toch weer niet veel anders. Al doe ik het alleen tegen mezelf. Het draait toch allemaal veel over het zelfbeeld dat men heeft, denk ik.
Enfin, na wat gefilosofeer, ga ik even het park in met twee kleuters. Tof! in de zandbak zitten! (hihi)

En Benthe, ik vind het voor mezelf heel bemoedigend dat ik lees dat jij al 14 dagen ver bent!

Ja Helena, dat ken ik heel goed, dat groothouden. Is heel moeilijk af te leren hè? Jij houdt je groot, niks aan de hand, ik kan het allemaal aan....
Nou, dat vind ik het leuke hier, je hoeft je echt niet groot te houden, je mag zomaar klein zijn en door je mand vallen, want onder die mand staat een trampoline.
Is jou VERWETEN dat je nooit klaagt? De meeste mensen wordt verweten dat ze juist wel klagen. Misschien kan het zijn dat jou verweten wordt dat je jezelf niet openstelt?
Succes in de zandbak! Van twee kleuters kan je soms best wat oppikken, wat die voor wijsheden kunnen vertellen.....

Toen ik voor het eerst minderde dacht ik dat mijn hele leven nooit meer hetzelfde zou zijn.
Ik dacht dat ik mijn drinkemaatjes bedroog door niet meer mee te doen en voelde me geweldig schuldig. Ik voelde ook dat ik op ze neerkeek en dat maakte me boos want ik had toch jaren met ze doorgebracht. En ik kende niemand anders...hoe kwam ik uit die cirkel?
Ik was zo verward met die nuchtere ik dat ik echt niet wist wat ik ermee aan moest.

Mandela's tekenen en inkleuren heeft me toen enorm geholpen en ook vrijwilligers werk.

Ik had de vrijwillgers organisatie wel verteld dat ik een alcoholist was die probeerde te stoppen en dat ze niet teveel van me moesten verwachten omdat ik nogal in de war was met mezelf.
Ik ben toen in een bejaarden tehuis om de hoek met demente bejaarden gaan wandelen...2x 2 uurtjes in de week ....dat was heerlijk want de verzorgsters waardeerden het enorm= en lieten me dat voelen....
de demente bejaarden wisten de eerste maanden elke keer niet wie ik was als ik ze op kwam halen...net als ik dat ook niet van mezelf wist.... dus ik kon precies diegene zijn die ik me die dag voelde. Ik kon vertellen wat ik wou onder het wandelen want ze zouden het toch niet onthouden.
En ik leerde mensen kennen die nog VEEL kwetsbaarder dan mij waren geworden soms in een hele korte periode en ze waren erg verdrietig soms en erg kinds.
Het heeft me wel geleerd om mijn eigen leven meer te waarderen en me sterker te maken om er nog iets mee te gaan doen.
En dan de ziekte Korsakov..de alcoholisten-dementie ....die je al op jonge leeftijd kan krijgen door teveel blackouts.
Je kan na de ene black-out nog normaal funktioneren en na de volgende black-out ben je opeens dement.
ik heb ook genoeg van die mensen ontmoet in mijn bejaarden tehuis...en geloof me...dat opende mijn ogen.

Ik kan het echt iedereen aanraden die zich nu kwetsbaar voelt om een tijdje vrijwillgers werk te doen met mensen die nog VEEl kwestbaarder het leven moeten doorstaan Dan ga je wel anders naar je zelfgemaakte pijn kijken ...want die eerste kan je ook laten staan!

Dat was ook 1 van de redenen om uit mijn geboorte stad weg te verhuizen omdat ik daar mijn drinkgewoonte had, mijn kroegen, mijn drinkemaatjes die op elk uur van de dag wel te bereiken waren om weer eens goed in dat glaasje te kijken.
Ik ben toen naar Schotland verhuist en heb zelf gewerkt voor IBM.

dat had niemand mij kunnen vertellen toen ik nog geen alcohol vrije dagen had.
Al dit heeft mij geholpen om me nu sterk te voelen in mijn poging en niet zo kwetsbaar.

Hoi allemaal,

Girls zitten chips te eten nu... hahahaha.... en ik ook...

@safidepafi

Ik mocht mijn kids niet zien als ik onder invloed was...daar zorgde hun moeder wel voor...en ze had helemaal gelijk...wie vertrouwt zijn kinderen toe aan zo een gestoorde mongool als ik was..nee hoor in het begin was er heel veel wantrouwen en pas na een maand of 9 was dat een beetje verdwenen...in het verleden heeft ze mij regelmatig betrapt dat ik helemaal de weg kwijt was als ze thuiskwam en ik alleen met de kids was...en ik had beloofd niet te drinken of gebruiken.... waanzin ten top...
En so wie so als ik een kater had of me gebroken voelde kwam ik niet opdagen... en ik wilde ook helemaal niet met mijn kids spelen... ik was bezig met MIJZELF en GEBRUIKEN en DRINKEN.....
Behalve in emotionele opwellingen die vaak s'nachts plaats vonden... o ik mis mijn kids , ik ben een slechte vader etcetc... allemaal gejank over mijzelf....

Nou ik ga weer ff kijken.... het lijkt wel of er een bom is ontploft in huis...hahaha...
Wel lachen die meiden... ze zijn allebei zo eigenwijs.. hahaha...

Love and peace

Safi ik heb twee jaar als leerlingverpleegkundige gewerkt in het Deltaziekenhuis hier bij Rotterdam (tegenwoordig Bouman-en-nog-wat) en daar heb ik heel wat korsakov-patiënten meegemaakt. In die tijd dacht ik daar nog niet zo over na, wist ik veel, het was gewoon een verschijnsel dat je diende te bestuderen. En ondertussen maar met mijn collega's in de kroeg hangen. Ik heb zelfs mijn scriptie over het syndroom van korsakov gemaakt. Ver van je bed op dat moment, alleen maar theorie.
En toen naar Schotland, zelf een kroeg runnen, haha. En nu merk ik zelf dat ik soms last heb met mijn korte-termijn-geheugen.
Kwetsbaar, zeker, maar ook heel sterk. Daar kan ik elke dag nog dankbaar voor zijn, dat helende vermogen van de geest en het lichaam.

Heel herkenbaar, Helena!!

na 3 maanden niet gedronken te hebben heb ik nu even een moment van zwakte..........ik zoek even de juiste spirit weer....
Liefs,

Hoi Anjo,

Hoe gaat het ?

Love and peace

Ziza

Ik heb het van dicht bij meegemaakt met vrienden met drie kinderen...leeftijd 1-3-4,5 die aan de alcohol, heroine,valium,cocaine en elke andere pil die junkies slikken (wil de namen niet weten) verslaafd waren.
En hun kids ook meenamen naar de dealers, gebruikten waar hun kids bijwaren...totaal out op de bank lagen..zichzelf , hun kinderen ,hun huis verwaarloosden....ze poepten op laatst in plastic zakken omdat de WC verstopt was. En ik maar boodschappen aanslepen, opruimen, koken....helpen cold-turkeys te doorstaan, hun leugens aanhoren, hun gezwets over hoeveel ik voor hun betekende en ondertussen me verneuken waar ik bij stond met hun nep gedrag.
En ondertussen ik zwaar alcoholist, speed, lsd, en blowen vanaf dat ik opstond tot ik naar bed ging.

En toen hebben mijn man en ik van de een op de andere dag onze camper bus gestart en zijn we weg gereden...en gejankt dat ik heb...uren, dagen , maanden...omdat ik ze in de steek liet....en omdat ze mijn vriendschap niet belangrijker vonden dan die drugs.
dat ze hun kinderen niet belangrijk vonden en niet eens zagen wat ze hun aan deden.
Ik heb zelf er over gedacht om terug te gaan, een huis te huren en de kinderen bij ons te laten wonen als een soort pleeg ouders ...maar dan had ik "hun " er ook bij en ik ging er aan onder door.

Twee weken nadat we weg waren heeft een andere kennis de kinderbescherming gebeld en zijn de kinderen in pleeg gezinnen terecht gekomen.
Goede pleeggezinnen waar ze eindelijk leerden dat ze wat waard zijn.

Ook daar heb ik me verschrikkelijk schuldig over gevoeld omdat IK dat niet had gedaan...was ik dan zo stom?

Dus ik begrijp erg goed wat jij en je vrouw door hebben gemaakt door je leugens en onechte beloftes en onechte pogingen zodat die ander zijn mond maar weer houd
En ik voel het verdriet van je vrouw omdat ze je niet meer kon bereiken.
Ze moet wel HEEEEEEEEEEEEL ERG VEEEEEEEEEEEEEEL van je houden Ziza.

Je bent een gelukkig man dat je het hebt kunnen overwinnen...dat je je vrouw niet hebt meegesleurt in je zwarte gat.......dat je je kinderen weer terug mag vinden en ik hoop dat je elke ochtend even heel, heel hard roept...ik HOU VAN JE en bedankt dat je in me bleef geloven.
En ik wens je vrouw dat als zij een keer een moeilijke tijd doormaakt dat je sterk genoeg bent om HAAR dan te dragen.

geniet van je nieuwe leven Ziza...je bent het waard omdat je NU de juiste keuzes maakt en ook al ken ikje niet persoonlijk...het maakt me blij:heart:

Charlie

ik hoop ookvoor jouw dat je vandaag de kracht voelt om voor jezelf te kiezen want ook jij bent het waard

Gaat het tenminste een beetje nu je niet steeds ook naar je dochter moet elke dag?

Benthe

Had je dan nooit black-outs?

Hoi Charlie,

Ik heb niet zo veel bij gelezen de laatste tijd dus ik weet niet hoe het met je dochter gaat. Wel weet ik dat je totaal uitgeput bent. Dus wat is zelfbeklag? Ik moet ook dingen doen en ondergaan waar ik niet voor gekozen heb. Dus waarom mag je niet aan jezelf toegeven dat het moeilijk is?
Is dat zelfmedelijden? Waarom geven wij anderen wel de ruimte maar geen centimeter voor onszelf?
Ik heb het nu even niet over drinken, kom bij mij niet aan dat je zo'n kater hebt of dat mensen je uit de weg gaan. Dan heb ik het over zelfmedelijden in de negatieve zin. Daar heb ik geen tijd voor.
Maar wat jij nu ondergaat dat is heel anders. Je hebt recht op wat medeleven voor jezelf.
Geef het jezelf.

Ik hoop dat je moment van zwakte weer snel over is.

Dikke knuffel,

Anjo

Hoi Ziza,

Ik zit een beetje met mijzelf in de knoop. What's new?
Mijn oudste dochter is in Nederland en een goede vriend van X is op bezoek dus ik ben even niet nodig.
Gek gevoel.
Ik ben nog steeds niet nuchter dus heb ik je niet meer geschreven. Ik wil niet iemands tijd verspillen als ik het niet voor elkaar krijg. Ik ben gewoon een beetje boos denk ik en ik kan er geen raad mee.
En dan blijf ik kiezen voor vergetenheid. Even niet denken of voelen want ik weet de oplossing niet.
Terwijl ik weet dat dit niet de oplossing is, dat ik mijzelf hier mee ondermijn. En dus alle mensen om mij heen.
Ik ben niet stom, ik weet wat ik moet doen. Ik kan niet tegen deze ziekte vechten daar heb ik niet de macht over maar ik kan wel tegen mijn eigen "ziekte" vechten. het is een kwestie van je gevechten kiezen.
Alles wat je schrijft lees ik en komt binnen.
Geniet van de eigenwijze dames, het is een leuke leeftijd.
Met liefs,
Anjo

Gelukkig dat je weer schrijft Charlie, de vorige keer was je zo pertinent met zeggen dat we ons er niet mee mochten bemoeien. Het is soms veel moeilijker om de hulp van je vrienden in te roepen dan je zogenaamd sterk te houden. Hulde dat je er weer bent.
Safi, zeker heb ik blackouts gehad, vooral toen ik er ook nog antidepressiva bij slikte. Hele stukken zijn weg en zijn me later verteld, wat ik allemaal flikte. Ik kan er nog een rooie kop van krijgen.
Heb jij beter gedaan, ondanks al je gebruik toch nog anderen bijstaan. Ik was alleen maar vreselijk aan het feesten en beesten.
Ik maak het nu hoop ik een beetje goed door Nederlandse les te geven aan VMBO-kinderen die niet zo goed kunnen meekomen met het Nederlands, een paar avonden in de week. Ja nu met de zomervakantie even niet, maar in september weer wel.

Anjo: thanx!!!! En jij ook veel sterkte met Brian!!
Luitjes, aanmoediging is welkom, maar het meeste weet ik al???
Sorry!!

Anjo
Alcohol gaf mij ook altijd een enorme troost..de grootste reden dat ik bleef drinken
Ja het leven kan wel even wachten als ik aan de binge ging, zorgen worden weggestopt, dingen die gedaan moeten worden maken niets meer uit, de toekomst mag de toekomst blijven, het gaat alleen over vandaag...het nu....
Dat is een heerlijk gevoel zonder paranoia over... ik moet, ik wil, ik zou......
Op langere termijn zijn al die dingen er natuurlijk de volgende dag nog steeds en met de kater erbij is het ...ik moet, ik wil, ik zou ...weer een reden om weer een stapje dichter bij depressief zijn te belanden omdat je je leven teveel verspilt met drinken.

Ik hoop dat je spoedig die knop in je hoofd kunt omdraaien en zien dat drank je niet op een beter plek brengt op langere termijn.
Succes

Benthe
Een studie gedaan over Korsakov, met Korsakov patienten nou samen gewerkt... meerdere black-outs gehad en toch door zuipen en feesten...wat zijn we toch allemaal zelfvernietingend bezig geweest.
Ik ben blij dat het dubbeltje bij jouw uiteindelijk toch is gevallen en dat je nu dankbare dingen doen in je leven...dingen die wat uitmaken.

helaas heb ik bij IBM in schotland zulke vervelende dingen mee gemaakt met managers en collega's omdat ik nog zo labiel was maar me beter voor probeerde te doen dan ik was.
Ik spiegelde me aan iedereen want ik had geen idee wie ik was en wat ik echt dacht...dus was ik constant op de verkeerde manier bezig en hebben veel mensen misbruik van me gemaakt. Daar ben ik vreeselijk overspannen van geraakt en in een burn-out beland.

Ik ben er nog steeds niet uit en doe op het moment liever vrijwilligers werk waar ik mensen thuis bezoek dan dat ik met carriere makende collega's om de gunsten van een baas moet vechten.
Ik kan dat niet meer...maar hoop die kracht in de loop der jaren wel terug te vinden.

Ik ben echt blij voor je dat je nu zo'n plezier hebt in je nieuwe leven ook al sta je dan 14 dagen droog en voel je je anders.
Het heeft tijd nodig we zijn aan het rouwen om iets wat onze tweede natuur was...iets wat ons troost gafmaar oplangere termijn alleen schuldgevoelens en zelfhaat.

Charlie
wij moedigen iedereen aan ookal weten ze het wel want elke keer als wij dat doen moedigen we onzelf ook aan.
Sorry!

dag iedereen ,
ziza mooi stukje heb je weer geschreven .
charlie , anjo dag per dag meer kan men niet doen .
ik heb uiteindelijk niet in de tuin gewerkt maar mijn altijd binnen zittende klant ontvoerd naar de markt was best leuk voor haar en ja ook voor mij , achteraf kreeg ik een kompliment dat het haar goed had gedaan .
deze dame is voor mij een echt eye opener haar man was in het verleden een echte cafe loper en vele keren dronken , zei heeft alzheimer en zit hierdoor terug in dat verleden , haar boos zijn op haar man gaat bij mij soms door hart en ziel en ik leer er veel van .
haar man is opgenomen in een hospitaal en komt vermoedelijk niet meer naar huis en ja ze mist hem terwijl ze hem gelijktijdig zo haat terwijl die man al jaren niet meer drinkt .
heel toevallig zag ik iemand van mijn groep voorbij zoefen en heel toevallig had ze juist parking :-))
ze is uitgestapt heeft mij een lieve knuffel gegeven en vroeg of ze mij mocht komen halen en ik heb ja graag gezegt :-))
ze heeft een boek voor mij afgeprint het leven van een of ander missionaris aime duval zal het vanavond krijgen en laat jullie weten of het de moeite is .
zo nu stofzuigen afwassen en de was ophangen
doei ......

Ja Safi, hoe stom kan een mens zijn. Alles in je lijf en je leven schreeuwt dat het anders moet... Waarom is het zo veel gemakkelijker om anderen raad te geven dan je eigen raad zelf op te volgen?

Alarm. Hou me tegen. Een kennis moet naar een kliniek en kan haar bloedhond niet meenemen. Het is een schat en ik liet hem de laatste tijd al uit omdat zij het niet meer kon. Als ik hem niet neem moet hij naar het asiel. Ik heb twee katten en momenteel ook nog een kattenlogeetje, dus het gekrijs en geblaas is al niet van de lucht. Okee, dat logeetje gaat over drie weken weer naar huis. Ik heb ontzettend veel zin in de hond, lekker wandelen, maar voorlopig even in dubio: dat bakbeest op mijn flatje, is dat verantwoord voor het dier zelf?

Ja, laat weten Blacky wat die Aime Duval (arme duvel?) allemaal deed of niet deed.
Succes met de huishoudklussen.
Zwaar, zo'n cliënte, kun je daar goed mee om gaan? Wat je eigen gevoelens betreft bedoel ik.

Benthe

Misschien dat door de hond erbij je andere katten en logeetjes zich meer als een groep gaan gedragen tegenover de nieuwe indringer i.p.v. naar elkaar.
Het is best mogelijk dat het goed gaat maar ik zou haar toch ook een plaatsvervangend iemand vragen of geld voor het asiel mocht het niet goed gaan

Ik heb nog even op google voor je gekeken en het schijnt wel een hond te zijn die makkelijk met andere huisdieren kan...het is een speurhond en dus geen jachthond

De Bloedhond is zeker een gemakkelijke, rustige hond in huis, mits hij veel, liefst vrije, beweging krijgt. Je doet hem tekort als je hem tot een stadse hond laat verworden die, in ruil voor zijn kameraadschap, hoogstens een aangelijnd rondje park krijgt.

De meeste Bloedhonden kunnen niet zo goed tegen het alleen zijn. Een metgezel (van dezelfde soort) is het meest ideale voor hem. Indien de hond toch alleen moet zijn gedurende enkele uren per dag, dan kun je hem het beste een eigen ruimte geven, waar hij niet teveel kwaad kan met het vinden van afleiding voor zijn eenzaamheid.
Dat eigen plekje is ook om andere reden aan te raden. Je mag er vanuit gaan dat ook jouw bloedhond gaat kwijlen.


De geprezen zelfstandigheid van de Bloedhond tijdens de jacht wordt in de dagelijkse omgang in huis al snel ervaren als eigenzinnigheid. Hij heeft dan ook een consequente aanpak nodig, met op zijn tijd een bestraffing. Het is voor te stellen dat je dit niet gemakkelijk afgaat, daar de Bloedhond evenzo gevoelig is voor een bestraffing als voor een beloning. Maar ze hebben het soms echt nodig, zeker die honden die van huis uit het leidersinstinct hebben meegekregen.

De vaak beschreven gevoeligheid van het ras wil wel eens doorslaan in een schuwheid, een gebrek aan zelfvertrouwen bij een voor de hond niet gewone situatie. Het heeft zelden met voor hem vreemde mensen te maken, maar meer met een verandering in de omgeving (overdekte ruimten, gladde vloeren etc.).
Wat overblijft is een goedmoedige, aanhankelijke, -op het filosofische af- zachtaardige, lieve hond voor jezelf, de gezinsleden en de eventuele andere huisdieren; een hond die liever op schoot ligt dan naast je zit, maar het allerliefst je beste stoel inpikt.

of aime duval een arme duvel is /was weet ik niet he
ach ja die klant valt best mee , maar soms is de blik in mijn eigen verleden zwaar hierdoor , nu ja weer een reden om gewoon door te gaan zoals ik bezig ben .
wat de hond betreft benthe indien jij regelmatig dat dier uitlaat kan die even gelukkig zijn als in een huis met tuin mijn mening he
komt die kennis nadien terug naar huis ??
susces

safi :-)))
ik ben ook eens gaan piepen via google hoop dat benthe een flink iemand is want een bloedhond op de schoot :-))

Dankje Google-Safi. Ik had ook al zitten Googlen. De weegschaal staat nog steeds in het midden. Ik kan hem zowel veel goeds als verkeerds geven. Ik kom er nog wel achter, het wordt me vast in een droom gezegd, zoals gewoonlijk.
Heeee, was jij niet aan het stofzuigen Blacky? Staat die nu te loeien terwijl jij weer achter de pc bent gekropen, haha.
Nee lijkt me echt confronterend, zo'n cliënte, maar goed dat het jou steviger in je schoenen doet staan.