o ja... mijn vrouw is een stuk wijzer en stabieler dan ik... hahahahaha....
ik kon het altijd maar moeilijk verkroppen dat dat de waarheid was en vandaag kan ik het gewoon zeggen hahahaha... ik houd van haar.... en van mijn kids...

voor mieke en knuffie:

hebben jullie een beetje kunnen slapen, na alle emoties van gisteren? vanmorgen vroeg was ik dat nog vergeten te vragen, het was ook ineens bijna 9 uur, dus dat werd hollen.

ik ga zo nog even naar buiten, zelf ook genieten, zodra de secretaresse terug is van haar boodschappen. ik moet zelf ook nog langs de super, ik ben benieiuwd hoe hard de flessen in rij 3 staan te schreeuwen. misschien kan ik beter oordopjes indoen (haha), ik geef mijn aandacht dan maar liever aan jullie.

even lekker op de fiets, uitwaaien, want wat je een ander aanraadt, moet je zelf toch ook maar doen! tot later!

ziza, je bent een .......... (positief maar onparlementair woord) met zo'n gezin!

ha die marieke, de aanhouder wint dus toch, en nu maar volhouden, je grenzen goed bewaken, fijn dat de politie nu ingrijpt en bonnen uitdeelt. dat werkt bij de meeste mensen goed. blijf je de recorder aanzetten als het weer gebeurt?

hopelijk zijn ze niet al te hardleers, en kun je eindelijk van je tuin genieten.

ik wens je vandaag een stille, zonnige dag toe

even naar buiten geweest, en genoten van de zon, en de moeders met kinderwagens, en de bejaarden op het bankje voor ons gebouw. jammer dat ik mijn fototoestel niet bij me had:

dus maar zo, om niet te vergeten dat het goed is zo:

oei, eigenlijk al te laat, maar nu was ik al weer bijna vergeten om lucas en maria te feliciteren met de eerste volle week adb en ndb! goed hoor, en na dag 8 komt vast ook 9.

groeten!

Anjo, door je nachtmerrie huilbuien krijgen. Mogelijk dat je onbewuste toch een verwerkingsfase is ingeslagen waar je je nog niet bewust van was. In elk geval is het bij mij nog niet gelukt zonder tranen de verwerking aantegaan van het gebruik van alco. Dus als forum lid doe ik met je mee. Het geeft opluchting en je kunt je daarna beter ontspannen.

Mick, ik vind het heel herkenbaar de schaamtegevoel voor een huilbui. Daardoor stopte ik het steeds weg want het kwam eigenlijk nooit gelegen. Ik denk achteraf toch dat ik het beter gewoon kan laten gaan als het toevallig in bijzijn van mijn eigen levenspartner is. Het kan een aanknopingspunt zijn tot een goed gesprek over wat nu eigenlijk mijn gevoelens zijn en waar ik mee worstel. Mogelijk zal dit ook mijn uitbarstingen voorkomen.

BB, heftig stukje schrijf je daar neer. Dat vlakke gevoel heb ik wel eens maar niet continu. Als ik dat vlakke gevoel heb, bemerk ik dat ik op zo'n moment heel erg met mij zelf bezig ben. Dat gevoel had ik vooral mijn laatste werkdagen waardoor ik mij ook niet meer kon inleven in de patienten. Ik betrapte mijzelf daarop, ik vond sommige patienten gewoon maar zeuren. Alle mannen waren zacht gekookte eitjes, waar waren de échte kerels. Mijn eigen pijn en belemmeringen kwamen op de voorgrond te staan, afgevlakt, voor mij een reden geweest om op dat moment te stoppen met werken.
Ik kan me voorstellen dat je hier een schuldgevoel bij hebt maar bedenk dat het ook zijn tijd nodig heeft.
Blijkbaar willen wij allemaal als we eenmaal gestopt zijn met de alco dat de veranderingen ten goede ook erg snel bemerkzaam zijn.

Ziza schrijft ook een goed stuk, zolang het maar geen zelfobsessie is.
Wel zet ik ook mijn vraagtekens, mezelf kennende moet ik juist oppassen mezelf niet helemaal weg te cijferen. Want doordat schuldgevoel (door gebruik van alco te vergoeilijken), deed ik dat al gauw en krijg je later weer het probleem om een stukje voor jezelf terug te krijgen.

Hoi Stien,

Zou je me willen uitleggen wat je bedoelt met schuldgevoel en jezelf wegcijferen ?

gr.
Ziza

Ziza, misschien wat ongelukkig geschreven. Kan het mondeling zo moeilijk toe lichten hé.
Bij het stukje van jou (ik kan niet quoten) "Ik klaagde t/m niet in staat om wat compassie te voelen voor anderen. Kwam bij mij dit schuldgevoel naar boven, je kunt namelijk ook doorslaan naar de andere kant.

Hallo Allen,

Ik heb nog geen berichtjes bijgelezen, ga ik zo doen.
Zondagavond ben ik de mist in gegaan en heb 3 wijntjes gedronken, dus ik heb mijn maand net niet volgemaakt.Grrrrrrrr.
Maandag ben ik zo beroerd geweest, maagzuur , hoofpijn, het leek wel of ik 3 flessen had gedronken i.p.v. 3 glazen.
De laatse dagen zat ik er even helemaal doorheen, ik had nergens, maar dan ook nergens meer zin in.
Vandaag krabbel ik weer op en ben weer 4 dagen ADB.
Ik ben erg benieuwd hoe het met Knuffie is, dus even bijlezen

mmm.. doorslaan naar de andere kant ... probeer het maar eens om zonder egoistische motieven iets voor een ander te doen...zonder in het resultaat te zitten.... mij is het nog geen hele dag gelukt hahahahaha.... en ik was al een doorgeslagen type naar de zelfdestructieve kant en dat duurt echt lang voordat het een beetje normaal wordt... en dat is mijn ervaring....

Ziza, mijn enige egoistische motief hierbij was, niet aan mezelf willen en hoeven te denken. Ook dat kan destructief zijn.

Marion, eerlijk van je. Zo zie je hoe hard het kan aankomen, zul je w.s. niet snel vergeten.
Maar hartstikke goed dat je de draad weer opgepakt hebt.

Leuke discussie, zo op vrouwendag!
En Ziza en Stien (en andere oude getrouwen) weten dat ik wel IN ben voor leuke discussies.......

'Iets voor een ander doen', behagen, altruïsme
het komt toch vanuit de basis voort uit een egocentrische behoefte.
Als je als kind geleerd hebt (ik hou het maar even dicht bij mij) om goed te luisteren naar wat anderen van je verwachten, verbaal of anderszins, ben je tóch egocentrisch bezig geweest, want een kind krijgt in ruil voor dit gedrag de benodigde aandacht, voeding, veiligheid.
Een stout kind is een angstig kind, een kind in gevaar.

Dit behagen gaat een eigen leven leiden en wordt in onze maatschappij (je weet wel, die van de hoeksteen en het aanrecht) als typisch vrouwelijk tóch geprezen, hoe feministisch en recalcitrant je ook durft te zijn.
Maar het blijft egocentrisch. Ook al heeft het een andere schijn.
En Ziza, "uitgaan van de behoeften van anderen, wat kan ik de ander bieden" kan gevaarlijk zijn als het een eigen leven gaat leiden. Uiteindelijk gaat het om de harmonie, het evenwicht tussen wat kan ik bieden en wat kan ik krijgen. Beiden horen in een stabiele relatie, ook bijvoorbeeld op de werkvloer.
Het is fijn om te geven en fijn om te ontvangen.
Dáár ligt de opdracht van Internationale Vrouwendag.

Denk ik.

Knuffie en Mieke, ik dacht dat jullie vandaag de uitslag zouden krijgen, maar wat ontzettend fijn om te lezen dat de uitslag voor jullie beiden positief was.

Hoi Petra,

Lang niet gelezen...ik hoop dat alles goed met je gaat....
En ach discussie... ik hoef geen gelijk te hebben en overal zit wel een waarheid in...
Ik kan zeggen dat ik al een poosje clean en nuchter ben en dat wat ik doe blijkbaar werkt....en ik ga me steeds beter voelen...natuurlijk heb ik ups and downs maar wie niet... ook als ik down ben blijf ik volharden in naar meetings gaan , eerlijk met mijn sponser zijn , afspraken nakomen thuis met betrekking tot kinderen en huishouden , afspraken met anderen nakomen....etcetc...bidden en mediteren en regelmatig zelfonderzoek.... het is in feite heel simpel...maar omdat ik zelf zo gecompliceerd denk maak ik het mijzelf heel moeilijk...

@Sneeuwwitje,

Goed dat je terug bent Marion.... wat heb je van je uitglijdertje geleerd ?

Vraagje, Ziza,
Je schrijft: "als ik down ben" en dan dat je van alles gewoon blijft doen.
Is jouw ervaring ook dat je er soms wel en soms niet van opknapt?
Ik kan er zelf geen pijl op trekken;
als ik me erg slecht voel (wat niets met drinken te maken heeft hoor, meer met mijn algeheel functioneren in "het leven") helpt het je af en toe uit je schulp door maar gewoon door te gaan;
maar soms drukt het je steeds dieper in het neerslachtige.

Ik wil graag overal controle over, snap je
en dat lukt me maar niet............

En of het goed met me gaat?
Ja en nee.
Alcohol ben ik nog steeds volkomen de baas, daar zit geen probleem
maar nu mezelf nog

Hoi Petra,

Ik kan niet neerslachtiger worden als ik met mijn kinderen speel , de vaatwasser inruim , de keuken opruim . mijn kinderen naar zwemles breng.... maar het haalt me uit mezelf en mijn negatieve denken...ik probeer geen weerstand te beiden tegen negatief denken maar het te accepteren voor wat het is...en wat voor mij belangrijk is om te weten is dat ik geen controle heb over wat ik denk... gedachten komen en gaan...het enige wat ik kan doen is er mee om gaan en het proberen zo goed mogelijk te doen... welnu de ene keer gaat dat wat makkelijker dan de andere keer... hoe harder ik probeer alles onder controle te houden en te brengen hoe lastiger mijn leven wordt...
Wat mij helpt is om mijn eigen denken niet te serieus te nemen...maar het blijft lastig....

Waarom wil je die controle zo graag behouden Petra ? Wat levert het je op en wat lever je er voor in ?

Ziza en Petra; Jullie hebben gelijk t.a.v. de egoistische motieven, het gaat erom om de balans te vinden.
Heeft even geduurd dit antwoord, ik moest even weg. En even goed nadenken, ik heb weer geleerd van jullie.

Ziza, hoe kun je je gedachten negeren?

Hallo, ik val er maar even midden in. Petra is niet online, dus haar antwoord zal wel heel even op zich laten wachten.

Volgens mij hebben meerdere mensen vandaag last van de voorjaarsblues of iets dergelijks. In ieder geval ben ik weer even met mijn neus hard op de feiten gedrukt.
Maandag en gisteren had ik een goede dag. Leuke dingen gedaan, die me weliswaar enige zelfoverwinning hadden gekost, maar toch een goed gevoel. Ik zag het leven dus wel weer zitten en dacht al halverwege op de goede weg te zijn.

Vandaag de hele dag gewerkt, en dat ging dus van geen kanten. De ochtend ben ik goed doorgekomen, maar vanmiddag stortte ik als een kaartenhuis in elkaar. Duizelig, een gevoel van vervreemding, hyperventileren en uiteindelijk een lichte paniekaanval die ik uitgezeten heb op het toilet. Dit was dus duidelijk te veel, ik ben er nog lang niet.
Ik zit nu thuis, en probeer me weer een beetje bij elkaar te rapen. Zelfs het enthousiasme van mijn hond werd me net iets te veel, en het laatste stuk van ons rondje liep ik met lood in mijn schoenen.

Toch heb ik gedaan wat Ziza altijd zegt, en gekeken wat ik kon doen voor een ander. Ik heb mijn collega niet belast met mijn rotgevoel. Ik heb een vervelend karweitje van iemand overgenomen. Ik heb mijn best gedaan niet alleen met mezelf bezig te zijn. Dus ik vind dat ik nu wel toestemming heb om me even rot te voelen.

Ik hoop dat jullie allemaal een goede dag hebben. Maak er wat van vanavond. Ik drink in ieder geval niet.

Anna, houd de gedachten / herinnering aan die goede /fijne dagen vast. Zo kunnen er nog veel meer komen als je af en toe wat onderneemd.
Vervelend is de terugval op je werk nadat je je zo goed ingezet hebt. Toch vraag ik me af of het wel verstandig is om je in zo'n toestand terug te trekken op de toilet. Als ik je collega zou zijn, zou ik dat niet prettig hebben gevonden. Ik zou het wél willen weten. Vervolgens weet je collega ook niet dat je mogelijk te lange dagen maakt. Als je weg kruipt zal niemand dat kunnen begrijpen. Hier belast je geen collega mee, dit zijn dingen die je als collega deelt volgens mij. Kun je niet een betere verdeling van je werkuren krijgen, b.v. kortere dagen?
En ieder mens mag zich wel eens rot voelen, rust maar lekker uit.

thuis na een drukke werkdag; soms lijkt alles mis te lopen, en hebben medewerkers een slecht humeur bovendien, en dat terwijl het weer een plaatje is.

maar we zullen de zon wel ontwend zijn na al die lange grijze dagen, en weten we niet meer hoe we genieten moeten; ik kreeg er zelf ook een slechte bui van, al die sombere en geïrriteerde gezichten.

ik ga eerst maar koken en een hapje eten, daarna lees ik wel wat jullie vanmiddag geschreven hebben, en kom dan nog even terug.

wie ook nog gaat eten: eet smakelijk!

Stien, mijn collega wist ook dat ik me niet goed voelde, dat heb ik eerlijk gezegd. Als ik een paniekgevoel krijg dan wil ik even alleen zijn om tot rust te komen, daarom ben ik naar het toilet gegaan. En ik wil morgen inderdaad even overleggen om de uren dat ik werk beter te spreiden over de week, want een hele dag is dus op dit moment teveel van het goede.
Ik baal hier alleen ontzettend van. Ik heb een gevoel van 'ik mankeer niets' en toch kan ik niet normaal functioneren. Ik vind dat ik mezelf aanstel, en toch kan ik er niets aan doen. Eigenlijk heeft ook dit met controle te maken, het niet hebben van controle over mezelf. En dat is beangstigend. Begrijp je het nog een beetje?

Ja, Anna, ik begrijp precies wat je bedoelt.
Als je een paniekaanval krijgt wil je vluchten, vandaar dat je naar de toilet bent gegaan.
Vaak begrijpen mensen het niet en dat maakt je juist nog kwetsbaarder.

Ik heb dat vaak op een feest gehad, dan ging ik ook naar de toilet, even veilig en weer opladen.
Uit ervaring weet ik dat het bergen energie kost, om je weer op te laden, vooral omdat je de contrôle over jezelf constant aan het bewaken bent en daardoor weer angsten opbouwt.
Daardoor hebben mensen met een paniekstoornis ook vaak een alcoholprobleem, want het verzacht de angsten voor even.