Hoi Gem,

Dat begint ook tot me door te dringen, van 'had ik het alleen gekund, dan stond ik allang droog.' Ik zei onlangs nog tegen een vriendin van me: 'Je moet ook niet proberen om stoerder te zijn dan je echt bent.' Nou, dat was dus een fraai gevalletje van de pot verwijt de ketel. Heb ik wel vaker last van.

Ik heb het nooit eng gevonden om in therapie te gaan, gek genoeg. Ik voelde dat ik het nodig had, en dus heb ik een therapeute gezocht en gevonden. Ik heb me daar ook geen moment voor geschaamd. Maar zo'n groep vind ik griezelig... En daar zit ook de drankduivel voor iets tussen. Die weert zich als een in een wijwatervat.

Grrrrrr, nu zit ik hier weer op het forum! Moet dringend andere dingen doen! Stom hunkerbrein van mij.

Fran

Ja, zo is het helemaal, Tapas. De dag dat ik naar zo'n groep ga, wordt het menens. Maar misschien is het gaan zelf nog de grootste stap van al. :light:

Tja, die stomme belastingaangifte. Het is weer een pak ingewikkelder geworden. Eigenlijk zou ik een boekhouder moeten hebben, maar ja, die zijn vreselijk duur. Dus modder ik zelf maar wat aan. Dat is dus wel een patroon in mijn leven...

Liefs,
Fran

@Fran,
Alles beter dan de belastingen toch?
Misschien een stomme opmerking: maar moet je dan naar een groep toe? Kan het niet op individuele basis? Ik weet het: het is trend en sommigen zweren erbij. Kijk maar naar al diegenen die baat vinden bij de AA. Ikzelf heb het niet zo op groepen, reden waarom ik nog steeds niet naar de AA ben gegaan.
Terwijl ik ok denk: als ik het niet heb geprobeerd dan heb ik geen recht van spreken!
Ik ben er nog niet uit en ik durf ook nog niet.....

@Sandra,
je hebt gelijk: angst is de slechtste raadgever die ik ken! Maar ik ben begonnen om die angsten onder ogen te zien, alleen stapje voor stapje...

Hallo Aardbei,
ik heb net gereageerd op je stukje bij "wie is wie"dus nu vanaf het forum ook welkom!

Groeten

Ziezo, de aangifte is ingevuld. Ging eigenlijk nog vlot. Waarom ik dat nou altijd zit uit te stellen tot het laatste moment weet ik ook niet. Morgen kopiëren en opsturen. En hopen dat de post normaal werkt...

Fran

@Fran,
Herkenbaar! Wij zien ook altijd zo op tegen die aangifte. Als je alle papieren hebt verzameld dan is het eigenlijk nog maar een uurtje werk.

@Joann,
lekker in het familiebad geweest? Jullie moeten wel een groot bad hebben, als al die gezinsleden er tegelijk in moeten:D

Groetjes

Hihi Gem, ja het familiebad was geweldig.....
maare wel een beetje om de beurt hoor,
zo groot is dat bad nou ook weer niet!

Ik heb nog een fijn ding,
mijn hubbie heeft een onverwachte vrije dag.
Het voelt alsof we spijbelen
Het is daarbij ook nog heerlijk weer...!
Ik ga lekker nog even een kop koffie drinken op het terras.

Fijne zondag!

Joann,
Geniet ervan!

Hallo allemaal,

Ik ben heel laat gaan slapen, dus heb ik lang uitgeslapen.
Een gruwel in de ogen van al die ochtendmensen.
Ik zit hier nu met een boterhammetje met kaas te ontbijten.

@Blacky,
Vanuit het Brusselse naar Antwerpen via Gent. 't Ja, van een omleiding gesproken.
Als je nu niet bepaald bij Antwerpen had moeten zijn, had je er een leuke dag van kunnen maken in Gent.

@Ziza,
Hoe gaat het op het feestje, hoewel feestje, zou het feest noemen: 18 kinderen met (groot)ouders, dat lijkt me een volle bak. Je moet dan wel een groot huis hebben, en vandaag is het relatief droog, een grote tuin.
Veel plezier.

@Sandra,
Goed gedaan gisteren.

Ik was te snel met beantwoordenknop.

Miep,
Dat het nu niet smaakte, gaaf toch. Heb je er een argument bij als er trek komt. Trek in zulke vieze troep? Nee, dank je.

Lenne,
De vierde dag is inmiddels al aardig gevorderd.
Hoe gaat het met je kleine meid?


Ik werd onder de ochtend wakker uit een droom waarin ik op een feestje al een kwartfles jenever had gedronken. Ik moest ze leegdrinken, maar daar had ik geen zin in en toen heb ik ze leeggegoten in de gootsteen. Maar ik voelde me ziek, vandaar dat ik wakker werd natuurlijk. En dorst dat ik had. Ik heb 2 bekers water gedronken voordat ik terug in bed ging. Gelukkig was het maar een droom.

Vandaag schijnt de zon tussendoor en is het druk op de boekenmarkt. Er speel ergens een bandje met groepje zangers erbij met zeemansliedjes. Dat zal wel zijn omdat het thema vandaag scheepvaart is.

Hoi Water,

Gefeliciteerd met 3 maanden man... Harstikke goed...
Waarom vreemd dat je het in je eentje kan ? Als het voor jouw werkt en je blijft nuchter en je voelt je er goed bij dan is dat toch goed...mij is het nog nooit gelukt hahahaha.....

Aan de andere mensen die twijfelen om naar een groep te gaan of moeite hebben zichzelf bloot te geven ; nog nooit heb ik iemand AA of een kliniek zien binnenkomen met de confetti nog in het haar...
Pas geleden stond hier een draadje waar gevraagd werd wat de motivatie was om te stoppen met drinken...toen ik net stopte was mijn motivatie voor andere mensen en ik was er van overtuigd dat ik het zelf kon en dat ik slechts "tijdelijke hulp" nodig had...achteraf kan ik zeggen dat ik nog niet genoeg pijn had...pas toen ik zoveel pijn van binnen had ging ik door mijn knieen...ook ik had angst om naar een meeting te gaan...bang voor het onbekende en bang voor een oplossing...bang voor andere mensen en wat ze van me zouden denken...mijn sponser vertelde mij dat ik niet zo uniek was en dat ik echt niet zo speciaal was...als ik morgen dood zou gaan zou de wereld echt wel doorgaan en ik zou ook niet in de krant komen...de ultieme vraag in zo een situatie is en blijft: wil ik nog meer pijn of werken aan de oplossing op een andere manier dan de mijne...als blijkt dat mijn manier niet werkt...en of dat nu AA is of Tactus of Sonja Bakker weet ik veel...
Mensen die keer op keer hetzelfde doen en terugvallen zijn er niet klaar voor om te veranderen...en dat is treurig om te zien.... je ziet ze opleven en dan patsboem na 2 of 3 maanden weer terug bij af...
Ontkenning speelt ook een grote rol en is deel van de ziekte... een drinkende alcoholist is vaak al helemaal niet in staat om kritisch en realistisch naar zichzelf te kijken...ook ik werd geleid door angst , frustratie , wrok en zelf-verdriet...totdat de pijn genoeg was...toen was ik bereid om er alles aan te doen om te ontsnappen aan deze vernietigende ziekte...
En wat helemaal triest is dat sommige mensen nooit die level van pijn zullen bereiken maar eindeloos zullen doorgaan tot het einde...en maar blijven aanklooien met allerlei vage en tijdelijke methodes...en je kunt aan hen horen dat alles om hen heen kapot gaat of verdwijnt en ze zijn altijd ontevreden en klagen over andere mensen , weer een relatie kapot en dan hoor je weer "deze keer wordt het anders!"....want ze storten zich gelijk in een nieuwe angst of een nieuwe baan of een nieuwe relatie of een nieuwe wrok of een nieuwe hobby om daarna weer terug te keren naar het oude patroon als het nieuwe er af is..de leegte van binnen komt weer terug...ze zijn ontevreden , rusteloos en geirriteerd en gaan weer drinken...en dan start de cyclus weer...en op een dag is het gewoon afgelopen...
Het probleem zit van binnen net als de oplossing...
Ik zocht de oplossing altijd buiten mijzelf net zoals ik de oorzaken van mijn ellendige leven buiten mij zocht...die houding heeft me bijna genekt... Ik ben het probleem en niet de alcohol of drugs....

Waanzin is dezelfde akties herhalen en een ander resultaat verwachten...

Mensen die twijfelen ; waag de kans op een nieuw leven als je niet tevreden bent kun je altijd je oude leven zo weer oppakken...dat is wat mij werd verteld...wat voor methode je ook kiest...
Mijn sponsor vroeg mij eens toen ik er nog niet klaar voor was ; "Waarom houd je vast aan een leven waar geen lol en vrolijkheid in zit , alles gaat rot en je bent depressief als wat " .... ik had toen geen antwoord op die vraag ... ik was woest op hem dat ie dat durfde te vragen...ik was beledigd...
Realiteit was dat ik niet in staat was de ernst van mijn eigen situatie te herkennen....en ik had nog geen genoeg pijn gehad...

gr.

Ziza,
Het is duidelijk dat je eerst de bodem moet bereiken, voordat je een serieuze stoppoging kan wagen.
Wat die bodem is, is voor iedereen verschillend.
Waarom lukt het me nu wel om al een aantal weken droog te staan en waarom kon ik het eerder niet?
Simpelweg, omdat ik eerst nog dieper moest zinken.
Ik heb het gevoel van heel ver weg te zijn gekomen. Ik ben er nog lang niet maar het begin is er.

groeten

Eerst nog dieper zinken, ja, dat is mij ook overkomen.
En ik durfde het ook niet te zeggen dat het mislukt was en durfde ook niet opnieuw om hulp vragen.
Wat restte was liegen en nog dieper in de put raken.
Als er niemand was geweest die toch aan me trok en me niet opgaf, ook al wist ze dat ik loog, waar was ik dan nu geweest? Ik weet het niet, misschien onder de zoden, misschien in de goot. Hoe was het dan met mijn gezin? Vertwijfeld achter gebleven?
Ik weet het niet. Ik ben nu hier gelukkig, alcoholvrij en blij, hoewel niet alles rozegeur en maneschijn is, maar dat is niets in het leven.

Altijd kom je problemen tegen die vragen om een oplossing, toch is het zo dat niet voor alle problemen en oplossing voorhanden is. Daar moet ik mee leven en dat ik aanvaarden.

Het leven is niet makkelijk, maar je kunt het aanvaarden en trachten er het beste van te maken. Dan kun je er toch plezier aan beleven.

Het ernstigste misdrijf tegen de mensenrechten is iemand zijn waardigheid ontnemen.
Dus als je ook maar een greintje medemenselijkheid bezit, laat dan je medemens in zijn waardigheid.

He Tapas,

Fijn je weer te lezen. Welkom terug.

Liefs,
Anjo

ik ga eten.
Tot straks

Ik heb net bijgelezen, er is een boel gebeurd.

Met mij gaat het even niet zo lekker, het lijkt wel alsof ik totaal het overzicht aan het verliezen ben.
Het lijkt erop of ik zo wel gedwongen wordt om een plan te maken.
Voel me redelijk machteloos op het moment en kei boos. Ik ben deze week weer eens keihard met mijn neus op mijn verleden gedrukt. Eigenlijk kan ik dat er gewoon niet bij hebben.

Ik vind het ontzettend moeilijk om te lang met mensen samen te wonen dus mijn eerste knetterende ruzie met dochter 2 al achter de rug. Het lijkt bijna weer een normaal gezin:huh:
Ik lees over verliefdheden, verjaardags feestjes en van momenten van geluk.
Verliefd worden zo niet erg praktisch zijn op het moment, dus daar beginnen we maar niet aan.
Anna, ik benijd jou je baan. Sommige van die dokters zien er wel heel fraai uit maar dat kan natuurlijk aan hun witte jas liggen. Kijken mag natuurlijk altijd:D
En verjaardagsfeestjes enzo gaan natuurlijk ook door maar het lijkt wel alsof ik onder een stulp leef.
Er komt geen frisse lucht meer bij alsof alles bestaat uit ziekte en machteloosheid. En REGEN.
Nu ik buiten moet roken lijkt het wel of het constant plenst.
En zonnestraaltjes blijven er ook als je maar goed genoeg kijkt.

Maar die machteloosheid die doet mij de nek om. En de boosheid. Ik ben geloof ik nog nooit zo boos geweest en dan denk ik accepteren en doen want hier wordt je alleen maar vreselijk moe van.
Zoals Fran zegt, ik schrijf maar even van mij af. Een reactie is niet nodig.

Anjo,
Een reactie niet nodig. Dit wel

Anjo,

Ik doe even een arm om je schouder.

Gisteren had ik tegen mijn man en kinderen gezegd dat als ze zin hadden hun was konden doen, omdat ik gister weg was, maan-, dins- en woensdag de ook hele dag weg zou zijn en op die dagen dus ook niet zou kunnen wassen.
Dus zelfs vandaag heeft manlief was gedraaid.
Maar drogen doen ze niet zo goed.
Nou, wat blijkt: ik haalde dus zijn laatste was uit de wasmachine vandaag. Over- en overvol, ja, als je dat in de wasdroger dan krijg je dat inderdaad met geen stokken droog. Maar goed dat het geen vuil wasgoed, want dan zou het niet eens schoon zijn geworden. Bovendien het verkeerde droogprogramma.
Nou, ja het wordt wel droog uiteindellijk. Ik heb maar een deel buiten gehangen, het zonnetje is hier een beetje actief en er staat een lekker windje.
Nu zit mijn wasgoed in de wasmachine. Ja, ik wil ook schone kleren aan komende week.
Ik trek er me maar niets van aan, hij leert het nooit. In ieder geval komt er nu weer een lange periode dat ze mijn wasactiviteiten zullen apprecieren.
Kan het niet op mannen gooien, want mijn zoon die kan het wel goed doen. Die heeft nl. wel naar mij geluisterd.

Anjo:
Sterkte ermee!

Ik zag net een reportage over binge eating (overeten), en dat is blijkbaar net hetzelfde als drinken. Eten om je gevoelens te verdoven. Vind ik zelf wat raar, hoewel ik me ook wel eens vergrijp aan taart of chocolade als ik droog sta. Die vrouw kreeg therapie en leerde zo haar eetgedrag onder controle te krijgen. Dacht ik ineens: Potverdorie, een mens MOET wel eten. Dus zo iemand moet verplicht leren matigen. Lijkt me ook wel heel moeilijk.

Lieve Anjo, sterkte!

Lijkt mij ook heel moeilijk Fran, je kunt niet stoppen met eten. Ik heb onlangs ook nog gelezen, dat alle vormen van verslaving eigenlijk op hetzelfde neer komen, en ook dezelfde oorzaken hebben. Dat geldt ook voor andere eetstoornissen, zoals anorexia en boulimia nervosa. De bestaande therapieën zijn in de meeste gevallen ontoereikend, omdat ze zich richten op het gedrag, de eetstoornis zelf, en niet op de onderliggende oorzaken.

Lieve Anjo,
Sterkte! Zorg ook goed voor jezelf,
en van mij een kun je droog een sigaretje roken!

Ik heb een heerlijke middag gehad!
De nieuwe schommel is vandaag uitgebreid getest,
wat een plezier zo samen!
Duwen, duwen....." hoger, mama!"

Zelfs ik heb even geschommeld, ik kan me niet heugen
wanneer ik dat voor het laatst deed!
En ineens was daar een stem.....
"Zwieren Joanneke, Zwieren door het leven"
Woorden uit een hele dierbare droom!

Er beginnen wat puzzelstukjes op hun plaats te vallen,
dat maakt me emotioneel....
het besef wat ik al die tijd heb laten liggen,
hoeveel plezier ik miste!
Vandaag VOELDE ik hoe fijn het is om mama te zijn!
Ik VOELDE hoe fijn is om samen plezier te maken!

Het was geen bedenken, geen weten......
maar echt VOELEN!
Het heeft me weer levend gemaakt,
niet een op alcohol draaiende robot.

Hai Anjo, leuk om je weer tegen te komen, is lang gelee he!,

enne, het gevoel is bekend hoor, hier ook, dipdip, ik heb me er voor nu (eindelijk) maar bij neergelegd en ben zelfs hier teruggekomen omdat dat k**tegevoel dus vaak samengaat met veel drinken, of het een nou de oorzaak is voor het ander, dat maakt niet uit... het versterkt elkaar in ieder geval wel....

ik probeer momenteel maar gewoon te voelen wat ik voel, terwijl ik er geen **** aanvind en gewoon maar mijn dagelijkse dingen blijf doen, rust, reinheid en regelmaat. Ze zeggen dat acceptatie de snelste weg is om je gevoel minder heftig te krijgen dus dat hoop ik dan maar

...alle andere manieren heb ik al uitgeprobeerd de afgelopen maanden, rennen, veel dingen ondernemen, weekend weggaan (en jezelf nog harder tegenkomen) hard werken, of juist niks doen, flink drinken zodat je het niet voelt.. of niks doen en bankhangen mezelf afmatten met hardlopen en een blessure oplopen... niks doen, mijn huis 'verbouwen'...alles behalve toegeven aan het k**terige gevoel.... ach ja, alles of niets he, de dood of de gladiolen.... In ieder geval heb ik er wel een mooie houten vloer aan overgehouden maar zelfs dat maakt me momenteel niet blij.

tja, zoals ze bij mij op therapie altijd zeiden: (grmpffffff)

Het is zoals het is
het gaat zoals het gaat
en soms moet je gewoon leren verdragen!

sterkte en een knuffel!

Joann,

Je dag 5 zit er bijna op.

Zo te horen gaat het je goed.

Tapas,

Als het niet gaat zoals het moet,
dan moet het maar zoals het gaat....

Is er ook zo eentje!
(refererend aan die uitspraak van jouw therapie)